Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jest to bardzo mocny reportaż, który także ze względu
a tematykę niełatwo się czyta. Warto poznać tę historię, chociaż nie jest to pozycja dla wszystkich, ponieważ obdziera ze złudzeń.

Jest to bardzo mocny reportaż, który także ze względu
a tematykę niełatwo się czyta. Warto poznać tę historię, chociaż nie jest to pozycja dla wszystkich, ponieważ obdziera ze złudzeń.

Bardzo, bardzo dobry reportaż. Podoba mi się konstrukcja, całość podzielona jest na trzy części, gdzie mamy przedstawione śledztwo po znalezieniu ciała, losy rodziny, portrety rodziców anonimowego chłopczyka oraz wydarzenia następujące po tym, jak osoby odpowiedzialne za śmierć chłopczyka zostały aresztowane. Autorka przedstawia fakty, bez emocjonalnego wydźwięku. Tę kwestie pozostawia odbiorcą.
Niezależnie stylu w jaki przedstawiono tę historię, nie da się jej czytać bez emocji. Jest przygnębiająca i rozdzierająca.

Bardzo, bardzo dobry reportaż. Podoba mi się konstrukcja, całość podzielona jest na trzy części, gdzie mamy przedstawione śledztwo po znalezieniu ciała, losy rodziny, portrety rodziców anonimowego chłopczyka oraz wydarzenia następujące po tym, jak osoby odpowiedzialne za śmierć chłopczyka zostały aresztowane. Autorka przedstawia fakty, bez emocjonalnego wydźwięku. Tę...

Nie bardzo wiedziałam, czego spodziewać się p tej pozycji. Dodałam ją sobie gdzieś do listy słysząc kiedyś pochlebne opinie. Zostałam pozytywnie zaskoczona, przede wszystkim bardzo dobrą, czystko reporterską formą. Forma jest oszczędna, nierozwleczona, a przede wszystkim pozbawiona prywatnych opinii i moralizowania. Sprzyja to bardzo spojrzeniu na te historie z innej perspektywy. Autorka porusza tu bardzo wiele ciekawych tematów od miłości po zdradę, po tradycje i normy społeczne Omanu, absurdy i hipokryzje wynikające z przestrzegania przyjętych zasad. Ten reportaż to naprawdę świetny debiut, polecam.

Nie bardzo wiedziałam, czego spodziewać się p tej pozycji. Dodałam ją sobie gdzieś do listy słysząc kiedyś pochlebne opinie. Zostałam pozytywnie zaskoczona, przede wszystkim bardzo dobrą, czystko reporterską formą. Forma jest oszczędna, nierozwleczona, a przede wszystkim pozbawiona prywatnych opinii i moralizowania. Sprzyja to bardzo spojrzeniu na te historie z innej...

Wstrząsająca książka. Pełna okrucieństwa.
A najgorsze, że pełne prawdy.
Warto przeczytać tę cieniutką książkę, żeby choć w minimalnym stopniu uświadomić siebie w okrucieństwie II wojny światowej.
Myślę, że nie pozna ani nie zrozumie tego, nikt kto sam czegoś takiego nie przeżył.
"Medaliony" rzeczywiście są medalionami dla tych osób, którzy doświadczyli tyle złego z ręki drugiego człowieka.

Wstrząsająca książka. Pełna okrucieństwa.
A najgorsze, że pełne prawdy.
Warto przeczytać tę cieniutką książkę, żeby choć w minimalnym stopniu uświadomić siebie w okrucieństwie II wojny światowej.
Myślę, że nie pozna ani nie zrozumie tego, nikt kto sam czegoś takiego nie przeżył.
"Medaliony" rzeczywiście są medalionami dla tych osób, którzy doświadczyli tyle złego z ręki...

Historie, które opisuje reporterka wywołują dużo emocji od niepokoju po obrzydzenie, gniew i wstyd. Jest to także niezwykle potrzebne, bo tytuł zbioru jest tu wymowny, wszyscy odwracamy oczy. Niewątpliwie lektura zmusza do myślenia i nie daje o sobie zapomnieć. Polecam absolutnie każdemu, nawet jeśli ktoś nie za bardzo lubi się z reportażami, warto znać.

