Ciekawa , momentami dziwna, na pewno niepowtarzalna historia.

Ciekawa , momentami dziwna, na pewno niepowtarzalna historia.

Lekkie czytadło. W sam raz, gdy potrzebujesz zająć czymś głowę. Ale nie można powiedzieć, że głupie! Wymaga uwagi i bardzo wciąga! Może dać sporo przyjemności i satysfakcji, jeśli nie podejdziesz do lektury zbyt poważnie. Zabawa z czytelnikiem, nie najwyższych lotów, ale na bardzo przyzwoitym poziomie. Chyba każdy ma takie chwile w życiu, gdy szuka inteligentnej, ale nie za bardzo wymagającej rozrywki. I na taką okazję powstała ta książka. Co warte wzmianki, zdobyła najważniejszą francuską nagrodę literacką. Brawa dla autora.

Lekkie czytadło. W sam raz, gdy potrzebujesz zająć czymś głowę. Ale nie można powiedzieć, że głupie! Wymaga uwagi i bardzo wciąga! Może dać sporo przyjemności i satysfakcji, jeśli nie podejdziesz do lektury zbyt poważnie. Zabawa z czytelnikiem, nie najwyższych lotów, ale na bardzo przyzwoitym poziomie. Chyba każdy ma takie chwile w życiu, gdy szuka inteligentnej, ale nie za...

Zacznę od tego, że zwróciła moją uwagę wrzawa wokół tej książki. Krytycy wychwalali i przyznawali nagrody, ale zwykli czytelnicy byli mocno podzieleni. Od opinii „genialne arcydzieło” po „pseudofilozoficzny gniot niewarty marnowania czasu”. Jedni zachwycali się różnorodnością historii bohaterów i poruszanych tematów społecznych, inni wskazywali, że bohaterowie są płytcy i Autor obraża inteligencję Czytelnika. A ja? Ja się dobrze bawiłam. Podobały mi się przeplatające się historie, podobał mi się sam problem - jak ja bym zareagowała w takiej sytuacji? Z drugiej strony sama lektura szła mi powolnie. Były momenty, że się zawieszałam i potrzebowałam przerwy. Mogę zgodzić się z jednym z zarzutów: książka momentami daje poczucie jakby pisana była pod serialowy scenariusz - czy to wada? Niekoniecznie. Jednym się spodoba, innym nie. Jak to zwykle bywa. Nie mniej sama książka jest interesująca, ale raczej nie znajdzie się w panteonie klasyków literatury.
(Instagram eaw.books)

Zacznę od tego, że zwróciła moją uwagę wrzawa wokół tej książki. Krytycy wychwalali i przyznawali nagrody, ale zwykli czytelnicy byli mocno podzieleni. Od opinii „genialne arcydzieło” po „pseudofilozoficzny gniot niewarty marnowania czasu”. Jedni zachwycali się różnorodnością historii bohaterów i poruszanych tematów społecznych, inni wskazywali, że bohaterowie są płytcy i...

- najlepsza i najciekawsza książka jaką przeczytałem w 2022
- jedna z najlepszych książek współczesnych.
- czekam na film lub mini serial.
Coś niesamowitego. Zazdroszczę tym, ktorzy jeszcze nie czytali, tego co będą czuć i myśleć, gdy w koncu postanawią te książkę przeczytać.

- najlepsza i najciekawsza książka jaką przeczytałem w 2022
- jedna z najlepszych książek współczesnych.
- czekam na film lub mini serial.
Coś niesamowitego. Zazdroszczę tym, ktorzy jeszcze nie czytali, tego co będą czuć i myśleć, gdy w koncu postanawią te książkę przeczytać.

Anomalia, wbrew opisowi nie jest jedną z najinteligentniejszych książek. Nie jest nawet średnio inteligentną książką. W opisie czytamy również, że jest zabawna. No cóż, ewidentnie nie znam się na francuskim humorze bo nawet nie zdołałem go dostrzec. Postacie są płaskie, bezbarwne i żywcem skopiowane z amerykańskich filmów klasy B. Są stereotypowe i sztampowe do bólu. Styl w jakim jest napisana to może kwestia gustu, mi się nie podobał i mnie nudził. Książka jest napisana jakby była gotowym scenariuszem hollywoodzkiego filmu. Jest zwyczajnie populistyczna i absolutnie przewidywalna. Nie ma w niej głębi i jedzie na wyświechtanych banałach, choć autor sili się na zdania które nastolatki będą wklejać jako cytaty na swoje konta fejsbukowe. Sam pomysł, choć również banalny jest ciekawy. Niestety zrealizowany sztampowo pod publiczkę. O ile nie dziwi mnie sukces u masowego czytelnika, o tyle dziwią mnie wysokie noty od krytyków. Osobiście żałuję czasu z nią spędzonego. Mogłem wtedy np. leżeć i gapić się w sufit, byłoby to mniejsze marnotrawstwo. Nie polecam.

