Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka spodoba się estetom słowa, w znakomitym tłumaczeniu Wandy Kragen. Wspaniała opowieść o ekscentrycznym, dobrodusznym, tryskającym humorem geniuszu, który żyje z pasją i tworzy z pasją : ,,...każda jego czynność ma w sobie coś z fantastyki i przesady powieściowej, wszystko odbywa się z rozkoszą (...) Balzac może oddychać jedynie w ognistej atmosferze, bezmiar będzie całe życie jego miarą. Dla powieściopisarza pokroju Balzaca nieprawdopodobieństwa nie są nigdy przeszkodą(...) Wszystko czyni z radością (...) jego najistotniejszą cechą był stały humor, tak wybujały, że działał zaraźliwie (...) Obca mu jest wszelka małostkowość, posiada dobroduszność i dziecięcą naiwność olbrzyma. Nie wie co to strach, ze sobą samym postępuje rozrzutnie, nic nie potrafi zachwiać jego dobroduszności (...) Jest za wielki na wrogość. Nigdy żadna klęska nie złamie jego żywiołowego optymizmu(...) W całym jego zachowaniu, w ruchach, gestach i sposobie mówienia było tyle dobroduszności, swobody i prostoty, że musiało się go pokochać od pierwszej chwili. "

Według niektórych był w swych dziełach realistą, według Baudelaire'a - wizjonerem. Dla Zweiga i innych Wiedeńczyków, był ,, ...największą substancjalną fantazją, jaka istniała od czasu Szekspira."

Dotychczas nie czytałam Balzaca, ,oglądałam jedynie filmowe adaptacje....zachęcona przez Zweiga przeczytam ,, Massimilla Doni", nowelę o Wenecji bo : ,, ... żaden z twórców - ani Byron, ani Goethe, ani Stendhal, ani d'Anuzzio - nie stworzyli tak promiennej wizji tego miasta".

Książka spodoba się estetom słowa, w znakomitym tłumaczeniu Wandy Kragen. Wspaniała opowieść o ekscentrycznym, dobrodusznym, tryskającym humorem geniuszu, który żyje z pasją i tworzy z pasją : ,,...każda jego czynność ma w sobie coś z fantastyki i przesady powieściowej, wszystko odbywa się z rozkoszą (...) Balzac może oddychać jedynie w ognistej atmosferze, bezmiar będzie...

Książkę dostałam w prezencie, jako wielbicielka talentu naszego słynnego duetu artystyczno - małżeńskiego. Wspaniale napisana, jak przystało na mistrza scenariuszy. Dodatkowy atut to fotografie z planu filmowego - zdumiało mnie, że malownicza aleja wierzbowa powstała na potrzeby filmu... Te ogromne wierzby były 'sadzone' dźwigiem !
Wzruszyła mnie opowieść o psie Bogumiła, który się przybłąkał i tak polubił aktora, że stali się w filmie nierozłączni :)

Książkę dostałam w prezencie, jako wielbicielka talentu naszego słynnego duetu artystyczno - małżeńskiego. Wspaniale napisana, jak przystało na mistrza scenariuszy. Dodatkowy atut to fotografie z planu filmowego - zdumiało mnie, że malownicza aleja wierzbowa powstała na potrzeby filmu... Te ogromne wierzby były 'sadzone' dźwigiem !
Wzruszyła mnie opowieść o psie ...

Ekranizacja z Romanem Wilhelmim wyborna....pierwowzór nie aż tak smakowity literacko. Jednakże cieszy, że tą retro perełkę wreszcie przetłumaczono na j.angielski.

Ekranizacja z Romanem Wilhelmim wyborna....pierwowzór nie aż tak smakowity literacko. Jednakże cieszy, że tą retro perełkę wreszcie przetłumaczono na j.angielski.

Duże zaskoczenie oszczędnością formy - wcześniej obejrzałam film w reż.A. Barańczaka, który mnie urzekł poetycką obfitością. Błyskotliwy styl autorki inspiruje do poznania innych utworów, a może i sentymentalnej podróży. Pojechałam odnaleźć 'tamten' Kazimierz nad Wisłą i cóż ... powtórzę za A.Słonimskim :
,, Już nie ma tych miasteczek gdzie szewc był poetą, zegarmistrz filozofem, fryzjer trubadurem ".

