Mesjasz Diuny

Frank Herbert to jeden z najbardziej znanych pisarzy science fiction. A w zasadzie znany za sprawą swojego cyklu o pustynnej planecie, która niespodziewanie stała się centrum wszechświata. Seria ta odniosła oszałamiający sukces, a sam autor otrzymał wszystkie znaczące nagrody za swoją powieść. A już w grudniu przekonamy się jak wygląda Diuna w najnowszej ekranizacji powieści.
Wydawnictwo Rebis wydało cały cykl w twardej oprawie i z rysunkami Siudmaka, oraz – całkiem niedawno – w miękkiej oprawie. Przy czym jak na razie dwie części są dostępne. „Diuna”, oraz „Mesjasz Diuny”.


O drugim tomie możemy przeczytać, że:
Fremeni pokonali Harkonnenów i imperialnych sardaukarów, a Paul poślubił księżniczkę Irulanę i zasiadł na tronie Imperium. Pustynna Arrakis, zwana Diuną, jest stolicą wszechświata. Tymczasem stare ośrodki władzy — Bene Gesserit i Gildia Kosmiczna — z pomocą fremeńskiego kapłaństwa i Bene Tleilax zawiązują spisek przeciw nowemu Imperatorowi. Czczony niczym bóg, Paul Muad’Dib wpada w pułapkę, choć zna każdą chwilę swojej przyszłości, każdy swój ruch, każdą decyzję i — przede wszystkim — swój straszliwy koniec…

Błękit w błękicie bez śladu białek. Najwspanialsza przyprawa we wszechświecie. Przedłuża życie i potrafi przewidywać przyszłość, ale i straszliwie uzależnia. Melanż sprawia, że Arrakis staje się centrum intryg i walk, jakich świat ie widział. Z pewnością „Diuna” nie jest typową science fiction, jaką sobie wyobrażają czytelnicy. To nie Gwiezdne Wojny, w których liczą się tylko widowiskowe potyczki w kosmosie. Tutaj pod przykrywką zaawansowanej technologii ukrywa się niemalże filozoficzna rozprawa o człowieku i jego wpływie na cały świat. A drugi tom pozwala głębiej zajrzeć w ten wspaniały świat, który powoli będzie się rozrastał, a wizja autora oszałamia coraz bardziej. Polecam nieustająco.

Frank Herbert to jeden z najbardziej znanych pisarzy science fiction. A w zasadzie znany za sprawą swojego cyklu o pustynnej planecie, która niespodziewanie stała się centrum wszechświata. Seria ta odniosła oszałamiający sukces, a sam autor otrzymał wszystkie znaczące nagrody za swoją powieść. A już w grudniu przekonamy się jak wygląda Diuna w najnowszej ekranizacji...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To nie są łatwe i lekkie książki Science Fiction. Wzbudzają we mnie wręcz egzystencjalny smutek. Ale bardzo mi się podoba ten cykl. Jest świetny.

To nie są łatwe i lekkie książki Science Fiction. Wzbudzają we mnie wręcz egzystencjalny smutek. Ale bardzo mi się podoba ten cykl. Jest świetny.

Pokaż mimo to

Kilka miesięcy temu postanowiłam, że zapoznam się z większą ilością książek z kategorii science fiction. Minęło trochę czasu, a ja poznałam kilka naprawdę dobrych książek sci-fi. Jednak nadal nie znałam książek pana Franka Herberta. Zdecydowałam, że i to zmienię. Zabrałam się za cykl „Kroniki Diuny". Z pierwszą częścią spędziłam niesamowity tydzień, więc nadeszła pora zabrać się za drugą.

Gdy miałam książkę „Mesjasz Diuny" w dłoniach, to doznałam szoku. Ta książka ma niecałe trzysta stron, a co to jest w porównaniu z pierwszą częścią, która liczy prawie osiemset stron. Z pierwszą częścią spędziłam cały tydzień, z drugą już tylko dwa wieczory. Pomimo tego, że ma ona mniej stron to bawiłam się z nią równie dobrze. Wróciłam do świata intryg, pułapek, planów, melanżu. Ten świat wciąga od pierwszej strony i z niechęcią się z niego wychodzi.

