Ale to było złe.

Ale to było złe.

Totalnie ciężka książka, nie skończyłam i raczej nie skończę czytać, moja głowa nie dopuszczała jej do siebie.

Totalnie ciężka książka, nie skończyłam i raczej nie skończę czytać, moja głowa nie dopuszczała jej do siebie.

Kilka fajnych wniosków, poza tym nuda.

Kilka fajnych wniosków, poza tym nuda.

Ta książka była dla mnie ciekawą przygodą. Z jednej strony fragmentami dłużyła mi się niemiłosiernie, z drugiej zaś, na pewno coś z niej wyniosłam dla siebie. I tak było - bardzo fajna cześć pierwsza, totalnie nieciekawa dla mnie część druga i mająca swoje dobre i złe momenty część trzecia. Uśredniając - dobre 6.

Ta książka była dla mnie ciekawą przygodą. Z jednej strony fragmentami dłużyła mi się niemiłosiernie, z drugiej zaś, na pewno coś z niej wyniosłam dla siebie. I tak było - bardzo fajna cześć pierwsza, totalnie nieciekawa dla mnie część druga i mająca swoje dobre i złe momenty część trzecia. Uśredniając - dobre 6.

Książka pomaga zrozumieć w jakim schemacie zachowania jesteś oraz jak wyjść z niego i cieszyć się życiem

Książka pomaga zrozumieć w jakim schemacie zachowania jesteś oraz jak wyjść z niego i cieszyć się życiem

Skuszona pozytywnymi opiniami zabrałam się za czytanie, ale książka jest chwilami po prostu męcząca i nudna. Myślę, że warto byłoby nadać tekstowi albo lekkości książki popularnej, albo naukowego rysu.
Dla kogoś, kto lubi felietony autorki.

Skuszona pozytywnymi opiniami zabrałam się za czytanie, ale książka jest chwilami po prostu męcząca i nudna. Myślę, że warto byłoby nadać tekstowi albo lekkości książki popularnej, albo naukowego rysu.
Dla kogoś, kto lubi felietony autorki.

Właściwie to nie wiem, o czym jest ta książka. Wiedziona pozytywnymi recenzjami skusiłam się na jej przeczytanie, ale...No nie. Jednak nie.

Właściwie to nie wiem, o czym jest ta książka. Wiedziona pozytywnymi recenzjami skusiłam się na jej przeczytanie, ale...No nie. Jednak nie.

Ciekawa. Momentami nudna.

Ciekawa. Momentami nudna.

Jestem facetem i przeczytałem tę książkę i wiecie co - warto. Jak dla mnie utwór napisany jest niby dla kobiet, ale tak naprawdę z tymi samymi przejawami problemów spotykają się Panowie.
Wreszcie rozpracowanie mechanizmów w jednym miejscu, które sabotują życie kobiet i mężczyzn. Zdecydowanie polecam!

Jestem facetem i przeczytałem tę książkę i wiecie co - warto. Jak dla mnie utwór napisany jest niby dla kobiet, ale tak naprawdę z tymi samymi przejawami problemów spotykają się Panowie.
Wreszcie rozpracowanie mechanizmów w jednym miejscu, które sabotują życie kobiet i mężczyzn. Zdecydowanie polecam!

Zgrałam tę książkę na czytnik, kiedy było o niej głośno i cały internet się nią zachwycał... Pewnie gdybym poczekała do dzisiaj, zobaczyła jej dość przeciętne oceny i negatywne opinie znajomych, "Czuła przewodniczka" nie znalazłaby już dla siebie miejsca na moim czytniku. Ale skoro już miałam tę książkę, to postanowiłam ją przeczytać - i dołączyłam do grona mocno rozczarowanych ;).
De Barbaro opowiada o tym, jak wiele kobiet przyjmuje jedną z póz: Męczennicy, Potulnej lub Królowej śniegu, podczas gdy powinny dopuścić do głosu wewnętrzną Czułą przewodniczkę. Mówiąc w skrócie: nie poświęcać się, nie poniżać siebie, nie ulegać wbrew sobie, nie zmuszać się do niczego - a w zamian: wsłuchać się we własne potrzeby i umieć odróżnić to, co robimy dla siebie od tego, co robimy z dla innych / dla świata / "bo wypada". Mnóstwo oczywistości, którymi i tak ostatnimi laty niemal z każdej strony bombarduje nas internet. Nie ma tu nic odkrywczego, a sposób przemawiania de Barbaro do czytelniczki wydaje mi się dość infantylny. Jeśli ktoś uchował się jeszcze z dala od wszystkich kont internetowych poświęconych kobiecym treściom, może znajdzie w tej lekturze coś nowego, choć wydaje mi się to nieco nierealne ;).
Nie da się, oczywiście, zaprzeczyć, że autorka ma sporo racji w swoich spostrzeżeniach i na pewno każda czytelniczka odnajdzie siebie w niektórych opisywanych tutaj rozmowach / zdarzeniach / uczuciach. To jednak za mało, by książka ta potrafiła mnie przyciągnąć. Inna bajka, że często czułam się jak osoba pochodząca "z innej planety" niż autorka. Opisuje ona siebie jako osobę mocno wrażliwą i kiedy po raz X wspomina, jak coś banalnego wywołało u niej łzy, to jedyną moją reakcją było westchnienie i "znowu?". I nie bronię jej bycia osobą uczuciową - po prostu emanowanie tym w książce w sposób nic do lektury niewnoszący było dla mnie niesamowicie irytujące. Ale cóż, może jestem "zbyt racjonalna" na "Czułą przewodniczkę"... ;)

Zgrałam tę książkę na czytnik, kiedy było o niej głośno i cały internet się nią zachwycał... Pewnie gdybym poczekała do dzisiaj, zobaczyła jej dość przeciętne oceny i negatywne opinie znajomych, "Czuła przewodniczka" nie znalazłaby już dla siebie miejsca na moim czytniku. Ale skoro już miałam tę książkę, to postanowiłam ją przeczytać - i dołączyłam do grona mocno...