Duże zaskoczenie oszczędnością formy - wcześniej obejrzałam film w reż.A. Barańczaka, który mnie urzekł poetycką obfitością. Błyskotliwy styl autorki inspiruje do poznania innych utworów, a może i sentymentalnej podróży. Pojechałam odnaleźć 'tamten' Kazimierz nad Wisłą i cóż ... powtórzę za A.Słonimskim :
,, Już nie ma tych miasteczek gdzie szewc był poetą, zegarmistrz...

Książkę przeczytałam jako nastolatka i bardzo mi się podobała, a postać Isadory zafascynowała. Potem, po obejrzeniu filmu "Isadora" z oscarową rolą Vanessy Redgrave, jeszcze raz po nią sięgnęłam i moje wrażenia się nie zmniejszyły, a wręcz przeciwnie.

Opowieść jest 'egzaltowana' , ale mnie się to podoba...nie mam nic przeciwko artystycznej egzaltacji. Film to wspaniale, barwnie pokazuje. Polecam :)

Książkę przeczytałam jako nastolatka i bardzo mi się podobała, a postać Isadory zafascynowała. Potem, po obejrzeniu filmu "Isadora" z oscarową rolą Vanessy Redgrave, jeszcze raz po nią sięgnęłam i moje wrażenia się nie zmniejszyły, a wręcz przeciwnie.

Opowieść jest 'egzaltowana' , ale mnie się to podoba...nie mam nic przeciwko artystycznej egzaltacji. Film to...

Oto wspomnienia Reżysera, łagodnie ironicznie obserwującego sprawy tego świata. Twórca kultowych komedi: ,, Dzięcioł " i ,, Czterdziestolatek" , które oglądam cyklicznie, nieustająco i wyobrażam sobie jaki mieli ubaw pisząc scenariusz, w tandemie z K.T. Toeplitzem !

,, Czterdziestolatek" - mój ulubiony polski serial komediowy. Ach, te monologi filozoficzne wygłaszane przez inż.Gajnego ....mówione felietony doktora Stelmacha... Kobieta Pracująca - głos zdrowego rozsądku, ekspert wszech nauk ... 'chodząca encyklopedia' :)

Ze szczególnym sentymentem przeczytałam o sopockim molo ,, ...ma coś ze scenerii uniwersalnej ". Szło się na molo ,, ...rozmowy, nastroje, abstrakcyjne żarty (.. ) Czasami mgła i szło się aż do dzwonu...Wisiał tam, aby w razie braku widoczności dzwonić i ostrzegać o niebezpieczeństwie (..) Każdy wtedy uderzał w dzwon, a głos jego smutno rozchodził się po wodzie zlewającej się z horyzontem...I wtedy nawiązywano do Hemingwaya : ' Nie pytaj komu bije dzwon. Bije on zawsze dla ciebie...' Ulegaliśmy egzystencjalnym wzruszeniom i wracaliśmy do szarej rzeczywistości (..) "

Zabawnie opisuje słynny basen "Legii" gdzie w upalne dni chłodziła się warszawka ,, ... Piękna Ula, piękniejsza niż okręt pod pełnymi żaglami, konie w galopie i niebo nad nami (..)

Żali się, że ,, ... Komedia , śmiech , rozrywka traktowana jest wśród krytyków i tzw. środowisko jako sztuka niższa. Właściwie lekko pogardzana ( ...) Komedie trudno zrobić. O wiele łatwiej zasmucić, wycisnąć łzę wzruszenia (...) Można bardziej lub więcej płakać (..) W komedii musi być trafione w dziesiątkę (..) ' Komikowanie' jest trudną sztuką." Podobnie pisał T. Boy- Żeleński.

Oprócz wspomnień branżowych - zabawnych - filmowych, towarzyskich są i filozoficzne refleksje ...cytuje Ciorana.

