Dorastanie nie jest łatwe. Z pewnością patrząc na ten okres z perspektywy czasu, już jako ludzie dorośli, może uśmiechamy się pod nosem. Wszak problemy, które wówczas wydawały nam się końcem świata, dziś są w naszym odczuciu błahe, może nawet śmieszne, a już na pewno niewarte wylanych łez. A jednak wtedy troski dnia codziennego urastały do rangi wielkich i ciężko było je udźwignąć, jeśli nie otrzymaliśmy rodzicielskiego wsparcia…
Rzadko sięgam po książki młodzieżowe, chyba że są one potencjalną lekturą skierowaną do moich dzieci. „Najukochańsza” mnie zaciekawiła, bo opis zdawał się odbiegać od wielu powtarzalnych teraz na rynku historii. Autorka kreśli opowieść o młodej dziewczynie, którą życie wcześnie doświadczyło. Jako mała dziewczynka zamieszkała z babcią, bo jej matka nie była w stanie się nią zająć. I chociaż Miłka kochała seniorkę, to wciąż czuła wewnętrzny żal i deficyt obecności kobiety, która na co dzień powinna być jej największym oparciem…
Książka Joanny Jagiełło to snuta z ogromną wrażliwością historia o emocjach. O tych, które w okresie dorastania najczęściej kierują naszym postępowaniem. Autorka skupia się w swojej powieści na uczuciach Miłki, która musi zmagać się z buzującymi w niej przeżyciami. Z bólem straty, poczuciem odrzucenia, łaknieniem bliskości drugiego człowieka, potrzebą akceptacji rówieśniczej, a także z normalną w jej sytuacji ciekawością związaną z chęcią odkrycia, kto jest jej ojcem. Joanna Jagiełło stąpa ostrożnie po delikatnym gruncie, u którego fundamentów są rodzinne relacje. Te na linii matka – córka, które zdają się w pewnym stopniu powtarzalne. Zarówno babka, jak i matka nie potrafiły się porozumieć, i ich brak porozumienia przełożył się na dziewczynę, która próbuje zrozumieć swoje uczucia. Z jednej strony, wypełnia ją bowiem niechęć do rodzicielki, brak akceptacji tego, że kiedyś postanowiła ją oddać, a z drugiej, ta młoda kobieta musi się przyznać przed sobą, że potrzebuje jej bliskości, jakakolwiek by ona nie była… Nie jest to łatwe, bo zwyczajnie jej nie zna. Obie dostają drugą szansę od losu, by naprawić zerwaną kiedyś relację. Choć trafniej byłoby powiedzieć, że okazję, by zbudować ją od podstaw...
Wydźwięk książki Joanny Jagiełło jest momentami bardzo gorzki, bo zarówno emocje Miłki, ale także wydarzenia z przeszłości jej matki, nie zawsze są pozytywne. A mimo tej goryczy w całej historii jest również wiele ciepłych momentów, które wywołują uśmiech na twarzy czytelnika. Ten dorosły, przypomni sobie swoje własne nastoletnie doświadczenia. Ten młodszy, odkryje świat przeżyć, w których być może odnajdzie analogię do własnych, co sprawi, że łatwiej będzie mu je zrozumieć, a prawdopodobnie także zaakceptować. Bo są takie sytuacje w życiu każdego człowieka, że gorycz i żal są normalne, nawet jeśli negatywne uczucia są skierowane do ludzi nam najbliższych…
Myślę, że najbardziej ujmującym wątkiem jest ten związany z nastoletnią miłością. Uczucie ukazane przez Joannę Jagiełło jest bardzo subtelne, oparte na wzajemnym zaufaniu, stopniowym poznawaniu się, na… porozumieniu dusz – przychodzi zupełnie naturalnie. Tu nie ma miejsca na epatowanie nadmiernymi czułościami, czy cielesnością w negatywnym tego słowa znaczeniu. Autorce udało się bowiem uchwycić piękno emocji, które wywołują trzepoczące po raz pierwszy motyle skrzydła, ale także dojrzałą, jak na wiek zakochanych, kiełkującą niespiesznie silną i ważną dla obojga relację.

