Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pamiętam jak jako dziecko zauważyłam tę książkę u brata na biurku i żalił mi się, że to jego lektura, bardzo dziecinna i bezsensowna. Później rok w rok obawiałam się, że trafi na moją listę lektur i też będę musiała się przy niej męczyć. W końcu do tego doszło i przepadłam...Zakochałam się tak naprawdę od pierwszych stron. Czytając ją po raz pierwszy miałam zaledwie 13 lat, więc nie zrozumiałam wielu rzeczy, a mimo to uznałam, że to moja ulubiona książka. Później, po latach, postanowiłam odświeżyć tę pozycję i jej głębia uderzyła jeszcze mocniej. Od wtedy czytam ją przynajmniej raz w roku i za każdym razem wzruszam się tak samo. To typowy przykład książki, której nie można odbierać dosłownie, a wyciągać jej drugi sens. Nie dziwię się, że komuś może się nie podobać, bo mimo wszystko wymaga skupienia i przemyślenia, choć kojarzy się raczej z typowymi bajkami dla dzieci. To historia przepełniona brutalną prawdą o świecie dorosłych, o zatracaniu się w swoich obowiązkach, pracy i jakie skutki potrafi to ze sobą nieść. Nauka o przyjaźni i miłości, choć czasem toksycznej. Do tego piękne cytaty, które stosuję na co dzień. Polecam każdemu, mało tego - uważam, że każdy chociaż raz powinien Małego Księcia przeczytać :)