Wspomina filmowo i porównuje ,, ... Za moich czasów każde zbliżenie między kochankami kończyło się panoramą na okno, księżyc lub lecące żurawie " :)

Lubił filmy estetyczne, z dobrą muzyką, a taka harmonia wygasła, oprócz nielicznych wyjątków, z końcem lat 70 tych. Pamiętam jedną z ostatnich wypowiedzi Stanisława Lema na temat kina, mówił że dla niego współczesne kino to mniej więcej coś takiego : ,,..urocza dziewczyna... okazuje się być okrutną morderczynią bez serca ... i bez majtek.''

Książeczka szczupła, o nietypowej konstrukcji, anegdoty przeplatane aforyzmami.

,, ... Kiedyś Himilsbach siedząc w jakiejś spelunce nad piwem w towarzystwie Głowackiego, koledze z Pragi, który chciał sie dosiąść, powiedział po prostu : Nie wp...dalaj sie na Parnas, dobrze ?! "

Gdzie dzisiaj Parnas...

Oto wspomnienia Reżysera, łagodnie ironicznie obserwującego sprawy tego świata. Twórca kultowych komedi: ,, Dzięcioł " i ,, Czterdziestolatek" , które oglądam cyklicznie, nieustająco i wyobrażam sobie jaki mieli ubaw pisząc scenariusz, w tandemie z K.T. Toeplitzem !

,, Czterdziestolatek" - mój ulubiony polski serial komediowy. Ach, te monologi filozoficzne...

Książka wstrząsająca, łamiąca stereotypy ,, ambicją tej książki jest definitywne wyjaśnienie (...) ukazanie autentycznych wyznań tych młodych ludzi , którzy zginęli w rajdach w latach 1944 - 1945 ( ...) dostarczenia bodźca do przemyśleń nad losem wszystkich poległych w bezsensownych wojnach."

Pilotów tokkotai zmuszono, by zgłosili się do tej 'ochotniczej' formacji, stali się 'siłami specjalnego przeznaczenia'. ,, Masz umierać za cesarza, jak opadający kwiat wiśni" - niektórzy wyruszali w samobójcze rajdy z gałązką przypiętą do munduru.

Mieli nieszczęście urodzić się w jednym z najczarniejszych okresów w historii Japonii - bezwzględnego dyktatu ultranacjonalizmu i militaryzmu, manipulacji ideami i symbolami ,, militaryzacji kwitnącej wiśni ". Jako młodzież studencka stanowili 'creme de la creme' społeczeństwa japońskiego, byli wykształconymi kosmopolitycznie idealistami. Oprócz łaciny mieli do wyboru angielski, niemiecki, francuski. Czytali klasykę w wybranych językach, posługiwali się europejskimi językami w mowie i w piśmie. Rozległość lektur budzi zdumienie: Arystoteles, Platon, Sokrates, stoicy, cynicy, Rousseau, Gide, Rolland, Kant, Hegel, Nietzsche, Kierkegaard, Goethe, Fichte, Schiller, Schelling, Novalis, Balzac, Baudelaire, Wilde,Flaubert, Mann, Remarque, Marks, Tołstoj, Dostojewski ,Lenin. Ważną rolę odgrywała muzyka, koncerty , opera . Niektórzy byli muzykami, koncertmistrzami. Zainspirowani wezwaniem Emersona ; ,, Zacumuj swą łódź u gwiazd" uznawali za owe gwiazdy idealizm intelektualny i duchowy. Potem szukali ukojenia w estetyce nihilizmu ,, (...) pogrążając się w nihilizmie, osiągaliśmy spokój wewnętrzny". Snuli utopijne wizje, poetyzowali, zagłębiali się w podświadomość, szukali wytłumaczenia swego losu w historycznym determinizmie. ,, Postrzegali siebie jako pionki niesione ku śmierci przez kolejną w dziejach, wielką falę historii". Z inspiracji tekstem Nietzschego " Wskazówka zegara twego życia" zatrzymywali zegary, aby im nie przypominały o nieuchronnym losie.


