Hyperion

Powieść zdecydowanie zasługuje na swoją reputację.
W opowieściach Pielgrzymów można znaleźć wszystko od nostalgii, przez kosmiczną ekspansję, poezję, filozofię, religię, historię miłości czy wreszcie akcję, walkę, wyprawę rodem z przygodowego S-F. Jednocześnie przy takiej wielości wątków i zagadnień Simmons nie popada w grafomanię, co jest karkołomnym zadaniem.

Powód, dla którego nie decyduję się na wystawienie "dziesiątki" to fakt, że nie można tej pozycji traktować jako zamkniętą całość bez kontynuacji, które nie dotrzymują kroku pierwszemu tomowi.

Powieść zdecydowanie zasługuje na swoją reputację.
W opowieściach Pielgrzymów można znaleźć wszystko od nostalgii, przez kosmiczną ekspansję, poezję, filozofię, religię, historię miłości czy wreszcie akcję, walkę, wyprawę rodem z przygodowego S-F. Jednocześnie przy takiej wielości wątków i zagadnień Simmons nie popada w grafomanię, co jest karkołomnym zadaniem.

Powód, dla...

Podchodziłem do tej książki nic o niej nie wiedząc. Pierwsze wrażenie było dość mocnym zderzeniem, ze względu na mistyczno-religijną formę uniwersum, które mnie drażniły, jednak koniec końców świat przedstawiony jest dość unikalny i wyrazisty dzieki temu.
Co do formy, to otrzymujemy 6 niezależnych od siebie opowieści, połączonych motywem tytułowej planety. Niektóre porywają od pierwszych stron, inne wzbudzały zainteresowanie dopiero na zaawansowanym etapie, jednak ostatecznie wszystkie były warte poznania, z jednej strony pozwalajac wytworzyć coraz lepszy obraz tytułowej planety, ale z drudziej strony książka pozostawiła wszystkie istotne pytania bez odpowiedzi.

Podchodziłem do tej książki nic o niej nie wiedząc. Pierwsze wrażenie było dość mocnym zderzeniem, ze względu na mistyczno-religijną formę uniwersum, które mnie drażniły, jednak koniec końców świat przedstawiony jest dość unikalny i wyrazisty dzieki temu.
Co do formy, to otrzymujemy 6 niezależnych od siebie opowieści, połączonych motywem tytułowej planety. Niektóre porywają...

„Hyperion” Dana Simmonsa, przełożył Wojciech Szypuła, Wydawnictwo Mag 2015
„Upadek Hyperiona” („The Fall of Hyperion”) Dana Simmonsa, przełożył Wojciech Szypuła, Wydawnictwo Mag 2015

