Hyperion

Bazując na przeczytanych recenzjach spodziewałem się po tej książce znacznie więcej.
Może kolejny tom będzie bardziej poukładany?

Bazując na przeczytanych recenzjach spodziewałem się po tej książce znacznie więcej.
Może kolejny tom będzie bardziej poukładany?

Pokaż mimo to

Cykl Hyperion i Cantos już okrzykują, że wielkością dorównuje Diunie, hmm... Co w nim jest takiego? W treści podano religię chrześcijańską jako destrukcję naszego świata z główną bohaterką - która żywo przypomina postać i życie Jezusa, tylko w wydaniu SF. Do tego koktajlu - nie wiadomo po co - dorzucono absurdalną postać Chyżwara-robota (nie mówiąc o idiotycznej jego budowie!?), a wszystko okraszone opowiadaniami głównych postaci różnej maści i jakości (pomysłu), odrywając nas co rusz od głównego nurtu książki. Ponadto dowiadujemy się, że internet ewoulował jako byt i żeruje na człowieku (ot kurna, taki inny Matrix umożliwiający podróże międzyplanetarne za cenę życia). To, gdzie tu mamy wielkość w zakresie wykreowania świata, tak jak to zrobił Herbert. Dla mnie to tylko sprawny thiller/horror SF, który zaliczyłem z uporem maniaka (bo tak go mocno lansowali) i...koniec.
Jeszcze jedna perełka:
"– Powodzenia, M. Endymion." - kto tak mówi? już nie mówiąc, że ciągle używa w stosunku do osób takiej składni, np. A. Bettik (kurna, jakby w danej chwili byli inni).

Cykl Hyperion i Cantos już okrzykują, że wielkością dorównuje Diunie, hmm... Co w nim jest takiego? W treści podano religię chrześcijańską jako destrukcję naszego świata z główną bohaterką - która żywo przypomina postać i życie Jezusa, tylko w wydaniu SF. Do tego koktajlu - nie wiadomo po co - dorzucono absurdalną postać Chyżwara-robota (nie mówiąc o idiotycznej jego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Rewelacyjna książka, chociaż początek wydawał mi się nieco przyciężkawy. Opowieści też są różne, od bardzo dobrych to takich samych - ale ocenę całości winduje bardzo wysoko niesamowite zakończenie.

Rewelacyjna książka, chociaż początek wydawał mi się nieco przyciężkawy. Opowieści też są różne, od bardzo dobrych to takich samych - ale ocenę całości winduje bardzo wysoko niesamowite zakończenie.

Pokaż mimo to

Powieść w zasadzie składa się z sześciu opowiadań, a w zasadzie opowieści snutych przez grupę pielgrzymów. Ich wątkiem przewodnim jest planeta Hyperion . Akcja rozgrywa się w dalekiej ale nie jednolitej przyszłości. Jest to dla mnie pierwsze spotkanie z Danem Simmonsem i wiem , że nie ostatnie . Momentami mroczna , czasami wulgarne wizja ludzkości po zagładzie Ziemii. Pewnie nie każdemu przypadnie do gustu , ale dla mnie wybitna

Powieść w zasadzie składa się z sześciu opowiadań, a w zasadzie opowieści snutych przez grupę pielgrzymów. Ich wątkiem przewodnim jest planeta Hyperion . Akcja rozgrywa się w dalekiej ale nie jednolitej przyszłości. Jest to dla mnie pierwsze spotkanie z Danem Simmonsem i wiem , że nie ostatnie . Momentami mroczna , czasami wulgarne wizja ludzkości po zagładzie Ziemii. ...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo dobra powieść, z barwnymi i przekonywującymi postaciami i niezwykłą główna powieść. Niesamowite jest, że nie jesteś wstanie przewidzieć co będzie na kolejnych kartach powieści. Co więcej, każdy wątek wciąga i tą książkę czyta się szybko i przyjemnie.

Bardzo dobra powieść, z barwnymi i przekonywującymi postaciami i niezwykłą główna powieść. Niesamowite jest, że nie jesteś wstanie przewidzieć co będzie na kolejnych kartach powieści. Co więcej, każdy wątek wciąga i tą książkę czyta się szybko i przyjemnie.

Pokaż mimo to

Sci-fi czytam mało, a już zwłaszcza tego ambitnego, bardziej złożonego. Hyperion to już ta wyższa półka i długo mnie przerażał. Próg wejścia nie okazał się jednak tak wysoki, jak się spodziewałam, i dosyć szybko i łatwo weszłam w świat stworzony przez Simmonsa. Pierwsza część serii to zbiór opowieści (co ważne, nie opowiadań) postaci, które razem zmierzają na planetę Hyperion. W tle toczy się też akcja bieżąca. Prym wiodą jednak właśnie te opowieści i jak to bywa – nie wszystkie są równe i nie wszystkie wciągają tak samo. Większość trzyma jednak poziom, zwłaszcza jeśli chodzi o ukazanie świata wykreowanego przez autora. Za każdym razem jest to coś nowego, rozszerzającego wiedzę czytelnika na temat tego uniwersum. To przyszłość oddalona o jakieś 700 lat (jeśli dobrze zrozumiałam, bo padają tam różne daty i liczby), w której ludzkość skolonizowała ogrom kosmosu – przyszłość pełna różnych nowinek technologicznych, odkryć z dziedziny fizyki, ale jednocześnie stale odwołująca się do czasów bliższych nam. Inspiracją do serii była twórczość XIX-wiecznego poety Johna Keatsa i odniesienia do niego można znaleźć w Hyperionie na każdym kroku. Daję tej książce ostrożną ósemkę – nie zwariowałam na jej punkcie, a mam też przeczucie, że kolejne tomy mogą być lepsze. Myślę, że jeszcze sporo jest do odkrycia w tym świecie, no i czekam jednak na ciągłą akcję, bo te opowieści były zapewne tylko wstępem do czegoś lepszego.

