"Nie zapomnij mnie" autorstwa Alix Garin wydane na łamach Wydawnictwa Młody Book
#współpracabarterowa

Wnuczka próbuje zapewnić radość w ostatnich chwilach chorującej na Alzheimera babci i zabiera ją w podróż do jej rodzinnego domu, w którym spędziła dzieciństwo.

Od lat w mojej nerwicy natręctw mam pewną obsesyjną obawę o zapomnieniu czegoś ważnego i nawet trudno jest mi sobie wyobrazić jak bym się czuł, gdy nawet mógłbym zapomnieć o najbliższych mi osobach... albo o całym swoim życiu od pewnego momentu. To głęboko poruszająca opowieść o pożegnaniu, ale i o poszukiwaniu siebie oraz samoakceptacji.

Trudno zżyć się z postaciami przez 30 minut czytania, ale osoba autorska świetnie oddała ciężar sytuacji walki z chorobą i powolnej akceptacji rodziny tym stanem. Opieka nad takimi osobami na pewno jest trudna, ale bardzo skłania do refleksji na temat znaczenia naszego istnienia jeśli nawet mogą nam wspomnienia zostać odebrane. Historia zabiera nas przez wiele etapów wypełnionych smutkiem zapomnienia, ale i radości - momentami wręcz dziecięcej radości osoby starszej, która jedynie pamięta swoje życie przez pryzmat dzieciństwa.

To dzieło równie wspaniałe co filmy pixara w których można zarówno płakać ze śmiechu jak i wzruszenia czy smutku. Całościowo zamknięta piękna historia, która otula i wzbogaca nas jako ludzi. Coś co na pewno długo nie wyjdzie mi z głowy mimo krótkiej lektury.

Na szczęście chora na Alzheimera babcia to nie jedyny wątek tej powieści. Znacząco jest tu również nakreślona sytuacja jej wnuczki, która niez była tolerowana i akceptowana w toku swojego życia i przez kolejne elementy podróży stara się to przepracować, nawet mimo kolejnych kłód rzucanych pod nogi.

Komiks słusznie został nagrodzony wieloma nagrodami, jest przyjemny w odbiorze i został przepięknie narysowany. Prostota kreski i uproszczenie wielu elementów np. anatomii ludzkiej nie sprawia, że całość wydaje się mało szczegółowa. Wręcz przeciwnie - nabiera indywidualnego charakteru, podkreślając cały styl wyrazistymi pastelowymi kolorami. To opowieść na raz, która znajdzie swoje miejsce w Waszych sercach, a także porusza problem który nie widnieje w wielu powieściach graficznych. Także polecam!

"Nie zapomnij mnie" autorstwa Alix Garin wydane na łamach Wydawnictwa Młody Book
#współpracabarterowa

Wnuczka próbuje zapewnić radość w ostatnich chwilach chorującej na Alzheimera babci i zabiera ją w podróż do jej rodzinnego domu, w którym spędziła dzieciństwo.

Od lat w mojej nerwicy natręctw mam pewną obsesyjną obawę o zapomnieniu czegoś ważnego i nawet trudno jest mi...

Powiem tak - dawno nie spłakałam się tak na żadnej historii. Zwyczajnie - każdy z nas powinien przeczytać ten komiks. Niesamowita historia i piękna kreska.

Powiem tak - dawno nie spłakałam się tak na żadnej historii. Zwyczajnie - każdy z nas powinien przeczytać ten komiks. Niesamowita historia i piękna kreska.

Jest to pierwsza powieść graficzna, którą zdecydowałam się przeczytać i wydaje mi się, że lepiej nie mogłam zacząć. Historia ta była piękna i poruszyła mnie dogłębnie. Przedstawia ona niesamowitą relacje między babcią i wnuczką.

Ukazuje ona również trudności jakie muszą pokonywać osoby z choroba Alzheimera, oraz jak wpływa to na ich bliskich. Jest to druzgocący obraz, niesamowicie ciężko patrzy się na rozpacz i zapomnienie krążące wokół tej przypadłości.

W komiksie tym ukazany jest pięknie proces dorastania i przemijania. Autorka pokazuje nam jak zmieniamy się, często nie doceniając tego co mamy blisko siebie, co kiedyś było dla nas ważne. Czasami w drodze zwanej, życiem możemy się zgubić i ciężko będzie nam wrócić na właściwy tor.

