Usłyszałem o książce w serialu Office_pl lub 1670 i wrzuciłem na swoją listę.
Finalnie trafiłem na nią dość przypadkowo, ale może nie ma przypadków?

Oryginalna forma, nie czytałem nigdy niczego napisanego w ten sposób.
Prez całą książkę miałem wrażenie jakbym siedział i słuchał kogoś, kogo już w swoim życiu spotkałem.
Dużo inspirujących przemyśleń, a ponad wszystko czyta się po prostu świetnie.

Usłyszałem o książce w serialu Office_pl lub 1670 i wrzuciłem na swoją listę.
Finalnie trafiłem na nią dość przypadkowo, ale może nie ma przypadków?

Oryginalna forma, nie czytałem nigdy niczego napisanego w ten sposób.
Prez całą książkę miałem wrażenie jakbym siedział i słuchał kogoś, kogo już w swoim życiu spotkałem.
Dużo inspirujących przemyśleń, a ponad wszystko czyta...

Do narratora powieści przychodzi nieznajomy mężczyzna z ofertą zakupu fasoli. Nasz bohater, o którym na samym początku również niewiele wiemy, produkt ma, ale trzeba go wyłuskać. I tak faceci siadają do roboty, a nasz narrator rozpoczyna długi monolog, w którym dokonuje bilansu całego swojego życia.

Ciekawy pomysł na książkę? Być może w 2007 roku, kiedy Wiesławowi Myśliwskiemu Wydawnictwo Znak wydało tę powieść. Książkę, na którą - jak zdołałem przeczytać - czekały tysiące i która zdobyła szereg nagród (chociażby NIKE 2007),ale dziś na pewno znajdzie się spore grono znudzonych tą opowieścią. Czy słusznie?

To zależy. W sytuacji, kiedy właściwie wszystko na rynku wydawniczym już było, zwłaszcza od książek uznawanych za wybitne oczekujemy, że w jakiś sposób nas zaskoczą, odcisną piętno, wyprowadzą ze strefy komfortu lub w ostateczności sprawią, że te kilka godzin im poświęcone będą przyjemnością. Czy „Traktat o łuskaniu fasoli” spełnia którykolwiek z tych warunków? Moim zdaniem tak. Ale oczami wyobraźni widzę osoby powątpiewające.

Przede wszystkim dlatego, że Myśliwski postawił na bardzo spokojną narrację, którą śmiało można przyrównać do medytacji. W tym przypadku narrator rozważa sens życia i jeśli popatrzymy na metrykę samego autora m.in. „Widnokręgu” i „Traktatu o łuskaniu fasoli” odważę się stwierdzić, że mamy tu do czynienia z wykładem dojrzałego mężczyzny o życiu. A idąc dalej: pewnym rozliczeniem z całym pokoleniem urodzonym w latach 30. XX wieku, którym udało się przeżyć II wojnę światową.
Samo łuskanie fasoli jest za to wykładem o snuciu opowieści. Moim zdaniem człowiek dojrzały, pogodzony ze swoim życiem i gotowy na śmierć właśnie w taki sposób opowiada historię. Bez fajerwerków, bez twistów, bez uczucia, dlatego jego spojrzenie na takie tematy jak realia życia w małej miejscowości, samobójstwo, partyzantka po II wś i dramat służących tam kobiet, Polska po 1945, zmęczenie sobą i miłość jest mocno wyostrzone. A wiele z jego słów są po prostu materiałem do cytowania.

Ważnym czynnikiem dla tego, jak odbierzecie tę powieść, jest umiejętność wyciszenia. Ta do medytacji jest konieczna, dlatego „Traktat o łuskaniu fasoli” podjęty z marszu, bez planu, bardziej może zaszkodzić niż pomóc. Bo niestety nie jest to książka idealna: nierówna, momentami rozwleczona, z dziwnymi wątkami, jak to w podsumowaniu życia nie wszyscy bohaterowie z którymi narrator się zetknął są ciekawi (oprócz kobiet, tu Myśliwski opisał to z zacięciem, choć wszystko opiera się jedynie na napięciu seksualnym). Ja podczas jej lektury sam wpadłem w dołek czytelniczy i zadawałem sobie pytanie: „po co to wszystko?”. Dlatego głośno zastanawiam się, czy dziś potrzebujemy właśnie takiej literatury? Moim zdaniem tak, ale jak już, to świeżego wspomnienia. Dlatego chętnie przeczytałbym podobne rozprawienie się z życiem, ale tym razem wyjętym spod pióra kobiety.

