Rzeźbiarz łez

Napłakałam się jak rzeźbiarz. A tak na poważnie- warto. Porusza wartościowe tematy i często bardzo trudne. Porusza i emocjonuje.

Napłakałam się jak rzeźbiarz. A tak na poważnie- warto. Porusza wartościowe tematy i często bardzo trudne. Porusza i emocjonuje.

Historia zbyt długa... Ckliwe opisy tego jaki chłopak jest piękny. Momentami książka bardzo się dłużyła, czytałam o wiele lepsze historie miłosne ale i również o wiele gorsze. Obsesja na punkcie tego aby główna bohaterka nie dała plamy przed adopcyjni rodzicami całkowicie uzasadniona, koniec satysfakcjonujący.

Historia zbyt długa... Ckliwe opisy tego jaki chłopak jest piękny. Momentami książka bardzo się dłużyła, czytałam o wiele lepsze historie miłosne ale i również o wiele gorsze. Obsesja na punkcie tego aby główna bohaterka nie dała plamy przed adopcyjni rodzicami całkowicie uzasadniona, koniec satysfakcjonujący.

Nie była to zła historia, aczkolwiek w moim odczuciu zdecydowanie za długa.
Na początku się wciągnęłam, czytałam z przyjemnością, ale po połowie zaczęła mi się niepotrzebnie ciągnąć i dłużyć.
Oprócz tego jak na mój gust za dużo patosu i górnolotnych słów, a także wszelkiego rodzaju poetyckich porównań opisujących Rigela i ich miłość🤷‍♀️

Nie była to zła historia, aczkolwiek w moim odczuciu zdecydowanie za długa.
Na początku się wciągnęłam, czytałam z przyjemnością, ale po połowie zaczęła mi się niepotrzebnie ciągnąć i dłużyć.
Oprócz tego jak na mój gust za dużo patosu i górnolotnych słów, a także wszelkiego rodzaju poetyckich porównań opisujących Rigela i ich miłość🤷‍♀️

Bardzo ciężko jest mi ocenić tą książkę.

Z jednej strony piękna historia o traumach, miłości, samotności i walce ze swoimi demonami, z drugiej jednak bardzo dużo wątków, dużo pisania o tym samym, mało realni bohaterowie. A wynoszenie na piedestał chłopaka, który jest troche toksyczny i nie jest zainteresowany poprawą jak dla mnie wydawał się trochę nie na miejscu w przypadku literatury młodzieżowej.

Mimo wszystko wciągnęłam się w tą historię, wzbudziła moje emocję, poruszała momentami do łez i za to ją cenię.

Bardzo ciężko jest mi ocenić tą książkę.

Z jednej strony piękna historia o traumach, miłości, samotności i walce ze swoimi demonami, z drugiej jednak bardzo dużo wątków, dużo pisania o tym samym, mało realni bohaterowie. A wynoszenie na piedestał chłopaka, który jest troche toksyczny i nie jest zainteresowany poprawą jak dla mnie wydawał się trochę nie na miejscu w...

"Każdy z nas ma swojego rzeźbiarza łez… To człowiek, który potrafi sprawić, że płaczemy, jednym spojrzeniem nas uszczęśliwić lub wtrącić w rozpacz. To ta osoba, która w nas… która zajmuje w nas tak ważne miejsce, że umie nas złamać jednym słowem, rozpromienić jednym uśmiechem. To osoba, której nie oszukasz… Nie możesz jej oszukać, bo uczucia, które cię z nią wiążą, przerastają wszelkie kłamstwo. Nie da się powiedzieć komuś, kogo się kocha, że się go nienawidzi. Tak po prostu jest… Nie okłamiesz rzeźbiarza łez. To byłoby tak, jakby okłamywać samego siebie."

