Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Paradyzja” to świetna historia, która opowiada o wolności jednostki oraz próbach kontrolowania społeczeństwa. To książka, przy której czytelnik dobrze się bawi, ale także może pochylić się i zastanowić nad zawartymi tematami głębiej. Co do samej fabuły mam lekki niedosyt, brakowało mi się rozwinięcia niektórych wątków i przedstawienia więcej zwyczajów, rozmów Paradyzyjczyków.

„Paradyzja” to świetna historia, która opowiada o wolności jednostki oraz próbach kontrolowania społeczeństwa. To książka, przy której czytelnik dobrze się bawi, ale także może pochylić się i zastanowić nad zawartymi tematami głębiej. Co do samej fabuły mam lekki niedosyt, brakowało mi się rozwinięcia niektórych wątków i przedstawienia więcej zwyczajów, rozmów Paradyzyjczyków.

Księga druga powieści graficznej jest o ciekawsza od pierwszej części. Fabularnie wypada tu bardzo dobrze i wiernie książce. A firma wizualna nadal jest piękna i cieszy oko. Polecam.

Księga druga powieści graficznej jest o ciekawsza od pierwszej części. Fabularnie wypada tu bardzo dobrze i wiernie książce. A firma wizualna nadal jest piękna i cieszy oko. Polecam.

Oddanie klimatu powieści z cyklu Diuny to było na pewno nie lada wyzwanie. Uważam, że po części się udało. Po pierwsze graficznie komiks jest naprawdę piękny i cieszący oko, oddaje klimat samej planety. Z drugiej nie uważam, że na kartach powieści graficznej można oddać całą złożoność, tajemnice i wyjątkowość Diuny. Dla fanów powieści jest to na pewno ciekawy dodatek.

Oddanie klimatu powieści z cyklu Diuny to było na pewno nie lada wyzwanie. Uważam, że po części się udało. Po pierwsze graficznie komiks jest naprawdę piękny i cieszący oko, oddaje klimat samej planety. Z drugiej nie uważam, że na kartach powieści graficznej można oddać całą złożoność, tajemnice i wyjątkowość Diuny. Dla fanów powieści jest to na pewno ciekawy dodatek.

Bardzo dobra powieść. Fabuła jest ciekawa, przedstawiony świat bardzo klimatyczny, a akcja wartka. Całość ma bardzo dobre tempo, przez co z audiobooka słuchało się bardzo dobrze. To, czego mogłabym sobie życzyć od tej powieści to większe skupienie się na postaciach oraz rozbudowanie przedstawionego świata. Ale ostateczny odbiór jest naprawdę świeny, polecam.

Bardzo dobra powieść. Fabuła jest ciekawa, przedstawiony świat bardzo klimatyczny, a akcja wartka. Całość ma bardzo dobre tempo, przez co z audiobooka słuchało się bardzo dobrze. To, czego mogłabym sobie życzyć od tej powieści to większe skupienie się na postaciach oraz rozbudowanie przedstawionego świata. Ale ostateczny odbiór jest naprawdę świeny, polecam.

"W spojrzeniu wroga" nie odbiega poziomem od pierwszej części trylogii. Historia jest ciekawa i wciąga. Nowi bohaterowie są interesujący, czyta się bardzo przyjemnie. Jeżeli ktoś lubi powieści z mocnym wątkiem romantycznym w klimacie scince-fiction to ta seria to będzie dobry wybór.

"W spojrzeniu wroga" nie odbiega poziomem od pierwszej części trylogii. Historia jest ciekawa i wciąga. Nowi bohaterowie są interesujący, czyta się bardzo przyjemnie. Jeżeli ktoś lubi powieści z mocnym wątkiem romantycznym w klimacie scince-fiction to ta seria to będzie dobry wybór.