Historie, które opisuje reporterka wywołują dużo emocji od niepokoju po obrzydzenie, gniew i wstyd. Jest to także niezwykle potrzebne, bo tytuł zbioru jest tu wymowny, wszyscy odwracamy oczy. Niewątpliwie lektura zmusza do myślenia i nie daje o sobie zapomnieć. Polecam absolutnie każdemu, nawet jeśli ktoś nie za bardzo lubi się z reportażami, warto znać.

Bardzo ważna, potrzebna i wstrząsająca historia. Co tu dużo mówić? Wywołuje dużo emocji oraz jest uświadamiająca, bo ilu jest ludzi, którzy myślą, że takie rzeczy nie dzieją się w XXI wieku? A każdy z nas jest przekonany, że jego to nie spotka i nie dotyczy. Słowa uznania dla Sophie, że znalazła w sobie siłę. Polecam.

Bardzo ważna, potrzebna i wstrząsająca historia. Co tu dużo mówić? Wywołuje dużo emocji oraz jest uświadamiająca, bo ilu jest ludzi, którzy myślą, że takie rzeczy nie dzieją się w XXI wieku? A każdy z nas jest przekonany, że jego to nie spotka i nie dotyczy. Słowa uznania dla Sophie, że znalazła w sobie siłę. Polecam.

„My, dzieci z dworca Zoo” to książka, po którą każdy powinien sięgnąć. Po co? Aby zobaczyć świat, o jakim nie mamy w najmniejszym stopniu pojęcia? Znaczy ci co od narkotyków stronią. Aby przekonać się, co narkotyki robią z ludźmi? Żeby przestrzec samego siebie przed tym? Poznać cały proces związany z narkomanią, przyczyn i powody. Chyba każdy ten powód jest dobry i wiele innych. Szokująca relacja wstrząsnęła mną do głębi i została w pamięci na długo i przestrzegła przed takim światem narkotyków. Niekiedy realizm niektórych sytuacji mocno we mnie uderzył. To właśnie w tej książce cenię. Jest prawdziwa, prawdziwa historia, prawdziwi bohaterowie, prawdziwe problemy. Życie po prostu. Mną wstrząsnęła, nie wiem czemu, bo wstrząsnęła mną rzeczywistość, codzienność. Wstrząsające było to, co bohaterowie mgli zrobić dla narkotyku- sprzedać się, puszczać, kłamać, oszukiwać. Ale czemu ja się dziwie? Bo tej lekturze zrozumiałam po porostu, że narkotyki zmieniają ludzi. Może dają chwilowe poczucie tego czego brakuje, ale tak naprawdę obezwładnia, ludzie stają się niewolnikami narkotyku.. Ale zaskoczyło mnie też dzieciństwo Christine, dzięki temu też rozumiem, dlaczego sięgnęła po narkotyki- chciała zostać zaakceptowana przez nowych znajomych, poczuć trochę empatii, czego nie miała w domu. Nie można być wobec tej książki obojętnym. Polecam ją osobom w przedziale wiekowym 13-15 lat. Dla obytych z książkami o narkomani raczej nie polecam, choć niewątpliwe mają ją na swoim koncie. Ale ja i tak uważam, że warto po nią sięgnąć.

„My, dzieci z dworca Zoo” to książka, po którą każdy powinien sięgnąć. Po co? Aby zobaczyć świat, o jakim nie mamy w najmniejszym stopniu pojęcia? Znaczy ci co od narkotyków stronią. Aby przekonać się, co narkotyki robią z ludźmi? Żeby przestrzec samego siebie przed tym? Poznać cały proces związany z narkomanią, przyczyn i powody. Chyba każdy ten powód jest dobry i wiele...

Wspaniała książka. Z przyjemnością po nią sięgnęłam, mimo że z obowiązku uczniowskiego.
Interesuje się II wojną światową i tym bardziej pokochałam tą powieść, która przybliżyła mnie do tych czasów.
Bardzo zżyłam się z Alkiem, Rudym i Zośką. Wzory godne naśladowania.
Powieść genialnie opowiada o przyjaźni, lojalności i ogromnej miłości do Ojczyzny, gotowości poświęcenia dla niej życia.
Książkę niewątpliwie warto przeczytać.