1. Dlaczego? Czytane kiedyś raz. Mam teraz fazę powtórnej lektury niektórych tytułów. Super się czyta, jeśli nie jest mi śpieszno, by poznać zakończenie.
2. I jak? Z Simmonsem jest w pewnym sensie trochę jak z Kingiem? Kiedy on pisze te wszystkie wielkie (w sensie rozmiarów) książki?
„Hyperiony” robią czasem wrażenie takich literackich puzzli, recyklingu motywów wziętych z różnych czasów, różnych kultur („Biblia”, historia Pocahontas, mitologia nordycka itd.). Pod względem formy – podobnie. Na „Hyperiona” składa się kilka opowieści uczestników niezwykłej pielgrzymki, a każda z nich utrzymana jest w innym stylu. Dodatkowo to miła literacka rozrywka, ponieważ praktycznie każdy czytelnik znajdzie tu ładne, funkcjonalne i czytelne nawiązania do znanych tekstów literackich – od „Biblii” (historia nieszczęśliwego ojca Rachel i Abrahama) przez „Jądro ciemności” Conrada (bohaterowie, snując opowieści, podróżują statkiem w górę rzeki, bu poznać tajemnicę Dzierzby – jak podróż Marlowe`a do tytułowego „jądra ciemności”, na spotkanie kogoś tak podobnego do Króla Bólu – do Kurtza) po „Romea i Julię” (historia Siri i Konsula, łącznie z bezsensownym pojedynkiem i grobowcem, którego wnętrze skrywa zmarłą ukochaną) i wiersze Keatsa. Warto uzupełnić lekturę obu „Hyperionów” opowiadaniami Simmonsa, które ładnie rozwijają wątki pojawiające się w powieściach. Do tego atmosfera zagrożenia nadciągająca zagładą, nieuchronną wojną międzygwiezdną, jej pewność (ale któż jest prawdziwym wrogiem?) i wątek jakby zapasowy, który bardzo mnie zaciekawił – czego pragną androidy?
Zastanawiam się czasem, czy niezwykła rozpiętość tematyczna „Hyperionów” nie jest wadą tych książek – ale przecież od popularnych powieści nie oczekujemy bardzo pogłębionych refleksji, a tematów Simmons porusza wiele, och, wiele… Mamy tu zagładę Ziemi, problem nierówności społecznych i ekonomicznych (te olbrzymie majątki na ginącej Ziemi – jak wywodzące się bezpośrednio z „Yellowstone”),miłość pokonująca bariery czasu i przestrzeni, rozważania nad wojną i religią, niszczenie środowiska dla naszego zysku i naszej wygody (pływające wyspy z planety Siri),rozważania natury etycznej (witaj i ty, Konradzie Wallenrodzie) i nowego mesjasza – cybryda, istotę na kształt Jezusa łączącego w sobie człowieczeństwo i sztuczna inteligencję.
Mnie najbardziej podobały się wędrówki Konsula i Keatsa, a także rozważania nad historią Abrahama, bardziej drastyczną dla mnie niż zniszczenie ludzkości przez starotestamentowy potop.
I takie miłe drobiazgi – po kriośnie tradycyjnie pije się sok pomarańczowy, Konsul na swoim statku przewozi najprawdziwszy fortepian, a jedną z rzeczy, które zapakował sobie na rozstrzygającą pielgrzymkę do Dzierzby, jest stara płócienna koszula, pewnie już z pół kosmosu z nim przewędrowała.
Czytać. Dla rozrywki, dla przyjemności, refleksji też nie braknie.
3. Dokąd mnie To prowadzi? Trochę odpocznę od monumentalnej fantastyki i wrócę do Ady Palmer, czas na ostatni tom „Terry”.

„Hyperion” Dana Simmonsa, przełożył Wojciech Szypuła, Wydawnictwo Mag 2015
„Upadek Hyperiona” („The Fall of Hyperion”) Dana Simmonsa, przełożył Wojciech Szypuła, Wydawnictwo Mag 2015

1. Dlaczego? Czytane kiedyś raz. Mam teraz fazę powtórnej lektury niektórych tytułów. Super się czyta, jeśli nie jest mi śpieszno, by poznać zakończenie.
2. I jak? Z Simmonsem jest w pewnym...

Fascynujący obraz przyszłości: ludzkość "ramie w ramię" z SI kolonizująca kosmos, Hyperion - tajemnicza planeta, będąca kolebką nowej religii która czci (jak najbardziej fizycznie obecne) bóstwo morderczego Dzieżby. Simmons wprowadza nas w ten świat gładko, przedstawiając fascynującą historię 7 pielgrzymów którzy wspólnie wyruszają na spotkanie z Dzierzbą... i to wystarczy: recenzję i ocena z LC mówią wszystko. Ode mnie 8.

I mała uwaga: dla mnie jedną z roli literatury SF jest przedstawianie znanych, uniwersalnych "dylematów" w nowym świetle wyimaginowanych reali. Simmons doskonale odpowiada mojemu zrozumienia SF.

