Lekka książka z 2013 roku, gdzie autor opisuje te znane i mniej znane anegdoty, czy wpadki. Jest początek TVN, czy Tomasza Lisa. Głównie to sytuacje z początku XXI wieku. Takie sobie.

Lekka książka z 2013 roku, gdzie autor opisuje te znane i mniej znane anegdoty, czy wpadki. Jest początek TVN, czy Tomasza Lisa. Głównie to sytuacje z początku XXI wieku. Takie sobie.

Nie chciało mi się czytać tej książki do końca...polityka i dziennikarstwo to zdecydowanie nie moje klimaty....jak sobie pomyślę, że tacy ludzie nami rządzą...

Nie chciało mi się czytać tej książki do końca...polityka i dziennikarstwo to zdecydowanie nie moje klimaty....jak sobie pomyślę, że tacy ludzie nami rządzą...

Króciutka, leciutka z dużą dawką specyficznego humoru sytuacyjnego. Podglądamy kulisy pracy dziennikarzy znanych z ekranu telewizyjnego. Ich wpadki, żarty, które sobie robią nawzajem i które są ich udziałem. Ot tak dla poprawy humoru w przerwie wakacyjnej.

Króciutka, leciutka z dużą dawką specyficznego humoru sytuacyjnego. Podglądamy kulisy pracy dziennikarzy znanych z ekranu telewizyjnego. Ich wpadki, żarty, które sobie robią nawzajem i które są ich udziałem. Ot tak dla poprawy humoru w przerwie wakacyjnej.

Nudna, wtórna, nieśmieszna pozycja, której czytanie powoduje utratę cennego czasu z naszego życia. Nie wnosi nic nowego ani zabawnego, kolejne fragmenty kompletnie się ze sobą nie łączą. Jest to lektura zbyt łatwa, zbędnie lekka, kompletnie nieprzyjemna.

Nudna, wtórna, nieśmieszna pozycja, której czytanie powoduje utratę cennego czasu z naszego życia. Nie wnosi nic nowego ani zabawnego, kolejne fragmenty kompletnie się ze sobą nie łączą. Jest to lektura zbyt łatwa, zbędnie lekka, kompletnie nieprzyjemna.

Głównym grzechem tej książki jest to , iż kompletnie się zdezaktualizowała. Na domiar złego nie napotkałam humoru sytuacyjnego, ani werbalnego. A może to po prostu chwilowy deficyt geniuszu pisarskiego?

Głównym grzechem tej książki jest to , iż kompletnie się zdezaktualizowała. Na domiar złego nie napotkałam humoru sytuacyjnego, ani werbalnego. A może to po prostu chwilowy deficyt geniuszu pisarskiego?

Przezabawne historie kulis dziennikarstwa opowiedziane w lekkim stylu. Polecam :)

Przezabawne historie kulis dziennikarstwa opowiedziane w lekkim stylu. Polecam :)

Raczej czułam rozczarowanie, ponieważ autora jako dziennikarza TV lubię i uważam za błyskotliwego. Anegdotki już dawno przebrzmiałe i znane raczej szerszej publiczności zarówno z TV jak i z internetu. Przypominało mi to raczej coś w rodzaju opowiastek u cioci na imieninach z cyklu " a pamiętasz....?" , wszyscy wiedzą o co chodzi ale i tak historyjka przy każdej okazji wchodzi na wokandę. Dla obserwatora naszego życia politycznego, wyskoków na Wiejskiej, afer i niezliczonych komisji śledczych nie ma tam zupełnie nic nowego. Nie dobrnęłam do końca bo po połowie miałam wrażenie, ze czytam podobne opowiastki i tylko nazwiska bohaterów się zmieniają.

Raczej czułam rozczarowanie, ponieważ autora jako dziennikarza TV lubię i uważam za błyskotliwego. Anegdotki już dawno przebrzmiałe i znane raczej szerszej publiczności zarówno z TV jak i z internetu. Przypominało mi to raczej coś w rodzaju opowiastek u cioci na imieninach z cyklu " a pamiętasz....?" , wszyscy wiedzą o co chodzi ale i tak historyjka przy każdej okazji...

Raczej lektura dla osób w mocno średnim wieku.

Raczej lektura dla osób w mocno średnim wieku.

Nie jest to na pewno książka wybitna. Fakt, że nie można jej ocenić zbyt wysoko, narzuca z góry jej konwencja. Jest to po prostu zbiór anegdot, czyli jedyny wkład autora w tą książkę to kilka komentarzy na koniec lub pośrodku opowiastek.
Ogólnie jednak lekturę dobrze się czyta, na pewno nie był to stracony czas, wiele ciekawych historii da się znaleźć.

Nie jest to na pewno książka wybitna. Fakt, że nie można jej ocenić zbyt wysoko, narzuca z góry jej konwencja. Jest to po prostu zbiór anegdot, czyli jedyny wkład autora w tą książkę to kilka komentarzy na koniec lub pośrodku opowiastek.
Ogólnie jednak lekturę dobrze się czyta, na pewno nie był to stracony czas, wiele ciekawych historii da się znaleźć.

Miałam studiować dziennikarstwo, ale ostatecznie poszłam na polonistykę i edytorstwo, bo nigdy nie marzyłam o pracy dziennikarza newsowego, a głównie do tego przygotowują studia dziennikarskie. Maciej Mazur starał się pokazać w swojej książce, co przegapiłam. No cóż... raczej nie mam czego żałować ;). Dziennikarstwo tego typu to praca chaotyczna, trudna, często okupiona chronicznym przemęczeniem i wymagająca... wiecznej improwizacji. O tym właśnie jest książka Maćka: o improwizowaniu. Przy niektórych anegdotach tarzałam się ze śmiechu, część miała bardzo dobry flow, ale niestety, sporo tu przeciętnych opowiastek i humoru sytuacyjnego, który w druku traci sens. Mimo wszystko czyta się dobrze, szybko i miło. Dla kilku soczystych historyjek warto było poświęcić na nią czas.

Miałam studiować dziennikarstwo, ale ostatecznie poszłam na polonistykę i edytorstwo, bo nigdy nie marzyłam o pracy dziennikarza newsowego, a głównie do tego przygotowują studia dziennikarskie. Maciej Mazur starał się pokazać w swojej książce, co przegapiłam. No cóż... raczej nie mam czego żałować ;). Dziennikarstwo tego typu to praca chaotyczna, trudna, często okupiona...