Najnowsze artykuły
- ArtykułyAgnieszka Janiszewska: Relacje między bliskimi potrafią się zapętlić tak, że aż kusi, by je zerwaćBarbaraDorosz2
- ArtykułyPrzemysław Piotrowski odpowiedział na wasze pytania. Co czytelnikom mówi autor „Smolarza“?LubimyCzytać3
- ArtykułyPięć książek na nowy tydzień. Szukajcie na nich oznaczenia patronatu Lubimyczytać!LubimyCzytać2
- Artykuły7 książek o małym wielkim życiuKonrad Wrzesiński39
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Fiodor Dostojewski
Źródło: https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/8/8f/Dostoevsky.jpg
Znany jako: Фёдор Михайлович ДостоевскийZnany jako: Фёдор Михайлович Достоевский
73
2
7,7/10
Urodzony: 30.10.1821Zmarły: 28.01.1881
Rosyjski powieściopisarz.
Studiował w Petersburgu inżynierię. Początkowo zarabiał jako tłumacz. Już pierwsza powieść „Biedni ludzie” (1845, wydanie polskie 1929) przyniosła mu wielki sukces. W kolejnych stał się mistrzem analizy psychologicznej. Tworzył prozę na pograniczu realności i wyobraźni. Był zafascynowany irracjonalnymi pierwiastkami natury ludzkiej oraz walką dobra ze złem czającym się wszędzie. Tu: „Sobowtór” (1846, wydanie polskie 1962),„Białe noce” (1848, wydanie polskie 1902). Na dalszą twórczość wywarło silny wpływ aresztowanie go za działalność polityczną, wyrok śmierci (1849) zamieniony na katorgę i służbę wojskową, które to przeżycia znalazły oddźwięk m.in. we „Wspomnieniach z domu umarłych” (1860-1862, wydanie polskie 1897). Atakował ówczesny indywidualizm filozoficzny, dopatrując się w nim destrukcyjnego wpływu na człowieka i jego moralność, m.in. w „Notatkach z podziemia” (1864, wydanie polskie 1929) oraz w „Zbrodni i karze” (1866, wydanie polskie 1887-1888). Mimo sukcesu jednej z najwybitniejszych swoich powieści - „Zbrodni i kary” – popadł w długi i uciekł przed wierzycielami za granicę 1867-1871, gdzie wydał „Idiotę” (1868, wydanie polskie 1909) oraz „Biesy” (1872, wydanie polskie 1908). Ta druga powieść przyniosła mu europejski rozgłos. W „Braciach Karamazow” (1879-1880, wydanie polskie 1913) potępił zarówno kapitalistyczną cywilizację, jak ruchy socjalistyczne i rewolucyjne, zarzucając im zagubienie wartości chrześcijańskich i opowiadając się stanowczo przeciwko ateizmowi. Był pisarzem pełnym moralnej pasji, nowatorem artystycznym wahającym się między skrajnym sceptycyzmem i nadzieją. Jest jednym z największych pisarzy czasów nowożytnych, wywarł duży wpływ na literaturę światową. W polskich przekładach także: „Dzieła” (1928-1929),„Z pism” (tom 1-11, 1955-1964).
