Bóg Imperator Diuny

Wielkie rozczarowanie.
Poruszane są tutaj ważne tematy: indywidualność człowieka, jego dążenie do niezależności, aspekt bycia Bogiem - ciekawe, mocne, frapujące. Jednakże poza rozpoczynającą akcją, wszystko jest takie miałkie, rozmyte i powtarzalne. A zakończenie aż nadto przewidywalne. Szkoda.

Wielkie rozczarowanie.
Poruszane są tutaj ważne tematy: indywidualność człowieka, jego dążenie do niezależności, aspekt bycia Bogiem - ciekawe, mocne, frapujące. Jednakże poza rozpoczynającą akcją, wszystko jest takie miałkie, rozmyte i powtarzalne. A zakończenie aż nadto przewidywalne. Szkoda.

Pokaż mimo to

Jak do tej pory wydaje mi się najbardziej wymagającym i skłaniającym do refleksji tomem serii. Ciekawa, wielopłaszczyznowa, momentami może trochę zbyt zagmatwana powieść.

Jak do tej pory wydaje mi się najbardziej wymagającym i skłaniającym do refleksji tomem serii. Ciekawa, wielopłaszczyznowa, momentami może trochę zbyt zagmatwana powieść.

Pokaż mimo to

Zacznijmy od tego, że seria Diuny nie jest łatwą lekturą. To bardzo mądra, inteligentna powieść. Najbardziej podobał mi się pierwszy tom, czwarty wbrew pozorom nie był rozwinięciem trzeciego, tylko przenosi nas w bardzo odległą przyszłość, nie poznamy dalszej historii bohaterów. Trochę mnie to rozczarowało, natomiast jako odrębna powieść jest dobra. Po prostu lepiej nie mieć oczekiwań względem przywiązania do bohaterów, no ale i tak lepiej niż w przypadku gry o tron.

Zacznijmy od tego, że seria Diuny nie jest łatwą lekturą. To bardzo mądra, inteligentna powieść. Najbardziej podobał mi się pierwszy tom, czwarty wbrew pozorom nie był rozwinięciem trzeciego, tylko przenosi nas w bardzo odległą przyszłość, nie poznamy dalszej historii bohaterów. Trochę mnie to rozczarowało, natomiast jako odrębna powieść jest dobra. Po prostu lepiej nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kto wie, może to zasługa lektora (słuchałam audiobooka), ale bardzo mi się podobała ta część - chyba równie mocno, co pierwsza "Diuna". Wspaniale wykreowana została postać Boga Imperatora - zarówno fascynująca, jak i odrażająca. Okrutna, lecz naznaczona piętnem tragizmu. Dużo tu refleksji na temat natury władzy, religii i sposobów, w jaki jednostki tworzą historię. Być może niektórym wyda się ta część przegadana, mnie jednak pochłonęła bez reszty.

Kto wie, może to zasługa lektora (słuchałam audiobooka), ale bardzo mi się podobała ta część - chyba równie mocno, co pierwsza "Diuna". Wspaniale wykreowana została postać Boga Imperatora - zarówno fascynująca, jak i odrażająca. Okrutna, lecz naznaczona piętnem tragizmu. Dużo tu refleksji na temat natury władzy, religii i sposobów, w jaki jednostki tworzą historię. Być może...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wydawała się lepsza niż poprzednie, zakończenie jednak mocno mnie rozczarowało. Jakieś takie nie trzymające się kupy. Może po prostu nie rozumiem o co w tym wszystkim chodzi? Może oczekiwałem po całej serii Diuny czegoś zupełnie innego? Z pewnością nie jest to typowa powieść science-fiction. Może jest wyjątkowa w swoim rodzaju, ale do mnie ten "rodzaj" raczej nie przemawia. Cóż, lecimy dalej. Zobaczymy czy "Heretycy" mnie czymś zaskoczą.

Wydawała się lepsza niż poprzednie, zakończenie jednak mocno mnie rozczarowało. Jakieś takie nie trzymające się kupy. Może po prostu nie rozumiem o co w tym wszystkim chodzi? Może oczekiwałem po całej serii Diuny czegoś zupełnie innego? Z pewnością nie jest to typowa powieść science-fiction. Może jest wyjątkowa w swoim rodzaju, ale do mnie ten "rodzaj" raczej nie przemawia....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

moim zdaniem najlepszy i jednocześnie najtrudniejszy tom, dla wielu będzie zapewne przynudzał, że zbyt filozoficzne, ale tu chodzi o coś więcej, ten tom czysta esencja samej Diuny

moim zdaniem najlepszy i jednocześnie najtrudniejszy tom, dla wielu będzie zapewne przynudzał, że zbyt filozoficzne, ale tu chodzi o coś więcej, ten tom czysta esencja samej Diuny

Pokaż mimo to

Na samym starcie dostajemy fabułą w twarz. Akcja zasuwa w takim tempie, że ciężko nadążyć z przewracaniem stron. Niestety dość szybko wyhamowuje, a my nurzamy się w teraźniejszości, dreptając w miejscu i skupiając na szczegółach, które nie posuwają nas ani o krok do przodu. Zakończenie jest mocno rozczarowujące. Zupełnie jakby ktoś starając się utrzymać klimat serii, dostał od Franka zarys jak ma wyglądać końcówka i musiał się z nią zmierzyć.
Niemniej książka bardzo smaczna. Miło do niej wrócić.

Na samym starcie dostajemy fabułą w twarz. Akcja zasuwa w takim tempie, że ciężko nadążyć z przewracaniem stron. Niestety dość szybko wyhamowuje, a my nurzamy się w teraźniejszości, dreptając w miejscu i skupiając na szczegółach, które nie posuwają nas ani o krok do przodu. Zakończenie jest mocno rozczarowujące. Zupełnie jakby ktoś starając się utrzymać klimat serii, dostał...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czwarta, czytana przeze mnie część , i do tej pory najwspanialsza ( nie umniejszając poprzednim, i mam nadzieję następnym). Głębokie i przejmujące studium samotności, ale też traktat o religii, władzy , naturze człowieka. Jestem szczęśliwy, że na stare lata dane mi było zetknąć się z czymś tak wspaniałym. Będę wracał.

Czwarta, czytana przeze mnie część , i do tej pory najwspanialsza ( nie umniejszając poprzednim, i mam nadzieję następnym). Głębokie i przejmujące studium samotności, ale też traktat o religii, władzy , naturze człowieka. Jestem szczęśliwy, że na stare lata dane mi było zetknąć się z czymś tak wspaniałym. Będę wracał.

Pokaż mimo to

Pierwsza książka z cyklu przez którą ciężko mi było przebrnąć.

Pierwsza książka z cyklu przez którą ciężko mi było przebrnąć.

Pokaż mimo to

Kolejnym tom, który z początku wydał mi się cięższy i trudniejszy od poprzednich. Ale jak zawsze - warto było.

Kolejnym tom, który z początku wydał mi się cięższy i trudniejszy od poprzednich. Ale jak zawsze - warto było.

Pokaż mimo to