Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Banalna historia, banalnie podana, banalnie napisana. Ale i tak wzrusza.

Banalna historia, banalnie podana, banalnie napisana. Ale i tak wzrusza.

"Król" jest powieścią totalną – doskonałą pod względem języka, formy i treści. To jest literatura przez duże L i to taka, która będzie cieszyć zarówno czytelnika wyrobionego, doświadczonego i krytycznego, jak i tego, który szuka w książkach przed wszystkim ciekawych opowieści. Polecam każdemu, kto chce przeżyć fantastyczną literacką przygodę, poznać raczej mało znane karty z historii Polski i po prostu się zaczytać 🙂 Ja jestem totalnie zachwycona i myślę, że są bardzo duże szanse na to, by "Król" znalazł się w pierwszej trójce najlepszych powieści przeczytanych przeze mnie w tym roku.

"Król" jest powieścią totalną – doskonałą pod względem języka, formy i treści. To jest literatura przez duże L i to taka, która będzie cieszyć zarówno czytelnika wyrobionego, doświadczonego i krytycznego, jak i tego, który szuka w książkach przed wszystkim ciekawych opowieści. Polecam każdemu, kto chce przeżyć fantastyczną literacką przygodę, poznać raczej mało znane karty...

Przeciętna książka, przeciętna historia - zdecydowanie słabsza od "Drogi królów" i "Słów światłości". Typowa przygodówka ubrana w kubraczek fantastyki. Miłośnikom gatunku się spodoba.

Przeciętna książka, przeciętna historia - zdecydowanie słabsza od "Drogi królów" i "Słów światłości". Typowa przygodówka ubrana w kubraczek fantastyki. Miłośnikom gatunku się spodoba.

Barwna i ciekawa fantastyka dla młodszych (ale nie najmłodszych) czytelników. Z przyjemnością sięgnę po dalsze części, bo historia Lyry bardzo mnie wciągnęła.

Barwna i ciekawa fantastyka dla młodszych (ale nie najmłodszych) czytelników. Z przyjemnością sięgnę po dalsze części, bo historia Lyry bardzo mnie wciągnęła.

Bardzo ciężka w odbiorze książka, ogrom potworności jest momentami nie do wytrzymania. Trochę też straciła przez fabularyzowane fragmenty - dużo lepiej czytało mi się fragmenty typowo reportażowe, niż te fabularyzowane.

Bardzo ciężka w odbiorze książka, ogrom potworności jest momentami nie do wytrzymania. Trochę też straciła przez fabularyzowane fragmenty - dużo lepiej czytało mi się fragmenty typowo reportażowe, niż te fabularyzowane.

Książka z cyklu: a mogło być tak pięknie. Poszatkowane, niespójne zapiski młodej matki - raz komedia, raz tragedia, innym razem mądra opowieść o depresji (jedyny sensowny wątek w tej książce). Obraz macierzyństwa jako nieustającego cierpienia, pędu i koszmaru przetykanego rzadkimi chwilami radości. Nie kupuję tego.

Książka z cyklu: a mogło być tak pięknie. Poszatkowane, niespójne zapiski młodej matki - raz komedia, raz tragedia, innym razem mądra opowieść o depresji (jedyny sensowny wątek w tej książce). Obraz macierzyństwa jako nieustającego cierpienia, pędu i koszmaru przetykanego rzadkimi chwilami radości. Nie kupuję tego.

Doskonała, wnikliwa i bardzo ciekawa opowieść o Ukrainie.

Doskonała, wnikliwa i bardzo ciekawa opowieść o Ukrainie.

Szymiczkowa w formie! Pozycja trochę słabsza od pierwszej części (głównie ze względu na słabiutką intrygę kryminalną), ale doskonały język, klimat mieszczańskiego Krakowa, zabawa formą i bogactwo historycznych detali nie zawodzą :) Uwielbiam tę serię!

Szymiczkowa w formie! Pozycja trochę słabsza od pierwszej części (głównie ze względu na słabiutką intrygę kryminalną), ale doskonały język, klimat mieszczańskiego Krakowa, zabawa formą i bogactwo historycznych detali nie zawodzą :) Uwielbiam tę serię!

Bardzo interesujące reportaże ze świata, o którym przeciętny śmiertelnik wie niewiele lub nic. Historie byłych zakonnic, uzupełnione o bardziej ogólną refleksję nad życiem zakonnym i Kościołem w ogóle zdecydowanie zmuszają do refleksji i postawienia wielu pytań.

Bardzo interesujące reportaże ze świata, o którym przeciętny śmiertelnik wie niewiele lub nic. Historie byłych zakonnic, uzupełnione o bardziej ogólną refleksję nad życiem zakonnym i Kościołem w ogóle zdecydowanie zmuszają do refleksji i postawienia wielu pytań.