Studiował w Petersburgu inżynierię. Początkowo zarabiał jako tłumacz. Już pierwsza powieść „Biedni ludzie” (1845, wydanie polskie 1929) przyniosła mu wielki sukces. W kolejnych stał się mistrzem analizy psychologicznej. Tworzył prozę na pograniczu realności i wyobraźni. Był zafascynowany irracjonalnymi pierwiastkami natury ludzkiej oraz walką dobra ze złem czającym się wszędzie. Tu: „Sobowtór” (1846, wydanie polskie 1962),„Białe noce” (1848, wydanie polskie 1902). Na dalszą twórczość wywarło silny wpływ aresztowanie go za działalność polityczną, wyrok śmierci (1849) zamieniony na katorgę i służbę wojskową, które to przeżycia znalazły oddźwięk m.in. we „Wspomnieniach z domu umarłych” (1860-1862, wydanie polskie 1897). Atakował ówczesny indywidualizm filozoficzny, dopatrując się w nim destrukcyjnego wpływu na człowieka i jego moralność, m.in. w „Notatkach z podziemia” (1864, wydanie polskie 1929) oraz w „Zbrodni i karze” (1866, wydanie polskie 1887-1888). Mimo sukcesu jednej z najwybitniejszych swoich powieści - „Zbrodni i kary” – popadł w długi i uciekł przed wierzycielami za granicę 1867-1871, gdzie wydał „Idiotę” (1868, wydanie polskie 1909) oraz „Biesy” (1872, wydanie polskie 1908). Ta druga powieść przyniosła mu europejski rozgłos. W „Braciach Karamazow” (1879-1880, wydanie polskie 1913) potępił zarówno kapitalistyczną cywilizację, jak ruchy socjalistyczne i rewolucyjne, zarzucając im zagubienie wartości chrześcijańskich i opowiadając się stanowczo przeciwko ateizmowi. Był pisarzem pełnym moralnej pasji, nowatorem artystycznym wahającym się między skrajnym sceptycyzmem i nadzieją. Jest jednym z największych pisarzy czasów nowożytnych, wywarł duży wpływ na literaturę światową. W polskich przekładach także: „Dzieła” (1928-1929),„Z pism” (tom 1-11, 1955-1964).
7,7/10średnia ocena książek autora
62 940 przeczytało książki autora
61 107 chce przeczytać książki autora
3 231fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
The Fyodor Dostoevsky BBC Radio Drama Collection
Fiodor Dostojewski
0,0 z ocen
1 czytelnik 0 opinii
2021
Opowieści: Białe noce, Cudza żona, Sen wujaszka, Krokodyl
Fiodor Dostojewski
7,8 z 105 ocen
321 czytelników 15 opinii
2020
Powiązane treści
Aktualności
1
Aktualności
Konrad Wrzesiński
204
Lubimyczytać to wy. Nagradzamy czytelników ze społeczności lubimyczytać
Aktualności
Konrad Wrzesiński
180
Tokarczuk obok Kafki, Bułhakowa i Orwella. Polska powieść wśród 100 najlepszych książek
Aktualności
Anna Sierant
4
Książki adwentowe dla dzieci i dorosłych – te tytuły zapewnią ci 24 dni przedświątecznego czytania
W grudniu jedni z niecierpliwością czekają na same święta, inni twierdzą, że to ten czas oczekiwania lubią najbardziej. Ten radosny, przedświąteczny nastrój jeszcze bardziej...
Aktualności
Konrad Wrzesiński
15
15 ukochanych książek Philipa Rotha. Polak na liście
Wśród kilku tysięcy książek z prywatnej kolekcji Philipa Rotha, które po śmierci pisarz przekazał bibliotece w swoim rodzinnym mieście, znajdziemy kilku polskich autorów, w tym...
Aktualności
Konrad Wrzesiński
87
George Orwell tyranem współodpowiedzialnym za śmierć żony?
Zmarła podczas operacji w 1945 roku. Samotnie, bo jej mąż przebywał we Francji, obojętny na listy. Zapomniana, choć miała ogromny wpływ na pracę sławnego małżonka. Na jej grobie...
Publicystyka
Konrad Wrzesiński
19
Ojcowie w literaturze, czyli świętujemy Dzień Ojca
Ufam, że już dzwoniliście. Albo lepiej – pojechaliście powiedzieć im, że szanujecie ich ciche poświęcenie. Trzeba zaznaczyć – ryzykując stwierdzenie oczywistości – że bycie tatą...
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
Cierpienie i ból są nieodłączne od rozległej świadomości i głębokiego serca. Myślę, że ludzie naprawdę wielcy zawsze muszą odczuwać na świec...
Cierpienie i ból są nieodłączne od rozległej świadomości i głębokiego serca. Myślę, że ludzie naprawdę wielcy zawsze muszą odczuwać na świecie wielki smutek..."
417 osób to lubi
Zełgać po swojemu – to nieomal lepsze niż powtórzyć prawdę za kim innym. W pierwszym wypadku jest się człowiekiem, w drugim tylko papugą.
Zełgać po swojemu – to nieomal lepsze niż powtórzyć prawdę za kim innym. W pierwszym wypadku jest się człowiekiem, w drugim tylko papugą.