Podczas czytania pierwszej części pod tytułem „Diuna" miałam czasem problem ze zrozumieniem niektórych wydarzeń. Przyczyniało się do tego to, że autor zastosował dużo nowego słownictwa, które mi się myliło i nie pamiętałam, co oznacza dane słowo. Dopiero na sam koniec odkryłam, że w książce znajduje się słownik. Przy czytaniu drugiej części byłam już mądrzejsza i gdy nie pamiętałam, co znaczy jakieś słowo to sprawdzałam w słowniku na końcu książki. Zdecydowanie ułatwiło mi to zrozumienie treści.

„Mesjasz Diuny" jak i cały cykl „Kroniki Diuny" to klasyk science fiction, który warto poznać. Ten świat potrafi pochłonąć wszystkie moje myśli i ciężko mi było rozstać się z książkami. Na szczęście przede mną jeszcze cztery części tego cyklu, za które na pewno zabiorę się najszybciej jak to będzie możliwe.

Kilka miesięcy temu postanowiłam, że zapoznam się z większą ilością książek z kategorii science fiction. Minęło trochę czasu, a ja poznałam kilka naprawdę dobrych książek sci-fi. Jednak nadal nie znałam książek pana Franka Herberta. Zdecydowałam, że i to zmienię. Zabrałam się za cykl „Kroniki Diuny". Z pierwszą częścią spędziłam niesamowity tydzień, więc nadeszła pora...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka bardzo dobra, ale mimo wszystko słabsza niż pierwsza część. Akcja ma miejsce ok. 12 lat po wydarzeniach znanych z Diuny. Imperator Paul Muad'Dib stara się ocalić swoją rodzinę i planetę przed intrygami swoich przeciwników. A w gruncie rzeczy stara się zapobiec wersji wydarzeń, która ukazała mu się w wizjach.
Przedstawiony tu świat jest fantastycznie złożony, choć brakuje tu trochę świeżości z pierwszej części. Uważam, że książce jest bardzo dużo dialogów, z których niewiele wynika. Trudno mi też zrozumieć niektóre poczynania bohaterów.
Niemniej jednak jest bardzo ciekaw jak potoczą się dalsze losy Diuny.

Książka bardzo dobra, ale mimo wszystko słabsza niż pierwsza część. Akcja ma miejsce ok. 12 lat po wydarzeniach znanych z Diuny. Imperator Paul Muad'Dib stara się ocalić swoją rodzinę i planetę przed intrygami swoich przeciwników. A w gruncie rzeczy stara się zapobiec wersji wydarzeń, która ukazała mu się w wizjach.
Przedstawiony tu świat jest fantastycznie złożony, choć...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie wyobrażam sobie SF bez Diuny. Dzięki tej książce grono miłośników tego gatunku literackiego znacznie się powiększyło. Świat stworzony przez Franka Herberta jest przemyślany we wszystkich detalach, tętni życiem, wciąga do swojego wnętrza, uzależnia jak MELANŻ...

Nie wyobrażam sobie SF bez Diuny. Dzięki tej książce grono miłośników tego gatunku literackiego znacznie się powiększyło. Świat stworzony przez Franka Herberta jest przemyślany we wszystkich detalach, tętni życiem, wciąga do swojego wnętrza, uzależnia jak MELANŻ...

Pokaż mimo to

Diuna powoli ulega biologicznej transformacji, nieśmiało pojawia się roślinność. Jednocześnie nad planetą gromadzą się czarne chmury. Przeszło dekadę po rewolucji na Arrakis wszechświat spłynął krwią. Dżihad, który ponieśli fanatyczni Fremeni Muad'Diba pochłonął dziesiątki miliardów istnień. Jego kult stał się potężną religią. On sam jeden, trzymając rękę na Melanżu, sprawuje kontrolę nad wszystkim, mając za doradców tylko garstkę najbliższych i przede wszystkim swój dar wizji przyszłości. A ta rysuje się mrocznie. Siły, które zostały pokonane, powoli odzyskują dawny wigor. Bene Gesserit, Gildia Kosmiczna i Bene Tleilax zaciskają wokół niego coraz ciaśniejszą pętlę dworskich intryg i skrytobójczych planów. Każdy ma swoje własne cele i motywy. Czy wśród milionów nitek czasu coraz bardziej osaczony i osamotniony Paul odnajdzie choć jedną, która nie skończy się katastrofą?