Zdecydowanie najlepsza część serii. Podobało mi się przeniesienie ciężaru z genetycznie podkręconych potworów na człowieka i jego mroczną stronę. Podobało mi się zakończenie, podobał mi się Artem, podobał mi się sposób prowadzenia akcji. No wszystko mi się podobało :)

Zdecydowanie najlepsza część serii. Podobało mi się przeniesienie ciężaru z genetycznie podkręconych potworów na człowieka i jego mroczną stronę. Podobało mi się zakończenie, podobał mi się Artem, podobał mi się sposób prowadzenia akcji. No wszystko mi się podobało :)

To mogłaby być wspaniała książka, prawdopodobnie najlepsza w dorobku Remigiusza Mroza. Wspaniały pomysł, dobry styl, napięcie i błyskawicznie tocząca się akcja, ciekawe postacie i ciekawy przestępca. Taki potencjał zmarnowany! Bo od trzysetnej strony z akcją, logiką, sensem, a przede wszystkim z prezentowaną w powieści wiedzą prawniczą, zaczynają się dziać rzeczy złe, straszne i niedopuszczalne. Wielka, wielka szkoda :(

To mogłaby być wspaniała książka, prawdopodobnie najlepsza w dorobku Remigiusza Mroza. Wspaniały pomysł, dobry styl, napięcie i błyskawicznie tocząca się akcja, ciekawe postacie i ciekawy przestępca. Taki potencjał zmarnowany! Bo od trzysetnej strony z akcją, logiką, sensem, a przede wszystkim z prezentowaną w powieści wiedzą prawniczą, zaczynają się dziać rzeczy złe,...

Doskonale odmalowana polska rzeczywistość lat 70 i 80 - drobna przestępczość, prostytutki, dansingi, ale też życie codzienne i żmudna walka o byt. Pod tym względem książka jest naprawdę dobra. Na plus również postać narratora-ofiary, która jest bardzo autentyczna, prawdziwa i sprawnie skonstruowana. Natomiast trochę zawiodło mnie potraktowanie tematu zbrodni. To przede wszystkim historii o przestępstwie sprzed lat oczekuję od książek z tej serii, a u Sylwii Chutnik nie było jej prawie wcale. Szkoda.

Doskonale odmalowana polska rzeczywistość lat 70 i 80 - drobna przestępczość, prostytutki, dansingi, ale też życie codzienne i żmudna walka o byt. Pod tym względem książka jest naprawdę dobra. Na plus również postać narratora-ofiary, która jest bardzo autentyczna, prawdziwa i sprawnie skonstruowana. Natomiast trochę zawiodło mnie potraktowanie tematu zbrodni. To przede...

Genialna rzecz! Surrealistyczna, plastyczna, absurdalna, a zarazem do bólu prawdziwa, bo Weronika Murek ma niezwykły dar obserwacji rzeczywistości. Polecam wszystkim lubiącym literaturę nieoczywistą, eksperymentalną i piękną.

Genialna rzecz! Surrealistyczna, plastyczna, absurdalna, a zarazem do bólu prawdziwa, bo Weronika Murek ma niezwykły dar obserwacji rzeczywistości. Polecam wszystkim lubiącym literaturę nieoczywistą, eksperymentalną i piękną.

Wstrząsająca książka. Wszystko co opisuje Kopińska brzmi jak jakaś chora i wynaturzona fikcja. Nie chce się wierzyć, że to się zdarzyło naprawdę... A jednak... Książka dla ludzi o mocnych nerwach.

Wstrząsająca książka. Wszystko co opisuje Kopińska brzmi jak jakaś chora i wynaturzona fikcja. Nie chce się wierzyć, że to się zdarzyło naprawdę... A jednak... Książka dla ludzi o mocnych nerwach.

Miło było wrócić do ukochanych bohaterów i w sumie cieszę się, że ta książka wyszła, ale... Po pierwsze - niby jest to oczywista rzecz, ale jednak przeszkadza - formuła sztuki bardzo zubaża magię. Ograniczenie tekstu do dialogów i didaskaliów sprawia, że świat opowieści jest bardzo ubogi i wyobraźnia pracuje tylko na podstawie opisów z książek i scen z filmów. Po drugie fabuła jest raczej średnia, opowieść ma jakiś miliard błędów logicznych (albo jeden olbrzymi, jak kto woli). Na plus postać Scorpiusa i Albusa i ogólne przesłanie książki :)

Miło było wrócić do ukochanych bohaterów i w sumie cieszę się, że ta książka wyszła, ale... Po pierwsze - niby jest to oczywista rzecz, ale jednak przeszkadza - formuła sztuki bardzo zubaża magię. Ograniczenie tekstu do dialogów i didaskaliów sprawia, że świat opowieści jest bardzo ubogi i wyobraźnia pracuje tylko na podstawie opisów z książek i scen z filmów. Po drugie...