Wspaniała książka. Z przyjemnością po nią sięgnęłam, mimo że z obowiązku uczniowskiego.
Interesuje się II wojną światową i tym bardziej pokochałam tą powieść, która przybliżyła mnie do tych czasów.
Bardzo zżyłam się z Alkiem, Rudym i Zośką. Wzory godne naśladowania.
Powieść genialnie opowiada o przyjaźni, lojalności i ogromnej miłości do Ojczyzny, gotowości poświęcenia...

Ta krótka powieść, o młodzieńczych latach autora naprawdę przypadła mi do gustu. Cała historia niezmiernie mnie zaciekawiła, a gdzieś w trakcie czytania bardzo zżyłam się z bohaterem i odczuwałam tak samo jego smutki, rozterki, czy chwilę szczęścia. Polecam serdecznie.

Ta krótka powieść, o młodzieńczych latach autora naprawdę przypadła mi do gustu. Cała historia niezmiernie mnie zaciekawiła, a gdzieś w trakcie czytania bardzo zżyłam się z bohaterem i odczuwałam tak samo jego smutki, rozterki, czy chwilę szczęścia. Polecam serdecznie.

Książka mną wstrząsnęła i otworzyła oczy na to, co dzieje się z afrykańskimi kobietami. Nie mogłam i do tej pory nie mogę pojąć, jak można wyrządzać tak wielką krzywdę dzieciom. Tyle bólu, cierpienia i wiele nieprzyjemnych aspektów obrzezania, które trwają całe życie. A Waris stała się dla mnie przykładem kobiety silnej i odważnej. Podziwiam za to, jaką jest osobą, za to, co przeszła i za ogromne pokłady siły do walki.

Książka mną wstrząsnęła i otworzyła oczy na to, co dzieje się z afrykańskimi kobietami. Nie mogłam i do tej pory nie mogę pojąć, jak można wyrządzać tak wielką krzywdę dzieciom. Tyle bólu, cierpienia i wiele nieprzyjemnych aspektów obrzezania, które trwają całe życie. A Waris stała się dla mnie przykładem kobiety silnej i odważnej. Podziwiam za to, jaką jest osobą, za to,...

Książka nie jest przyjemna, ale na pewno ważna i potrzebna. Jak sama autorka pisała: "Gdybym wtedy natrafiła na odpowiednią książkę lub artykuł, gdybym wiedziała, że mam prawo się bronić, pewnie wyzwoliłabym się spod władzy ojca i moje życie wyglądałoby zupełnie inaczej."
Historia Halszki Opfer jest przerażająca i bolesna, ale nie jest pojedynczym przypadkiem i powinno się o tym mówić, czytać i pisać. Może to niczego nie zmieni, a może pozwoli uwolnić się innym dzieciom od tak tragicznego losu.
Mam w domu na półce "Monidło. Życie po Kato-tacie", ale boje się sięgnąć po tą część, mając świadomość, że po przeżyciu takiego dzieciństwa Halszkę Opfer w dorosłym życiu również spotkało wiele cierpień, jak zapowiada opis na okładce. Nie mniej bardzo chce ją przeczytać. Myślę, że warto zapoznać się z historią tej osoby.

Książka nie jest przyjemna, ale na pewno ważna i potrzebna. Jak sama autorka pisała: "Gdybym wtedy natrafiła na odpowiednią książkę lub artykuł, gdybym wiedziała, że mam prawo się bronić, pewnie wyzwoliłabym się spod władzy ojca i moje życie wyglądałoby zupełnie inaczej."
Historia Halszki Opfer jest przerażająca i bolesna, ale nie jest pojedynczym przypadkiem i powinno się...

To prawdziwa historia dziewczynki, która czuła się niekochana, porzucona, niechciana. Najlepszym sposobem wydawało się jej wyrządzanie krzywdy innym. To właśnie ta dziewczynka, stała się grzeczna, z odwagą przezwyciężała swoje lęki, dzięki odrobinie miłości, troski i wytrwałości okazana przez osobę, które nie skreśliła tego dziecka, a dostrzegła w niej pozytywne cechy. Podziwiam je obie. Torey za to, że zawalczyła o dziecko, a Sheile za to, że walczyła o siebie.

