Mikael Karvajalka

Pierwsza część dylogii Mika Waltariego o przygodach młodego Fina z Turku (Åbo) w burzliwym XVI stuleciuSierota Mikael, wychowywany przez znachorkę Pirjo, rozpoczyna – wraz z nieodłącznym przyjacielem Anttim (nazywanym przez niego „bratem”) - podróż po całej Europie i nie tylko, z mnóstwem przygód i zaskakującym zakończeniem.
Czego tu nie mamy – szkoła katedralna, uniwersytet, „krwawa łaźnia sztokholmska”, palenie czarownic przez inkwizycję, Reformacja, wojna chłopska, Sacco di Roma (ze szczegółowym opisem), przygotowana wyprawa konkwistadorów Pizarra. A jednocześnie m.in. Paracelsus, Erazm z Rotterdamu, Marcin Luter, Thomas Müntzer i jeszcze wiele innych postaci historycznych. Ale nie jest to historia z wyższych sfer. Nasz bohater styka się z ich przedstawicielami, ale przede wszystkim żyje wśród zwykłych ludzi – w Finlandii, Szwecji, Niemczech i Włoszech. Dzięki temu możemy poznać tło fabuły. Realia ówczesnego życia, to czym żyli prości ludzie, praktyki kościoła katolickiego (łowy na czarownice),przyczyny Reformacji i wojny chłopskiej, ówczesne wojny prowadzone wyłącznie z udziałem najemników oraz realia ich życia, wreszcie planowana podróż do Ziemi Świętej.
Przygodami Mikaela można byłoby obdarować kilka powieści. Uczy się, zdobywa pracę (i dochody), poznaje kobiety, a wraz z nimi miłość (w różnych odcieniach), na przemian znajduje się raz a wozie, a raz pod wozem. Zwykły człowiek zabłąkany w tryby historii.
A wszystko napisane jest lekkim, barwnym językiem, z pierwszoosobowym narratorem. Czyta się łatwo a wartka akcja wręcz nie podwala się oderwać od treści. I choć jest to jeszcze powieść historyczna pisana „w starym stylu”, to jednak jest arcydziełem w swojej klasie.

Pierwsza część dylogii Mika Waltariego o przygodach młodego Fina z Turku (Åbo) w burzliwym XVI stuleciuSierota Mikael, wychowywany przez znachorkę Pirjo, rozpoczyna – wraz z nieodłącznym przyjacielem Anttim (nazywanym przez niego „bratem”) - podróż po całej Europie i nie tylko, z mnóstwem przygód i zaskakującym zakończeniem.
Czego tu nie mamy – szkoła katedralna,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Im dalej tym gorzej. W pewnym momencie mocno męczy naiwność bohatera oraz mnogość wątków. Udało mi się doczytać do końca, po drugi tom już nie sięgnę.

Im dalej tym gorzej. W pewnym momencie mocno męczy naiwność bohatera oraz mnogość wątków. Udało mi się doczytać do końca, po drugi tom już nie sięgnę.

Pokaż mimo to

Zawsze staram się czytać książki do końca, ale przy Mikaelu poddałam się w połowie. Egipcjanin Sinuhe bardzo mi się podobał, ale w tej książce wieje nudą. I nie chodzi tutaj o brak akcji ale o sposób narracji oraz głównego bohatera, który nie pozwala wczuć się czytelnikowi w swoją historię.

Zawsze staram się czytać książki do końca, ale przy Mikaelu poddałam się w połowie. Egipcjanin Sinuhe bardzo mi się podobał, ale w tej książce wieje nudą. I nie chodzi tutaj o brak akcji ale o sposób narracji oraz głównego bohatera, który nie pozwala wczuć się czytelnikowi w swoją historię.

Pokaż mimo to

Dostałem tę książkę od znajomej pracującej w księgarni i choć byłem sceptycznie nastawiony, to książka pozytywnie mnie zaskoczyła. Powieść ukazała mi Skandynawię w burzliwych czasach, dzięki czemu mogłem dowiedzieć się wielu ciekawych rzeczy, o jakich nie wiedziałem. Powieść, która edukuje, to super powieść.
Wciągnęła mnie od samego początku i czytało mi się ją bardzo przyjemnie.
Moje pierwsze spotkanie z tym autorem i z pewnością nie ostatnie.

Dostałem tę książkę od znajomej pracującej w księgarni i choć byłem sceptycznie nastawiony, to książka pozytywnie mnie zaskoczyła. Powieść ukazała mi Skandynawię w burzliwych czasach, dzięki czemu mogłem dowiedzieć się wielu ciekawych rzeczy, o jakich nie wiedziałem. Powieść, która edukuje, to super powieść.
Wciągnęła mnie od samego początku i czytało mi się ją bardzo...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Mikael Karvajalka" opowiada historię życia i podróży młodego Fina. Mikaelowi przyszło żyć w naprawdę burzliwych czasach i już od maleńkości w jego życiu obecna była przemoc. Po napadzie na wioskę, w którym zginęli jego rodzice, chłopiec trafił pod opiekę zielarki. Jej zawdzięczał swoje zainteresowanie medycyną i początki edukacji w miejscowej szkole katedralnej, które to przyczyniły się do wielu zawirowań w jego późniejszym życiu.

