Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie tego się spodziewałam. Wychowana na Frankensteinie z pop kultury, myślałam, że w książce więcej miejsca będzie poświęcone procesowi tworzenia monstrum. Za to dostałam coś na kształt książki psychologicznej, próby zrozumienia duszy czy coś w tym stylu. Ciężko mi ocenić książkę, której głównego bohatera nie lubię. A dr Frankenstein jest zadufanym w sobie egoistą, z przerostem własnej wartości, nieodpowiedzialnym, patetycznym i rozpieszczonym człowiekiem. Jak on mnie denerwował. Sama powieść, chyba całkiem przypadkiem tak wyszło autorce, zmusza do przemyślan na temat zabawy w Boga, ale też uprzedzeń i samotności.

Nie tego się spodziewałam. Wychowana na Frankensteinie z pop kultury, myślałam, że w książce więcej miejsca będzie poświęcone procesowi tworzenia monstrum. Za to dostałam coś na kształt książki psychologicznej, próby zrozumienia duszy czy coś w tym stylu. Ciężko mi ocenić książkę, której głównego bohatera nie lubię. A dr Frankenstein jest zadufanym w sobie egoistą, z...

Uwielbiam ten poetycki język autora, zagmatwanie, niedomówienia, które w sumie nie są ważne. To moja 3 książka Ondaatje i wciąż mnie zachwyca właśnie stroną językową.

Uwielbiam ten poetycki język autora, zagmatwanie, niedomówienia, które w sumie nie są ważne. To moja 3 książka Ondaatje i wciąż mnie zachwyca właśnie stroną językową.

Nie wciągnęła mnie. Mimo powagi tematu mam wrażenie, że powieść jest dość lekka i trochę naiwna. Za bardzo wygładzona... Dzięki naprawdę krótkim rozdziałom całość czyta się bardzo szybko. Nie zauważyłam, kiedy dotarłam do końca. Niestety, pierwsze co mi przyszło do głowy to: I tyle? To już koniec?
Plus za wstawki retrospekcyjne.

Nie wciągnęła mnie. Mimo powagi tematu mam wrażenie, że powieść jest dość lekka i trochę naiwna. Za bardzo wygładzona... Dzięki naprawdę krótkim rozdziałom całość czyta się bardzo szybko. Nie zauważyłam, kiedy dotarłam do końca. Niestety, pierwsze co mi przyszło do głowy to: I tyle? To już koniec?
Plus za wstawki retrospekcyjne.

Zabawna choć nie porywa.

Zabawna choć nie porywa.

przyznaję, że książka jest dobrze napisana, czyta się ją łatwo i całkiem przyjemnie. Ale historia mnie nie zachwyciła i nie rozumiem fenomenu tej powieści. Szeczrze, to ciężko by mi było powiedzieć, o czy ona jest.

przyznaję, że książka jest dobrze napisana, czyta się ją łatwo i całkiem przyjemnie. Ale historia mnie nie zachwyciła i nie rozumiem fenomenu tej powieści. Szeczrze, to ciężko by mi było powiedzieć, o czy ona jest.

Dość nierówna, czasem wciąga i nie da się oderwać, pod koniec trochę się dłuży. Dużym plusem tej powieści jest jej tło: ukazanie wojny secesyjnej i sprawy niewolnictwa z punktu widzenia Południa. Przyzwyczajeni do spojrzenia na plantacje i niewolnictwo jako ogromne zło, dziwi traktowanie Murzynów jak cześci rodziny, a Jankesów jak diabłów. Daje domyślenia, jak to właściwie było, pewnie prawda leży gdzieś pośrodku.
Sama historia Scarlett ciekawa, podoba mi się, że w swojej przemianie z rozpieszczonej trzpiotki nie zatraciła swojego prawdziwego charakteru. Ogóle książkę polecam!

Dość nierówna, czasem wciąga i nie da się oderwać, pod koniec trochę się dłuży. Dużym plusem tej powieści jest jej tło: ukazanie wojny secesyjnej i sprawy niewolnictwa z punktu widzenia Południa. Przyzwyczajeni do spojrzenia na plantacje i niewolnictwo jako ogromne zło, dziwi traktowanie Murzynów jak cześci rodziny, a Jankesów jak diabłów. Daje domyślenia, jak to właściwie...

Dziwna, nie w moim typie, choć w kilku miejscach dała mi do myślenia.

Dziwna, nie w moim typie, choć w kilku miejscach dała mi do myślenia.