Wspaniała kontynuacja "Diuny", jakże czasem niedoceniona, a jak bardzo ważna w perspektywie tych wszystkich setek tysięcy opisanych w "Kronikach" lat. Jej głównym przesłaniem jest myśl, że władza to zaborcza kochanka. Jeśli nie jesteś gotów poświęcić się jej całkowicie i bez najmniejszych skrupułów, nie możesz liczyć na przychylność. Bycie władcą absolutnym wymaga wyzbycia się wszelkich wątpliwości. Ta myśl znajdzie u Herberta rozwinięcie w przyszłości.

Autor starannym językiem opisuje dalsze losy rewolucjonistów, pałacową politykę, szpiegowskie gry i samotność władcy. Stawia ważne pytania o cenę zmian, przewrotność religii, ograniczenia samopoznania, a nawet nieśmiertelność. A przede wszystkim buduje fundament dla rozwoju epickiej historii w kolejnych tomach. Każdy, kto ma ją dopiero przed sobą, jest wielkim szczęściarzem.

Diuna powoli ulega biologicznej transformacji, nieśmiało pojawia się roślinność. Jednocześnie nad planetą gromadzą się czarne chmury. Przeszło dekadę po rewolucji na Arrakis wszechświat spłynął krwią. Dżihad, który ponieśli fanatyczni Fremeni Muad'Diba pochłonął dziesiątki miliardów istnień. Jego kult stał się potężną religią. On sam jeden, trzymając rękę na Melanżu,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Drugi tom Diuny opisuje dalsze losy Imperatora Muad'Diba, który zatopiony w swoich wizjach próbuje znaleźć najlepsze rozwiązanie dla ludzkości. Polityka i religia stają się jednością, dżihad Muad'Diba pochłonął 60mld ludzkich istnień, tysiące planet zostało spacyfikowanych przez Fremenów nawracających ludzkość. Wizje Paula są zbawieniem dla ludzkości, natomiast nie każdemu jest dane doczekać tych lepszych czasów, jego plany i skutki są długoterminowe i tylko on je rozumie. Tak naprawdę autor ukazuje nam znowu tylko naparstek z wielu możliwych ścieżek po których kluczy Muad'Dib próbując wybrać najlepiej jak potrafi, najlepiej dla innych nie dla siebie. Paul stoi przed bardzo trudnymi wyborami, w szczególności tyczy się to jego ukochanej Chanii. Sam chyba nie do końca potrafi się określić czy jest bohaterem, zbawicielem, mesjaszem, czy antybohaterem, w pewnym momencie porównuje swoje dokonania z niechlubnymi postaciami znanymi z naszej historii. Na pewno jest altruistą i to takim jakiego świat jeszcze nie widział. W tle czai się spisek którego główne skrzypce grają Bene Tleilax i Gildia Kosmiczna, jednak każdy ma własne ukryte motywy i cele.

Drugi tom Diuny opisuje dalsze losy Imperatora Muad'Diba, który zatopiony w swoich wizjach próbuje znaleźć najlepsze rozwiązanie dla ludzkości. Polityka i religia stają się jednością, dżihad Muad'Diba pochłonął 60mld ludzkich istnień, tysiące planet zostało spacyfikowanych przez Fremenów nawracających ludzkość. Wizje Paula są zbawieniem dla ludzkości, natomiast nie każdemu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Druga część Diuny zdecydowanie przypadła mi do gustu, chociaż różniła się pod wieloma względami od pierwszej części ( nie tylko objętością). Ponownie pokochałam Paula Atrydę i jeszcze bardziej polubiłam Chani i Idaho :) Zakończenie trochę mnie zasmuciło, dlatego nie wiem czy będę kontynuować przygodę z Arrakis.