Młodego Mikaela z domu wygnała wojna i niebezpieczne znajomości, które nieopatrznie zawarł. Razem ze swoim przyjacielem opuszczają Finlandię i rozpoczynają wielką podróż przez kilka krajów europejskich. Dla każdego z przyjaciół podróż wygląda inaczej, w innych wydarzeniach biorą udział. Ciągle jednak towarzyszy im widmo wojny, wielkie przemiany społeczne, a nawet Inkwizycja.

Rzeczywiste wydarzenia historyczne w tle zawsze bardzo mnie cieszą, bo traktuję wtedy lekturę jako dodatkowo pouczającą i zawsze jakąś wiedzę z niej wynoszę. Niestety, mimo że książka "Mikael Karvajalka" miała być książką historyczną i właśnie to barwne tło miało być jej największą zaletą, zupełnie mi się ono nie podobało. Nie zostało ono dobrze przedstawione, rozbudowane i wyjaśnione. Autor skupił się na postaci głównego bohatera i opisał tylko mały fragment tamtej rzeczywistości, który bezpośrednio miał wpływ na chłopaka. Duży wpływ na to miała również narracja pierwszoosobowa. Czytelnik wie tylko to, co wie Mikael. A ten, pomimo swojej niezaprzeczalnej inteligencji i zdolności do bycia zawsze w centrum ważnych wydarzeń, nie potrafił przejrzeć wszystkich mechanizmów zdarzeń i nie wszystko do niego docierało.

Nie do końca przypadł mi też do gustu styl, w jakim książka została napisana. Mam wrażenie, że po trosze była ona kreowana na komedię, a to zupełnie mi tu nie pasowało. Niektórzy bohaterowie byli tak komiczni i nierealni, że psuli nawet najciekawszą akcję. Wydaje mi się, że tylko Mikaela można było traktować serio, a i to nie zawsze. Czasami zachowywał się tak idiotycznie i nierealnie, że nie mogłam w to uwierzyć. Bądź co bądź książka miała być i była o wojnie, ale ani ci bohaterowie ani akcja do wojny mi nie pasowała. Za mało tam było prawdy a za dużo komizmu.

http://ksiazki-z-gornej-polki.blogspot.com/2019/10/53-mika-waltari-mikael-karvajalka.html

"Mikael Karvajalka" opowiada historię życia i podróży młodego Fina. Mikaelowi przyszło żyć w naprawdę burzliwych czasach i już od maleńkości w jego życiu obecna była przemoc. Po napadzie na wioskę, w którym zginęli jego rodzice, chłopiec trafił pod opiekę zielarki. Jej zawdzięczał swoje zainteresowanie medycyną i początki edukacji w miejscowej szkole katedralnej, które to...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dość przypadkowy wybór, ale nie żałuję i z pewnością sięgnę po drugą część. Niewiele wiedziałem o Skandynawii z tamtego okresu więc fajnie było móc się przenieść w tamte rejony:) a tam właśnie zaczyna się ta powieść. Jednak nasz bohater nie ogranicza się do swych rodzinnych stron i szybko zostaje porwany przez niespokojny wiatr przemian z tamtego okresu i przeciągnięty przez pół europy. Mikael to dość specyficzna postać i nie każdemu przypadnie do gustu on i podejmowane przez niego decyzje. Mimo że nie można mu odmówić, tego że zwłaszcza biorąc pod uwagę miejsca i statusu z jakiego zaczynał osiągnął sporo to nieustannie ma się wrażenie, że brakuje mu trochę życiowej mądrości jego mniej rozgarniętego przyjaciela Antiego. Jest to powodem, że nieustannie pakuje się w tarapaty :).
Nie jest to książka jakoś szczególnie porywająca, ale czytało mi się ją przyjemnie i jak już pisałem nie żałuję poświęconego dla niej czasu.

