W świetnym tłumaczeniu Magdy Heydel te opowiadania "same się czytają" i pokazują jak uniwersalnych i egzystencjalnych tematów dotyka Conrad . W zebranych utworach ujawnia się cały geniusz literacki autora, gawędziarski , wielopoziomowy styl, umiejętność budowania napięcia, wyraziste sylwetki bohaterów , silne emocje i pokazywanie skomplikowanych dylematów, w których pokazuje się siła i słabość człowieczeństwa.

W świetnym tłumaczeniu Magdy Heydel te opowiadania "same się czytają" i pokazują jak uniwersalnych i egzystencjalnych tematów dotyka Conrad . W zebranych utworach ujawnia się cały geniusz literacki autora, gawędziarski , wielopoziomowy styl, umiejętność budowania napięcia, wyraziste sylwetki bohaterów , silne emocje i pokazywanie skomplikowanych dylematów, w których...

Conrada bardzo cenię i jest jednym z tych autorów, do których co jakiś czas wracam. Conrad przede wszystkim umie opowiadać, a jego portrety psychologiczne postaci są intrygujące. W tym zbiorze znalazło się moje ulubione morskie opowiadanie , czyli "Młodość", a także ciekawe "Amy Foster" i "Tajemny towarzysz".

Conrada bardzo cenię i jest jednym z tych autorów, do których co jakiś czas wracam. Conrad przede wszystkim umie opowiadać, a jego portrety psychologiczne postaci są intrygujące. W tym zbiorze znalazło się moje ulubione morskie opowiadanie , czyli "Młodość", a także ciekawe "Amy Foster" i "Tajemny towarzysz".

Świetnie wydana, doskonały wybór opowiadań. Proza Conrada jest bardzo, bardzo poetycka, zabiera nas w odległe światy, kunszt jego pióra jest naprawdę godny podziwu. Świetnie spędziłem przy tej książce czas

Świetnie wydana, doskonały wybór opowiadań. Proza Conrada jest bardzo, bardzo poetycka, zabiera nas w odległe światy, kunszt jego pióra jest naprawdę godny podziwu. Świetnie spędziłem przy tej książce czas

Niestety już pierwsze opowiadanie napisane bardzo nieprzystępnym językiem, ale nie poddając się podejmowałem trud wertowania kolejnych stron. Próba podniesienia oceny bezskuteczna. Odniosłem wrażenie, że opowiadania mocno się zdezaktualizowały i nie odnalazłem żadnego punku, który mógłby mnie zainteresować: ani historia, ani postacie, ani emocje.

Niestety już pierwsze opowiadanie napisane bardzo nieprzystępnym językiem, ale nie poddając się podejmowałem trud wertowania kolejnych stron. Próba podniesienia oceny bezskuteczna. Odniosłem wrażenie, że opowiadania mocno się zdezaktualizowały i nie odnalazłem żadnego punku, który mógłby mnie zainteresować: ani historia, ani postacie, ani emocje.

Świetne zestawienie jednych z najciekawszych dzieł Conrada - polecam!

Świetne zestawienie jednych z najciekawszych dzieł Conrada - polecam!

Myślę, że Joseph Conrad to jeden z najciekawszych pisarzy w historii literatury. Jego opowiadania są trudne do klasyfikacji, wiele z nich wydaje się pozornie podobnych, ale ja lubię ten styl, który pewnie wielu czytelnikom nie musi przypaść do gustu. Autor jest ponadczasowy, bo chyba nikt tak jak on nie potrafił uchwycić morza i kolonializmu. Spotykamy tutaj często tajemnicze i beznadziejne egzystencje, zagubione w pustce świata, czasami zakochane, czasami chciwe. No jest tu istny przekrój społeczeństwa europejskiego w koloniach, zanurzonego w handlu, muszącego rywalizować między sobą, spotykającego rdzennych mieszkańców. Ciekawa jest również forma literacka, takie opowiadanie w opowiadaniu, gdzie narrator przedstawia historię swoim towarzyszom, czasami są to krótkie formy, ale zdarzają się też teksty na kilkadziesiąt stron, wielowątkowe jak "Freya z Siedmiu Wysp". Nie będę też ukrywał, że nie wszystkie teksty mnie urzekły, nad niektórymi trochę przefrunąłem, ale niektóre zapadają w pamięć, jak wspomniana "Freya...", "Placówka postępu" czy "Książę Roman".