Anomalia, wbrew opisowi nie jest jedną z najinteligentniejszych książek. Nie jest nawet średnio inteligentną książką. W opisie czytamy również, że jest zabawna. No cóż, ewidentnie nie znam się na francuskim humorze bo nawet nie zdołałem go dostrzec. Postacie są płaskie, bezbarwne i żywcem skopiowane z amerykańskich filmów klasy B. Są stereotypowe i sztampowe do bólu. Styl...

Nie rozumiem fenomenu tej książki. Gniot, do tego napisany kiepskim językiem. Strata czasu.

Nie rozumiem fenomenu tej książki. Gniot, do tego napisany kiepskim językiem. Strata czasu.

Plażowe czytadło, w sam raz na urlop w ciepłych miejscach, najlepiej w basenie i z drinkiem w drugiej dłoni, z jednoczesnym przemyśliwaniem nad światem przedstawionym, gdzie bliźniaków może przybywać z każdym samolotowym lotem, aż wreszcie ktoś da rozkaz „przerwania lotu”…

A skoro tę pulpę - świetnie, trzeba to przyznać, udającą postmodernizm - czytałem w innych warunkach, to czas lektury uważam za stracony. Niekiedy czułem się wręcz obrażany przez Autora, który wydaje się kierować swój jakże pokupny produkt m.in. do kulturowych analfabetów. Czytelników uważa chyba za kompletnych idiotów, skoro gdzieś tam czuje się zmuszony wyjaśnić, że Łubianka to „siedziba KGB w Moskwie”….

W tym kontekście pusty śmiech mnie ogarnia na porównania z posłowia, i to autorstwa nie byle kogo, bo samego Marka Bieńczyka. Do literatury grupy OuLiPo to dziełko ma się mniej więcej tak, jak Remigiusz Mróz do Wiesława Myśliwskiego. Moi ulubieni Queneau czy Calvino nie pisali z myślą o rynkowym sukcesie, a swego czytelnika traktowali poważnie, wręcz ryzykując odrzucenie. O panu Le Tellier nie da się tego powiedzieć (nb. gdzieś tu dworuje sobie z arcydzieła „Jeśli zimową nocą podróżny…”, nie dorastając mu do pięt).

Komercyjny zamiar wręcz bucha z każdej stronicy tego bestsellera, skoro są tu zarysowane niemal wszystkie problemy współczesności i ludzi z nią się zmagających Autor upchnął tu ponad miarę: przystojnych agentów i mądre agentki FBI, bystre pracownice paryskich wydawnictw, dramatyczne życie biedoty w Kongo, debilnego prezydenta USA, nauki Majmonidesa, romanse w wyższych sferach, niepoliczalne a nieobliczalne agencje bezpieczeństwa USA, „sen to brat śmierci”, teorie Karla Poppera, wyszczekaną adwokatkę, podły koncern medyczny, odwołania do Szekspira („to, co zwiemy różą, pod inną nazwą także by pachniało”),genialnych jajogłowych z Princeton, najnowszy przebój Eda Sheerana, profesjonalnego płatnego zabójcę, wspomnienie Auschwitz – no i ludzi jako programy….

W tym kontekście do gustu przypadł mi szczególnie jeden cytat - choć nie w kontekście oczekiwanym przez Autora: „Sumą indywidualnych ciemności rzadko kiedy jest zbiorowa jasność”.

Co do samej treści, której nie ma powodu tu omawiać bo jest to w każdej opinii, to chyba rzeczywiście żyjemy w jakiejś wielkiej symulacji – zwłaszcza w Polsce. BTW: w tej książce nie dziwi mnie jedno: zdecydowana reakcja fanatyków religijnych na konsekwencje powieściowego wydarzenia…

A generalnie to problemy duplikacji człowieka literacko lepiej (i lakoniczniej) spożytkował Stanisław Lem, genialnie w ”Podroży siódmej” opisując „najzwyklejszą w świecie pętlę czasu”, w którą wpadła rakieta Ijona Tichego.