Podsumowując:

„Najukochańsza” to opowieść o miłości o wielu obliczach. Zarówno o tej młodzieńczej, tożsamej z ekscytacją z każdego kolejnego spotkania, jak i tej trudnej, wymagającej, która przecież wciąż jest, ale by ją okazać, czasem trzeba wyjść ze swojej skorupy. Pozwolić skruszyć mur, który został zbudowany przez lata z żalu, goryczy, poczucia samotności i rozczarowania… To opisana z dużą wrażliwością słodko-gorzka historia emocji matki i córki, dojrzałej kobiety i młodej dziewczyny. Opowieść o drugiej szansie na zbudowanie tego, co zostało kiedyś zaniedbane. O poznawaniu siebie na nowo, o otwartości na odmienność drugiego człowieka, akceptacji tego, z czym nie możemy walczyć. Ale także o nastoletnich problemach, poszukiwaniu prawdy i swoich korzeni, nawet jeśli skrywane przez lata sekrety mogłyby wywołać rewolucję w naszym życiu. Ciekawym pomysłem było wplecenie w całą opowieść wątku… palenia czarownic – na pewno jego wykorzystanie będzie dla was zaskakujące! Myślę, że to bardzo wartościowa pozycja wydawnicza, w której odnajdą się zarówno młodsi, jak i dorośli czytelnicy. Polecam!

Dorastanie nie jest łatwe. Z pewnością patrząc na ten okres z perspektywy czasu, już jako ludzie dorośli, może uśmiechamy się pod nosem. Wszak problemy, które wówczas wydawały nam się końcem świata, dziś są w naszym odczuciu błahe, może nawet śmieszne, a już na pewno niewarte wylanych łez. A jednak wtedy troski dnia codziennego urastały do rangi wielkich i ciężko było je...

Jakiś czas temu trafiła w moje ręce ta kolejna wspaniała publikacja genialnej autorki książek dla młodzieży. Joanna Jagiełło, bo o niej właśnie mówimy, pisze książki, które pokazują, że nawet w trudnych sytuacjach młody czytelnik mimo wszystko nie jest sam. Żyjemy w świecie, w którym dzieciaki mają mnóstwo problemów. Kiedy młodzi czytają takie książki, mogą się w nich odnaleźć, zauważają, że pojawiają się bohaterowie podobni do nich, że ktoś również ma taki problem, jak one.

Tak samo jest z bohaterką książki „Najukochańsza”. Przez pół swojego życia Miłka mieszkała z babcią, która ją wychowywała. Po jej śmierci dziewczyna musi zamieszkać z matką, której kompletnie nie zna. Jej życie diametralnie się zmienia. Trafia do domu w samym środku lasu, gdzie swoje miejsce na ziemi stworzyła matka artystka, która nazywana jest przez innych czarownicą.

Miłka, każdego dnia musi pokonywać długą drogę do szkoły, gdzie nie ma swoich przyjaciół, a reszta klasy traktuje ją jak intruza i dziwaka. Bezskutecznie próbuje nawiązać jakiekolwiek relacje
z rówieśnikami ale nic jej nie wychodzi. Pewnego dnia w drodze do szkoły poznaje Wiktora i od tej pory jej życie zaczyna nabierać radosnych kolorów.