Fascynujący obraz przyszłości: ludzkość "ramie w ramię" z SI kolonizująca kosmos, Hyperion - tajemnicza planeta, będąca kolebką nowej religii która czci (jak najbardziej fizycznie obecne) bóstwo morderczego Dzieżby. Simmons wprowadza nas w ten świat gładko, przedstawiając fascynującą historię 7 pielgrzymów którzy wspólnie wyruszają na spotkanie z Dzierzbą... i to wystarczy:...

"Hyperion" Dana Simmonsa to książka, którą sięgnęłam w ramach Czerwcowego Wyzwania #WyzwanieLC2024 i muszę przyznać, że był to strzał w dziesiątkę. Moja ogólna ocena tej powieści to 8/10, co odzwierciedla moje ogromne zadowolenie z lektury, choć nie jest pozbawiona drobnych wad.

Świat wykreowany przez Simmonsa zachwyca złożonością detali i rozbudowaną strukturą, która wciąga czytelnika od pierwszych stron. Autor stworzył unikalne uniwersum, w którym SI, ludzie, podróże międzyplanetarne oraz dawne wierzenia przenikają się i współistnieją w fascynujący sposób. Każda z historii pielgrzymów jest inna, jednak spójność stylu pisarskiego Simmonsa sprawia, że całość tworzy harmonijną kompozycję. Czytając kolejne opowieści, można poczuć różnorodność postaci i ich perspektyw, co dodaje głębi i autentyczności całej narracji.

Jednym z największych atutów "Hyperiona" jest właśnie ta różnorodność i zaskakująca struktura fabularna. Niektóre zakończenia poszczególnych historii są przewidywalne, inne zaskakują, co tworzy doskonałą kombinację, która trzyma w napięciu do samego końca. Idea przyszłości, w której zaawansowana technologia, sztuczna inteligencja i ludzkie wierzenia współistnieją, jest niezwykle inspirująca i zmusza do refleksji nad kierunkiem, w jakim zmierza nasza cywilizacja.

Jednakże "Hyperion" nie jest książką pozbawioną trudności. Niektórzy czytelnicy mogą poczuć się zdezorientowani brakiem wprowadzenia do świata przedstawionego. Simmons nie ułatwia zadania, nie wyjaśniając znaczeń nowych słów i zwrotów, co dla niektórych może być dużym minusem i prowadzić do frustracji. Osobiście, ta tajemniczość i konieczność samodzielnego odkrywania reguł rządzących tym światem były dla mnie dodatkowym atutem, ale rozumiem, że nie każdy podzieli tę opinię.

Pomimo momentów, gdy książka może wydawać się przydługa, "Hyperion" wciąga bez reszty. To lektura, która warta jest polecenia każdemu miłośnikowi science fiction. Szczególnie warto zwrócić uwagę na niesamowitą kreatywność i wizję przyszłości autora – powieść została napisana w 1990 roku, a nadal zachwyca swoją nowoczesnością i głębią przemyśleń.

Podsumowując, "Hyperion" to lektura, która urzeka swoją złożonością i bogactwem świata przedstawionego. Mimo pewnych niedogodności, jest to książka, którą zdecydowanie warto przeczytać. Dana Simmons potrafi zaskoczyć czytelnika swoją wyobraźnią i umiejętnością budowania fascynującej narracji, co czyni "Hyperiona" prawdziwym klejnotem literatury science fiction.

"Hyperion" Dana Simmonsa to książka, którą sięgnęłam w ramach Czerwcowego Wyzwania #WyzwanieLC2024 i muszę przyznać, że był to strzał w dziesiątkę. Moja ogólna ocena tej powieści to 8/10, co odzwierciedla moje ogromne zadowolenie z lektury, choć nie jest pozbawiona drobnych wad.

Świat wykreowany przez Simmonsa zachwyca złożonością detali i rozbudowaną strukturą, która...

"Hyperion" Dana Simmonsa to powieść absolutna? A może po prostu przeintelektualizowana space opera?