Nie spodziewałam się, że "Rzeźbiarz łez" tak mnie zauroczy, zaczaruje. Gatunek young adult/new adult wydawał mi się niepasujący do mnie. I faktycznie może parę lat temu, będąc nastolatką, zachwyciłabym się tą historią w 100%. Jednak historia 17-letnich Nici i Rivera jest tak przepięknie napisana, tak cudownym stylem, obezwładniającym moją literacką duszę, łaknącą przepięknych metafor, baśniowości, magii w powieści. Autorka po prostu zaczarowała mnie. I nieważne było dla mnie, że momentami bohaterowie zachowują się dziecinnie, na co notabene mają prawo ze względu na wiek. Nawet to, że ten 600 stronicowy grubasek śmiało mógłby być cieńszy, ze względu na niepotrzebne powtarzanie pewnych opisów czy zachowań, a akcja momentami była rozwlekła. To w ogóle mi nie przeszkadzało, bo słuchajcie ten język, te opisy... Magia! Tekst jest napisany pięknym, baśniowym językiem, ale akcja dzieje się we współczesnym świecie, w Alabamie. Nie jest to powieść fantasy, co może mylić tytuł i wstęp. A zaczyna się on pewną opowieścią o rzeźbiarzu łez.


To historia o dwóch zranionych duszach, wilku i ćmie. Gwieździe i motylowi. Imię Nica pochodzi od gatunku motyla, a Rigel to najjaśniejsza gwiazda w konstelacji Oriona. Oboje wyjątkowi, dzielą wspólną przeszłość i będą dzielić razem teraźniejsza i przyszłość. Nica i Rigel wychowywali się w Grave, w sierocińcu. Główna bohaterka zostaje adoptowana w wieku 17 lat. Jej największe marzenie się spełnia, będzie mieć rodzinę. Jednak los postanawia z niej zakpić. W dniu przeprowadzki Rigel oczarowuje Milliganów i jego także postawiają adoptować. Nienawidzą się od zawsze, chodź wydawałoby się, że ich wspólna przeszłość i wspólne traumatyczne wydarzenia z ośrodka ich zbliżą. Życie razem może przysporzyć jeszcze więcej bólu.


Rozdzierająca, niezwykła, przepełniona bólem historia. Historia dzieci dorastających w sierocińcu, gdzie z pozory powinno się je traktować dobrze. Ich trauma nadaje bieg ich życiu nastoletnim. On czuję się wilkiem, katastrofą, potworem, niegodnym miłości i nie potrafiącym się przywiązać. Ona niezwykle delikatna, wrażliwa. Przepełnia ją takie dobre, że aż trudno uwierzyć, że wydarzenia całkiem ją nie zmiażdżyły. A jej stosunek do zwierząt tak mną przejął, że sama zaczęłam inaczej postrzegać każde napotkane stworzenie. Zawsze z kolorowymi plastrami na placach Nika stara się być godna nowego domu. "Będę grzeczna. Obiecuję, będę grzeczna". "Rzeźbiarz łez" Erin Doom sprawił, że może nie wylewałam łez, jednak uderzył w czuły punkt mojego serca i duszy. Intymne, piękne zdania, wrażliwi bohaterowie, którzy za chwilę mogą się rozpaść na naszych oczach, pełna bólu opowieść i przepiękne, wręcz magicznej wydanie stworzyło coś, co zapamiętam na długo. A główną bohaterką jest miłość pod różną postacią. Ta powieść to 600 stron przepięknych cytatów. Czytaliście?


PS Film na podstawie powieści kompletnie do mnie nie trafił, zawiodłam się na nim.


Kocham cię tak, jak kocha się tylko niebo, które nigdy się nie załamuje. Kocham cię bardziej, niż kiedykolwiek w życiu kochałam jakikolwiek kolor... I kocham cię... tak jak potrafię kochać tylko ciebie, wyłącznie ciebie, bo przynosisz mi radość i cierpienie, jakich nie przynosi mi nic innego, bo jesteś moim światłem i ciemnością, kosmosem i gwiazdami. Kocham cię tak, jak umiem kochać tylko ciebie, swojego rzeźbiarza łez...

Każdą desperacką molekułą...

Każdą łzą, każdym oddechem...

"Każdy z nas ma swojego rzeźbiarza łez… To człowiek, który potrafi sprawić, że płaczemy, jednym spojrzeniem nas uszczęśliwić lub wtrącić w rozpacz. To ta osoba, która w nas… która zajmuje w nas tak ważne miejsce, że umie nas złamać jednym słowem, rozpromienić jednym uśmiechem. To osoba, której nie oszukasz… Nie możesz jej oszukać, bo uczucia, które cię z nią wiążą,...