Myślę, że Joseph Conrad to jeden z najciekawszych pisarzy w historii literatury. Jego opowiadania są trudne do klasyfikacji, wiele z nich wydaje się pozornie podobnych, ale ja lubię ten styl, który pewnie wielu czytelnikom nie musi przypaść do gustu. Autor jest ponadczasowy, bo chyba nikt tak jak on nie potrafił uchwycić morza i kolonializmu. Spotykamy tutaj często...

Opowiadania Josepha Conrada są ponadczasowe, to klasyka, są ciekawe, wciągające czytelnika w fabułę. Polecam

Opowiadania Josepha Conrada są ponadczasowe, to klasyka, są ciekawe, wciągające czytelnika w fabułę. Polecam

Prawie każde z opowiadań jest ciekawe, pięknie napisane i mogłoby być rozwinięte do dłuższej powieści. Coś jednak sprawiło, że po skończeniu rozdziału musiałam się zmuszać, żeby zacząć kolejny. Ciężko było mi dokończyć książkę.

Prawie każde z opowiadań jest ciekawe, pięknie napisane i mogłoby być rozwinięte do dłuższej powieści. Coś jednak sprawiło, że po skończeniu rozdziału musiałam się zmuszać, żeby zacząć kolejny. Ciężko było mi dokończyć książkę.

Posłowie w części do wydarcia. Heydel, podobnie jak w Esejach wybranych Woolf, nie potrafi oprzeć się pokusie polityzacji omawianych utworów i gorliwie kibicuje zza ich kart różnej maści krucjatom społecznym i politycznym. Czyni to pozornie mimochodem, w dobrej wierze - czyniąc z pisarzy teoretyków polityki i krytyków kultury. Czy nimi faktycznie byli? Niekiedy mam wątpliwości. Przekład jest natomiast wyśmienity i wydobywa z utworów Conrada jakości estetyczne, z których słynie jego proza.

Posłowie w części do wydarcia. Heydel, podobnie jak w Esejach wybranych Woolf, nie potrafi oprzeć się pokusie polityzacji omawianych utworów i gorliwie kibicuje zza ich kart różnej maści krucjatom społecznym i politycznym. Czyni to pozornie mimochodem, w dobrej wierze - czyniąc z pisarzy teoretyków polityki i krytyków kultury. Czy nimi faktycznie byli? Niekiedy mam...

Zaczniemy może od końca. Od zupełnie chujowego naszym skromnym zdaniem posłowia. Jungowskie symbole, metafory aktów seksualnych i inne tam przedumane, piętrowe konstrukcje. Choć w sumie niespecjalnie różni się to od wielu innych chujowych wstępów i posłowiów, w które wydawcy z jakiegoś nieznanego nam powodu decydują się zaopatrywać książki to w sumie w przypadku Conrada wpisuje się ono doskonale w ciągłe próby przeciągania Autora w kierunku tego lub innego obozu światopoglądowego.

Poniekąd rozumiemy, bo w sumie miło jest mieć Go przy swoim ognisku.

My jednak wolimy wierzyć, co wyczytaliśmy onegdaj u Herlinga, że całe to conradowe pisanie opowiadało się w sumie przeciw wszelkim ideologiom, "tym włóczęgom, łazikom, co się dobierają do tylnych drzwi duszy, aby cząstka po cząstce zżerać naszą istotę, aby wykradać okruchy wiary w parę prostych pojęć, których człowiek musi się trzymać aby żyć przyzwoicie i mieć lekką śmierć"
I my tego się właśnie w temacie Conrada (i nie tylko) będziemy trzymać.

Zaczniemy może od końca. Od zupełnie chujowego naszym skromnym zdaniem posłowia. Jungowskie symbole, metafory aktów seksualnych i inne tam przedumane, piętrowe konstrukcje. Choć w sumie niespecjalnie różni się to od wielu innych chujowych wstępów i posłowiów, w które wydawcy z jakiegoś nieznanego nam powodu decydują się zaopatrywać książki to w sumie w przypadku Conrada...