Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Specyficzny koktajl cytatów, wrażeń, ciekawostek, obserwacji, dat i faktów. Fragmenty hawańskich wierszy przeplatają się z przepisami na drinki, a suche fakty z dziejów miasta z błahymi scenkami rozmów kibiców baseballu. Literackie opisy rozpalające wyobraźnię mieszają się z typowo dziennikarskim banałem. W żadnym razie nie jest to klasycznie rozumiana historia miasta, wspomnienia z podróży, ani tradycyjny reportaż. Książkowa próba przedstawienia magnetyzmu stolicy Kuby to bardzo przyjemne czytadło. Autor odwiedzał miasto przez ponad 30 lat i niewątpliwie uległ jej urokowi, cały czas zachowując wyczuwalny, jankeski dystans. Po lekturze "Hawany" pozostaje jednak wrażenie pluskania stóp w płytkiej wanience, a nie głębszego zanurzenia w miejskim oceanie. Podstawową wadą książki, obok ciągłego roztargnienia autora, jest jej niewielka objętość. Wyczerpująca książka o tak magnetycznym mieście, jakim jest Hawana, powinna mieć przynajmniej 400 stron bitego tekstu, a nie zaledwie 175. Mimo wszystko warto. Wiele tu perełek, jak fragmenty o religijnym synkretyzmie. Gdzieś w poprzek książki umieszczona jest swoista hawańska antologia literacka, która daje wiele tropów do dalszych wędrówek.