Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo dobry zbiór opowiadań. Choć nie jestem fanką krótkich form, to jeżeli chodzi o opowieści w klimacie s-f to zawsze mnie kupują. Przy tym zbiorze bawiłam się świetnie, dla najmłodszych czytelników jest to świetna propozycja, tym bardziej ją doceniam, ponieważ jest bardzo dobrym początkiem, wprowadzeniem w świat sciene-fiction czy fantastyki.

Bardzo dobry zbiór opowiadań. Choć nie jestem fanką krótkich form, to jeżeli chodzi o opowieści w klimacie s-f to zawsze mnie kupują. Przy tym zbiorze bawiłam się świetnie, dla najmłodszych czytelników jest to świetna propozycja, tym bardziej ją doceniam, ponieważ jest bardzo dobrym początkiem, wprowadzeniem w świat sciene-fiction czy fantastyki.

Przyjemna, lekka oraz interesująca pozycja. Nie jest tak dobra, jak pierwsza część, ale nie gorsza. Mamy uroczy, magiczny klimat. Miło było wrócić do tego świata i bohaterów, których obdarzyłam dużą sympatią. Polecam

Przyjemna, lekka oraz interesująca pozycja. Nie jest tak dobra, jak pierwsza część, ale nie gorsza. Mamy uroczy, magiczny klimat. Miło było wrócić do tego świata i bohaterów, których obdarzyłam dużą sympatią. Polecam

Zbiór jest interesujący oraz bardzo klimatyczny. Myślę, że będzie ciekawy nie tylko dla czytelników cyklu. Baśnie są doprecyzowane, wątki bardzo zgrabnie prowadzone, postacie także nie ucierpiały przez krótką formą. Polecam

Zbiór jest interesujący oraz bardzo klimatyczny. Myślę, że będzie ciekawy nie tylko dla czytelników cyklu. Baśnie są doprecyzowane, wątki bardzo zgrabnie prowadzone, postacie także nie ucierpiały przez krótką formą. Polecam

Moja pierwsza książka Andrzeja Sapkowskiego. Długo polowałam na pierwszy tom o Wiedźminie, ale nie mogłam go zdobyć, więc zaczęłam od drugiego. Bardzo podoba mi się główna postać, bo jest bardzo złożona i dynamiczna, a więc intryguje i przyciąga uwagę. Nie brakuje tu przygód, fantastycznych stworzeń, pojedynków. Podoba mi się również, że autor wplata w fabułę wątki z polskich legend i tradycji, a także sięga do wielu kultur i baśni. Opowiadania napisane również z humorem. Myślę, że każdy znajdzie tu coś dla siebie.

Moja pierwsza książka Andrzeja Sapkowskiego. Długo polowałam na pierwszy tom o Wiedźminie, ale nie mogłam go zdobyć, więc zaczęłam od drugiego. Bardzo podoba mi się główna postać, bo jest bardzo złożona i dynamiczna, a więc intryguje i przyciąga uwagę. Nie brakuje tu przygód, fantastycznych stworzeń, pojedynków. Podoba mi się również, że autor wplata w fabułę wątki z...

Dla fanów Harry'ego Pottera to na pewno interesująca pozycja, jak i dla tych czytelników, którzy mają duży sentyment do tej serii. Jednak zbiór jest potraktowany trochę po macoszemu. Oczywiste jest, że baśnie mają to do siebie, że magą być krótkie, ale jednak brakuje mi w tych historiach trochę więcej szczegółów i baśniowości, szczególnie w opowieści o trzech braciach. Komentarze Albusa z początku wydały mi się świetnym dodatkiem, ale okazały się raczej "zapchaj dziurą".

Dla fanów Harry'ego Pottera to na pewno interesująca pozycja, jak i dla tych czytelników, którzy mają duży sentyment do tej serii. Jednak zbiór jest potraktowany trochę po macoszemu. Oczywiste jest, że baśnie mają to do siebie, że magą być krótkie, ale jednak brakuje mi w tych historiach trochę więcej szczegółów i baśniowości, szczególnie w opowieści o trzech braciach....