„Najukochańsza” to bardzo wciągająca, emocjonalna powieść obyczajowa, która pozostaje w pamięci na bardzo długo i nie daje o sobie zapomnieć. Oprócz wątku pierwszej miłości, znajdziemy tutaj opis bardzo trudnych relacji matki i córki, które dodatkowo obarczone są niewyjaśnionymi sprawami z przeszłości dość mocno wpływającymi na ich nowe życie. Do tego dziwne wizje, które miewa nasza bohaterka będąc w pobliżu Króliczego Wzgórza, które ma dość niechlubną historię ponieważ to właśnie tam przed wiekami palono i torturowano czarownice. To wszystko sprawia, że Miłka wciąż nie może zaznać spokojnego życia i ciągle musi potykać się o kamienie leżące na jej drodze.

Uwierzcie mi, że w tej niepozornej małej książce mieści się niesamowita i bardzo wartościowa historia, którą musicie poznać. Sięgnijcie po nią a na pewno się nie zawiedziecie!

@bajkowy.zawrot.glowy

Jakiś czas temu trafiła w moje ręce ta kolejna wspaniała publikacja genialnej autorki książek dla młodzieży. Joanna Jagiełło, bo o niej właśnie mówimy, pisze książki, które pokazują, że nawet w trudnych sytuacjach młody czytelnik mimo wszystko nie jest sam. Żyjemy w świecie, w którym dzieciaki mają mnóstwo problemów. Kiedy młodzi czytają takie książki, mogą się w nich...

Ukrywająca się pod różnymi obliczami, często kapryśna, niestała, niełatwa. Potrafi zranić lub zmienić świat na lepszy, igra z emocjami i nigdy nie wiadomo, co dziś przyniesie. Miłość. Szalona, euforyczna, pełna namiętności i czułości, a może trudna, bolesna, nasiąknięta demonami przeszłości. Jednej i drugiej smakuje Milena, główna bohaterka powieści „Najukochańsza” Joanny Jagiełło skierowanej do młodzieży.

Po śmierci babci życie Miłki zmienia się diametralnie. Musi wrócić do matki żyjącej w lesie, której praktycznie nie zna. Każdego dnia zmuszona jest pokonywać wiele kilometrów by dotrzeć do szkoły, w której czeka na nią wyłącznie obojętność, bądź docinki rówieśników. Czuje się „osobna” i chociaż pragnie nawiązać relacje, to wciąż jej to nie wychodzi. Gdy na swej niełatwej drodze spotyka Wiktora jej świat nagle zaczyna nabierać barw.

„Najukochańsza” to wciągająca powieść obyczajowa o trudnych relacjach matki z córką, o pierwszej miłości i poszukiwaniu prawdy o przeszłości, która silnie oddziałuje na teraźniejszość. W zamotane relacje Miłki, pomiędzy targające nią emocje autorka wplotła elementy realizmu magicznego czerpiącego z drastycznej przeszłości procesów czarownic. Pomiędzy opowieścią o odbudowywaniu relacji pomiędzy matką a córką, a pierwszymi miłosnymi uniesieniami oferuje czytelnikowi całą gamę emocji potęgowaną zdarzeniami mniej lub bardziej realnymi. Nie ułatwia głównej bohaterce życia wciąż każąc jej stąpać po stromej ścieżce pełnej kamieni, o które może się potknąć. Nie ofiaruje jej żadnej drogi na skróty, chociaż stawia na niej osoby wyciągające pomocną dłoń i służące informacjami. Co więcej nie wiedzie jej wprost do krainy mlekiem i miodem płynącej i nie oferuje śledzącemu jej losy czytelnikowi typowego, banalnego happy andu.

Napisana z wyczuciem, zatopiona w emocjach, nieoczywista i niedająca o sobie zapomnieć nim nie wybrzmi ostatnie zdanie – takie książki cenię, i taką właśnie jest „Najukochańsza”.

Pod tą niepozorną okładką i nieco infantylnym tytułem skrywa się prawdziwy skarb. Sięgnijcie po nią.