Po więcej moich recenzji zapraszam na Instagram: https://www.instagram.com/niefikcyjna/

Sci-fi czytam mało, a już zwłaszcza tego ambitnego, bardziej złożonego. Hyperion to już ta wyższa półka i długo mnie przerażał. Próg wejścia nie okazał się jednak tak wysoki, jak się spodziewałam, i dosyć szybko i łatwo weszłam w świat stworzony przez Simmonsa. Pierwsza część serii to zbiór opowieści (co ważne, nie opowiadań) postaci, które razem zmierzają na planetę...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Fantastyczna książka. Kocham tą sagę całym moim sercem.

Fantastyczna książka. Kocham tą sagę całym moim sercem.

Pokaż mimo to

Obiecałem sobie w tym roku, że do swojej biblioteczki zacznę dokładać trochę scifi, chociażby po to, żeby nie wypalić się materiałem fantasy. W wyniku różnych targów i dealów, padło w pierwszej kolejności na Hyperiona, czyli poniekąd klasyk. Czy było warto? Tak, ale odczucia mam trochę mieszane, a oto moje przemyślenia.

Zacznę od tego, że moje zamiłowanie do zbiorów opowiadań przeminęło wiele lat temu i teraz bardzo się z nimi męczę. O ile "Hyperion" technicznie nie do końca takim zbiorem jest, to w rzeczywistości działa dla mnie dokładnie tak samo. Mamy grupę bohaterów, którzy wybierają się na pewną wyprawę, a po drodze wszyscy z nich opowiadają swoją historię, która w jakimś stopniu jest związana z ich pielgrzymką. Każde z tych opowiadań dodaje trochę kontekstu i uchyla rąbka tajemnicy świata, czy też problemu z którym nasi bohaterowie będą musieli się zmierzyć. Ale ja niestety zderzam się tutaj trochę ze ścianą, bo jest to struktura, która do mnie po prostu nie przemawia. Zdaję sobie oczywiście sprawę, że to tylko moja subiektywna opinia i starałem się, żeby nie wpłynęło to na moją ostateczną ocenę książki, ale na pewno miało to jakiś udział w moim ostatecznym odbiorze historii.

Nie wchodząc w filozofowanie nad tym dlaczego mam trudności z odbiorem tak ustrukturyzowanych książek, od razu powiem, że jakość tych opowiadań jest bardzo nierówna. W pamięci utknęły mi 3, niektóre nawet bardzo, ale reszta nie była szczególnie intrygująca, a wręcz powiedziałbym, że mocno mnie nudziła. Na szczęście te, które były dobre, były na praaaawdę dobrę. Jedno z nich siedzi mi w głowie już trzeci dzień.

Jako czytelnik fantasy, miałem obawy, że w gatunku scifi (a przynajmniej tym klasycznym) nacisk jest kładziony bardziej na różne metafory, koncepty, filozoficzne dyskusje czy wizje przyszłości, a ucierpią na tym aspekty, które ja bardzo cenię w fantasy, czyli bohaterowie, ich rozwój i świat. Trochę niepotrzebnie się martwiłem, bo nie jest tak źle, chociaż póki co postacie to raczej statyczne pionki na planszy niż żywe jednostki z obietnicami rozwoju. Ale to może przez tą strukturę opowiadań. Świat też dopiero zaczyna być zarysowywany, ale traktuję to jako powolne dozowanie, w końcu przede mną jeszcze kilka książek w serii.

Podsumowując, w scifi czuję się trochę jak ryba wyjęta z wody, ale debiut uznaję za bardzo udany. Jestem zaintrygowany i na pewno na 1 tomie nie poprzestanę

Obiecałem sobie w tym roku, że do swojej biblioteczki zacznę dokładać trochę scifi, chociażby po to, żeby nie wypalić się materiałem fantasy. W wyniku różnych targów i dealów, padło w pierwszej kolejności na Hyperiona, czyli poniekąd klasyk. Czy było warto? Tak, ale odczucia mam trochę mieszane, a oto moje przemyślenia.

Zacznę od tego, że moje zamiłowanie do zbiorów...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Literacka tandeta do kwadratu. Ani to ciekawe, ani mądre. Ani nawet wciągające.

Literacka tandeta do kwadratu. Ani to ciekawe, ani mądre. Ani nawet wciągające.

Pokaż mimo to

Niepotrzebnie wulgarna, momentami nieprzyzwoita powieść. W trakcie lektury niejednokrotnie musiałem przerywać, czując zażenowanie. Czytane z musu – chcę odhaczyć całą klasykę fantasy/sci-fi. Linia fabularna i język w miarę trzyma poziom dlatego nie ma 1. Rozumiem, że w 2021 roku można pisać takie książki, ale lata 80. to był jeszcze okres względnej normalności w kulturze. Czuć silną inspirację Bradburym.

Niepotrzebnie wulgarna, momentami nieprzyzwoita powieść. W trakcie lektury niejednokrotnie musiałem przerywać, czując zażenowanie. Czytane z musu – chcę odhaczyć całą klasykę fantasy/sci-fi. Linia fabularna i język w miarę trzyma poziom dlatego nie ma 1. Rozumiem, że w 2021 roku można pisać takie książki, ale lata 80. to był jeszcze okres względnej normalności w kulturze. ...

więcej

mniej

Pokaż mimo to