Anna Rybakiewicz

Piękne życie, majątek i uroda są bardzo kruche i ulotne. Nic nie jest nam dane na zawsze... Mieszkała we dworze w Szczepankowie, miała wszystko o czym mogła zamarzyć. Majątek rodzinny kiedyś miał stać się własnością Apolonii. W sercu dziewczyny narodziła się miłość do chłopaka, pomimo braku zgody rodziców na ten związek, młodzi przysięgli sobie, że kiedyś będą razem. Piękne życie zmieniło się w koszmar, kiedy zimą 1940 roku cała rodzina została w jednej chwili wysiedlona z majątku. Zapakowani z wieloma innymi ludźmi do pociągu, który zawiózł ich tysiące kilometrów na wschód, do skutej lodem Syberii. Tam w nieludzkich warunkach przyszło mi walczyć o życie, wykonując bardzo ciężką i niebezpieczną pracę w strasznym mrozie, aby zapracować na racje żywnościowe. W tych potwornych warunkach przyszedł na świat młodszy braciszek dziewczyny. Apolonia ze wszystkich sił starała się pomagać rodzinie, lecz i ona potrzebowała wsparcia, ciągle marzyła o powrocie do kraju i spotkaniu z ukochanym, niestety przez wiele miesięcy nie dostała od niego wiadomości. Wówczas z pomocą przyszedł jej Andriej, dziewczyna wpadła w jego ramiona... Po wielu latach Apolonia, starsza kobieta zapisuje swoją biografię, próbując przelać swoje życie na karty powieści... Cudowna, niesamowicie poruszająca powieść, budząca ogrom skrajnych emocji. Opowieść o trudach życia i grożącym niebezpieczeństwie, a także o ludziach, którym przyszło żyć w dramatycznych warunkach. Książka przyciąga swoją fabułą, a wydarzenia wywołują morze łez. To opowieść o silnej, odważnej dziewczynie, która ryzykując zdrowiem i życiem nie poddaje się i walczy o przetrwanie dla siebie i swoich bliskich. Niebanalna historia o trudnych wyborach, nadziei i miłości. Przejmująca opowieść, skradła moje serce, zostanie w pamięci na długo. Gorąco polecam