Ta powieść jest niezwykła pod tym względem, jak dobrze się ona „zestarzała”. Biorąc pod uwagę te ponad 50 lat od powstania tej historii to opisy podróży kosmicznych i nowoczesnych technologii robi wrażenie. Oczywiste jest, że na niektóre kwestie trzeba przymknąć oko, ale zdecydowanie przedstawiona w książce rzeczywistość jest bardzo blisko tego, co możemy obserwować i czytać teraz. W moim odczuciu nie była to powieść wciągająca, od której nie można się oderwać. Czytałam raczej fragmentami, wracając do niej po kilku dniach. Jest to historia, do której się właśnie wraca, która nie opuszcza myśli czytelnika, a niepokojący klimat i napięcie otulają i trzymają do końca. Dodatkowo otwarte, niejasne zakończenie, które budzi lęk przed nieznanym i tym, czego nie możemy wyjaśnić robi bardzo dobrą robotę. Dla mnie to była bardzo niezwykła przygoda.

Ta powieść jest niezwykła pod tym względem, jak dobrze się ona „zestarzała”. Biorąc pod uwagę te ponad 50 lat od powstania tej historii to opisy podróży kosmicznych i nowoczesnych technologii robi wrażenie. Oczywiste jest, że na niektóre kwestie trzeba przymknąć oko, ale zdecydowanie przedstawiona w książce rzeczywistość jest bardzo blisko tego, co możemy obserwować i...

Bardzo dobry zbiór opowiadań. Choć nie jestem fanką krótkich form, to jeżeli chodzi o opowieści w klimacie s-f to zawsze mnie kupują. Przy tym zbiorze bawiłam się świetnie, dla najmłodszych czytelników jest to świetna propozycja, tym bardziej ją doceniam, ponieważ jest bardzo dobrym początkiem, wprowadzeniem w świat sciene-fiction czy fantastyki.

Bardzo dobry zbiór opowiadań. Choć nie jestem fanką krótkich form, to jeżeli chodzi o opowieści w klimacie s-f to zawsze mnie kupują. Przy tym zbiorze bawiłam się świetnie, dla najmłodszych czytelników jest to świetna propozycja, tym bardziej ją doceniam, ponieważ jest bardzo dobrym początkiem, wprowadzeniem w świat sciene-fiction czy fantastyki.

„W ramionach gwiazd” wpadło w moje ręce, ponieważ szukałam czegoś lekkiego i niezobowiązującego, co pomoże pokonać mój zastój czytelniczy. Biorąc to pod uwagę była to dobra decyzja. Jest to romans, którego tłem są podróże kosmiczne, katastrofa oraz rozwinięty świat, który eksploruje wszechświat. W pewnym momencie ta proporcja zaczęła mi przeszkadzać, ponieważ byłam bardzo ciekawa tego świata i tajemnicy, na jaką natrafili bohaterowie. Nie składnia do większych przemyśleń i rozważań, choć szkoda, ponieważ wykreowany świat daje mnóstwo możliwości. Była to jednak przyjemna przygoda, czytało się sprawnie i szybko, dobra rozrywka dla samego oderwania się od rzeczywistości.

„W ramionach gwiazd” wpadło w moje ręce, ponieważ szukałam czegoś lekkiego i niezobowiązującego, co pomoże pokonać mój zastój czytelniczy. Biorąc to pod uwagę była to dobra decyzja. Jest to romans, którego tłem są podróże kosmiczne, katastrofa oraz rozwinięty świat, który eksploruje wszechświat. W pewnym momencie ta proporcja zaczęła mi przeszkadzać, ponieważ byłam bardzo...

„Autostopem przez galaktykę” to ta z książek, do których zabierałam się długo, głównie z obawy, że taki styl jednak nie przypadnie mi do gustu. I tak, jak widzę wiele wad tej powieści, to jednak skradła moje serce. Wyciągając choćby wnioski po opiniach użytkowników LC to ta historia mocno dzieli czytelników. Po lekturze doskonale także rozumiem dlaczego. I tak z wad tej historii można wytknąć prostotę i oszczędność w stylistyce, także brakowało mi dłuższych, barwniejszych opisów, trochę bardziej dopracowanych dialogów. Choć powieść ma początek i zakończenie (prowadzące oczywiście prosto do drugiego tomu) to podczas czytania miałam wrażenie, jakbym czytała kilka wyrwanych scen, niż następujące po sobie wydarzenia, które zawiązują fabułę. Jednak sama forma przygód, przerysowania miejsc, postaci i wątków, paradoksy, wyśmianie pewnych mechanizmów, zabawne wątki (lub też te, które w odbiorze miały być śmieszne, a nie były) to mi się podobało. Nie jest to też nudna powieść, jeżeli nie zna się tej historii z innych źródeł i podchodzi się do niej po raz pierwszy, to w zasadzie czytelnik nie wie, czego może się spodziewać. Kupiło mnie to, a ja traktując to jako zwykłą rozrywkę, bawiłam się wyśmienicie i z pewnością sięgnę po kolejne tomy.