Przyszłość. Ziemia jest tylko wspomnieniem. Ludzkość skolonizowała tysiące planet, toczone są galaktyczne wojny, a kosmos przemierza się portalami lub w kriośnie z długiem czasowym. Wszystko może jednak trafić szlag. U progu zagłady na planetę Hyperion przed oblicze potwornego Dzierzby wyrusza 7 wybrańców. Każdy wypowie życzenie, a monstrum spełni prośbę jednej osoby. Reszta zginie?

Podczas podróży prawie każdy przedstawi swoją opowieść. Mamy np. historię rodem z twórczości H.P. Lovecrafta, w której ksiądz trafia do prymitywnego ludu oddającego cześć istocie z otchłani. Poznamy mężczyznę walczącego z chorobą degeneracyjną powodującą cofanie czasu i "życie do tyłu". Dostaniemy cyberpunkowe opowiadanie kryminalne ze sztuczną inteligencją i pościgiem przez kosmiczne portale.

Jak bardzo epicki jest "Hyperion"? W skali 1-10 to mocne 20. Simmons od pierwszej strony idzie na całość. Konsul na statku kosmicznym, pośród burzy i chmary jaszczurów, gra na pianinie Rachmaninowa. A to dopiero preludium. Brnąc przez uniwersum poznamy nie tylko losy pielgrzymów, ale też historię ludzkości i porządek wszechświata. A wszystko tonie w gęstej masie futurystycznej terminologii. Dołóżmy do tego Grobowce Czasu powodujące anomalie czasoprzestrzenne oraz Dzierzbę istniejącego poza czasem i przestrzenią. W pewnym momencie, gdy między bohaterami dochodzi do zbliżenia, dla niego jest to przyszłość, a dla niej przeszłość. "Hyperion" wymaga. Nie ma lekko.

Czy "Hyperion" jest wykalkulowaną i misterną konstrukcją czy po prostu wyobraźnią spuszczoną ze smyczy? Abstrakcyjny poemat dygresyjny na fundamentach nauki, teologii i poezji Johna Keatsa? Kosmiczna filozofia i gorzka refleksja o człowieku? A może po prostu opowieść o miłości, która tli się w pesymistycznym bezmiarze kosmosu? Podróż do Grobowców Czasu oferuje znacznie więcej niż tylko science fiction.

"Hyperion" Dana Simmonsa to powieść absolutna? A może po prostu przeintelektualizowana space opera?

Przyszłość. Ziemia jest tylko wspomnieniem. Ludzkość skolonizowała tysiące planet, toczone są galaktyczne wojny, a kosmos przemierza się portalami lub w kriośnie z długiem czasowym. Wszystko może jednak trafić szlag. U progu zagłady na planetę Hyperion przed oblicze...

„Hyperion”, pierwszy tom epickiej tetralogii science fiction Dana Simmonsa, to oszałamiająca podróż w odległą przyszłość, gdzie ludzkość rozprzestrzeniła się po całej galaktyce. Akcja powieści rozgrywa się na tytułowej planecie Hyperion, miejscu pełnym tajemnic i mrocznej przeszłości.

Do Hyperiona wyrusza siedmiu pielgrzymów z różnych zakątków galaktyki, z których każdy ma swoją własną historię i motywacje. Łączy ich jedno przekonanie: wiara, że Dzieżba (Shrike),tajemnicza istota zamieszkująca Grobowce Czasu na planecie, może spełnić ich najskrytsze pragnienia.
Simmons mistrzowsko tka narrację, przeplatając ze sobą opowieści pielgrzymów. Każdy z nich staje się narratorem własnej historii, odsłaniając przed czytelnikiem swoje sekrety, lęki i nadzieje. Te historie, często mroczne i poruszające, podejmują fundamentalne pytania o sens życia, wiarę i naturę człowieczeństwa.

