Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wciągnęło mnie, czego się nie spodziewałam.
Młodzieńcza miłość piękna, ale ja bardziej skupiłam się na nienawiści obu rodów do siebie.
Starłam się pojąć skąd tyle nienawiści i niechęci w nich.
Nic im to dobrego nie przyniosło, jedynie śmierć bliskim ich osób.
Miłość Romea i Juli zjednoczyła ich, szkoda tylko, że po ich śmierci. Dużo wyniosłam z tej książki i nie żałuje, że ją przeczytałam.

Wciągnęło mnie, czego się nie spodziewałam.
Młodzieńcza miłość piękna, ale ja bardziej skupiłam się na nienawiści obu rodów do siebie.
Starłam się pojąć skąd tyle nienawiści i niechęci w nich.
Nic im to dobrego nie przyniosło, jedynie śmierć bliskim ich osób.
Miłość Romea i Juli zjednoczyła ich, szkoda tylko, że po ich śmierci. Dużo wyniosłam z tej książki i nie żałuje,...

Część II "Dziadów", moja gimnazjalna lektura, niezmiernie mi się podobała, choć już na początku założyłam, że tak nie będzie. Tak właśnie bywa ze szkolnymi lekturami. Jednak część II miała bardzo niesamowity klimat, napisana świetnym językiem, wcale nie ciężkim jakby można się było spodziewać. Ciepło wspominam ten dramat.

Część II "Dziadów", moja gimnazjalna lektura, niezmiernie mi się podobała, choć już na początku założyłam, że tak nie będzie. Tak właśnie bywa ze szkolnymi lekturami. Jednak część II miała bardzo niesamowity klimat, napisana świetnym językiem, wcale nie ciężkim jakby można się było spodziewać. Ciepło wspominam ten dramat.

Jedna z moich ulubionych lektur, świetnie się bawiłam i naprawdę wciągnął mnie świat stworzony przed autora. Znakomita historia.

Jedna z moich ulubionych lektur, świetnie się bawiłam i naprawdę wciągnął mnie świat stworzony przed autora. Znakomita historia.

Nie jest to łatwa tragedia, ale mistrzowsko napisana, a postać tytułowego bohatera genialnie przestawiona. Niezmiernie podobała mi się fabuła i końcowy morał dramatu. Polecam.

Nie jest to łatwa tragedia, ale mistrzowsko napisana, a postać tytułowego bohatera genialnie przestawiona. Niezmiernie podobała mi się fabuła i końcowy morał dramatu. Polecam.

Z chęcią czytałam tę lekturę.
Ciekawa historia, wciągająca.
O władzy, niespełnionych ambicjach, chciwości.
Słowacki uczy nas z każdą kartą czego o życiu, dając rady, jak dobrze żyć.
Polecam.

Z chęcią czytałam tę lekturę.
Ciekawa historia, wciągająca.
O władzy, niespełnionych ambicjach, chciwości.
Słowacki uczy nas z każdą kartą czego o życiu, dając rady, jak dobrze żyć.
Polecam.

"Wiśniowy sad" - 7/10

Utwór momentami dla mnie nudny, ale większość bardzo ciekawa. Przedstawia rozpad szlachty, ale przede wszystkich dzieje wdowy Raniewskiej i osób w jej otoczeniu. Przedstawione postacie nie mają zbyt wielkiego wpływu na swój los, nie potrafili podjąć konkretnej decyzji, na co właśnie Czechow zwraca szczególną uwagę. Początkom towarzyszy normalna atmosfera, a im dalej można wyczuć narastający niepokój. Koniec końców zostajemy z uczuciem niepewności, niepokoju. Bez rozwiązania na przedstawione problemy. Polecam, to naprawdę ciekawy utwór.

"Oświadczyny" - 7/10

To bardzo krótki komediowy utwór, który czyta się bardzo szybko. Lekki, przyjemny i bardzo zabawny. Naprawdę śmiałam się głośno. Dobrze, że byłam sama :) Polecam, lekkie, z humorem, po mistrzowsku napisane.