„Grobowa cisza, żałobny zgiełk” to była bardzo intrygująca przygoda. Trzynaście opowiadań pozornie od siebie niezależnych, ale połączonych w całość poprzez subtelne detale. Opowiadania są także bardzo pięknie napisane, czyta się lekko, nie jest to trudny język, ale ma jednak w sobie coś poetyckiego. Pisarka bardzo dobrze buduje poczucie niepokoju, które wdziera się gdzieś głęboko i nie puszcza. Jestem bardzo usatysfakcjonowana tą lekturą i absolutnie polecam.

„Grobowa cisza, żałobny zgiełk” to była bardzo intrygująca przygoda. Trzynaście opowiadań pozornie od siebie niezależnych, ale połączonych w całość poprzez subtelne detale. Opowiadania są także bardzo pięknie napisane, czyta się lekko, nie jest to trudny język, ale ma jednak w sobie coś poetyckiego. Pisarka bardzo dobrze buduje poczucie niepokoju, które wdziera się gdzieś...

Wstrząsająca książka. Pełna okrucieństwa.
A najgorsze, że pełne prawdy.
Warto przeczytać tę cieniutką książkę, żeby choć w minimalnym stopniu uświadomić siebie w okrucieństwie II wojny światowej.
Myślę, że nie pozna ani nie zrozumie tego, nikt kto sam czegoś takiego nie przeżył.
"Medaliony" rzeczywiście są medalionami dla tych osób, którzy doświadczyli tyle złego z ręki drugiego człowieka.

Wstrząsająca książka. Pełna okrucieństwa.
A najgorsze, że pełne prawdy.
Warto przeczytać tę cieniutką książkę, żeby choć w minimalnym stopniu uświadomić siebie w okrucieństwie II wojny światowej.
Myślę, że nie pozna ani nie zrozumie tego, nikt kto sam czegoś takiego nie przeżył.
"Medaliony" rzeczywiście są medalionami dla tych osób, którzy doświadczyli tyle złego z ręki...

„Diabeł na wieży” to ciekawy zbiór opowiadań, w którym bardzo podobało mi się połączenie gotyckiego klimatu z rozwiązywaniem zagadek kryminalnych. Opowiadania łączy postać Domenica Jordana, który jest postacią intrygującą, bowiem nie wiele o nim wiemy, ale świetnie wpasowuje się w ten klimat i według mnie jest jedną z mocniejszych stron tego zbioru. Tytułowe opowiadanie podobało mi się najbardziej, ponieważ zawierało w sobie bardzo ciekawą zagadkę i było takim pierwszym, intrygującym spotkaniem z tym, co wykreowała autorka. Im dalej, tym mój entuzjazm raczej spadł, czytało się dobrze, ale nie czułam się już mocno zaangażowana, czy też zachwycona fabułą i bohaterami. Dla mnie zabrakło relacji międzyludzkich i bardziej rozbudowanych zagadek. Nie powiem, że rozwiązania była dla mnie oczywiste, ale po za pierwszym opowiadaniem nie przeszło mi nawet przez myśl, żeby się nad tym zastanawiać. Podsumowując, zbiór jest ciekawy i na dobrym poziomie. Osobiście raczej nie sięgnę po pozostałe książki z tej serii, ale jak ktoś lubi krótką formę i połączenie gotyckiego bądź mistycznego klimatu z rozwiązywaniem zagadek kryminalnych to serdecznie polecam.

„Diabeł na wieży” to ciekawy zbiór opowiadań, w którym bardzo podobało mi się połączenie gotyckiego klimatu z rozwiązywaniem zagadek kryminalnych. Opowiadania łączy postać Domenica Jordana, który jest postacią intrygującą, bowiem nie wiele o nim wiemy, ale świetnie wpasowuje się w ten klimat i według mnie jest jedną z mocniejszych stron tego zbioru. Tytułowe opowiadanie...