Noc przed samobójczym - finalnym rajdem :

,, W sali gdzie odbywało się pożegnalne przyjęcie, młodzi oficerowie popijali zimną sake (...) jedni wpadali w gniew inni na głos płakali. Wymieniano się wspominkami (...) piloci żegnali się z życiem opisując słowami różnorodność ukochanych twarzy, postaci, sytuacji ( ...) niektórzy składali głowy na blacie stołów inni spisywali ostatnią wolę, jeszcze inni składali ręce i pogrążali się w medytacjach - byli też tacy, którzy opuszczali salę, a także tacy, którzy szukali oszołomienia w tańcu i tłuczeniu naczyń. Wszyscy wypatrywali nadchodzącego świtu ( ...) Zdarzało się , że pilot po starcie zataczał koło nad lotniskiem i nurkował nad siedzibami oficerskimi, po czym odlatywał na swój rajd. "

Książka wstrząsająca, łamiąca stereotypy ,, ambicją tej książki jest definitywne wyjaśnienie (...) ukazanie autentycznych wyznań tych młodych ludzi , którzy zginęli w rajdach w latach 1944 - 1945 ( ...) dostarczenia bodźca do przemyśleń nad losem wszystkich poległych w bezsensownych wojnach."

Pilotów tokkotai zmuszono, by zgłosili się do tej 'ochotniczej' formacji, ...

Charlie - aktor, autor, kompozytor, producent, a nade wszystko człowiek pełen ciepła i wielkoduszności. Dla mnie fenomen, pięknoduch, znakomitość. Jako tramp - dżentelmen, poeta, marzyciel, samotnik, stale wyczekujący romantyczności, przygody. Usłyszałam o tej autobiografii oglądając dokument ' Chaplin na Bali ", pojechał zafascynowany Orientem i znużony Zachodem : ,, Tajemniczość Wschodu jest czymś legendarnym. Zawsze myślałem, że my Europejczycy ją wyolbrzymiamy. Ale była w powietrzu, kiedy wysiadaliśmy na ląd (...) zaczęła nas zewsząd ogarniać ( ...) Bawiłem się myślą zlikwidowania wszystkiego i osiedlenia się w Chinach ".

Od dziecka doświadczał huśtawki nastrojów borykając się z biedą i tułaczką po przytułkach. Jako syn aktorów wodewilowych zawsze marzył o aktorstwie. Jedno z piękniejszych wspomnień, to wycieczki z matką i jej teatralnymi przyjaciółmi : ,, przez te chwile byłem szczęśliwy pławiąc się w ich wesołości i śmiechu."

Po stracie pracy w teatrzyku, matka zarabiała szyjąc dniami i nocami : ,, Nie uświadamiałem sobie krytycznego położenia, ponieważ stale byliśmy w krytycznym położeniu - przenosiliśmy się z jednego pokoju od podwórza , do drugiego; przypominało to grę w warcaby - ostatnim ruchem był powrót do przytułku ." Byleby wyrwać się z przygnębiającego poddasza pracował jako sprzedawca kwiatów w kawiarniach, u majstra w drukarni ,, (...) był jakiś romantyzm i atmosfera przygody w wychodzeniu do pracy przed świtem w chłodne poranki."

Wyjazd do Ameryki z aktorską trupą odmienił diametralnie jego los. Jak większość ówczesnych artystów Europejczyków, przygniatało go szybkie tempo New Yorku . Gdy tylko miał czas buszował po książkowych antykwariatach czytując klasyków: Emersona, Schopenhauera, Whitmana, Twaina, Poego, Irvinga.

Hollywood było wtedy w zalążku: ,, Studio filmowe to dawna farma, z garderobą w stodole. Panowała tam dziwna, jedyna w swoim rodzaju atmosfera ' piękności i bestii'. Czułem, że wkraczam na bogaty , niezbadany teren , znajduję się u progu czegoś wspanialego (...)duch improwizacji był rozkoszą ."
Mistrz przebrania z ekskluzywną dystynkcją, finezją, upiększał swoje komedie nutami sentymentu, wyróżniał się poprzez kontrast : ,, Strój natchnął mnie charakterem z postaci, z miejsca postanowiłem trzymać się tego kostiumu, cokolwiek się stanie. Moja postać była odmienna i nieznana Amerykanom, nieznana nawet mnie samemu ."

