Agata Napiórska

No, ale co zrobić, jak się nic nie da zrobić?

No, ale co zrobić, jak się nic nie da zrobić?

Dzieci to dobry menedżer planu dnia. Okrutny, ale skuteczny.

Dzieci to dobry menedżer planu dnia. Okrutny, ale skuteczny.

- Dlaczego nie wolno poprawiać swoich prac? - Bo pokazują upływ czasu, uwidaczniają, jak artysta się zmieniał, są autentycznym zapisem jego twórczości, nawet błędy, które potem widzimy, mają swój wdzięk. - Często nachodziła pana ochota poprawienia dawnych błędów? - Miałem taki okres, że chciałem zniszczyć swoje prace dla wydawnictwa Ruch. Robiłem dla nich takie broszurowe książeczki, cały cykl, najważniejsze z nich to Leśny lot i O słowiczku podróżniczku. Wydawało mi się, że nic wtedy nie umiałem, ale przecież obrazuje to moją ówczesną świadomość, stan artysty z tamtego czasu ze wszystkim, co wtedy na niego oddziaływało: modą, pracami innych, które na pewno wyciskają ślad. Bez dwóch zdań, te moje pierwsze ilustracje są wpisane w czas i epokę, zawierają mój impet, nonszalancję, ruch pędzla. Nie należy poprawiać i zmieniać swoich prac, myśląc, że robi się dobrą korektę. Wtedy, jakieś trzydzieści lat temu, miałem ochotę podrzeć ten Leśny lot. Na szczęście oryginały leżały w tekach gdzieś w wydawnictwie i przez długi czas nie miałem do nich dostępu. A wystawiałem prace robione później, co do których miałem pewność, że są dobre.

- Dlaczego nie wolno poprawiać swoich prac?
- Bo pokazują upływ czasu, uwidaczniają, jak artysta się zmieniał, są autentycznym zapisem...