Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ostatnio coraz częściej sięgamy po biografie. Niektóre są dobre, inne mniej. Bywają bardzo uproszczone i takie, co zalewają informacjami (daty, nazwiska, miejsca). Ta biografia jest inna niż wszystkie dotychczas przeze mnie czytane. Książka skupia się nie na faktach z życia poetki czy na jej twórczości, ale na jej sercu. To Uparte serce, które szuka miłości, które chce życia pełną piersią, które ciągle zawodzi jako mięsień. Widzimy Poświatowska z perspektywy dziewczyny chorej, mimo że pełnej chęci życia. Poznajemy jej myśli, uczucia, niepokoje, złości. Mogłoby się wydawać, że jest to sfera niemożliwa do zrekonstruowania, nie mamy dowodów na to co się działo w głowie i duszy poetki. Autorka jednak odrobiła pracę bardzo rzetelnie: w książce mamy mnóstwo odwołań do listów poetki czy rozmów z osobami jej bliskimi.
Dodam jeszcze, że nie jestem fanką poezji, Poświatowską znałam w sumie tylko z nazwiska, mimo to przeczytałam jej biografię z wielką przyjemnością.

Ostatnio coraz częściej sięgamy po biografie. Niektóre są dobre, inne mniej. Bywają bardzo uproszczone i takie, co zalewają informacjami (daty, nazwiska, miejsca). Ta biografia jest inna niż wszystkie dotychczas przeze mnie czytane. Książka skupia się nie na faktach z życia poetki czy na jej twórczości, ale na jej sercu. To Uparte serce, które szuka miłości, które chce...

Może się wydawać chaotyczna, ale czyta się ją łatwo i przyjemnie. Jest w niej dużo humoru i czułości. Lubię prozę Dehnela.

Może się wydawać chaotyczna, ale czyta się ją łatwo i przyjemnie. Jest w niej dużo humoru i czułości. Lubię prozę Dehnela.

Na początku ciężko było przebrnąć przez całą masę nazwisk, miejsc, dat. Z czasem czytało się dużo lżej, choć to wymagająca skupienia lektura.

Na początku ciężko było przebrnąć przez całą masę nazwisk, miejsc, dat. Z czasem czytało się dużo lżej, choć to wymagająca skupienia lektura.

Sama cierpiąc na depresję mocno utożsamiałam się z główną bohaterką. Myślę, że to książka dla tych, co nerwicę i depresję traktują jak głupie żalenie się nad sobą. To jest bardzo dobry o raz tego, co się w takiej głowie dzieje, gdy masz wszystko, co teoretycznie do szczęścia potrzebne, a jednak tak daleko ci do niego. Dodatkowo mamy tu obraz uzależnienia nie tylko od alkoholu czy papierosów, ale przede wszystkim od zakupów. Polecam, aby lepiej zrozumieć innych.

Sama cierpiąc na depresję mocno utożsamiałam się z główną bohaterką. Myślę, że to książka dla tych, co nerwicę i depresję traktują jak głupie żalenie się nad sobą. To jest bardzo dobry o raz tego, co się w takiej głowie dzieje, gdy masz wszystko, co teoretycznie do szczęścia potrzebne, a jednak tak daleko ci do niego. Dodatkowo mamy tu obraz uzależnienia nie tylko od...

Plus za pomysł, mimo to nie daję wysokiej oceny, bo za dużo w niej było słodkości. Wszystkie te wyznania, niekończące się słowa o miłości i bratnich duszach w pewnym momencie mdlą i zniechęcają do czytania. Niestety, po punkcie kuluminacyjnym wszystko było przewidzywalne.

Plus za pomysł, mimo to nie daję wysokiej oceny, bo za dużo w niej było słodkości. Wszystkie te wyznania, niekończące się słowa o miłości i bratnich duszach w pewnym momencie mdlą i zniechęcają do czytania. Niestety, po punkcie kuluminacyjnym wszystko było przewidzywalne.

Zabawna choć nie porywa.

Zabawna choć nie porywa.

Lekka i zabawna historia pewnego domu i jego niecodziennych mieszakńców. Co ja bym dała za takie Licho czy za Krakersa!
Polecam na odstresowanie!

Lekka i zabawna historia pewnego domu i jego niecodziennych mieszakńców. Co ja bym dała za takie Licho czy za Krakersa!
Polecam na odstresowanie!