To prawdziwa historia dziewczynki, która czuła się niekochana, porzucona, niechciana. Najlepszym sposobem wydawało się jej wyrządzanie krzywdy innym. To właśnie ta dziewczynka, stała się grzeczna, z odwagą przezwyciężała swoje lęki, dzięki odrobinie miłości, troski i wytrwałości okazana przez osobę, które nie skreśliła tego dziecka, a dostrzegła w niej pozytywne cechy....

"Torturowana" to przerażająca i wzruszająca historia. Wywołuje wiele emocji, nie da się przez nią przejść obojętnie. Ukazuje okrucieństwo, strach i zło, tkwiące w człowieku.

"Torturowana" to przerażająca i wzruszająca historia. Wywołuje wiele emocji, nie da się przez nią przejść obojętnie. Ukazuje okrucieństwo, strach i zło, tkwiące w człowieku.

Autorka opowiada przejmujące historie kobiet, które były bitw, zmuszane do małżeństwa, zamykane, odgradzane od świata, a nawet zabijane. Cenię autorkę za, że głośno mówi o tych historiach, a także za to, że założyła organizację pomagające takim osobom. Jednak szczególnego talentu pisarskiego pani Sanghera nie posiada i czytanie tej książki było momentami nużące, męczące. Ale i tak uważam, że warto przeczytać.

Autorka opowiada przejmujące historie kobiet, które były bitw, zmuszane do małżeństwa, zamykane, odgradzane od świata, a nawet zabijane. Cenię autorkę za, że głośno mówi o tych historiach, a także za to, że założyła organizację pomagające takim osobom. Jednak szczególnego talentu pisarskiego pani Sanghera nie posiada i czytanie tej książki było momentami nużące, męczące....

Historia "Dziewczyn w podróży" jest bardzo ciekawa, emocjonująca i wciągająca. Myślę, że każdy znajdzie tu coś dla siebie, a po przeczytaniu, czytelnik sam ma ochotę udać się w taką podróż. Polecam

Historia "Dziewczyn w podróży" jest bardzo ciekawa, emocjonująca i wciągająca. Myślę, że każdy znajdzie tu coś dla siebie, a po przeczytaniu, czytelnik sam ma ochotę udać się w taką podróż. Polecam

Sięgnęłam po "Hakera" zupełnie przypadkowo, ale opis książki bardzo mnie zaciekawił. W miarę czytania, cała historia zaczęła mnie bardzo wciągać i po prostu już musiałam wiedzieć, jak się skończy. Jest książka bardzo dobra, dla każdego, kto interesuje się tym, co dzieję się w otaczającym nas świecie. Warto przeczytać chociażby ze względu na to, jakie inne strony ma Internet, z których często nie zdajemy sobie sprawę i jak można go wykorzystać. Polecam serdecznie.

Sięgnęłam po "Hakera" zupełnie przypadkowo, ale opis książki bardzo mnie zaciekawił. W miarę czytania, cała historia zaczęła mnie bardzo wciągać i po prostu już musiałam wiedzieć, jak się skończy. Jest książka bardzo dobra, dla każdego, kto interesuje się tym, co dzieję się w otaczającym nas świecie. Warto przeczytać chociażby ze względu na to, jakie inne strony ma...

Uwielbiam takie książki. O historii, ludziach, Polakach, wojnie, prześladowaniach Żydów, cierpieniu. Nie ważne, jak jest napisana, ważne że mówi o Czymś. Opowiada historię ludzi, którzy przetrwali z pomocą człowieka, który początkowo widzi w tym tylko biznes, potem pomaga już z dobroci serca, współczucia i widzi w tym odkupienie za własne winy. Warto przeczytać. Nawet ze względu na fakty historyczne. Polecam

Uwielbiam takie książki. O historii, ludziach, Polakach, wojnie, prześladowaniach Żydów, cierpieniu. Nie ważne, jak jest napisana, ważne że mówi o Czymś. Opowiada historię ludzi, którzy przetrwali z pomocą człowieka, który początkowo widzi w tym tylko biznes, potem pomaga już z dobroci serca, współczucia i widzi w tym odkupienie za własne winy. Warto przeczytać. Nawet ze...

