-
ArtykułyKalendarz wydarzeń literackich: czerwiec 2024Konrad Wrzesiński2
-
ArtykułyWyzwanie czytelnicze Lubimyczytać. Temat na czerwiec 2024Anna Sierant1140
-
ArtykułyCzytamy w długi weekend. 31 maja 2024LubimyCzytać366
-
ArtykułyLubisz czytać? A ile wiesz o literackich nagrodach? [QUIZ]Konrad Wrzesiński21
Biblioteczka
2012-10-01
2011
Wstrząsająca książka. Pełna okrucieństwa.
A najgorsze, że pełne prawdy.
Warto przeczytać tę cieniutką książkę, żeby choć w minimalnym stopniu uświadomić siebie w okrucieństwie II wojny światowej.
Myślę, że nie pozna ani nie zrozumie tego, nikt kto sam czegoś takiego nie przeżył.
"Medaliony" rzeczywiście są medalionami dla tych osób, którzy doświadczyli tyle złego z ręki drugiego człowieka.
Wstrząsająca książka. Pełna okrucieństwa.
A najgorsze, że pełne prawdy.
Warto przeczytać tę cieniutką książkę, żeby choć w minimalnym stopniu uświadomić siebie w okrucieństwie II wojny światowej.
Myślę, że nie pozna ani nie zrozumie tego, nikt kto sam czegoś takiego nie przeżył.
"Medaliony" rzeczywiście są medalionami dla tych osób, którzy doświadczyli tyle złego z ręki...
2009
Wciągnęło mnie, czego się nie spodziewałam.
Młodzieńcza miłość piękna, ale ja bardziej skupiłam się na nienawiści obu rodów do siebie.
Starłam się pojąć skąd tyle nienawiści i niechęci w nich.
Nic im to dobrego nie przyniosło, jedynie śmierć bliskim ich osób.
Miłość Romea i Juli zjednoczyła ich, szkoda tylko, że po ich śmierci. Dużo wyniosłam z tej książki i nie żałuje, że ją przeczytałam.
Wciągnęło mnie, czego się nie spodziewałam.
Młodzieńcza miłość piękna, ale ja bardziej skupiłam się na nienawiści obu rodów do siebie.
Starłam się pojąć skąd tyle nienawiści i niechęci w nich.
Nic im to dobrego nie przyniosło, jedynie śmierć bliskim ich osób.
Miłość Romea i Juli zjednoczyła ich, szkoda tylko, że po ich śmierci. Dużo wyniosłam z tej książki i nie żałuje,...
2014-11
"Regulatorzy" to powieść miejscami absurdalna i dziwaczna, ale chyba już wspominałam kilka razy, że to akurat coś co lubię. Odrobina pisarskiego szaleństwa. Tak krótko to - dobrze napisana, wciąga i na pewno pozostaje w pamięci. Największą jej wadą są niektóre fragmenty, które były zbędne, bo często czytanie strasznie mi się przeciągało i nużyło mnie. Polecam fanom Kinga
"Regulatorzy" to powieść miejscami absurdalna i dziwaczna, ale chyba już wspominałam kilka razy, że to akurat coś co lubię. Odrobina pisarskiego szaleństwa. Tak krótko to - dobrze napisana, wciąga i na pewno pozostaje w pamięci. Największą jej wadą są niektóre fragmenty, które były zbędne, bo często czytanie strasznie mi się przeciągało i nużyło mnie. Polecam fanom...
więcej mniej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to2013-10-01
"Bursztynowa luneta" to świetne zakończenie całej trylogii. Świetnie działa na wyobraźnię, dostarcza świetnej rozrywki i zapewnia przygodę. Zaskakuje, oburza, wzrusza. Ode mnie 9,5/10. Polecam gorąco!
"Bursztynowa luneta" to świetne zakończenie całej trylogii. Świetnie działa na wyobraźnię, dostarcza świetnej rozrywki i zapewnia przygodę. Zaskakuje, oburza, wzrusza. Ode mnie 9,5/10. Polecam gorąco!
