Celeste Ng

„Gdzie są nasze zaginione serca”, to slogan rozdzielający duszę wszystkich tych, którym odebrano dzieci i relokowano w nieznanych miejscach. Tysiące dzieci oddzielone od rodziców, w bezdusznej próbie chronienia ich przed rzekomym antyamerykańskim, antypaktowym spiskiem. Autorka stworzyła dystopię, w której osoby azjatyckiego pochodzenia, ale nie tylko, nagle znikają gdy pada na nich choć cień podejrzenia o nielojalność wobec Ameryki i Paktu. Paktu, który miał uratować kraj i uwolnić go od wrogów. Nie ma książek, nie ma zgromadzeń, nie ma spokoju. Jest za to lęk, głęboko zakorzeniony lęk. Książka zaczyna się niemrawo. Poznajemy kilkunastoletniego Birda, pozbawionego matki, jej ciepłych ramion i miłości. I pragnącego za wszelką cenę ją znaleźć. Akcja rozkręca się mniej więcej w połowie książki, gdy zaczynamy poznawać genezę powstania Paktu. Im bliżej końca tym jest szybsza. Autorka używa ładnego, poetyckiego języka - koszmar dyktatury opisany w ten sposób nabiera zupełnie innego wydźwięku. Jak każda dystopia (które uwielbiam),ta również sprawiła mi dużą przyjemność, mimo że do Margaret Atwood odrobinę jej brakuje.