Jestem bardzo pozytywnie zaskoczona tym zbiorem opowiadań. Nie bardzo wiedziałam czego się spodziewać, ponieważ nie znałam dotąd autora i nie jestem fanką krótkiej formy. Jednak było warto.
Zbiór zawiera cztery ciekawe opowiadania, które są tajemnicze, intrygujące i każda historia zawiera w sobie jakiś niecodzienny, niezwykły element. Warto także zwrócić uwagę na bohaterów tych opowiadań, bowiem są nie tyle, co ciekawie wykreowani, ale są intrygujący dla czytelnika.
Po krótkim, ale owocnym spotkaniu z tym autorem, jestem ciekawa jego prozy i chętnie sięgnęłabym po coś jeszcze, a „Miriam” gorąco polecam.

Jestem bardzo pozytywnie zaskoczona tym zbiorem opowiadań. Nie bardzo wiedziałam czego się spodziewać, ponieważ nie znałam dotąd autora i nie jestem fanką krótkiej formy. Jednak było warto.
Zbiór zawiera cztery ciekawe opowiadania, które są tajemnicze, intrygujące i każda historia zawiera w sobie jakiś niecodzienny, niezwykły element. Warto także zwrócić uwagę na bohaterów...

Oceniam ten zbiór opowiadań jako mocno średni, nie bawiłam się źle, ale też nie wywołały u mnie jakiś większych emocji i nie byłam zaangażowana. Nie jestem też fanką opowiadań, ale w większość utworów zabrakło trochę konkretniejszej fabuły.
Opowiadanie otwierające zbiór „W poszukiwaniu Jake’a” podobało mi się ze względu na tajemniczość i dobrze opisane uczucia bohatera. „Fundamenty” ma ciekawy klimat grozy, ale nie porwało mnie. Podobnie jest z „Pokojem kulek”, ale dla mnie w odbiorze historia była nużąca i pod koniec w ogóle nieciekawa. Kolejne dwa opowiadania są moimi ulubionymi, „Doniesienia o pewnych wypadkach w Londynie” ma bardzo ciekawą formę, taki quasi-dokumentalny format, gdzie poznajemy historię z niepełnych, dla czytelnika wyjętych z kontekstu archiwalnych dokumentów czy korespondencji. Bardzo ciekawe, angażujące i tajemnicze. Z kolei „Chowaniec” ma świetny klimat i wciąga.
Reszta opowiadań jest raczej przeciętna, w każdym mogłabym wskazać coś pozytywnego, ale nie były to historie na tyle ciekawe i emocjonujące, żeby zapadły mi w pamięć (nawet patrząc na ich tytuły nie mogłam sobie przypomnieć o czym były). Liczyłam bardzo na mini komiks, ale jego jakość druku jest słaba i nie mogłam skupić się na tym, co on właściwe przedstawia (nie oceniam, czy to wydawnictwo, czy to tak zostało narysowane). Natomiast mini powieść „Lustra” jest ok, miała bardzo dobry koncept, jednak rozwiązanie było przeciętne.
Nie żałuje, że przeczytałam, choć polecać nie będę. Kupiłam i przeczytałam, bo chcę poznawać twórczość tego autora (odkąd przeczytałam prze genialną „Ambasadorię”, polecam) i nie zniechęciło mnie to. Ale jeżeli ktoś szuka ciekawego zbioru opowiadań fantastycznych to raczej nie tędy droga.

Oceniam ten zbiór opowiadań jako mocno średni, nie bawiłam się źle, ale też nie wywołały u mnie jakiś większych emocji i nie byłam zaangażowana. Nie jestem też fanką opowiadań, ale w większość utworów zabrakło trochę konkretniejszej fabuły.
Opowiadanie otwierające zbiór „W poszukiwaniu Jake’a” podobało mi się ze względu na tajemniczość i dobrze opisane uczucia bohatera....

Jestem zaskoczona tym, jak niezwykle była dla mnie to przyjemna i relaksująca lektura. Tym bardziej, że jest to moje pierwsze spotkanie z autorką i nie byłam pewna, czy zbiór opowiadań to trafny wybór. Teraz jestem bardzo zaciekawiona twórczością pisarki. Ale wracając do "Cud Miód Malina" to historie są ciekawe, wciągające, zabawne rodzina Koźlaków skrada serce i chce się poznać o wiele więcej historii. Ale przede wszystkim ten zbiór to wyśmienita zabawa.