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to2014-08
Bardzo przyzwoity kryminał. Podobał mi się pomysł na całość, szczególnie poruszenie tematu straumatyzowanych dzieci. Spodobała mi się także główna postać - sierżant D.D. Warren. Nie brakuje tu także odpowiednio stopniowanego napięcia, powieść wciąga. Polecam
Bardzo przyzwoity kryminał. Podobał mi się pomysł na całość, szczególnie poruszenie tematu straumatyzowanych dzieci. Spodobała mi się także główna postać - sierżant D.D. Warren. Nie brakuje tu także odpowiednio stopniowanego napięcia, powieść wciąga. Polecam
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to2014-08
To już moje drugie spotkanie z autorką i po raz kolejny udane. Lisa Gardner dostarczyła mi sporo emocji i sprawiła, że zniknęłam dla świata na większość dnia. Powieść czyta się lekko, fabuła zaciekawia i wciąga czytelnika, nie brak tu również interesujących postaci. Polecam serdecznie
To już moje drugie spotkanie z autorką i po raz kolejny udane. Lisa Gardner dostarczyła mi sporo emocji i sprawiła, że zniknęłam dla świata na większość dnia. Powieść czyta się lekko, fabuła zaciekawia i wciąga czytelnika, nie brak tu również interesujących postaci. Polecam serdecznie
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to2013-10-01
"Lista siedmiorga" to dobra powieść przygodowa z wątkiem kryminalnym, okultyzmem. Nie powala na kolana, szczególnie przydługie opisy i akcja, która niekiedy się rozmywała. Niemniej powieść mnie zainteresowała, aż w końcu dałam się wciągnąć w ten świat. "Lista siedmiorga" to powieść dla czystej rozrywki, nie trzeba się przy niej wysilać, ale czy to źle o niej świadczy? A skąd, przecież rozrywka to jednak z potrzeb człowieka, a "Lista siedmiorga" na pewno jej dostarcza.
"Lista siedmiorga" to dobra powieść przygodowa z wątkiem kryminalnym, okultyzmem. Nie powala na kolana, szczególnie przydługie opisy i akcja, która niekiedy się rozmywała. Niemniej powieść mnie zainteresowała, aż w końcu dałam się wciągnąć w ten świat. "Lista siedmiorga" to powieść dla czystej rozrywki, nie trzeba się przy niej wysilać, ale czy to źle o niej świadczy? A...
więcej mniej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to2013-10-01
Świetnie skonstruowana powieść. Dopracowana i dostarczająca rozrywki. Podobała mi się kreacja bohaterów i nieustannie towarzyszące mi napięcie. Polecam.
Świetnie skonstruowana powieść. Dopracowana i dostarczająca rozrywki. Podobała mi się kreacja bohaterów i nieustannie towarzyszące mi napięcie. Polecam.
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to2010-04-01
Opowiedziana historia jest bardzo prosta i przyjemna, do tego wciągająca i wzruszająca i ponad wszystko pouczająca, Exupery zwraca naszą uwagę na ważne aspekty życia.
Mały Książę podczas swojej podróży uczy się, dojrzewa. Bardzo utożsamiamy się z tym bohaterem przez co również uczymy się i dojrzewamy. Mały Książę zwraca również naszą uwagę na ludzkie zachowania, przedstawiając nam również postacie Król- jako przykład megalomani, człowiek Próżny- przykładem pychy, egoizmu, pijak- zagubienie, brak perspektyw, słaba psychika, biznesmen- materializm. I tak dalej… Spotykamy się z takimi ludźmi codziennie, nawet w lustrach.
Wszystkie przygody i postacie, o których wspominałam, jak też i słowa wprowadzają w bardzo ciekawy nastrój, skłaniający do refleksji nad naszym życiem. Ja poddałam się refleksji. I nigdy nie zapomnę, do jakich wniosków doszłam.
Mam sentyment do „Małego Księcia” bo ta opowieść w pewnym stopniu otworzyła mi wrota do odkrycia własnej osobowości. Polecam wszystkim tę lekturę bo Mały Księże otwiera oczy na pewne kwestie naszego życia i przyszłości. Naprawdę warto poświęcić temu uwagę.