„Autostopem przez galaktykę” to ta z książek, do których zabierałam się długo, głównie z obawy, że taki styl jednak nie przypadnie mi do gustu. I tak, jak widzę wiele wad tej powieści, to jednak skradła moje serce. Wyciągając choćby wnioski po opiniach użytkowników LC to ta historia mocno dzieli czytelników. Po lekturze doskonale także rozumiem dlaczego. I tak z wad tej...

Dawno nie byłam tak wciągnęła w historię, jak przy tej powieści. Niemal od pierwszego rozdziału trzymała mnie w swoim uścisku. Historia jest intrygująca, napisana bardzo wartko i lekko. Autor nie stosuje długich opisów i rozważań, skupia się raczej na krótkich, treściwych zdaniach. Taki zabieg może być wadliwy, ale tutaj sprawdza się świetnie. Dzięki temu płynie się przez historię bardzo szybko i trzyma w napięciu. Sama historia i rozwiązania nie są zaskakujące i nie powiecie przy tym "wow, tego się nie spodziewałam/-łem" to fabułą jest dobra oraz intrygująca. Jestem bardzo usatysfakcjonowana tą powieścią, świetnie się bawiłam, a historia jest na tyle oryginalna i emocjonująca, że nie sposób o niej tak łatwo zapomnieć. Polecam

Dawno nie byłam tak wciągnęła w historię, jak przy tej powieści. Niemal od pierwszego rozdziału trzymała mnie w swoim uścisku. Historia jest intrygująca, napisana bardzo wartko i lekko. Autor nie stosuje długich opisów i rozważań, skupia się raczej na krótkich, treściwych zdaniach. Taki zabieg może być wadliwy, ale tutaj sprawdza się świetnie. Dzięki temu płynie się przez...

Z tą powieścią mam ogromny problem. Przez jedną trzecią byłam zachwycona tą historią, zostałam wciągnięta w zasadzie od razu, byłam zafascynowana wykreowanym światem, zaciekawiona do czego zmierza fabuła i bohaterowie, zadowolona z faktu, jak przyjemnie i lekko to się czyta. Ale potem, powiedzmy, do momentu zwrotnego w fabule, gdzie główna bohaterka wykonała fikołka załamałam ręce. Dawno żadna historia nie wywołała we mnie frustracji. Ale chciałam dać szansę, zobaczyć w jakim kierunku to zmierza, ale raz, że fabuła zrobiła się nużąca, niektóre wątki niedorzeczne, zachowania bohaterów nielogiczne, a ich kreacje bardzo płytkie. Jestem niestety bardzo rozczarowana, miałam nadzieję, że ta druga część historii się podniesie, jednak skończyłam czytać nieusatysfakcjonowana, zawiedziona i zmęczona. Długo biłam się z myślami, czy sięgać po drugi tom, ale zarys fabuły niekoniecznie mnie zaciekawił, choć wykreowane uniwersum jest bardzo ciekawe. Na tę chwilę mówię nie, ale może za jakiś czas dam kolejną szansę.

Z tą powieścią mam ogromny problem. Przez jedną trzecią byłam zachwycona tą historią, zostałam wciągnięta w zasadzie od razu, byłam zafascynowana wykreowanym światem, zaciekawiona do czego zmierza fabuła i bohaterowie, zadowolona z faktu, jak przyjemnie i lekko to się czyta. Ale potem, powiedzmy, do momentu zwrotnego w fabule, gdzie główna bohaterka wykonała fikołka...