Ukrywająca się pod różnymi obliczami, często kapryśna, niestała, niełatwa. Potrafi zranić lub zmienić świat na lepszy, igra z emocjami i nigdy nie wiadomo, co dziś przyniesie. Miłość. Szalona, euforyczna, pełna namiętności i czułości, a może trudna, bolesna, nasiąknięta demonami przeszłości. Jednej i drugiej smakuje Milena, główna bohaterka powieści „Najukochańsza” Joanny...

'Najukochańsza' to książka dla nastolatków i o nastolatkach. Na pierwszy plan zdają się wysuwać trudności z mamą i pierwsza miłość. Główna bohaterka Miłka tęskni również za niedawno zmarłą babcią oraz próbuje odkryć kto jest jej ojcem. Nie ma ona łatwego życia - nie dogaduje się z matką, ma daleko do szkoły, a w niej żadnych przyjaciół. W fabule zdecydowanie najważniejszą rolę odgrywają relacje.

Elementem magicznym są wizje, których dziewczyna doświadcza stojąc na Króliczym Wzgórzu. Dotyczą czarownic i palenia ich na stosie. 'Myślisz, że miejsca mają pamięć?'

Autorka, Joanna Jagiełło, rozwija opisy w taki sposób, że pobudzają wyobraźnię i przenoszą w świat lektury. Ponad to narracja jest tak świetna, że daje poczucie jakbyśmy towarzyszyli Miłce na każdym kroku.

Sięgnijcie po tę książkę - dowiecie się czy Milena odnajdzie swojego ojca, dogada się z mamą i będzie szczęśliwa u boku swojego chłopaka oraz o co chodzi z tymi wizjami czarownic.

'Najukochańsza' to książka dla nastolatków i o nastolatkach. Na pierwszy plan zdają się wysuwać trudności z mamą i pierwsza miłość. Główna bohaterka Miłka tęskni również za niedawno zmarłą babcią oraz próbuje odkryć kto jest jej ojcem. Nie ma ona łatwego życia - nie dogaduje się z matką, ma daleko do szkoły, a w niej żadnych przyjaciół. W fabule zdecydowanie najważniejszą...

To naprawdę oryginalna książka, nada się i dla rodziców, i dla nastolatków... Nie tylko płytka młodzieżówka, a powieść stawiająca otwarte pytania o ważne życiowe sprawy (np. jak radzą sobie nastolatkowie z "rozbitych rodzin"). Polecam.

To naprawdę oryginalna książka, nada się i dla rodziców, i dla nastolatków... Nie tylko płytka młodzieżówka, a powieść stawiająca otwarte pytania o ważne życiowe sprawy (np. jak radzą sobie nastolatkowie z "rozbitych rodzin"). Polecam.

Powieści młodzieżowe to temat rzeka. Obejmujący wiele gatunków, występujących w wielu odmianach. I marketingowo rywalizujących obecnie o uwagę z powieściami young adult, które to często kierowane są do - nomen omen - młodych dorosłych, ale trafiają najliczniej do odbiorców nastoletnich. Daleka jestem od odsądzania YA od czci i wiary, ale czasem bardzo trudno jest określić, które z tych powieści będą odpowiednie dla naszych nastoletnich dzieci, zwłaszcza tych, którym do dorosłości jeszcze trochę brakuje. I tu bardzo dobrym wyborem są wartościowe książki dla młodzieży ukazujące się w ramach serii wydawniczej Wydawnictwa Literatura "Plus minus szesnaście". Niejedną już tutaj polecałam, a dziś do tego grona włączam Najukochańszą Joanny Jagiełło.

Joanna Jagiełło prowadzi swoją narrację z ogromnym wyczuciem i łagodnością, pozwalając wybrzmieć w jej toku emocjom bohaterów, a czytelnikom nawiązać z nimi relację. Choć sama powieść nie jest zbyt obszerna, a akcja wcale nie pędzi na łeb na szyję, dzieje się tu wiele i zostaje poruszonych wiele istotnych problemów.