Druga część Diuny zdecydowanie przypadła mi do gustu, chociaż różniła się pod wieloma względami od pierwszej części ( nie tylko objętością). Ponownie pokochałam Paula Atrydę i jeszcze bardziej polubiłam Chani i Idaho :) Zakończenie trochę mnie zasmuciło, dlatego nie wiem czy będę kontynuować przygodę z Arrakis.

Pokaż mimo to

Kolejny tom z serii „Kroniki Diuny” prezentuje całkiem przyzwoity poziom. Powieść skupia się na postaci Paula Maud’Diba, który poślubił księżniczkę Irulanę i zasiadł na tronie Imperium. Paul posiada rzadki dar jasnowidzenia dzięki czemu jest w stanie przewidzieć swój upadek. Jakby na potwierdzenie tego faktu nieprzyjacielskie siły zawiązują przeciw niemu spisek, aby pozbawić go tronu a może i życia. Jak wielki Imperator sobie z tym poradzi?
„Mesjasz Diuny” to powieść króciutka ale bogata w treść. Poznajemy w niej losy Paula, jego dwóch żon, jego siostry Alii oraz spiskowców. Czyta się to dobrze, chociaż książka jest trochę nierówna. Po pełnych akcji i pasjonujących fragmentach przychodzi nam się trochę ponudzić. Ale całość wypada bardzo dobrze i zachęca nas do dalszego zapoznawania się z bogatym światem Diuny i sięgnięcia po kontynuację. W moim przypadku będzie to tom czwarty jako, że tom trzeci przeczytałem zanim poznałem ten czyli drugi. Na szczęście każda część stanowi zamkniętą historię więc czytanie nie w kolejności chronologicznej nie wywołuje dyskomfortu. „Kroniki Diuny” to niewątpliwie jedna z ciekawszych serii fantasy jakie czytałem. Oryginalny i ciekawie wykreowany świat oraz intrygujące, niebanalne postaci. Dlatego też polecam. Siedem gwiazdek.

Kolejny tom z serii „Kroniki Diuny” prezentuje całkiem przyzwoity poziom. Powieść skupia się na postaci Paula Maud’Diba, który poślubił księżniczkę Irulanę i zasiadł na tronie Imperium. Paul posiada rzadki dar jasnowidzenia dzięki czemu jest w stanie przewidzieć swój upadek. Jakby na potwierdzenie tego faktu nieprzyjacielskie siły zawiązują przeciw niemu spisek, aby...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mesjasza Diuny oceniam na 7/10. Punkt mniej niż część pierwsza, bo zabrakło mi trochę akcji. Ale ta książka zawiera dla mnie jedna niezwykłą rzecz. W pierwszym tomie poznaliśmy Paula, któremu kibicujemy,cieszymy się, że zasada na tronie. Rozpoczyna wojnę. I ta wojna ma tak niewyobrażalne skutki. Nie jest to bajka, tylko smutna rzeczywistość. I to właśnie mi się w tej części podobało. Pokazała ona trochę ciemniejszą stronę władzy.


Po pierwszym tomie zostawiłam ukłony dla autora, a tutaj ukłony dla tłumacza, bo zrobił bardzo dobrą robotę, dając nam kroniki Diuny w takiej formie.

Mesjasza Diuny oceniam na 7/10. Punkt mniej niż część pierwsza, bo zabrakło mi trochę akcji. Ale ta książka zawiera dla mnie jedna niezwykłą rzecz. W pierwszym tomie poznaliśmy Paula, któremu kibicujemy,cieszymy się, że zasada na tronie. Rozpoczyna wojnę. I ta wojna ma tak niewyobrażalne skutki. Nie jest to bajka, tylko smutna rzeczywistość. I to właśnie mi się w tej części...

więcej

mniej

Pokaż mimo to