Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Endgame. Wezwanie” to bardzo wciągająca powieść, ponieważ jest tam dużo akcji, rozdziały są krótki i pisane z perspektywy kilkunastu postaci. Na początku można trochę pogubić się, poznając historię z perspektywy różnych bohaterów i z różnych zakątków świata. Sam pomysł na fabułę, czyli tytułowy Endgame jest bardzo interesujący i enigmatyczny, więc ten aspekt w zasadzie trzymał mnie przy tej historii to końca, ponieważ chciałam dowiedzieć się więcej i odkryć tę tajemnicę. Bohaterowie są ciekawie wykreowaniu, są przede wszystkim różnorodni i zaskakują, a sama akcja brnie tylko coraz szybciej do przodu. Jest to więc bardzo przyjemna powieść przygodowa, która pomimo swojej objętości bardzo wciąga i jest lekka w odczuciu.
Co do szukania wskazówek i rozwiązywania łamigłówek szybko dałam sobie z tym spokój, bo tak naprawdę wiele było uzależnione od tego, co wiedzą bohaterowie bądź też nie były do rozwiązania. Zaglądanie także do przypisów odsyłających do map i filmików także wydaje się teraz bezcelowe, szczególnie kiedy czyta się wersję papierową. Lepiej cieszyć się lekturą i przyglądać się bohaterom, jednak poczytałam i interaktywny projekt oraz realna gra, która się odbyła dla czytelników to świetny pomysł. Ja jednak potraktowałam tę książkę jako przyjemną, lekką powieść przygodową i świetnie się bawiłam. Jeśli czegoś takiego szukacie, polecam.

„Endgame. Wezwanie” to bardzo wciągająca powieść, ponieważ jest tam dużo akcji, rozdziały są krótki i pisane z perspektywy kilkunastu postaci. Na początku można trochę pogubić się, poznając historię z perspektywy różnych bohaterów i z różnych zakątków świata. Sam pomysł na fabułę, czyli tytułowy Endgame jest bardzo interesujący i enigmatyczny, więc ten aspekt w zasadzie...

"Mroczny wymiar" to bardzo lekka i przyjemna powieść. Ogólny zamysł na fabułę jest interesujący, z kolei poprowadzenie akcji wciąga. Nie doszukuje się w tej historii za wiele, dla mnie przyjemnie spędzony czas.

"Mroczny wymiar" to bardzo lekka i przyjemna powieść. Ogólny zamysł na fabułę jest interesujący, z kolei poprowadzenie akcji wciąga. Nie doszukuje się w tej historii za wiele, dla mnie przyjemnie spędzony czas.

„Paradyzja” to świetna historia, która opowiada o wolności jednostki oraz próbach kontrolowania społeczeństwa. To książka, przy której czytelnik dobrze się bawi, ale także może pochylić się i zastanowić nad zawartymi tematami głębiej. Co do samej fabuły mam lekki niedosyt, brakowało mi się rozwinięcia niektórych wątków i przedstawienia więcej zwyczajów, rozmów Paradyzyjczyków.

„Paradyzja” to świetna historia, która opowiada o wolności jednostki oraz próbach kontrolowania społeczeństwa. To książka, przy której czytelnik dobrze się bawi, ale także może pochylić się i zastanowić nad zawartymi tematami głębiej. Co do samej fabuły mam lekki niedosyt, brakowało mi się rozwinięcia niektórych wątków i przedstawienia więcej zwyczajów, rozmów Paradyzyjczyków.

Lekka, przyjemna powieść. Jest to pozycja bardziej dla fanów autora, ale jeżeli ktoś szuka czegoś wciągającego, niezobowiązującego w klimatach poszukiwaczy skarbów to ta pozycja się sprawdzi.

Lekka, przyjemna powieść. Jest to pozycja bardziej dla fanów autora, ale jeżeli ktoś szuka czegoś wciągającego, niezobowiązującego w klimatach poszukiwaczy skarbów to ta pozycja się sprawdzi.

Lubię tę serię na wykreowany świat i przedstawionych bohaterów. Przy podsumowaniu trylogii mogę powiedzieć, że nie skradła ona mojego serca, ale bardzo ją lubię i cenię. „Wyczarowanie światła” choć jest najdłuższym tomem to fabularnie bardzo dobrze oddaje, choć sama nie zostałam szczególnie porwana. Autorka jednak pozamykała wszystkie wątki w satysfakcjonujący dla mnie sposób, ta część obfituje też w interakcje między bohaterami, co dla nie było dużym urozmaiceniem. Bardzo dobre zakończenie trylogii.

Lubię tę serię na wykreowany świat i przedstawionych bohaterów. Przy podsumowaniu trylogii mogę powiedzieć, że nie skradła ona mojego serca, ale bardzo ją lubię i cenię. „Wyczarowanie światła” choć jest najdłuższym tomem to fabularnie bardzo dobrze oddaje, choć sama nie zostałam szczególnie porwana. Autorka jednak pozamykała wszystkie wątki w satysfakcjonujący dla mnie...

Księga druga powieści graficznej jest o ciekawsza od pierwszej części. Fabularnie wypada tu bardzo dobrze i wiernie książce. A firma wizualna nadal jest piękna i cieszy oko. Polecam.

Księga druga powieści graficznej jest o ciekawsza od pierwszej części. Fabularnie wypada tu bardzo dobrze i wiernie książce. A firma wizualna nadal jest piękna i cieszy oko. Polecam.

Oddanie klimatu powieści z cyklu Diuny to było na pewno nie lada wyzwanie. Uważam, że po części się udało. Po pierwsze graficznie komiks jest naprawdę piękny i cieszący oko, oddaje klimat samej planety. Z drugiej nie uważam, że na kartach powieści graficznej można oddać całą złożoność, tajemnice i wyjątkowość Diuny. Dla fanów powieści jest to na pewno ciekawy dodatek.

Oddanie klimatu powieści z cyklu Diuny to było na pewno nie lada wyzwanie. Uważam, że po części się udało. Po pierwsze graficznie komiks jest naprawdę piękny i cieszący oko, oddaje klimat samej planety. Z drugiej nie uważam, że na kartach powieści graficznej można oddać całą złożoność, tajemnice i wyjątkowość Diuny. Dla fanów powieści jest to na pewno ciekawy dodatek.