Autorka tworzy oryginalną historię, w której liczą się nie tyle szokujące zdarzenia - choć zaskoczeń jest tu wcale nie mało - ale relacje, jakie bohaterka nawiązuje z otaczającymi ją ludźmi. Poznajemy tu nastolatkę, która niby niespecjalnie różni się od rówieśników, ale nie udaje jej się z nimi nawiązać bliższych relacji, a ona sama czuje się właściwie "osobna". Ta osobność, powstała z niewyjaśnionych przyczyn, jest dla Miłki czymś znanym, choć nie do końca zrozumiałym, tym bardziej że w jej otoczeniu brakuje kogoś, z kim mogłaby o niej porozmawiać. Jagiełło przygląda się tej osobności bohaterki wnikliwie, ale też z dozą czułości i zrozumienia, co sprawia, że niejeden nastoletni czytelnik poczuje z Miłką bliskość.

Jednak to, że w grupie rówieśniczej bohaterka czuje się osamotniona nie znaczy, że nie ma tu innych relacji, którym należy się przyjrzeć. Mamy tu przede wszystkim naprawdę skomplikowaną relację z matką, której bohaterka niemal nie zna - w końcu przez dziesięć ostatnich lat mieszkała z babcią, a rodzicielkę widywała sporadycznie, i której nie rozumie. Skupiając się na wszystkim, co je różni, i co różni matkę od ukochanej babci, dziewczyna nie zauważa tego, co je obie łączy. Odkrywanie wspólnych cech, celów i marzeń sprawi, że wraz ze zmieniającą się relacją, zmieniać się będzie także dziewczyna.

Najukochańsza to powieść, w której bardzo ważna jest miłość. Z jednej strony miłość matki i córki, niemożliwa do skreślenia mimo trudnych okoliczności. Z drugiej młodzieńcze kiełkujące uczucie, pierwsza miłość, która sprawia, że dziewczyna zaczyna otwierać się na drugiego człowieka. Obie te miłości budzą wiele emocji, choć autorka pokazuje je bez popadania w emfazę czy przesadną czułostkowość. Ze starannie dobranych słów, zdań i scen tworzy przestrzeń, w której czytelnik może samodzielnie przyglądać się tym uczuciom i wyciągać wnioski.

To z jednej strony delikatna, z drugiej dojrzała opowieść dla czytelników, którzy powoli kroczą ku dojrzałości, a w dylematach bohaterów odnajdą odbicie własnych radości i smutków, lęków, problemów i nadziei. Powieść pisane z empatią i wyczuciem, piękna w słowach i elementach fabuły.

Po tę powieść obyczajową z powodzeniem sięgnąć mogą czytelnicy od 12 lat. Znajdą tu poruszającą opowieść o odbudowywaniu relacji z nieobecną matką, szukaniu swojego miejsca w grupie rówieśniczej, potrzebie odkrycia tożsamości ojca oraz rodzącym się pierwszym uczuciu do chłopaka. W tle tego wszystkiego mamy tajemnicze reminiscencje z przeszłości i historie o paleniu czarownic. Wszystko to tworzy razem wciągającą, pełną emocji i trudnych spraw, za to pozbawioną przesadnego dydaktyzmu opowieść. Skupioną na relacjach, z ich cieniami i blaskami, czasem smutną, ale z dużą dozą nadziei. Taką, którą bez obaw można sprezentować własnym albo cudzym dzieciom, ale też przeczytać samemu.

Powieści młodzieżowe to temat rzeka. Obejmujący wiele gatunków, występujących w wielu odmianach. I marketingowo rywalizujących obecnie o uwagę z powieściami young adult, które to często kierowane są do - nomen omen - młodych dorosłych, ale trafiają najliczniej do odbiorców nastoletnich. Daleka jestem od odsądzania YA od czci i wiary, ale czasem bardzo trudno jest określić,...

Mądra historia. Niebanalna. Za mało doceniana!

Mądra historia. Niebanalna. Za mało doceniana!