Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Fantastycznie i rewelacyjnie wydane arcydzieło rosyjskiego mistrza Dostojewskiego. Wydanie w twardej oprawie wygląda pięknie na półce i nie niszczy się łatwo podczas lektury. To jest też wada, bo nie jest to lektura podręczna do podróży. Mimo to bardzo chętnie czytałam ją po pracy. Nie było dla mnie problemem, że powieść jest długa. Niewątpliwie zmusza ona do myślenia i przedefiniowania na nowo pewnych pojęć etycznych o tym, co wydaje się pewne... Główny bohater to książę Myszkin, z tych Myszkinów. Dostojewski bardzo wnikliwie przeprowadza analizę charakteru bohatera, który zachowując się czasami infantylnie, czasami naiwnie, ale jednak inteligentnie, jest nazywany przez innych bohaterów tytułowym idiotą. Właśnie przez swoją wrażliwość. Akcja toczy się momentami dynamicznie, ale są też opisy bardzo szczegółowe, które moim zdaniem autor spokojnie mógłby pominąć. Oczywiście psychologicznie wszystko zmierza do wniknięcia w psychikę bohatera. Każdy czytelnik odnajdzie w tej lekturze coś innego. Dla mnie interesujący był wątek pokazywania głównego bohatera jako moralnego świętego. To wszystko, co go spotyka, jest wyjątkowo brutalne i budzi sprzeciw odbiorcy. Ciekawy jest pomysł z listem i miłością, ale co do szczegółów - odsyłam do lektury. W dzisiejszym świecie liczą się pieniądze, niestety, ale dla naszego bohatera nie mają one żadnego znaczenia. Nie liczy się dla niego, kto ile posiada, ale jego wrażliwość. Próbuje także ocalić kobiety, które zostały oszukane i wykorzystane bezczelnie, od których wszyscy inni się odwrócili. On nie. Dlatego tak wiele osób nim gardzi. Prawda, że brzmi to fatalnie? I czy przez taką szlachetność, pogardę do aspektu materialnego, ale przede wszystkim nieszablonowe myślenie, wyróżnienie się z tłumu, nasz bohater zasługuje na miano idioty?

Sięgnęłam po tę książkę z ciekawości. Opis produktu jest świetnie zredagowany. Okładka już niestety nie. Nie jest czytelna i nie ma związku z treścią. Ponad 300 stron lektury na jeden dzień. Czcionka dobrze dobrana do strony, mało błędów- brawo korekta! I z redaktorskiego punktu widzenia to są zalety tej pozycji. Bo co do treści, to już inna historia... Autor zaczyna prologiem z Janem Pawłem II, potem używa już Benedykta XVI jako głowy Kościoła, a nie wspomina o Franciszku, pomimo że akcja dzieje się współcześnie. Wielką pomyłką są fragmenty dotyczące historii miasta (czyżby Wikipedia?!). Dowiadujemy się po jednym zdaniu tego samego, co możemy znaleźć w tej elektronicznej encyklopedii redagowanej przez internautów. Pytanie po co? Wybija to z rytmu i w ogóle nie przydaje się odbiorcy. Najbardziej jednak zaskoczył mnie cytat z autora współczesnego, ale zamiast odwołać się do konkretnej książki i strony, Zibi Szelest w przypisie wskazuje jako źródło Lubimy czytać... Dla mnie to jednak brak warsztatu. Przecież tam też jest informacja, z jakiej to książki... I oczywiście- tak, to Zibi Szelest jest głównym bohaterem i narratorem tej książki! Jednakże narracja jest również trzecioosobowa, ale tak sztuczna i na siłę, że ją przemilczę. Autor wrzuca także wspomnienia, w ogóle niezwiązane z akcją i szczerze mówiąc nie wiem po co? Wszystkie trzy religie: judaizm, chrześcijaństwo i islam łączy wiara w Jezusa Chrystusa, z tym że tylko chrześcijaństwo widzi w Nim Syna Bożego. Trzech przedstawicieli (a właściwie można nawet precyzyjnie napisać: dwóch z powodu kompilacji z jednym) dochodzi do wniosku, że nadszedł czas, aby z nowoczesną technologią odtworzyć DNA Jezusa Chrystusa. Jeden z nich znajduje nawet nową Maryję. Przeciwstawia mu się tajny wywiad Izraela, Opus Dei i... Zibi Szelest, który przyciąga do siebie różne wydarzenia jak magnes z wiecznie pijanym genialnym kierowcą, młodszym handlarzem i Kimś kto czuwa nad powodzeniem misji. Opis ciekawy, prawda? Ale realizacja... Mówi się: nie oceniaj książki po okładce, tutaj jednak jestem zniechęcona. Bohaterowie wykonują zadania, które cudownie im wychodzą, ale nie ma żadnych zagadek, a tylko lejący się gęsto alkohol... Książka do przeczytania na raz, bez chęci powrotu do niej.