„My” to bardzo interesująca, ale i nieco męcząca historia. Uciążliwy był (choć spójny) styl i język, bowiem jest zawiły i toporny. Nad tą książką trzeba się skupić, zatrzymywać się na dłużej przy niektórych fragmentach, zdaniach. Ale uważam, że było warto. Przedstawienie systemu i jego praw pomysłowe, przestrzegające przed totalitaryzmem, skłania do refleksji i zawiera wiele uniwersalnych prawd. To była bardzo dobra i interesująca lektura, choć nie wywołała we mnie takich silnych i miażdżących emocji jak Orwell czy Huxley. Pomimo uciążliwego stylu historia jest wciągająca, trafna, spójna i uniwersalna. Warto znać.

„My” to bardzo interesująca, ale i nieco męcząca historia. Uciążliwy był (choć spójny) styl i język, bowiem jest zawiły i toporny. Nad tą książką trzeba się skupić, zatrzymywać się na dłużej przy niektórych fragmentach, zdaniach. Ale uważam, że było warto. Przedstawienie systemu i jego praw pomysłowe, przestrzegające przed totalitaryzmem, skłania do refleksji i zawiera...

Nie jest to moja ulubiona powieść H. G. Wellsa, uważam ją nawet za średnią, ale jeżeli ktoś naprawdę lubi twórczość autora to myślę, że warto poznać. Akcja jest ciekawa i wciągająca, główny bohater z kolei antypatyczny, ale perspektywa postrzegania Księżyca, nieodkrytych i niezbadanych obszarów jest bardzo interesująca. Autor zaledwie dotyka tu kilka problemów moralnych i to niezgłębienie ich, moim zdaniem, ujmuje dużo tej historii. Ale warto poznać.

Nie jest to moja ulubiona powieść H. G. Wellsa, uważam ją nawet za średnią, ale jeżeli ktoś naprawdę lubi twórczość autora to myślę, że warto poznać. Akcja jest ciekawa i wciągająca, główny bohater z kolei antypatyczny, ale perspektywa postrzegania Księżyca, nieodkrytych i niezbadanych obszarów jest bardzo interesująca. Autor zaledwie dotyka tu kilka problemów moralnych i...

Mocna, wciągająca i fascynująca powieść sf. To, co autor zaoferował czytelnikom jest absolutnie pochłaniające i sprawiło, że zapomniałam o świecie. Powieść jest krótka, ale złożona i perfekcyjnie skonstruowana. To nie tylko niebanalna i wciągająca przygoda, ale porusza także wiele istotnych spraw, obserwujemy świat w jego upadku. Fascynujących i ważnych tematów jest wiele od podróży kosmicznych, osiedleniu ludzkości w kosmosie, względności czasu, degradacji społecznej, przeludnieniu ludzkości, automatyzacji, problemach klimatycznych aż po potrzeby serca oraz potrzebę poczucia przynależności i posiadania własnego miejsca, domu.
Absolutnie polecam, choć to moja druga powieść autora, mogę powiedzieć, że Zajdel to jeden z moich ulubionych twórców. Ubolewam, że tak niewiele jeszcze zostało mi do zapoznania się z jego twórczością.

Mocna, wciągająca i fascynująca powieść sf. To, co autor zaoferował czytelnikom jest absolutnie pochłaniające i sprawiło, że zapomniałam o świecie. Powieść jest krótka, ale złożona i perfekcyjnie skonstruowana. To nie tylko niebanalna i wciągająca przygoda, ale porusza także wiele istotnych spraw, obserwujemy świat w jego upadku. Fascynujących i ważnych tematów jest wiele...

Sięgając po "Limes inferior" nie miałam żadnych oczekiwań i nie spodziewałam się, że to będzie tak świetna powieść.
Oryginalny i intrygujący koncept, dystopijny charakter, elementy s-f, tajemnica w tle, a przede wszystkim analiza społeczno-polityczna, przedstawienie świata w krzywym zwierciadle tworzą jednocześnie dobrą rozrywkę, ale i przestrzeń do rozważań.
Narracja autora także przypadła mi do gustu, bowiem powieść napisana jest lekko, bez pretensjonalnie. Nie powoduje to przestojów, czy poczucia zmęczenia fabułą i rozważaniami głównego bohatera.
Dla mnie ta przygoda jest tegorocznym odkryciem, ponieważ pokochałam tę powieść i styl. Zamierzam poznać bliżej twórczość pisarza. Polecam, zdecydowanie warto.