Do narratora powieści przychodzi nieznajomy mężczyzna z ofertą zakupu fasoli. Nasz bohater, o którym na samym początku również niewiele wiemy, produkt ma, ale trzeba go wyłuskać. I tak faceci siadają do roboty, a nasz narrator rozpoczyna długi monolog, w którym dokonuje bilansu całego swojego życia.

Ciekawy pomysł na książkę? Być może w 2007 roku, kiedy Wiesławowi...

Niestey nie dla mnie taka książka, fakt było tam kilka mądrych życiowych myśli, ale nie moja fabuła ....

Niestey nie dla mnie taka książka, fakt było tam kilka mądrych życiowych myśli, ale nie moja fabuła ....

Wybitna literatura, do której trzeba dorosnąć, co zauważam na własnym przykładzie. Polecam dojrzałym czytelnikom -mądra, spokojna, filozoficzna proza, Czytałam z wielką przyjemnością.

Wybitna literatura, do której trzeba dorosnąć, co zauważam na własnym przykładzie. Polecam dojrzałym czytelnikom -mądra, spokojna, filozoficzna proza, Czytałam z wielką przyjemnością.

Literatura prawdziwie piękna

Literatura prawdziwie piękna

To jest sztuka napisać opowieść w zasadzie bez akcji, w której "wiele można usłyszeć, jak się chce posłuchać".

To jest sztuka napisać opowieść w zasadzie bez akcji, w której "wiele można usłyszeć, jak się chce posłuchać".

Wybitna książka, polecam każdemu.

Wybitna książka, polecam każdemu.

Pierwsza książka, o której pomyślałem, że chciałbym do niej wracać co jakiś czas. Zazwyczaj nie czytam drugi raz tego samego, bo jest za dużo do czytania a za mało czasu, ale to będzie chyba pierwsza, która złamie tę regułę. Znakomita pozycja.

Pierwsza książka, o której pomyślałem, że chciałbym do niej wracać co jakiś czas. Zazwyczaj nie czytam drugi raz tego samego, bo jest za dużo do czytania a za mało czasu, ale to będzie chyba pierwsza, która złamie tę regułę. Znakomita pozycja.

Bałem się, że forma dygresyjnego monologu, którym jest napisana ta książka okaże się na dłuższą metę męcząca. Tak się jednak nie stało. Czyta się lekko i przyjemnie. Dużą wartość stanowią sentencje/przemyślenia/bon moty na temat życia i kondycji człowieka. Rzeczywiście momentami zbliża się to do traktatu filozoficznego. Przyznam jednak, że rozczarowało mnie zakończenie, liczyłem na coś bardziej znaczącego, zapadającego w pamięć. A tak właściwie książka się urywa i pozostawia lekki niedosyt

Bałem się, że forma dygresyjnego monologu, którym jest napisana ta książka okaże się na dłuższą metę męcząca. Tak się jednak nie stało. Czyta się lekko i przyjemnie. Dużą wartość stanowią sentencje/przemyślenia/bon moty na temat życia i kondycji człowieka. Rzeczywiście momentami zbliża się to do traktatu filozoficznego. Przyznam jednak, że rozczarowało mnie zakończenie,...

Książka bardzo nierówna. Ciekawie opowiedziane historie z czasów wojennych i powojennych. Ładnie oddany klimat, dużo trafnych myśli i spostrzeżeń. Z drugiej zaś strony nie potrafiłam zupełnie zrozumieć po co tyle paplaniny pomiędzy tym wszystkim, bardzo to było męczące.

Książka bardzo nierówna. Ciekawie opowiedziane historie z czasów wojennych i powojennych. Ładnie oddany klimat, dużo trafnych myśli i spostrzeżeń. Z drugiej zaś strony nie potrafiłam zupełnie zrozumieć po co tyle paplaniny pomiędzy tym wszystkim, bardzo to było męczące.