"Hamlet" Williama Shakespeare’a to klasyk, który pomimo upływu wieków wciąż potrafi porwać czytelnika. Historia duńskiego księcia, próbującego pomścić śmierć swojego ojca, jest pełna emocji, intryg i moralnych dylematów, które pozostają aktualne nawet dziś. To, co wyróżnia tę tragedię, to niesamowite postacie – Hamlet, rozdarty między pragnieniem zemsty a własnymi wątpliwościami, wciąż fascynuje swoją złożonością. Postacie drugoplanowe, takie jak Ofelia czy Klaudiusz, również zapadają w pamięć, nawet jeśli mają mniej czasu na scenie. Shakespeare, choć pisał dawno temu, używa języka, który nadaje sztuce unikalny klimat. Może być on archaiczny, ale to właśnie dzięki niemu czujemy się, jakbyśmy byli częścią dworskiej intrygi, obserwując na żywo dramatyczne wydarzenia. "Hamlet" wciąż wciąga i zmusza do zastanowienia się nad życiem, śmiercią i tym, co leży pomiędzy. Dodatkowym atutem jest wersja audio z Filipem Kosiorem, który świetnie wcielił się w rolę Hamleta, dodając jej jeszcze więcej emocji i głębi. Jeśli szukasz czegoś, co jednocześnie porusza i zmusza do myślenia, "Hamlet" zdecydowanie cię nie zawiedzie. To dramat, który po prostu trzeba znać!

Podróże przez burze, komiksy to jest to! Śpiewała Majka Jeżowska. Piękna okładka z niektórymi bohaterami wspaniałej lektury. Daniel Koziarski (autor "Kapitana Szpica") oraz Wojciech Obremski (napisał inną książkę poświęconą tematyce komiksu "Krótka historia sztuki komiksu w Polsce 1945-2003") stworzyli pięknie wydane kompendium wiedzy o polskim komiksie. Jest to subiektywny leksykon dla wszystkich zainteresowanych sztuką komiksu. Fascynujące ilustracje bezpośrednio pochodzące z tych komiksów, które pozwalają "zobaczyć" o co chodzi w tekście prozatorskim. Czyta się szybko i przyjemnie. Można sporo się dowiedzieć, a to najważniejsze. Obszerna bibliografia z pozwala na uzupełnienie wiadomości. Plus za spis ilustracji, ale ogromny minus za brak spisu treści! Musicie odnajdywać interesującą Was tematykę (jeśli jest) po spisie ilustracji. Nie sądzę, aby w leksykonie spis treści był zbędny, chociaż faktycznie hasła są ułożone alfabetycznie. Ciekawie czyta się wypowiedzi samych twórców na temat ich dzieł. Szkoda, że nie są to jednak wypowiedzi specjalnie dla twórców tego leksykonu. Na przykład Grzegorz Rosiński od "Thorgala" mówi o stworzeniu komiksu jako zadaniu do wykonania. Po wprowadzeniu w Polsce stanu wojennego współpraca ze scenarzystą na Zachodzie była niemal niemożliwa, seria rozwijała się tak prężnie... Plansze często ginęły, więc artysta musiał ostatecznie wyjechać i nigdy nie wrócił do Polski na stałe. Wybrał świat wikingów, bo nie ma w nim cenzury. Wyeliminował wszelką współczesność, aby była to neutralna historia. Nie ma w nim też nieuzasadnionej przemocy i wulgarności. Cykl spotkał się z dużym zainteresowaniem wśród czytelników. Przetłumaczono go także na tak rzadkie języki jak arabski czy koreański. Tu też ciekawostka: amerykański wydawca stanowczo domagał się przywdziania nagich piersi jednej z bohaterek, a rysownik szybko szukał czegoś na kształt stanika. Doczekał się także słuchowiska, a głosu Thorgalowi użyczył aktor Jacek Rozenek. Grzegorz Rosiński zrezygnował jednak z tworzenia kolejnych tomów, ale sprawuje opiekę artystyczną nad serią i chętnie pojawia się na przykład na Międzynarodowym Festiwalu Komiksów w Łodzi. Mniej więcej w takim stylu, który odpowiednio skróciłam, jest prowadzony cały leksykon- fakty, ciekawostki, anegdoty, ale przede wszystkim widać pasję twórców do komiksu. Dla fanów i wszystkich, którzy chcą się czegoś o komiksie więcej dowiedzieć.

Nie mogę uwierzyć, że od przeczytania poprzedniego tomu minęło już ponad 5 lat! Tak bardzo lubię książki Nesbo, że odkładałam Harry'ego i odkładałam, aż w końcu o tym zapomniałam. ;) Nie miałam jednak problemu z przypomnieniem sobie potrzebnych faktów z poprzednich części. Jaka szkoda, że to już przedostatnia książka. Znów ją sobie odłożę... ciekawe, na jak długo ;)