Opowiedziana historia jest bardzo prosta i przyjemna, do tego wciągająca i wzruszająca i ponad wszystko pouczająca, Exupery zwraca naszą uwagę na ważne aspekty życia.
Mały Książę podczas swojej podróży uczy się, dojrzewa. Bardzo utożsamiamy się z tym bohaterem przez co również uczymy się i dojrzewamy. Mały Książę zwraca również naszą uwagę na ludzkie zachowania,...
2013-09
"Konrad Wallenrod" to opowieść barwna i ciekawa, choć momentami czytało mi się ciężko i nużąco. Niemniej całość robi dobre wrażenie.
"Konrad Wallenrod" to opowieść barwna i ciekawa, choć momentami czytało mi się ciężko i nużąco. Niemniej całość robi dobre wrażenie.
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to2016-04-03
Druga część cyklu jest na podobnym poziomie co pierwsza. Fajnie, że autor odkrył kilka nowych kart, ale pierwsza część było dość nużąca, ciekawe i wciągające były ostatnie wydarzenia.
Druga część cyklu jest na podobnym poziomie co pierwsza. Fajnie, że autor odkrył kilka nowych kart, ale pierwsza część było dość nużąca, ciekawe i wciągające były ostatnie wydarzenia.
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to2015-11
„Heretycy Diuny” to część cyklu, w której nie wiele już odniesień do Paula Muad’diba, Fremenów i Diuny z jego czasów. Jedyne co tak naprawdę nadal łączy ją z pierwszymi częściami to postać Duncana Idaho. To dzięki tej postaci przeszłe wydarzenia jednak nadal kładą cień na obecą fabułę. Co jest jak najbardziej dobre i tworzy ten niepowtarzalny klimat. "Heretycy Diuny" serwuje sporo nowych, ciekawych wątków, jak na przykład dziewczyna, która potrafi rozkazywać czerwią, pojawiają się także nowi przeciwnicy. No i oczywiście nowe intrygi. Sporo także zamieszania w tej części, ale raczej zaliczyłabym to na plus. Co jeszcze mogę powiedzieć o przedostatnim tomie? Cieszę się, że pisarz nadal do czegoś nawiązuje w swoich powieściach – polityka, religia, ekonomia. No i cały czas piękny język. Jednak ta część jakoś nieszczególnie mnie porwała, zachwyciła złożonością i fabułą. Dużo się działo, szybko się czytało. Świetna historia.
„Heretycy Diuny” to część cyklu, w której nie wiele już odniesień do Paula Muad’diba, Fremenów i Diuny z jego czasów. Jedyne co tak naprawdę nadal łączy ją z pierwszymi częściami to postać Duncana Idaho. To dzięki tej postaci przeszłe wydarzenia jednak nadal kładą cień na obecą fabułę. Co jest jak najbardziej dobre i tworzy ten niepowtarzalny klimat. "Heretycy...
więcej mniej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to2015-06
Długo czekałam aż książka wróci na półkę biblioteki, potem trochę przeleżała u mnie z powodu nawału obowiązków. A tak bardzo pragnęłam ją przeczytać. No i w końcu doczekała się :)
W zwyczaju mam nie czytanie opisów na okładkach, szczególnie ulubionych serii. Więc byłam zaskoczona, kiedy od akcji "Dzieci Diuny" minęło trzy i pół tysiąca lat. A z dawnych bohaterów ostał się tylko Leto II i ghola Duncana Idaho. Diuna zaś przestała być pustynną planetą. Nie myślcie, że byłam tym rozczarowana. Zaskoczona, owszem, chociaż troszkę żałowałam bohaterów z poprzednich części.