Jestem zaskoczona tym, jak niezwykle była dla mnie to przyjemna i relaksująca lektura. Tym bardziej, że jest to moje pierwsze spotkanie z autorką i nie byłam pewna, czy zbiór opowiadań to trafny wybór. Teraz jestem bardzo zaciekawiona twórczością pisarki. Ale wracając do "Cud Miód Malina" to historie są ciekawe, wciągające, zabawne rodzina Koźlaków skrada serce i chce się...

To już moja druga książka z kolekcji Hachette. Tym razem czytelnicy dostali zbiór czterech historii Aleksandra Puszkina. Przejdźmy zatem do oceny każdej z osobna ;)

"DAMA PIKOWA" - 8/10
Historia bardzo ciekawa, krótka, z dobrze zarysowanymi postaciami, z dobrym zakończeniem. Historia z morałem, niezwykle klimatyczna. "Dama pikowa" to zaledwie z 30 stron, które pochłania się bardzo szybko, to także uniwersalna historia, która pozostaje w pamięci. O to chyba chodziło. Polecam absolutnie.

"DUBROWSKI" - 9/10
Historia, która najbardziej mi się podobała. Znajdziemy tu nieszczęśliwą miłość, konflikty, tragedie, sceny z życia szlacheckiego, przewrotność losu. Polecam, bardzo dobra historia, świetnie napisana.

"MURZYN PIOTRA WIELKIEGO" - 7/10
Już od początku historia bardzo mnie zaciekawiła. Byłam ciekawa dalszych losów bohaterów. Byłam ogromnie rozczarowana, kiedy okazało się, że opowiadanie nie jest dokończone. Wielka szkoda.

"CÓRKA KAPITANA" - 6/10
To opowieść o silnej miłości młodego żołnierza i córki kapitana wzbogacona o bogate wydarzenia i postacie z powstania chłopskiego Pugaczowa. Dobre, interesujące, bez zbędnych, przydługich opisów. Miło się czytało, dobrze wspominam, ale jakoś szczególnie mnie nie porwało.

To już moja druga książka z kolekcji Hachette. Tym razem czytelnicy dostali zbiór czterech historii Aleksandra Puszkina. Przejdźmy zatem do oceny każdej z osobna ;)

"DAMA PIKOWA" - 8/10
Historia bardzo ciekawa, krótka, z dobrze zarysowanymi postaciami, z dobrym zakończeniem. Historia z morałem, niezwykle klimatyczna. "Dama pikowa" to zaledwie z 30 stron, które pochłania...

Zabierając się za tę książkę, czułam jeszcze gorzki smak rozczarowania, jaki spowodował zbiór opowiadań "Księga o Niewidzialnym". Co spotkało mnie teraz? Ponownie rozczarowanie, czy może jednak ten zbiór wynagrodził mi zawód?

1. "Dwóch panów z Brukseli" - 7/10 - to opowiadanie najbardziej mi się spodobało i mnie zadowoliło. Na początku tajemnica, która intryguje, potem historia dwóch par, która ciekawi, wzrusza, zapada w pamięć.
2. "Pies" - 6/10 - dobre opowiadaniem, chociaż niespecjalnie zaskakujące, czy też wzruszające. Historia prosta, dobrze napisana.
3. "Małżeństwo we troje" - 6/10 - to opowiadanie jest ukłonem w stronę znanego kompozytora, dobre, ale mnie nie powaliło.
4. "Serce w popiele" - 4/10 - prosta historia, bardzo przewidywalna, niczym mnie nie zaskoczyła i nie chwyciła za serce.
5. "Dziecko upiór" - 4/10 - to opowiadanie w zasadzie niczym nie zaskakuje. Na początku, owszem, intryguje, ale im więcej dowiadujemy się o opisywanym małżeństwie, tym więcej jest do przewidzenia, szczególnie zakończenie.