Bardzo poruszyły mnie słowa Babci Marie.

„ „Za późno”przychodzi szybciej, niż się spodziewamy. Obiecaj Clémence, że nigdy tego nie zapomnisz.”

Cytat ten pokazuje jak bardzo ważnym jest mówienie rzeczy, które chcemy powiedzieć, odpowiednim osobą, żeby się nie ograniczać w tym co robimy. Cieszmy się tym co mamy i nie rezygnujmy z marzeń.

Podczas czytania tego komiksu wylałam wiele łez, nie zdawałam sobie sprawy, że tak krótka forma przekazu może mnie tak dotknąć. Bardzo cieszę się, że trafiłam na „Nie zapomnij mnie”, na pewno o niej nie zapomnę a słowa zawarte w tej historii zostaną w moim sercu na długo.

Jest to pierwsza powieść graficzna, którą zdecydowałam się przeczytać i wydaje mi się, że lepiej nie mogłam zacząć. Historia ta była piękna i poruszyła mnie dogłębnie. Przedstawia ona niesamowitą relacje między babcią i wnuczką.

Ukazuje ona również trudności jakie muszą pokonywać osoby z choroba Alzheimera, oraz jak wpływa to na ich bliskich. Jest to druzgocący obraz,...

Przepiękna opowieść narysowana tak, że szczęka opada. Miałam okazję przeczytać ten komiks w wersji angielskiej - co tu dużo mówić... Powalił mnie. Na tak piękną historię o dorastaniu, szacunku i czułości wobec życia, które dobiega końca i wzruszającej więzi między wnuczką a babcią nie trafiłam nigdy przedtem.

Rzadko płaczę przy lekturze, ale tu nie sposób było się nie wzruszyć. Polecam serdecznie nie tylko miłośnikom komiksu, bo tak poruszające, a przy tym oszczędne w wyrazie, wysmakowane perełki zdarzają się bardzo rzadko.

Jestem bardzo ciekawa kolejnych książek Alix Garin, bo ma wielki talent!

Przepiękna opowieść narysowana tak, że szczęka opada. Miałam okazję przeczytać ten komiks w wersji angielskiej - co tu dużo mówić... Powalił mnie. Na tak piękną historię o dorastaniu, szacunku i czułości wobec życia, które dobiega końca i wzruszającej więzi między wnuczką a babcią nie trafiłam nigdy przedtem.

Rzadko płaczę przy lekturze, ale tu nie sposób było się nie...

Chryste panie, nie podchodźcie do tego komiksu bez tony chusteczek! Mimo, że nie miałam styczności z osobami chorymi na Alzhaimera, ta historia trafiła prosto w moje serce i złamała je na kawałki. Jest jednocześnie nieopisanie piękna i cholernie smutna, a do tego zawiera kilka ciekawych plot twistów.

Clemence porywa swoją ukochaną babcię z domu opieki i zabiera ją w ostatnią podróż do domu jej rodziców. To podróż pełna wspomnień, bezgranicznej miłości, ale trochę też historia o poszukiwaniu siebie i odnajdywaniu się na nowo. Podróż, która zaczyna się jako spontaniczny impuls zmienia się w wyprawę, który wywraca życie Clemence do góry nogami.

Kocham każdą stronę, płaczę, ale też się śmieję i chyba właśnie jeszcze bardziej pokochałam niezapominajki. Jednocześnie uwielbiam tytuł - jednocześnie daje nam pogląd na to, o czym jest komiks (bo czyż każdy z nas nie boi się zapomnienia),a gdy zapoznamy się z treścią - doceniamy symbolikę malutkiego niebieskiego kwiatka. Zdecydowanie skłania do refleksji.

Czytajcie, proszę!

Chryste panie, nie podchodźcie do tego komiksu bez tony chusteczek! Mimo, że nie miałam styczności z osobami chorymi na Alzhaimera, ta historia trafiła prosto w moje serce i złamała je na kawałki. Jest jednocześnie nieopisanie piękna i cholernie smutna, a do tego zawiera kilka ciekawych plot twistów.

Clemence porywa swoją ukochaną babcię z domu opieki i zabiera ją w...