Piękna opowieść o miłości ale także o trudnościach i traumach. Ona i on- oboje dzieci z domu dziecka trafiają razem do rodziny i zaczyna się dziać. On - niezrozumiany bad boy, ona delikatna i radosna. Oboje po przejściach i z traumami próbują się odnaleźć. Czyta się szybko i łatwo, tekst jest nie przesłodzony choć pełen poetyckości, cudownych opisów uczuć i pozwalający zaglądnąć e duszę. Pełen nieoczekiwanych zwrotów akcji oraz różnych emocji, nienawiści, strachu, miłości, nadziei. Momentami opisy uczuć są przeciągnięte ale dają pełniejsze zrozumienie postaci. Po raz pierwszy popłakałam się że wzruszenia w niektórych momentach... "Rzeźbiarz łez" to wyciskacz łez .. ale warto przeczytać szukając czegoś głębokiego ale także romansu czy klimatu young adult.

Piękna opowieść o miłości ale także o trudnościach i traumach. Ona i on- oboje dzieci z domu dziecka trafiają razem do rodziny i zaczyna się dziać. On - niezrozumiany bad boy, ona delikatna i radosna. Oboje po przejściach i z traumami próbują się odnaleźć. Czyta się szybko i łatwo, tekst jest nie przesłodzony choć pełen poetyckości, cudownych opisów uczuć i pozwalający...

Poczułam dzięki niej całe spektrum emocji i za to zawsze będę wdzięczna Autorce. Polecam z całego serca.

Poczułam dzięki niej całe spektrum emocji i za to zawsze będę wdzięczna Autorce. Polecam z całego serca.

moze nie wpisuje sie w najgorsze odmety 'young adult', ale najlepsza nie jest. czy polecam? zalezy czy chce sie komus czytac ponad 600 stron i otrzymac srednia produkcje.

moze nie wpisuje sie w najgorsze odmety 'young adult', ale najlepsza nie jest. czy polecam? zalezy czy chce sie komus czytac ponad 600 stron i otrzymac srednia produkcje.

Rozczarowanie.

Rozczarowanie.

Rigel i Nica to sieroty, które muszą zamieszkać pod jednym dachem w trakcie procesu przedadopcyjnego. I mimo że wychowali się w jednym domu dziecka, to jednak przenosiny do Milliganów powodują bliskość, jakiej do tej pory nie doświadczyli. Nica od zawsze boi się Rigela, który być może zostanie teraz jej bratem. Rigel - również od zawsze - skrywa pod wrogą maską uczucie, które trudno nazwać...

Cóż to była zadziwiająca książka, dosłownie jedyna w swoim rodzaju. Podczas lektury trochę rzeczy mnie gryzło, nie wszystko mi się podobało, uważam wręcz, że narracja - zwłaszcza ze strony kobiecej bohaterki - jest mocno przesadzona. A jednak niezmiernie trudno mi było się oderwać od tej cegiełki napisanej drobnym drukiem, od tych dwóch pokiereszowanych przez los postaci, które długo odnajdywały drogę do siebie nawzajem. Zarówno Nica, jak i Rigel przeszli przez prawdziwe piekło, a będąc równocześnie niedoświadczonymi młodymi ludźmi, bez punktów odniesienia radzili sobie z traumą każde na swój sposób.

Konwencja tej powieści jest do pewnego stopnia baśniowa i nierzeczywista, przez co długo miałam poczucie - obserwując ich zachowanie i wypowiedzi - że poruszam się bardziej po alegorii trudnego związku niż w rzeczywistym świecie. I choć styl autorki się nie zmienia, to jednak z czasem zaczęłam postrzegać go jako wyraz ogromnej wrażliwości bohaterów, zwłaszcza kiedy enigmatyczne rozmowy, wzmianki i sceny uzyskują racjonalne wyjaśnienie.

To literatura YA dla młodzieży 16+, ale ja również czytałam ją z przyjemnością. Polecam!

Rigel i Nica to sieroty, które muszą zamieszkać pod jednym dachem w trakcie procesu przedadopcyjnego. I mimo że wychowali się w jednym domu dziecka, to jednak przenosiny do Milliganów powodują bliskość, jakiej do tej pory nie doświadczyli. Nica od zawsze boi się Rigela, który być może zostanie teraz jej bratem. Rigel - również od zawsze - skrywa pod wrogą maską uczucie,...