Wszystkie historie zawarte w tym zbiorze są historiami prostymi, przesycone charakterystycznym klimatem. Historie, które wielu mogą chwycić za serce i zachwycić. Mnie jednak za nic nie chwyciło. Co prawda zbiór lepszy od "Księgi o Niewidzialnym", ale i tak czuje się rozczarowana. Historie Schmitta nie robią już na mnie takiego wrażenia, jak kiedyś. Polecam fanon autora.

Zabierając się za tę książkę, czułam jeszcze gorzki smak rozczarowania, jaki spowodował zbiór opowiadań "Księga o Niewidzialnym". Co spotkało mnie teraz? Ponownie rozczarowanie, czy może jednak ten zbiór wynagrodził mi zawód?

1. "Dwóch panów z Brukseli" - 7/10 - to opowiadanie najbardziej mi się spodobało i mnie zadowoliło. Na początku tajemnica, która intryguje, potem...

Pierwsze opowiadanie "Mali ludzie w żółtych płaszczach" podobało mi najbardziej i wywarło na mnie największe wrażenie. Najbardziej jednak w tym zbiorze podoba mi się to, że King ukazał losy bohaterów z pierwszego opowiadania w pozostałych wykorzystując realia lat 60. XX wieku i mocny wpływ, jaki wywarły na nich niezwykłe wydarzenie z opowiadania "Mali ludzie...". Polecam serdecznie.

Pierwsze opowiadanie "Mali ludzie w żółtych płaszczach" podobało mi najbardziej i wywarło na mnie największe wrażenie. Najbardziej jednak w tym zbiorze podoba mi się to, że King ukazał losy bohaterów z pierwszego opowiadania w pozostałych wykorzystując realia lat 60. XX wieku i mocny wpływ, jaki wywarły na nich niezwykłe wydarzenie z opowiadania "Mali ludzie..."....

Te opowiadania naprawdę są świetne, choć nie mam na myśli wszystkich znajdujących się w zbiorze.
Bardzo spodobała mi się różna tematyka opowiadań. Jedne opowiadają historię z udziałem nadprzyrodzonych sił, inne mówią o ludzkiej psychice, a niektóre o problemach, z którymi boryka się każdy człowiek.
Najbardziej w pamięć zapadło mi opowiadanie o zbuntowanych ciężarówkach- świetne. W pamięci zapadło mi jeszcze wiele opowiadań i choć, czytałam tę książkę dawno, to teraz nadal o nich pamiętam.
Wspomnę jeszcze tylko o „Dzieciach kukurydzy” i o (nie pamiętam tytułu) skutecznym rzucaniu palenia- jedne z moich ulubionych.
King w tych krótkich formach pokazał swój talent i największe atuty - budowanie napięcie, bezpośredniość, zaskakująca fabuła.
Całość zrobiła na mnie świetne wrażenie.

Te opowiadania naprawdę są świetne, choć nie mam na myśli wszystkich znajdujących się w zbiorze.
Bardzo spodobała mi się różna tematyka opowiadań. Jedne opowiadają historię z udziałem nadprzyrodzonych sił, inne mówią o ludzkiej psychice, a niektóre o problemach, z którymi boryka się każdy człowiek.
Najbardziej w pamięć zapadło mi opowiadanie o zbuntowanych ciężarówkach-...

Książka czytana bardzo dawno temu, ale pamiętam, że mi się podobała i chociaż nie była moją ulubioną lekturą z podstawówki, to jednak pamiętam, że miło spędziłam z nią czas, a przygody Kajtka bardzo mnie wciągnęły.

Książka czytana bardzo dawno temu, ale pamiętam, że mi się podobała i chociaż nie była moją ulubioną lekturą z podstawówki, to jednak pamiętam, że miło spędziłam z nią czas, a przygody Kajtka bardzo mnie wciągnęły.

Opowiadania lekkie i całkiem przyjemne. Niektóre pomysły były całkiem fajne, ale nie było to nic wyjątkowego. Znajdziemy tu różne postacie fantastyczne, oczywiście miłość nastolatków, trochę tajemniczości, pościgu, niedopowiedziane zakończenia. Coś miłego, mało ambitnego, do poduszki, albo na chłodne dni.