Mało śmieszny jest żałosny żarcik Autora, gdy o niszowym pisarzu i tłumaczu pisze: „Przełożył Nikołaja Leskowa, Włodzimierza Odojewskiego, autorów z dziewiętnastego i dwudziestego wieku, których dziś nikt nie czyta”. Akurat „Zasypie wszystko, zawieje” Odojewskiego nie tylko ja uważam, za jedną z najważniejszych, najwspanialszych polskich książek 20 wieku. A idę o zakład, że żaden z czytelników p. Le Telliera - który Odojewskiemu mógłby buty czyścić - nawet nie sprawdzi w sieci, o kogo chodzi. Także za to go nie lubię.

Coś takiego tu znalazłem: „Przeróbki piosenek Feli Kuti….” - fatalny błąd tłumacza, niepoprawiony przez wydawnictwo (ech, te wieczne oszczędności na redakcji tekstu!). A wystarczyło wejść w internet, aby się dowiedzieć, że to nie kobieta, ale wręcz maczystowski, legendarny kongijski piosenkarz afrobeatu Fela Kuti, którego od dawna słucham i lubię.

Inne błędy redakcyjne, to „koedukacyjna toaleta” (ciekawe, czego to się człowiek w niej uczy) czy „niedaleko Clevelandu” (angielskie nazwy części miast nie odmieniają się; czy mówimy: niedaleko Southamptonu?).

Czytając ten doskonały wytwór kultury popularnej, wiele razy myślałem że mam do czynienia z gotowym holyłudzkim (o pardon: aktualniej brzmi: netfliksowym) - scenariuszem. No właśnie, właściwie to czemu jeszcze nie powstał z tego kasowy film (o pardon: - serial) dla milionów? Z największymi aktualnymi gwiazdami w rolach głównych, rzecz jasna - których nazwiska proroczo (?) pojawiają się w tej książce.

Autor może uczciwie zameldować „wykonanie zadania” swemu duplikatowi. Na „skrzydełku” czytamy bowiem o najważniejszym osiągnięciu tej książki: „jest najlepiej sprzedającą się laureatką prestiżowej Nagrody Goncourtów od 1984”. Wydaje mi się, że o to własnie w tym wszystkim od początku chodziło…

Plażowe czytadło, w sam raz na urlop w ciepłych miejscach, najlepiej w basenie i z drinkiem w drugiej dłoni, z jednoczesnym przemyśliwaniem nad światem przedstawionym, gdzie bliźniaków może przybywać z każdym samolotowym lotem, aż wreszcie ktoś da rozkaz „przerwania lotu”…

A skoro tę pulpę - świetnie, trzeba to przyznać, udającą postmodernizm - czytałem w innych...

7.5 za pomysł, ale miałam nadzieję na więcej.

7.5 za pomysł, ale miałam nadzieję na więcej.

Książka "Anomalia" autorstwa Hervé Le Telliera to intrygująca opowieść, która skupia się na idei, że jedno drobne odstępstwo od rzeczywistości może zmienić całe nasze życie.

Fabuła opowiada o grupie pasażerów lotu do Nowego Jorku, którzy zostali uwięzieni w czasowej pętli, powtarzającym się nieustannie 10-minutowym fragmencie lotu. Autor przedstawia różne perspektywy bohaterów, ukazując jak każdy z nich radzi sobie z trudną sytuacją.

Niestety, mimo ciekawego pomysłu i kilku nieoczekiwanych zwrotów akcji, "Anomalia" nie zachwyca jako całość. Czytelnik ma wrażenie, że wiele wątków i postaci zostało wprowadzonych jedynie po to, aby zwiększyć złożoność fabuły, a niekoniecznie w celu pogłębienia charakterów i ich historii.

Dla mnie, książka ta nie osiągnęła oczekiwanego poziomu, który był wszędzie opisywany jako wybitny.

Książka "Anomalia" autorstwa Hervé Le Telliera to intrygująca opowieść, która skupia się na idei, że jedno drobne odstępstwo od rzeczywistości może zmienić całe nasze życie.

Fabuła opowiada o grupie pasażerów lotu do Nowego Jorku, którzy zostali uwięzieni w czasowej pętli, powtarzającym się nieustannie 10-minutowym fragmencie lotu. Autor przedstawia różne perspektywy...

Bardzo dobra

Bardzo dobra