James Clavell

,,Shogun" jest dla mnie jedną z tych książek, które nie wciągają wartką akcją czy ciekawymi bohaterami, a umiejscowieniem akcji w odpowiednim miejscu i czasie. W kwestii kultury japońskiej jestem mniej niż laikiem, dlatego tak fascynujący był dla mnie świat przedstawiony. O ile domyślałem się wiele w kontekście honoru i jak łatwo samuraj mógł go stracić, o tyle rola kobiet w japońskim domu była dla mnie zagadką. Obecność żon i konkubin zaskoczyła mnie, zwłaszcza jeśli znaczna część Japończyków przyjęła chrześcijańską wiarę. Najbardziej zdziwił mnie jednak podział obowiązków między żonę a męża w kwestii zarządzania domem ( męża nie interesują sprawy materialne, to zajęcie dla kobiet). Stanowi to kontrast do tego, o czym mówi pilot, jak również i do obecnych czasów na zachodzie. Ciekawy jestem jak w Japonii ewoluowały te sprawy od tamtych czasów, dlatego jestem pewien, iż sięgnę po następne książki Clavella. Nie sposób nie wspomnieć o bohaterach, szczególnie drugoplanowych. Uwielbiam Yabu, takie postacie są motorem napędowym powieści, bo ich dwulicowość często zmusza bohaterów do działania. Szanuję mądrość Toranagi i Mariko, oboje są zręcznymi politykami i niejednokrotnie wyprowadzają przeciwników w pole. Mam trochę problem z głównym bohaterem- Blackthornem, nie jest on najciekawszą postacią, ale wobec zalet innych bohaterów jestem w stanie przymknąć na to oko. Polecam