"Wiśniowy sad" - 7/10

Utwór momentami dla mnie nudny, ale większość bardzo ciekawa. Przedstawia rozpad szlachty, ale przede wszystkich dzieje wdowy Raniewskiej i osób w jej otoczeniu. Przedstawione postacie nie mają zbyt wielkiego wpływu na swój los, nie potrafili podjąć konkretnej decyzji, na co właśnie Czechow zwraca szczególną uwagę. Początkom towarzyszy normalna...

Nie pamiętam, kiedy szkolna lektura mnie tak porwała, pomijając "Zbrodnię i karę". Jedna z nielicznych. Autentycznie nie mogłam się oderwać, jak zaczęłam w szkole czekając na transport, tak idąc chodnikiem, przez pasy, w samochodzie, przed podwórko, aż na kanapę, zapominając od zdjęciu kurtki i butów. W skrócie jak zaczęłam tak nie przerwałam czytania, dopóki nie skończyłam. Przede wszystkim mnie bawiła, ale ta tragikomedia ukazuje różne problemy - artystyczne, społeczne, polityczne. Podobało mi się odwrócenie ról, zbudowanie wszystkiego za zasadzie groteski, ironii i przesady. Dało to znakomity efekt, jedna z lepszym i ciekawszych lektur szkolnych.

Nie pamiętam, kiedy szkolna lektura mnie tak porwała, pomijając "Zbrodnię i karę". Jedna z nielicznych. Autentycznie nie mogłam się oderwać, jak zaczęłam w szkole czekając na transport, tak idąc chodnikiem, przez pasy, w samochodzie, przed podwórko, aż na kanapę, zapominając od zdjęciu kurtki i butów. W skrócie jak zaczęłam tak nie przerwałam czytania, dopóki nie...

Czyta się stosunkowo szybko, niektóre momenty są ciekawe, inne nawet zabawne. Mimo tego nie jest to wcale taka łatwa lektura, dużo w niej symboliki. Niemniej całkiem mi się podobała.

Czyta się stosunkowo szybko, niektóre momenty są ciekawe, inne nawet zabawne. Mimo tego nie jest to wcale taka łatwa lektura, dużo w niej symboliki. Niemniej całkiem mi się podobała.

Jak lubię utwory dramatyczne i przyjemnie mi się je czyta, tak "Nie-boska komedia" nie przypadła mi do gusty i wcale nie tak łatwo mi się ją czytało. Początek mnie zaintrygował, ale późniejsza zdarzenia strasznie mnie nużyły i nic nowego ta lektura do mojego życia nie wniosła. Przeczytałam, bo musiałam i nie polecam, ale i tak większość społeczeństwa ma ją już za sobą, a inni i tak będą musieli ją przeczytać ;)

Jak lubię utwory dramatyczne i przyjemnie mi się je czyta, tak "Nie-boska komedia" nie przypadła mi do gusty i wcale nie tak łatwo mi się ją czytało. Początek mnie zaintrygował, ale późniejsza zdarzenia strasznie mnie nużyły i nic nowego ta lektura do mojego życia nie wniosła. Przeczytałam, bo musiałam i nie polecam, ale i tak większość społeczeństwa ma ją już za sobą, a...

Nasłuchałam się słów: nuda, trudny język, beznadziejne rymy.
Dla mnie bzdury!
Kiedy tylko zaczęłam czytać bardzo się wciągnęłam.
Mnie czytało się "Antygonę" lekko i bardzo mnie wciągnęła.
Bardzo polubiłam tytułową bohaterkę, za jej niezwykłą odwagę.
Polubiłam również książkę za to, jak ukazała walkę między jednostką a władzą, obowiązkiem wobec prawa a bogów oraz nieuchronność losu. Poruszająca lektura.

Nasłuchałam się słów: nuda, trudny język, beznadziejne rymy.
Dla mnie bzdury!
Kiedy tylko zaczęłam czytać bardzo się wciągnęłam.
Mnie czytało się "Antygonę" lekko i bardzo mnie wciągnęła.
Bardzo polubiłam tytułową bohaterkę, za jej niezwykłą odwagę.
Polubiłam również książkę za to, jak ukazała walkę między jednostką a władzą, obowiązkiem wobec prawa a bogów oraz...