W czasach Chaplina poczytna była książka Maxa Eastmana ,, Poczucie humoru'' w której autor definiuje humor jako efekt igraszek z cierpieniem. Pisze, że Homo sapiens jest masochistyczny, że rozkoszuje się bólem i że publiczność lubi cierpieć zastępczo; podobnie jak dzieci bawiące się w Indian, które lubią być zastrzelone. Charlie się z tym nie zgadzał, Jego koncepcja humoru była odmienna i polegała na subtelnej sprzeczności. Operował ironią i psychologią.

Dyskutowali z przyjacielem o celu poezji. Uważał, że ,, jest ona listem miłosnym do świata ". Filozofowali: ,, zrządzenia życia i śmierci - wielki talent ścięty w kwiecie wieku, światowe przewroty, całopalenia i katastrofy - mogą wydawać się jałowe i bezsensowne. Ale fakt, że te rzeczy się zdarzyły, dowodzi istnienia jakiegoś zdecydowanego , określonego celu, który jest poza zasięgiem naszych trójwymiarowych umysłów."

Jego refleksje na temat wiary, dalekie były od dogmatów: ,, Myślę, że wiara jest prekursorem wszystkich naszych koncepcji. Bez wiary nigdy nie można by stworzyć hipotez, teorii, nauki czy matematyki. Sądzę, że wiara jest przedłużeniem umysłu. Jest kluczem, który neguje niepodobieństwo. Odrzucić wiarę to znaczy zaprzeć się siebie i ducha, z którego rodzą się wszystkie nasze siły twórcze. Wierzę w nieznane, we wszystko, czego nie obejmujemy rozumem; sądzę, że to czego nie potrafimy pojąć, jest prostym faktem w innym wymiarze, i że w strefie nieznanego mieszczą się nieskończone możliwości dobra . "

Od szesnastego roku życia ćwiczył grę na skrzypcach i wiolonczeli, 4 godziny dzienne . Spośród grona wszelkich artystów najbardziej lubił muzyków: ,, Nie ma nic tak ciepłego i przejmującego jak widok orkiestry symfonicznej . Romantyczne światełka lampek na stojakach do nut, strojenie instrumentów, a potem nagła cisza, kiedy wychodzi dyrygent - wszystko to podkreśla nastrój wspólnoty, współdziałania.''
Też tak myślę :) 🎼

O swoich komplikacjach romansowych i małżeńskich pisze zdawkowo. Co do oczekiwanych w biografiach opisów libido, uważa że w niewielkim stopniu przyczynia się do zrozumienia postaci: ,, zimno , głód i hańba nędzy mogą bardziej wpływać na psychikę człowieka''.

Makkartyzm - polowanie na komunistów, zmusił go do pozostawienia wszystkiego i wyjazdu ze Stanów . Szwajcaria stała się jego oazą spokoju, u boku ubóstwianej żony Oony i w otoczeniu licznej gromadki dzieci delektował się szczęściem rodzinnym, którego nie zaznał w dzieciństwie. Humor był dla niego instynktem przetrwania.

PS.
Słynny evergreen ,,Smile" to dzieło Chaplina i mój talizman .
Śpiewany przez wielu artystów, pamiętam w wykonaniu Madleine Peyroux z Festiwalu Jazz Jamboree. Już po dwóch taktach Salę Kongresową opłynął jęk zachwytu 🎶

Oto link do wklejki :)
https://www.youtube.com/watch?v=2Axm7T_WHyU

Charlie - aktor, autor, kompozytor, producent, a nade wszystko człowiek pełen ciepła i wielkoduszności. Dla mnie fenomen, pięknoduch, znakomitość. Jako tramp - dżentelmen, poeta, marzyciel, samotnik, stale wyczekujący romantyczności, przygody. Usłyszałam o tej autobiografii oglądając dokument ' Chaplin na Bali ", pojechał zafascynowany Orientem i znużony Zachodem : ...

Wzruszająca opowieść. Polecam także znakomity, oscarowy film o Helen pt ,, Cudotwórczyni " z 1962 r.

Wzruszająca opowieść. Polecam także znakomity, oscarowy film o Helen pt ,, Cudotwórczyni " z 1962 r.