Akcja nie jest szybka, choć znajdzie się parę zwrotów w fabule. Pełna jest rozmów, rozważań na temat życia, śmierci, władzy, religii, filozofii. Trochę ciężko się czyta, nie jest to powieść, która przeczyta się w dwa,trzy wieczory. Przyznam powieść na początki idzie topornie, co jakiś czas było nudno, a rozmowy bohaterów tak męczyły, że odkładałam ją na na prawie tydzień. Jednak ostatecznie uważam, że było warto. Finalny efekt jest dobry, a całość utrzyma w świetnym klimacie. Nie jest to już tak świetna powieść, jak pierwsza część, trochę rozczarowuje, ale poziom nadal jest bardzo dobry :)
Długo czekałam aż książka wróci na półkę biblioteki, potem trochę przeleżała u mnie z powodu nawału obowiązków. A tak bardzo pragnęłam ją przeczytać. No i w końcu doczekała się :)
W zwyczaju mam nie czytanie opisów na okładkach, szczególnie ulubionych serii. Więc byłam zaskoczona, kiedy od akcji "Dzieci Diuny" minęło trzy i pół tysiąca lat. A z dawnych bohaterów ostał się...
2014-12
Jestem trochę rozczarowana drugą częścią, ponieważ dużo się różni od pierwszej, nie jest po prostu tak dobra. Niemniej nie uważam, że jest zła. W tej części zaczyna się gra o władzę, mnożą się intrygi, pojawia się coraz więcej wrogów, nie wiadomo komu ufać. Początki dla mnie nie było najlepsze, gdyż nie mogłam się wciągnąć, ale dalsze wydarzenia już mnie pochłonęły, szczególnie ostatnie, skończyłam ją z poczuciem żalu, ale nie będę zdradzać treści. Polecam
Jestem trochę rozczarowana drugą częścią, ponieważ dużo się różni od pierwszej, nie jest po prostu tak dobra. Niemniej nie uważam, że jest zła. W tej części zaczyna się gra o władzę, mnożą się intrygi, pojawia się coraz więcej wrogów, nie wiadomo komu ufać. Początki dla mnie nie było najlepsze, gdyż nie mogłam się wciągnąć, ale dalsze wydarzenia już mnie pochłonęły,...
więcej mniej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to2014-12
Najbardziej, co lubię w serii "Kroniki Diuny" to przewrotność i nieprzewidywalność. Pisarz zawsze mnie zaskoczy, a także zdziwi i zmusi do myślenia. Ta część na co wskazuje tytuł opowiada o dzieciach Paula Atrydy - Leto i Gani, które nie są zwykłymi dziećmi. Akcja jest wciągająca, przewrotna, pełna intryg, a postacie niebanalne, szczególnie intrygowała mnie i przerażała postać Leto. Książka ma parę wad, momentami jest przegadana, a bliźnięta wydawały mi się zbyt wszechwiedzące, ale ja już pokochałam ten cykl. Polecam!
Najbardziej, co lubię w serii "Kroniki Diuny" to przewrotność i nieprzewidywalność. Pisarz zawsze mnie zaskoczy, a także zdziwi i zmusi do myślenia. Ta część na co wskazuje tytuł opowiada o dzieciach Paula Atrydy - Leto i Gani, które nie są zwykłymi dziećmi. Akcja jest wciągająca, przewrotna, pełna intryg, a postacie niebanalne, szczególnie intrygowała mnie i przerażała...
więcej mniej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to2014-10
Ostatni tom podobał mi się tak, jak i pozostałe części. Cała historia na długo zapadnie mi w pamięć. Powieść "1Q84" bardzo trudno jest opisać słowami. Jest to opowieść bardzo oryginalna, napisana bardzo subtelnie, a jednocześnie jest bardzo wyrazista. Jest nieprzewidywalna i wywołuje w czytelniku sporo emocji. Polecam przeczytać - intrygująca i oryginalna przygoda. Na pewno sięgnę po inne powieści autora.