288 osób to lubiJeżeli o mnie chodzi, to już dawno postanowiłem nie mysleć o tym, czy człowiek stworzył Boga, czy Bóg człowieka.
273 osoby to lubią
Najnowsze opinie o książkach autora
Bracia Karamazow Fiodor Dostojewski
8,3
Świetna, choć jest kilka miejsc, które są nieco przydługie (biografia Zosimy i przewód sądowy). Klimat i realizm ubiegłej epoki oraz mentalność ówczesnych ludzi są ogromnymi atutami tej książki. Zestarzała się niestety narracja trzecioosobowa w wersji wszechwiedzącego narratora, który komunikuje się czasem z czytelnikiem. Od psychologicznej strony - arcydzieło.
Bracia Karamazow Fiodor Dostojewski
8,3
EDIT: Już po przeczytaniu książki i napisaniu recenzji dowiedziałam się, że to wydanie wydawnictwa Wydawnictwo MG jest bardzo okrojone i brakuje w nim co najmniej jednego rozdziału. Żałuję, że zostałam tego pozbawiona z winy wydawnictwa.
"Bracia Karamazow" Fiodor Dostojewski.
„Bracia Karamazow” Fiodora Dostojewskiego, to pierwsza powieść tego znanego na całym świecie pisarza, którą przeczytałam i którą w dodatku recenzuję. Już samo nazwisko autora onieśmiela. A napisanie recenzji jego książki jest tym bardziej stresujące. Zwłaszcza, że same szacowne autorytety, takie jak Albert Einstein i Zygmunt Freud uznali tę powieść „za jedno z najwybitniejszych dzieł literatury światowej”. A gdzie ja do nich, marny żuczek?
Dlaczego jeszcze nigdy nie przeczytałam żadnej książki Fiodora Dostojewskiego? No właśnie, dlaczego? Przyznam się, że po cichu myślałam, że tak znamienity pisarz, jak Fiodor Dostojewski pisze tak mądre książki, że z pewnością ich nie zrozumiem, a co za tym idzie bardzo się wynudzę. I to mnie trochę przerażało i równocześnie odstręczało od jego twórczości. W końcu się odważyłam… i nie żałuję. A właściwie żałuję, że nie czytałam do tej pory Dostojewskiego.
I teraz spróbuję wyrazić swoją skromną opinię na temat jednej z jego powieści.
Fiodor Pawłowicz Karamazow był dwukrotnym wdowcem i ojcem trzech synów: Dymitra, z pierwszego małżeństwa z Adelajdą Miasow pochodzącą z zamożnej szlacheckiej rodziny oraz Iwana i Aleksego, z drugiego małżeństwa z Zofią Iwanowną, biedną sierotą, wychowanką wdowy po generale Worochow. Nie można tu również nie wspomnieć o czwartym, nieślubnym synie Fiodora Pawłowicza Karamazowa, czyli Smierdiakowie, występującym trochę w tle, niezbyt wyeksponowanym w powieści, a jednak bardzo ważnym ze względu na to, co uczynił.
Według biografki Fiodora Dostojewskiego, Sylwi Frołow, pierwowzorem ojca rodziny Karamazowów, imiennika autora, czyli Fiodora Pawłowicza Karamazowa był w rzeczywistości ojciec Fiodora Dostojewskiego – Michaił Dostojewski. Podobieństwa dotyczą charakteru obu ojców, ich lubieżności, chciwości, skąpstwa, rozpustnego stylu życia oraz okrucieństwa w traktowaniu swoich bliskich, ich statusu cywilnego – obydwaj byli wdowcami z kilkorgiem dzieci, a także rodzaju gwałtownej śmierci, jaką ponieśli. Obydwaj zostali zamordowani.
„Bracia Karamazow” Fiodora Dostojewskiego, to powieść wielowątkowa. W tej jednej powieści zmieszanych jest także kilka gatunków literackich, a więc jest tu kryminał, powieść psychologiczna i filozoficzna. Główny motyw obejmuje życie toczące się wokół wszystkich aktualnych członków rodziny Karamazowów w gronie ich znajomych bliższych i dalszych, a więc tych, których namiętnie kochali, tych, których szanowali, czy tych, których nienawidzili.