Wstrząsnęła mną. Aż w głowie się nie mieści…

Potrzebne są takie książki, które opowiadają o prawdziwych ludziach i ich krzywdach. Trudno nawet uwierzyć, że istnieją jeszcze takie zwyczaje, zachowania i przekonania, jak opisane w „Spalonej żywcem”.

Czytanie aż bolało.

Wstrząsnęła mną. Aż w głowie się nie mieści…

Potrzebne są takie książki, które opowiadają o prawdziwych ludziach i ich krzywdach. Trudno nawet uwierzyć, że istnieją jeszcze takie zwyczaje, zachowania i przekonania, jak opisane w „Spalonej żywcem”.

Czytanie aż bolało.

„Płacz niemymi łzami” należy do książek trudnych, nie tylko dlatego że to historia o okrucieństwie, jakie doznało niewinne dziecko, ale przede wszystkim dlatego że wydarzyło się naprawdę. Aż trudno uwierzyć.
Historia wywarła na mnie duże wrażenie, wzbudziła sporo emocji. Nie mogłam uwierzyć, jak matka może aż tak nienawidzić swojego dziecka, że w ogóle może go nie kochać, osoba która powinna go otoczyć opieką? Bolała mnie także obojętność ludzi, którzy pojawiali się w życiu chłopca.
To trudna historia, ciężko jest uwierzyć, że takie rzeczy się dzieją. Nie byłam pewna, czy polecać tą książkę. Moja mama nie czytuje takich historii, gdyż nie może znieść czytania o krzywdach dzieci. Podobnie wrażliwym czytelnikom odradzam. Ale jednak warto, trudno uwierzyć, że dziecko może być krzywdzone przez własnych rodziców czy rodzinę, ignoruje się sygnały, które mogą świadczyć o krzywdzie dziecka, takie książki mogą pomóc i nie być ślepym, jak nauczyciele i ludzie z domu dziecka, w których był Joe.

„Płacz niemymi łzami” należy do książek trudnych, nie tylko dlatego że to historia o okrucieństwie, jakie doznało niewinne dziecko, ale przede wszystkim dlatego że wydarzyło się naprawdę. Aż trudno uwierzyć.
Historia wywarła na mnie duże wrażenie, wzbudziła sporo emocji. Nie mogłam uwierzyć, jak matka może aż tak nienawidzić swojego dziecka, że w ogóle może go nie kochać,...

Sięgnęłam po tą książkę, bo nie rozumiem i trudno jest mi się pogodzić z kulturą arabską. Historia ukazuje, jak bardzo kobiety w tym kraju są zniewolone, poniżane, po prostu nie są traktowane jak ludzie. To straszne. Nie da się tej książki czytać bez emocji, w niektórych momentach aż trudno jest czytać. Dowiedziałam się z tej historii kilka rzeczy o tym (w pewnej części zupełnie abstrakcyjne dla mnie, bo trudno w to wszystko uwierzyć) jak chociażby to, że kobieta może być zamknięta w odosobnieniu aż do śmierci. Młoda, energiczna dziewczyna, która ma przed sobą całe życie! Podczas czytania, jednak najgorsza była dla mnie świadomość, że tak nie wiele można dla tych kobiet zrobić. Bo jak można zmienić mentalność mężczyzn, który żyją i są wychowywaniu w takim przekonaniu? Warto przeczytać tę książkę, po to aby po prostu wiedzieć.

Sięgnęłam po tą książkę, bo nie rozumiem i trudno jest mi się pogodzić z kulturą arabską. Historia ukazuje, jak bardzo kobiety w tym kraju są zniewolone, poniżane, po prostu nie są traktowane jak ludzie. To straszne. Nie da się tej książki czytać bez emocji, w niektórych momentach aż trudno jest czytać. Dowiedziałam się z tej historii kilka rzeczy o tym (w pewnej części...