Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Albo ta książka źle się zestarzała, albo przeczytałam ją o jakieś 10 lat za późno. Tak czy inaczej, wielkie rozczarowanie. Gdyby wyszła spod pióra księdza, pomyślałabym, że jest miejscami nawet niezła, choć wiadomo, z pewnym naleciałościami.

Natomiast po Kołakowskim, o którym w szkole słyszałam, że "wielkim filozofem jest" spodziewałam się treści rozwijających, skłaniających do myślenia i otwierających jakieś klapki w mózgu. Tymczasem "Mini wykłady..." okazały się w sporej części dziadkowatym gderaniem w stylu "kiedyś to było, teraz to nie ma" (z każdą serią coraz bardziej), poza tym zdecydowanie zbyt dużo w nich kościółkowania - w skrócie: jeśli coś "uzasadnione" jest "nauczaniem" Kościoła lub tym, że "Bóg tak chciał", to trzeba się z tym zgadzać, ewentualnie w skrajnych przypadkach liczyć na wyjaśnienia teologa lub kapłana, którzy są mądrzejsi; jeśli ktoś myśli inaczej, to jest np. "wyznawcą ideologii racjonalistycznej" :)))))

Biorąc pod uwagę biografię Kołakowskiego, śmiało można uznać, że przeszedł z jednej skrajności w drugą.

We wstępie książki widnieje informacja, że wykłady ukazywały się na bieżąco w "Gazecie Wyborczej" w formie felietonów. Mam wrażenie, że obecnie części z nich nie chciałby na swoich łamach nawet "Tygodnik Powszechny".

Za trzecią serię wykładów gwiazdka niżej. Ze względu na to, że nie były publikowane w prasie a prezentowane w telewizji, ich forma jest nieco inna; są dłuższe, pełne dygresji i niestety mało przystępne w czytaniu.

Albo ta książka źle się zestarzała, albo przeczytałam ją o jakieś 10 lat za późno. Tak czy inaczej, wielkie rozczarowanie. Gdyby wyszła spod pióra księdza, pomyślałabym, że jest miejscami nawet niezła, choć wiadomo, z pewnym naleciałościami.

Natomiast po Kołakowskim, o którym w szkole słyszałam, że "wielkim filozofem jest" spodziewałam się treści rozwijających,...