Aktualności
14
Najnowsze artykuły
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC- Patronat LC
Powiązane treści
Powtórka Ken Grimwood 
Jeff Winston właśnie odbiera telefon od żony Lindy, to mogłaby być rozmowa jakich wiele ostatnio przeżył: pretensje, narzekania, żądania... mogłaby być, bo Jeff umiera. Śmierć jako wybawienie od trosk wszelakich nie jest mu jednak pisana, Jeff „budzi” się w młodzieńczych latach: żywy, zdrowy, zdezorientowany i z wiedzą z górką czterdziestolatka. Zrozumienie tego co się stało nie jest mu pisane, więc „trzeba żyć”. Szczególnie, że Jeffa czekają liczne Powtórki.
Pomysł na fabułę przedni i choć rodem z SF to jednak jest to powieść obyczajowa. Jeff ma szansę naprawić/polepszyć/zmienić swoje życie. Robi to na wiele sposobów: raz jest cwany, raz rozważny, innym razem lekkomyślny. Jego powtórki są ograniczone czasowo co przysparza mu sporo rozczarowań, a nawet cierpienia. Prawdziwego charakteru opowieść nabiera dopiero po pojawieniu się Pameli i uczucia jakie rodzi się między tymi dwojga (Pamela również jest „powtórkowiczką”). To doskonale skonstruowany romans z uczuciem trudnym, ale czystym, można napisać „pierwotnym”. Co do samego Jeffa... nie jest to postać wybitna, jest w nim jakiś nieposkromiony infantylizm co niekiedy mocno rzutuje ma charakter opowieści. Na osłodę jednak autor daje mam tajemnicę nieodkrytą. Nic nie staje się oczywiste: ani to czy Jeff osiągnął szczyt swoich możliwości w polepszaniu życia, ani kto tym kieruje.
Powtórka Ken Grimwood
Myślę, że sporo ludzi się zastanawiało, co by zrobiło, gdyby mogło swoje życie przeżyć po raz drugi. W takiej sytuacji zostaje postawiony bohater książki, Jeff Winston. Umiera w 1988 roku, lecz "odradza" się po raz kolejny w 1963 roku. Jednak wiedza o wydarzeniach, które się już przeżyło, może się też okazać nieznośną niewolą. Jak zawsze w tego typu powieściach pojawia się wiele pytań. Co jest ważniejsze? Los jednostki czy próba naprawy świata? Czy można w ogóle ingerować w znajome wydarzenia? Jako czytelnicy obserwujemy różne postawy Winstona. Widzimy go jako hedonistę, szczęśliwego, przybitego, dostrzegamy prawdziwą huśtawkę nastrojów. Momentami powieść jest trochę pretensjonalna. Początkowo sporo jest wątków erotycznych, korzystania z używek, za to bardzo podobały mi się różne kulturowe smaczki - nawiązania chociażby do Blondie czy Rolling Stones są całkiem urocze (bohater ogląda chociażby łyżwiarstwo figurowe i występ Dorothy Hamill podczas Igrzysk Olimpijskich w Innsbrucku w 1976 roku i faktycznie podczas programu krótkiego ma na sobie czerwoną sukienkę) . "Powtórka" to zgrabna fantastyka obyczajowa. Tutaj głównym motywem jest poszukiwanie szczęścia, prawdziwej miłości i to są właśnie wątki, które najbardziej interesują bohaterów powieści. Nie będzie tutaj wielkich rozmyślań z gatunku fizyki (czy czegoś w rodzaju wydanej w serii "Czarnej chmury") czy jakichś głębszych prób wyjaśnienia zjawiska, które doświadcza Winston i to pewnie w jakimś sensie jest drobną rysą na bądź co bądź całkiem przyjemnej publikacji, myślę, że jednej z ciekawszych w serii "Wehikuł czasu".