Ostatni tom podobał mi się tak, jak i pozostałe części. Cała historia na długo zapadnie mi w pamięć. Powieść "1Q84" bardzo trudno jest opisać słowami. Jest to opowieść bardzo oryginalna, napisana bardzo subtelnie, a jednocześnie jest bardzo wyrazista. Jest nieprzewidywalna i wywołuje w czytelniku sporo emocji. Polecam przeczytać - intrygująca i oryginalna przygoda. Na pewno...
więcej mniej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to2014-10
Druga część podobała mi się bardziej, ponieważ więcej się działo i autor zdradził nam więcej informacji o tym dziwnym świecie, który wykreował. Ta powieść jest poplątana, dziwaczna. Ale nie uznajcie tego za jej wadę, wręcz przeciwnie. To niezwykle oryginalna, ciekawa historia, której nie sposób przewidzieć, a autor na pewno zaskoczy mnie w ostatnim tomie. Polecam
Druga część podobała mi się bardziej, ponieważ więcej się działo i autor zdradził nam więcej informacji o tym dziwnym świecie, który wykreował. Ta powieść jest poplątana, dziwaczna. Ale nie uznajcie tego za jej wadę, wręcz przeciwnie. To niezwykle oryginalna, ciekawa historia, której nie sposób przewidzieć, a autor na pewno zaskoczy mnie w ostatnim tomie. Polecam
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to2014-10
Bardzo ciekawa i intrygująca powieść. Poznajmy dwoje bohaterów, których losy pozornie wydają się zupełnie nie mające ze sobą nic wspólnego. Bardzo podobało mi się, że autor bardzo wnikliwie opisał tą dwójkę, dzięki czemu bardzo dobrze mogła ich poznać. Powieść ma własny nie powtarzalny klimat, czyta się lekko i przyjemnie. Czasami bywało nużąco, bo tak naprawdę czytając ten pierwszy tom, niecałe 500 stron, miałam wrażenie, jakby czytała tylko wstęp do całości. Niemniej pisarz bardzo intryguje, zaciekawia i oczekuję, że w drugim tomie będzie się działo więcej. Polecam
Bardzo ciekawa i intrygująca powieść. Poznajmy dwoje bohaterów, których losy pozornie wydają się zupełnie nie mające ze sobą nic wspólnego. Bardzo podobało mi się, że autor bardzo wnikliwie opisał tą dwójkę, dzięki czemu bardzo dobrze mogła ich poznać. Powieść ma własny nie powtarzalny klimat, czyta się lekko i przyjemnie. Czasami bywało nużąco, bo tak naprawdę czytając ten...
więcej mniej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to2014-09
Przeczytałam tylko pierwszy tom, ponieważ tylko tyle obowiązuje mnie w szkole. Jednak "Chłopi" to powieść, która nie przypadła mi do gustu. Po pierwsze jest naprawdę wynudzająca, mimo że ma niektóre ciekawe momenty. Dodatkowo strasznie ciężko mi się ją czytało. Po prostu powieść nie dla mnie.
Przeczytałam tylko pierwszy tom, ponieważ tylko tyle obowiązuje mnie w szkole. Jednak "Chłopi" to powieść, która nie przypadła mi do gustu. Po pierwsze jest naprawdę wynudzająca, mimo że ma niektóre ciekawe momenty. Dodatkowo strasznie ciężko mi się ją czytało. Po prostu powieść nie dla mnie.
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to
Moja pierwsza książka Andrzeja Sapkowskiego. Długo polowałam na pierwszy tom o Wiedźminie, ale nie mogłam go zdobyć, więc zaczęłam od drugiego. Bardzo podoba mi się główna postać, bo jest bardzo złożona i dynamiczna, a więc intryguje i przyciąga uwagę. Nie brakuje tu przygód, fantastycznych stworzeń, pojedynków. Podoba mi się również, że autor wplata w fabułę wątki z polskich legend i tradycji, a także sięga do wielu kultur i baśni. Opowiadania napisane również z humorem. Myślę, że każdy znajdzie tu coś dla siebie.
Moja pierwsza książka Andrzeja Sapkowskiego. Długo polowałam na pierwszy tom o Wiedźminie, ale nie mogłam go zdobyć, więc zaczęłam od drugiego. Bardzo podoba mi się główna postać, bo jest bardzo złożona i dynamiczna, a więc intryguje i przyciąga uwagę. Nie brakuje tu przygód, fantastycznych stworzeń, pojedynków. Podoba mi się również, że autor wplata w fabułę wątki z...
więcej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to