Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Fragment tekstu ze strony www.owcazksiazka.pl

Rolą bajki jest przekazanie pewnej ogólnej idei za pomocą prostej symboliki. Nie ma w niej miejsca na głębokie i ciężkie filozoficzne wynurzenia. Jej zadaniem jest sprawić, by nawet jedno małe zdanie zmusiło czytającego je do refleksji. Żyjemy w świecie, w którym mieć wysuwa się często przed być i zdecydowanie są do czasy, kiedy to my, dorośli także potrzebujemy bajek. Powieść "Tygrysica i akrobata" nie ma jakiejś wielkiej siły rażenia, czy głębi filozoficznej, wątpię też, by przetrwała próbę czasu. Przywoływanie w jej kontekście wielkich nazwisk świata filozofii jest jak wyciąganie armaty na muchę, czyli po prostu śmieszne. Jednak nie sposób odmówić jej inteligencji i uroku. Czytana przez dorosłego, czy też starszemu dziecku z całą pewnością spełni swoją powinność, jaką wyznaczyła jej autorka. A każdy z kornikiem w duszy, gdy już na nią trafi, poczuje wewnętrzne wiercenie i uśmiechnie się (:

http://www.owcazksiazka.pl/2018/09/susanna-tamaro-tygrysica-i-akrobata.html

Fragment tekstu ze strony www.owcazksiazka.pl

Rolą bajki jest przekazanie pewnej ogólnej idei za pomocą prostej symboliki. Nie ma w niej miejsca na głębokie i ciężkie filozoficzne wynurzenia. Jej zadaniem jest sprawić, by nawet jedno małe zdanie zmusiło czytającego je do refleksji. Żyjemy w świecie, w którym mieć wysuwa się często przed być i zdecydowanie są do czasy,...

Taki niepozorny kawałek welinu tysiąc lat temu noszony przy sercu przez pewną kobietę, stał się świadectwem istnienia kogoś, wobec kogo historii nie sposób przejść obojętnie. Podobnie jest z "Nawróconą". Ta niepozorna z początku powieść o młodzieńczej fascynacji, dała podwaliny pod wyjątkową historię o człowieczeństwie i jego granicach, napisaną w stylu Hertmansa, czyli kameralnie, delikatnie, niespiesznie, odrobinę poetycko i nostalgicznie. To jedna z tych historii, które przeżywa się w sobie. Nie na papierze.

http://www.owcazksiazka.pl/2018/07/stefan-hertmans-nawrocona.html

Taki niepozorny kawałek welinu tysiąc lat temu noszony przy sercu przez pewną kobietę, stał się świadectwem istnienia kogoś, wobec kogo historii nie sposób przejść obojętnie. Podobnie jest z "Nawróconą". Ta niepozorna z początku powieść o młodzieńczej fascynacji, dała podwaliny pod wyjątkową historię o człowieczeństwie i jego granicach, napisaną w stylu Hertmansa, czyli...

"Zwołaliśmy zebranie w sprawie wniosków i przyjęliśmy wniosek,
żeby zwołać zebranie w sprawie walki z niepunktualnością".

Piękna rzecz. O, bella, mało, mało, mało. Zbyt mało.
No, ale więcej niestety nie będzie, więc chwalmy to, co mamy.

A pełny zapis wrażeń znajdziesz na stronie:
http://www.owcazksiazka.pl/2018/07/sawomir-mrozek-czekoladki-dla-prezesa.html

"Zwołaliśmy zebranie w sprawie wniosków i przyjęliśmy wniosek,
żeby zwołać zebranie w sprawie walki z niepunktualnością".

Piękna rzecz. O, bella, mało, mało, mało. Zbyt mało.
No, ale więcej niestety nie będzie, więc chwalmy to, co mamy.

A pełny zapis wrażeń znajdziesz na stronie:
http://www.owcazksiazka.pl/2018/07/sawomir-mrozek-czekoladki-dla-prezesa.html

Hawana to historia i ludzie o wszystkich kolorach skóry, boscy machos i ponętne mulatas. To muzyka, taniec, pożądanie i zazdrosna miłość. To wielkie pragnienia i jeszcze większe nadzieje. To kraina rumu i lodów w dwudziestu sześciu smakach. To miejsce, gdzie chrześcijaństwo miesza się z santeríą, a samobójstwo nikogo nie dziwi. Otoczona lazurową wodą wyspa, z której dobiegające modlitwy, śmiechy i krzyki giną gdzieś pośród fal. Duszą Hawany jest transkulturacja. Przedziwny, niematerialny specyfik o trudnym do opisania, wyjątkowym smaku, który potrafi odurzyć, jak nic innego na Świecie i sprawia, że to miasto jest jak majak chorych oczu, przed którymi deliryczne wizje przelatują.¹ Kurlansky z uczuciem oddał cześć Hawanie, odmalował jej portret za pomocą słów. Wyszedł też na przeciw moim pragnieniom i przywołał wielu wybitnych, ważnych dla Kuby literatów.

http://www.owcazksiazka.pl/2018/06/mark-kurlansky-hawana-podzwrotnikowe.html

Hawana to historia i ludzie o wszystkich kolorach skóry, boscy machos i ponętne mulatas. To muzyka, taniec, pożądanie i zazdrosna miłość. To wielkie pragnienia i jeszcze większe nadzieje. To kraina rumu i lodów w dwudziestu sześciu smakach. To miejsce, gdzie chrześcijaństwo miesza się z santeríą, a samobójstwo nikogo nie dziwi. Otoczona lazurową wodą wyspa, z której...

Życie można zrujnować sobie na wiele sposobów i nieodmiennie bawi mnie myśl, że człowiek to istota z wmontowanym guzikiem do autodestrukcji. Pisarz i Weteran. Dwa zupełnie różne światy, dwie zupełnie odmienne historie, dwa załamania, które za sprawą talentu Javiera Cercasa łączą się ze sobą, tworząc coś splecionego, coś od siebie zależnego, coś pięknego, coś tak przejmującego i coś tak smutnego. Cercas chce, by czytelnik znalazł klucz do tego, czego nie powiedział, co ukrył. Wczytując się w tę niezwykłą historię o sukcesie i porażce, o prawdzie, odkupieniu, winie i przebaczeniu, dostrzega się cichą osobistą spowiedź autora. Choć muszę przyznać, że po mistrzowsku zaciera on granicę pomiędzy fikcją, a prawdziwymi wydarzeniami.

Sparafrazuję więc słowa narratora książki i napiszę, że "Prędkość światła" to powieść fałszywa, ale prawdziwsza, niż gdyby była prawdą.

Fragment z recenzji:
www.owcazksiazka.pl/2018/04/javier-cercas-predkosc-swiata.html

Życie można zrujnować sobie na wiele sposobów i nieodmiennie bawi mnie myśl, że człowiek to istota z wmontowanym guzikiem do autodestrukcji. Pisarz i Weteran. Dwa zupełnie różne światy, dwie zupełnie odmienne historie, dwa załamania, które za sprawą talentu Javiera Cercasa łączą się ze sobą, tworząc coś splecionego, coś od siebie zależnego, coś pięknego, coś tak...