Opowiadania lekkie i całkiem przyjemne. Niektóre pomysły były całkiem fajne, ale nie było to nic wyjątkowego. Znajdziemy tu różne postacie fantastyczne, oczywiście miłość nastolatków, trochę tajemniczości, pościgu, niedopowiedziane zakończenia. Coś miłego, mało ambitnego, do poduszki, albo na chłodne dni.

"Szepty dzieci mgły i inne opowiadania" to moje pierwsze spotkanie z Trudi Canavan. Opowiadania bardzo mi się spodobały, jedne mnie lub bardziej. Jak dla mnie najlepsze opowiadanie to "Markietanka". Reszta opwiadań ciekawa i dobrze napisana. Mam zamar sięgnąć po inne książki autorki.

"Szepty dzieci mgły i inne opowiadania" to moje pierwsze spotkanie z Trudi Canavan. Opowiadania bardzo mi się spodobały, jedne mnie lub bardziej. Jak dla mnie najlepsze opowiadanie to "Markietanka". Reszta opwiadań ciekawa i dobrze napisana. Mam zamar sięgnąć po inne książki autorki.

Nie jestem fanką opowiadań, ale Eric-Emmanuel Schmitt nieźle radzi sobie z krótkimi formami .
Pierwsze opowiadanie "Marzycielka z Ostendy" była bardzo dobre i autor świetnie opowiedział o marzeniach, które mogą się jednak spełnić. To opowiadanie podbudowało moją wiarę we własne marzenia. 8/10.
Drugie opowiadanie "Zbrodnia doskonała" pokazało mi, jak bardzo człowiek może wszystko skomplikować, poprzez chwilę zwątpienia i braku wiary, doprowadzając do tragedii. To opowiadanie, zaraz po tytułowym, najbardziej mi się podobało. 8/10.
"Ozdrowienie" to opowiadanie, które na początku bardzo mnie zaciekawiło, ale później ciekawiło mnie coraz mniej. Podobało mi się jednak ukazanie błędu, jaki robią ludzie, znając się tylko na wzrok, ale także na pierwsze wrażenia, nie starając się zajrzeć głębiej. 6/10.
"Kiepskie lektury" to dobre opowiadanie, ale nie zwaliło mnie z nóg. Autor ciekawie ukazał do czego może doprowadzić wybujała wyobraźnia. 6/10.
Ostatnie opowiadanie "Kobieta z bukietem" miało bardzo fajny klimat i było bardzo intrygujące oraz tajemnicze. 7/10.
Fani autora na pewno się nie zawiodą.

Nie jestem fanką opowiadań, ale Eric-Emmanuel Schmitt nieźle radzi sobie z krótkimi formami .
Pierwsze opowiadanie "Marzycielka z Ostendy" była bardzo dobre i autor świetnie opowiedział o marzeniach, które mogą się jednak spełnić. To opowiadanie podbudowało moją wiarę we własne marzenia. 8/10.
Drugie opowiadanie "Zbrodnia doskonała" pokazało mi, jak bardzo człowiek może...

Z trzema pierwszymi opowiadaniami zetknęłam się już wcześniej, w innym zbiorze opowiadań autora. Niemniej chętnie je sobie przypomniałam. Schmitt pokazuje czytelnikowi różne oblicza miłości. To najbardziej mi się podoba. Opowiadania trafiają do serc. Polecam

"Marzycielka z Ostendy" 8/10
"Zbrodnia doskonała" 8/10
"Kobieta z bukietem" 7/10
"Odette Jakkażda" 6/10
"Piękny deszczowy dzień": 6/10
"Bosa księżniczka": 7/10
"Wszystko, czego potrzeba do szczęścia": 7/10

Z trzema pierwszymi opowiadaniami zetknęłam się już wcześniej, w innym zbiorze opowiadań autora. Niemniej chętnie je sobie przypomniałam. Schmitt pokazuje czytelnikowi różne oblicza miłości. To najbardziej mi się podoba. Opowiadania trafiają do serc. Polecam

"Marzycielka z Ostendy" 8/10
"Zbrodnia doskonała" 8/10
"Kobieta z bukietem" 7/10
"Odette Jakkażda" 6/10
"Piękny...