Z pewnością w tym tomie można się dowiedzieć, w jakim aspekcie tytułowa bohaterka okazała się jeszcze wyjątkowa, bo inteligencja to nie wszystko. Dalej toporny był drobny druk, ale fabuła znowu mnie jakoś przytrzymała i skłoniła po sięgnięcie części trzeciej.

Z pewnością w tym tomie można się dowiedzieć, w jakim aspekcie tytułowa bohaterka okazała się jeszcze wyjątkowa, bo inteligencja to nie wszystko. Dalej toporny był drobny druk, ale fabuła znowu mnie jakoś przytrzymała i skłoniła po sięgnięcie części trzeciej.

Przyszedł czas na drugą część trylogii Ałbeny Grabowskiej o Alicji w krainie czasów. Z doświadczenia wiem, że lepiej sobie dawkować przyjemność obcowania z prozą autorki i nie czytać całej serii ciurkiem. Nigdy nie wiadomo ile czasu będzie musiało minąć, aż w ręce czytelników trafi kolejna nowa książka. Poza tym, seria mnie totalnie pozytywnie zaskoczyła. Tytuł i opis sugerował typową kobiecą obyczajówkę. Tymczasem mamy do czynienia z powieścią historyczną z elementami nieco metafizycznymi czy też baśniowymi, które odnoszą się stricte do tytułowej postaci.

Po nieudanej próbie samobójczej, Alicja – decyzją swojego ojca – trafia do kliniki w Wiedniu. Ten całkowicie odwrócił się od córki, chociaż opłacił jej pobyt w Austrii, więc w swoich oczach poniekąd zadbał o swoje dziecko. W klinice Alicja miała leczyć nerwy, gdyż wg medyków to było główną przyczyną wszystkich kłopotów. Diagnoza wielce nietrafiona. Wyjątkowa dziewczynka sama postawiła właściwą i zażądała od lekarzy prawidłowego leczenia, które miało zacząć się od pewnego zabiegu chirurgicznego. Bardzo szybko okazuje się, że Alicja połknęła bakcyla. Tak zaczęła się jej przygoda z medycyną.

W drugim tomie cyklu, Alicja z dziewczynki staje się kobietą. Kończy studia, zaczyna pracę, ma swój pokój i przyjaciółki. Wydaje się, że w Wiedniu odnalazła swoje miejsce i zaczyna prawdziwe dorosłe życie, chociaż coraz więcej osób zauważa, że fizycznie nie zmienia się ani odrobinę – czas się jej nie ima. Czasem myśli o rodzinnym Kodorowie, chociaż nie planuje powrotu na stałe. Dopiero pewne dramatyczne zdarzenie, które zbiega się w czasie z początkiem wybuchu wojny, powoduje, że Alicja chce wrócić w rodzinne strony. Niestety, trafi w zupełnie inne miejsce…

C.D.: https://czytany-blog.blogspot.com/

Przyszedł czas na drugą część trylogii Ałbeny Grabowskiej o Alicji w krainie czasów. Z doświadczenia wiem, że lepiej sobie dawkować przyjemność obcowania z prozą autorki i nie czytać całej serii ciurkiem. Nigdy nie wiadomo ile czasu będzie musiało minąć, aż w ręce czytelników trafi kolejna nowa książka. Poza tym, seria mnie totalnie pozytywnie zaskoczyła. Tytuł i opis...

Ten tom jest całkiem inny niż tom pierwszy - bardziej nierealny, ale jak dla mnie nie jest to jego wada. Było parę wątków, które mnie totalnie irytowały (np. wątek cyrkowy),jednakże, wciąż, książka ta była dla mnie miłą rozrywką.

Ten tom jest całkiem inny niż tom pierwszy - bardziej nierealny, ale jak dla mnie nie jest to jego wada. Było parę wątków, które mnie totalnie irytowały (np. wątek cyrkowy),jednakże, wciąż, książka ta była dla mnie miłą rozrywką.

Po przeczytaniu pierwszego tomu spodziewałam się czegoś ciekawszego. Osobowość bohaterki jest bardzo intersująca, ale ...zbyt dużo wątków, w których bohaterka opowiada wymyślone historie oraz swoje sny. Drugi tom zdecydowanie mnie nie wciągnął. Może trylogia zostanie zakończona w ciekawszy sposób.

Po przeczytaniu pierwszego tomu spodziewałam się czegoś ciekawszego. Osobowość bohaterki jest bardzo intersująca, ale ...zbyt dużo wątków, w których bohaterka opowiada wymyślone historie oraz swoje sny. Drugi tom zdecydowanie mnie nie wciągnął. Może trylogia zostanie zakończona w ciekawszy sposób.

Pisałam już opinię o części pierwszej i wyrażałam szczerą nadzieję, że druga nie popełni tych samych błędów... Niestety.
Nadal w centrum stawiane są wątki poboczne i historie życiowe dosłownie wszystkich postaci otaczających główną bohaterkę Alicję. Jej perypetie przedstawione są bardzo skrótowo, nielogicznie i nie wzbudzają żadnego napięcia. Przykładowo, w jednym akapicie kobieta kopie nowo poznanego mężczyznę, a kolejny akapit rozpoczyna się od słów 'zakochała się w nim na zabój'... Czasem czytając tę powieść mam skojarzenie z notką na wikipedii, gdzie główny wątek umyka pośród natłoku informacji pobocznych, które są ciągle dodawane przez internautów. Brakuje wątku miłosnego zbudowanego od początku do końca z czytelnikiem dyszącym na ramieniu.
Z wielką niechęcią sięgam po ostatnią część, już bez wielkich nadziei..