„Hyperion” to nie tylko wciągająca powieść science fiction, ale również głęboka refleksja nad kondycją człowieka. Simmons zręcznie łączy różne gatunki literackie, czerpiąc inspirację z mitologii, religii i filozofii. Stworzył bogaty i dopracowany świat, pełen fascynujących technologii, egzotycznych ras i zapierających dech w piersiach krajobrazów.
Język Simmonsa jest bogaty i plastyczny, a jego opisy są niezwykle sugestywne. Autor zręcznie buduje napięcie, stopniowo odkrywając przed czytelnikiem tajemnice Hyperiona i Dzieżby (Shrike’a.)

„Hyperion” to książka, która na długo zapada w pamięć. Jest to lektura obowiązkowa nie tylko dla fanów science fiction, ale również dla wszystkich, którzy poszukują głębokiej i poruszającej historii.

„Hyperion”, pierwszy tom epickiej tetralogii science fiction Dana Simmonsa, to oszałamiająca podróż w odległą przyszłość, gdzie ludzkość rozprzestrzeniła się po całej galaktyce. Akcja powieści rozgrywa się na tytułowej planecie Hyperion, miejscu pełnym tajemnic i mrocznej przeszłości.

Do Hyperiona wyrusza siedmiu pielgrzymów z różnych zakątków galaktyki, z których każdy ma...

W moim przypadku książka nie podołała swojej reputacji, zdecydowanie nie jest tak genialna jak się twierdzi. Ale jest całkiem niezła. Polecam wszystkim fanom gatunku. Reszcie mniej zainteresowanych sience fiction polecam poszukać czegoś innego ;)

W moim przypadku książka nie podołała swojej reputacji, zdecydowanie nie jest tak genialna jak się twierdzi. Ale jest całkiem niezła. Polecam wszystkim fanom gatunku. Reszcie mniej zainteresowanych sience fiction polecam poszukać czegoś innego ;)

Dałabym i sto gwiazdek i zrobiła lekturą szkolną. Język, wyobraźnia, ilość przemyśleń po lekturze.

Dałabym i sto gwiazdek i zrobiła lekturą szkolną. Język, wyobraźnia, ilość przemyśleń po lekturze.

Mega wciągająca opowieść złożona z tak naprawdę kilku pomniejszych, z których każda jest inna. Świetnie przedstawiony, ciekawy świat, którego odkrywanie sprawiało wiele radości. Nie wszyscy bohaterowie mnie powalili, ale nie da się ukryć, że każdy z nich miał swoją duszę i był solidnie wykreowany. Wspaniały warsztat pisarski dodaje dużo wrażeń z lektury. Autor ujmuje psychikę bohaterów w punkt, a opisy sprawnie malują obrazy przed oczami. W samych historiach znalazłem kilka fragmentów czy motywów, które nie przypadły mi do gustu, ale były to w większości drobnostki. Największymi minusami była nieprzekonująca historia miłosna, niezamknięte wątki poboczne i jakby pospieszona ostatnia historia wraz z zakończeniem (aczkolwiek pewnie służy to następnej części).
Ciekawa na kilku wymiarach: wspomnianego już świata, historii poszczególnych pielgrzymów, powiązania z utworem Johna Keatsa o tym samym tytule, motywu ze szpiegiem, motywu Dzierzby i tego, jak to wszystko się ze sobą łączy.
Można z lektury wyciągnąć trochę nienachalnej filozofii, ale dla mnie nie było to jakąś bardzo istotną częścią książki (może wbrew zamysłowi autora?).

Mega wciągająca opowieść złożona z tak naprawdę kilku pomniejszych, z których każda jest inna. Świetnie przedstawiony, ciekawy świat, którego odkrywanie sprawiało wiele radości. Nie wszyscy bohaterowie mnie powalili, ale nie da się ukryć, że każdy z nich miał swoją duszę i był solidnie wykreowany. Wspaniały warsztat pisarski dodaje dużo wrażeń z lektury. Autor ujmuje...