"Dziady, część III" podobały mi się mniej niż część II, z tego powodu, że na pewno jest bardziej ciężka, jednak nie zmieniło to jednak tego, że zachwycił mnie klimat tego dramatu, jak i ukazanie sytuacji Polaków. Nie jest fanką koncepcji mesjanizmu, ale Wilka Improwizacja, to absolutne mistrzostwo.

"Dziady, część III" podobały mi się mniej niż część II, z tego powodu, że na pewno jest bardziej ciężka, jednak nie zmieniło to jednak tego, że zachwycił mnie klimat tego dramatu, jak i ukazanie sytuacji Polaków. Nie jest fanką koncepcji mesjanizmu, ale Wilka Improwizacja, to absolutne mistrzostwo.

"Kordian" podobał mi się średnie, trochę trudno mi ocenić ten utwór. Przede wszystkim bardzo trudno się go czyta, męczyłam się z nim dość długo. Podobało mi się otwarte zakończenie utworu, a także idea winkelriedyzmu.

"Kordian" podobał mi się średnie, trochę trudno mi ocenić ten utwór. Przede wszystkim bardzo trudno się go czyta, męczyłam się z nim dość długo. Podobało mi się otwarte zakończenie utworu, a także idea winkelriedyzmu.

Ten krótki dramat jest wnikliwym studium małżeństwa tych bohaterów, ale także ich samych, szukaniu prawdy o sobie i o tym, co niszczyło ich oboje, a także ich związek. Bardzo dobry i nastrojowy utwór. Pozostaje w pamięci. Polecam.

Ten krótki dramat jest wnikliwym studium małżeństwa tych bohaterów, ale także ich samych, szukaniu prawdy o sobie i o tym, co niszczyło ich oboje, a także ich związek. Bardzo dobry i nastrojowy utwór. Pozostaje w pamięci. Polecam.

Poważny temat w komediowej otoczce. Uwielbiam takie połączenie. Molier wyśmiewa, krytykuje, ironizuje i uczy. Polecam serdecznie.

Poważny temat w komediowej otoczce. Uwielbiam takie połączenie. Molier wyśmiewa, krytykuje, ironizuje i uczy. Polecam serdecznie.

Kolejna lektura, którą przeczytałam z przyjemnością. I jestem zachwycona.

Na pewno wiele u mnie zyskała, dzięki temu, że Szekspir złamał wiele zasad dramatu antycznego. W szczególności to, że postacie są bardzo złożone. Nie są przewidywalne. Autor świetnie też skonstruował obraz psychiczny tytułowego bohatera i jego żony oraz zawarł ironię w tych postaciach.

Akcja jest zwrotna i zaskakująca. Ten, kto nie słyszał o tej tragedii i sięga po nią po raz pierwszy będzie zaskoczony i na pewno wciągnie go całość.

"Makbet" zresztą mówi o szaleństwie, ambicjach, żądzy władzy. Tragedia pełna intryg i morderstw. Lektura, która daje do myślenia. Ponadczasowa książka.

Kolejna lektura, którą przeczytałam z przyjemnością. I jestem zachwycona.

Na pewno wiele u mnie zyskała, dzięki temu, że Szekspir złamał wiele zasad dramatu antycznego. W szczególności to, że postacie są bardzo złożone. Nie są przewidywalne. Autor świetnie też skonstruował obraz psychiczny tytułowego bohatera i jego żony oraz zawarł ironię w tych postaciach.

Akcja jest...

"Króle Edyp" bardzo mi się spodobał. Brnęłam prze książkę lekko i z ciekawością. Tutaj Sofokles ukazał przede wszystkim nieuchronność ludzkiego losu, zawsze nas dopadnie. Choć ja mam inne zdanie, to lektura podobała mi się, choć nie tak bardzo jak "Antygona".

"Króle Edyp" bardzo mi się spodobał. Brnęłam prze książkę lekko i z ciekawością. Tutaj Sofokles ukazał przede wszystkim nieuchronność ludzkiego losu, zawsze nas dopadnie. Choć ja mam inne zdanie, to lektura podobała mi się, choć nie tak bardzo jak "Antygona".