Kilka słów o wydaniu. Nie polecam czytać blurba, ponieważ streszczenie zdradza kluczowe kwestie. Ludzie, ten kto wymyśla i zatwierdza takie opisy naprawdę zasługują na karę.

Sięgając po "Limes inferior" nie miałam żadnych oczekiwań i nie spodziewałam się, że to będzie tak świetna powieść.
Oryginalny i intrygujący koncept, dystopijny charakter, elementy s-f, tajemnica w tle, a przede wszystkim analiza społeczno-polityczna, przedstawienie świata w krzywym zwierciadle tworzą jednocześnie dobrą rozrywkę, ale i przestrzeń do rozważań.
Narracja...

„Niezwyciężony” to bardzo wciągająca i klimatyczna powieść. Mamy tu ciekawie wykreowany świat, zagadkę i nieustające napięcie. Niektóre opisy były bardzo długie i przytłaczające, więc kilka razy odkładałam książkę, ale ciekawość tego, co będzie dalej nigdy mnie nie opuściła. Ta historia jest fenomenalnie skonstruowana, co w efekcie daje czytelnikom bardzo dobą przygodę w kosmicznym klimacie, a jednocześnie składania do refleksji. Słabszą stroną powieści są ostatnie strony i zakończenie, które nieco odbiega jakością od pozostałych scen, bowiem czytelnik sam może dużo sobie dopowiedzieć i napięcie mocno spada. Ale sam początek i następujące po nim wydarzenia są wciągające i świetnie napisane.
To moje drugie spotkanie z twórczością Lema i doskonale rozumiem, dlaczego ktoś może nie polubić się z jego twórczością, ale ja nie zamierzam poprzestać na dwóch powieściach, ponieważ to, co potrafił wykreować ten pisarz jest absolutnie fascynujące.

„Niezwyciężony” to bardzo wciągająca i klimatyczna powieść. Mamy tu ciekawie wykreowany świat, zagadkę i nieustające napięcie. Niektóre opisy były bardzo długie i przytłaczające, więc kilka razy odkładałam książkę, ale ciekawość tego, co będzie dalej nigdy mnie nie opuściła. Ta historia jest fenomenalnie skonstruowana, co w efekcie daje czytelnikom bardzo dobą przygodę w...

„Gra Endera” była ciekawą przygodą, choć nie tak porywającą jak się z początku spodziewałam. Przede wszystkim wynika to z tego, że wiele wątków jest przeciągniętych, a wiele przemyśleń i spraw powtórzonych. Wybija to bardzo z rytmu, więc nie oczekujcie, że jest to historia, którą pochłoniecie w jeden dzień.
Natomiast z plusów zwrócę uwagę nie tyle, co na wykreowany świat, ale przede wszystkim na kreację bohaterów – ich przemyślenia, motywacje, brutalne ukierunkowanie przez dorosłych. Miałam tylko dysonans pomiędzy zachowaniem i przemyśleniami bohaterów a ich wiekiem. Jasne, biorę pod uwagę okoliczności, jakie towarzyszom postaciom, co może sprawiać, że szybciej dojrzewają, pragną angażować się w sprawy społeczne i polityczne, ale jednak czasami po prostu nie byłam w stanie w to uwierzyć. To jeden z powodów, dlaczego ciągnie mnie do kontynuacji serii, jestem ciekawa jak autor dalej charakterologicznie poprowadzi swoje postacie.
Nie spodziewałam się także, że ta historia będzie tak pełna ciekawych filozoficznych przemyśleń nad ludzką naturą. To jest dobry kawałek literatury science fiction, ale także interesująca przeprawa przez ludzkie wybory, ich motywacje, jak i konsekwencje i odpowiedzialność za nie.

„Gra Endera” była ciekawą przygodą, choć nie tak porywającą jak się z początku spodziewałam. Przede wszystkim wynika to z tego, że wiele wątków jest przeciągniętych, a wiele przemyśleń i spraw powtórzonych. Wybija to bardzo z rytmu, więc nie oczekujcie, że jest to historia, którą pochłoniecie w jeden dzień.
Natomiast z plusów zwrócę uwagę nie tyle, co na wykreowany świat,...