Pisałam już opinię o części pierwszej i wyrażałam szczerą nadzieję, że druga nie popełni tych samych błędów... Niestety.
Nadal w centrum stawiane są wątki poboczne i historie życiowe dosłownie wszystkich postaci otaczających główną bohaterkę Alicję. Jej perypetie przedstawione są bardzo skrótowo, nielogicznie i nie wzbudzają żadnego napięcia. Przykładowo, w jednym akapicie...

Nie spodziewałam się, że po tak dobrze czytającej się pierwszej części, drugiej nie będę w stanie przeczytać.

Nie spodziewałam się, że po tak dobrze czytającej się pierwszej części, drugiej nie będę w stanie przeczytać.

Znacznie lepsza od pierwszej części - więcej się w niej dzieje, pełna nieprawdopodobnych splotów wydarzeń, z którymi musi sobie radzić niezwykła bohaterka tej historii. Nie jest to może "Stulecie winnych", ale książka wciąga.

Znacznie lepsza od pierwszej części - więcej się w niej dzieje, pełna nieprawdopodobnych splotów wydarzeń, z którymi musi sobie radzić niezwykła bohaterka tej historii. Nie jest to może "Stulecie winnych", ale książka wciąga.

No ja nie wiem... Mam problem z książkami Pani Ałbeny, czytam i z jednej strony bardzo mi się podobają, a z drugiej nie wiem co o nich sądzić.
Losy Alicji bardzo mnie zaciekawiły już w pierwszej części i z chęcią sięgnęłam po kolejny tom, jednak strona, w którą zawędrowała akcja trochę mnie powaliła. No coś tu się wydarzyło dziwnego, ta prędkość a jednak ten marazm, niby czyta się dobrze, człowiek chce wiedzieć co dalej, a jednak gdy otrzymuje to "dalej" ma dość.
Życie w Austrii jeszcze może przejść, ale ten cyrk ? Francja mnie zaskoczyła... Mam trzeci tom na półce, ale na razie zrobię sobie przerwę od twórczości Pani Ałbeny.

No ja nie wiem... Mam problem z książkami Pani Ałbeny, czytam i z jednej strony bardzo mi się podobają, a z drugiej nie wiem co o nich sądzić.
Losy Alicji bardzo mnie zaciekawiły już w pierwszej części i z chęcią sięgnęłam po kolejny tom, jednak strona, w którą zawędrowała akcja trochę mnie powaliła. No coś tu się wydarzyło dziwnego, ta prędkość a jednak ten marazm, niby...

Pierwszy tom był naprawdę ciekawy, dlatego z przyjemnością sięgnęłam po kolejny. Ten rozkrecał się dość długo, chociaż jak się później okazało ten okres życia Alicji wydawał się najbardziej realistyczny. Późniejszy pobyt w cyrku i w Paryżu to już "niezła baja", ale nawet przyjemnie się to czytało. Myślę, że siegnę po ostatni tom, żeby poznać zakonczenie jej losów.

Pierwszy tom był naprawdę ciekawy, dlatego z przyjemnością sięgnęłam po kolejny. Ten rozkrecał się dość długo, chociaż jak się później okazało ten okres życia Alicji wydawał się najbardziej realistyczny. Późniejszy pobyt w cyrku i w Paryżu to już "niezła baja", ale nawet przyjemnie się to czytało. Myślę, że siegnę po ostatni tom, żeby poznać zakonczenie jej losów.

Drugi tom przygód niezwykłej Alicji, jak sam tytuł wskazuje, zawiera wiele opowieści. Są to przede wszystkim historie opowiadane przez główną bohaterkę. Akcja przez większą część książki toczy się bardzo powoli, czasem nawet leniwie. Jednak jest ciekawie. Dotąd odrzucona przez najbliższych dziewczyna zyskuje grono przyjaciół, zakochuje się, a praca pozwala się spełniać. Jednak najbardziej intrygującym momentem powieści jest czas gdy życie Alicji przewraca się do góry nogami i nasza bohaterka ląduje w.... cyrku! 🎪

To, że kwestie medyczne będą tutaj opisane doskonale nie ulegało mojej wątpliwości, gdyż autorka sama będąc lekarzem neurologiem świetnie wykorzystuje swoją wiedzę z zakresu anatomii człowieka w pisaniu powieści. Ale nie spodziewałam się, że tak dobrze i szczegółowo zostanie przedstawiona praca w cyrku.

Powieść "Alicja w krainie czasów. Czas opowiedziany" to nietypowa bajka dla dorosłych, gdyż opisuje wiele nierealnych i niesamowitych zdarzeń. Miejsca akcji są jednak prawdziwe i odpowiednie dla czasu historycznego. Autorka w tę iluzoryczną opowieść wplata realne i bardzo znane postacie takie jak Zygmunt Freud czy Coco Chanel.
To bardzo interesujące połączenie tego co autentyczne i znane z tym co zmyślone i niemożliwe.

Drugi tom przygód niezwykłej Alicji, jak sam tytuł wskazuje, zawiera wiele opowieści. Są to przede wszystkim historie opowiadane przez główną bohaterkę. Akcja przez większą część książki toczy się bardzo powoli, czasem nawet leniwie. Jednak jest ciekawie. Dotąd odrzucona przez najbliższych dziewczyna zyskuje grono przyjaciół, zakochuje się, a praca pozwala się spełniać....