Powieść „Bracia Karamazow” powstawała w okresie rodzącego się komunizmu, przemian społecznych w dziewiętnastowiecznej Rosji, gdy na salony zaczęły wkraczać idee Karola Marksa. Czasami czuć tu na plecach oddech komunistycznej walki klas, walki z poniżeniem i biedą, nierówności klas społecznych, czyli generalnie - krytyki społeczeństwa klasowego. Czy jednak Dostojewski był zwolennikiem przemian w Rosji według komunistycznych założeń? Niekoniecznie wszystkich, moich zdaniem. Zapewne niektóre te idee doceniał, a zwłaszcza takie, które mogły ulżyć w życiu ludziom biednym, a w szczególności dzieciom, którym poświęcił trochę miejsca w swojej powieści opisując nie raz bardzo drastyczne przypadki okrutnego znęcania się nad dziećmi przez ludzi uprzywilejowanych, a nawet przez ich własnych rodziców. Dostojewskiego bolał również los zwierząt, niejednokrotnie nie mniej okrutnie traktowanych przez swoich właścicieli. „Czy wytłumaczysz mi teraz, bracie ty mój, pokorny i słodki sługo Boży, na co i po co potrzebne są takie potworności? Czy w istocie po to, aby się człowiek nauczył odróżnić zło od dobra?”
Dużo miejsca w powieści zajmuje również sprawa religii i wiary w Boga, którą Dostojewski uważa za warunek konieczny i niezbędny w życiu każdego człowieka. „I tak, uznaję z całego serca, uznaję potęgę, mądrość i wielkość Bożą. Wierzę także w cel, jakkolwiek zupełnie dla nas niepojęty, istnienia wszechrzeczy, w porządek, ład i wieczystą harmonię, w którą zlejemy się kiedyś wszyscy i w rozmaite inne pewniki…” A jednak Dostojewski bardzo krytykuje ciemnotę, zabobony, dewocję oraz fanatyzm związane z wypaczonym pojmowaniem religijności.
Według mnie powieść „Bracia Karamazow” Fiodora Dostojewskiego poświęcona jest głównie miłości. Miłości niekoniecznie pięknej, sentymentalnej, czy romantycznej, ale pełnej zazdrości, chorobliwej, wpędzającej w opętańczą potrzebę posiadania kochanej osoby kosztem wszystkiego i wszystkich. Miłości ludzkiej, ułomnej, żądającej ofiar i łez. I również miłości do Boga, chociaż nie bezkrytycznej, tylko rozumnej, pełnej rozważań, wątpliwości i sceptycyzmu. „Ale wahania, ale niepokój, ale walka wewnętrzna wiary z niewiarą to taka męka dla człowieka uświadomionego, jakim ty jesteś, że nieraz wolałby się powiesić”.
Niemniej najbardziej dotkliwie dosięga czytelnika realizm przedstawiony przez Fiodora Dostojewskiego w tej książce. Jego znajomość ludzkiej psychiki, spostrzegawczość i odtwórcze przedstawienie brudu, smrodu i nędzy ludzkiej porusza najgłębsze pokłady naszej duszy. Nie da się tej książki przeczytać szybko, pobieżnie, bez wgłębienia się w filozofię Dostojewskiego, jego postrzegania otaczającej go za jego życia rzeczywistości i przeżywania jej wraz z autorem na bieżąco. Autor zadaje nam tu wiele pytań, na które sami musimy znaleźć odpowiedzi. A powieść „Bracia Karamazow” Fiodora Dostojewskiego wymaga naszego pełnego skupienia i wstrząsa dogłębnie naszymi sumieniami.
Książkę otrzymałam z serwisu Sztukater
Dyskusje związane z autorem
Chcesz zadać pytanie autorowi Fiodor Dostojewski?
Dołącz do grupy "Rozmowy z autorami" i zaproponuj pytania - my zorganizujemy wywiad
Rozpocznij dyskusjęDołącz do grupy "Rozmowy z autorami" i zaproponuj pytania - my zorganizujemy wywiad