Dość przypadkowy wybór, ale nie żałuję i z pewnością sięgnę po drugą część. Niewiele wiedziałem o Skandynawii z tamtego okresu więc fajnie było móc się przenieść w tamte rejony:) a tam właśnie zaczyna się ta powieść. Jednak nasz bohater nie ogranicza się do swych rodzinnych stron i szybko zostaje porwany przez niespokojny wiatr przemian z tamtego okresu i przeciągnięty...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka ta na pewno spodoba się miłośnikom historii i późnego średniowiecza, gdyż dużo tu informacji o XVI Europie. Tło historyczne ukazane bardzo dobrze, postacie dość barwne, a sploty akcji dość szybkie. Autor w ciekawy sposób przedstawił losy młodego Fina Mikaela i jego przyjaciela Anttiego.... Początek książki jest fantastyczny, pierwszy rozdział czyta się szybko, a opisane w nim historie są bardzo zabawne - śmiałam się dużo i lekki styl bardzo przypadł mi do gustu. Niestety wraz z każdym kolejnym rozdziałem robi się gorzej, a początkowa przyjemność czytania zmienia się powoli w nudę...ale tylko do mniej więcej połowy... potem jest trochę lepiej. Niektóre kwestie jednak mi się nie spodobały: bardzo drażniła mnie naiwność głównego bohatera, o ile na początku można wybaczyć, bo młody i niedoświadczony ,to potem budzi już tylko irytację. Bohater niestety nie uczy się na własnych błędach, nie wyciąga wniosków i mimo lat, jest jak dziecko we mgle. Drugą kwestią jest przedstawienie kobiet, mamy tutaj dwa typy albo piękną i podłą (trudniącą się najstarszym zawodem świata na dodatek; Genowefa, Ages), albo okrutnie, brzydką, chudą, ale za to z dobrym i czystym sercem (Barbara, Pirjo). Zabrakło choćby jednej postaci, która mogłaby być tzw. "fajną i ładną babką", chyba, że ktoś za taką uważa żonę karczmarza.... Jak dla mnie przerysowane i odrealnione. W życiu nie ma tylko czarnego i białego, ale są również wszystkie odcienie szarości. .. Kolejną kwestią są długie dialogi o polityce, wmieszane niby plotki, które powodują chaos. Nawet jak ktoś zna historię, to może się w tym wszystkim zagubić. Niemniej jednak książkę czyta się całkiem przyjemnie i jeśli przebrniemy przez dłużyzny, to uda nam się przeżyć całkiem interesującą przygodę.

Książka ta na pewno spodoba się miłośnikom historii i późnego średniowiecza, gdyż dużo tu informacji o XVI Europie. Tło historyczne ukazane bardzo dobrze, postacie dość barwne, a sploty akcji dość szybkie. Autor w ciekawy sposób przedstawił losy młodego Fina Mikaela i jego przyjaciela Anttiego.... Początek książki jest fantastyczny, pierwszy rozdział czyta się szybko, a...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wiek XVI to okres burzliwy. Reformacje, wojny chłopskie, inkwizycja zbierają swe żniwo na terytorium całej Europy. Jedną z ofiar jest kilkuletni chłopiec o imieniu Mikael, którego rodzice zostali zamordowani przez Jutów, podczas ataku na fińską wioskę Abo. Pod swój dach przyjmuje go Pani Pirjo, wioskowa znachorka, często zwana czarownicą. I możliwe że Mikael żyłby sobie szczęśliwie, jednakże pewne spotkanie oraz chęć niesienia pomocy swemu ludowi skutkuje tułaczką po świecie. Mikael będzie świadkiem najważniejszych wydarzeń tamtego okresu jakie będą miały miejsce zarówno w Paryżu, Niemczech czy Włoszech. Poza tym spotka na swej drodze znamienite osobistości, chociażby Erazma z Rotterdamu. I będzie wciąż nabywał niezbędną młodemu bakałarzowi wiedzę.

Wiek XVI to okres burzliwy. Reformacje, wojny chłopskie, inkwizycja zbierają swe żniwo na terytorium całej Europy. Jedną z ofiar jest kilkuletni chłopiec o imieniu Mikael, którego rodzice zostali zamordowani przez Jutów, podczas ataku na fińską wioskę Abo. Pod swój dach przyjmuje go Pani Pirjo, wioskowa znachorka, często zwana czarownicą. I możliwe że Mikael żyłby sobie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

-krwawa łaźnia sztokholmska (Stockholms blodbad)
-wojny chłopskie w NIemczech, :Urlich Schmid, Sebastian Lotzer, Christoph Schappeler, Tomasz Muntzer, Henryk Pfeiffer;
Omnia sunt communia! Wszystko jest wspólne!
- Sacco di Roma (wł. Złupienie Rzymu) – zdobycie i złupienie Rzymu w dniach 6–14 maja 1527

-krwawa łaźnia sztokholmska (Stockholms blodbad)
-wojny chłopskie w NIemczech, :Urlich Schmid, Sebastian Lotzer, Christoph Schappeler, Tomasz Muntzer, Henryk Pfeiffer;
Omnia sunt communia! Wszystko jest wspólne!
- Sacco di Roma (wł. Złupienie Rzymu) – zdobycie i złupienie Rzymu w dniach 6–14 maja 1527

Pokaż mimo to

Wpadło mi w ręce przypadkiem, a ze względu na przeczytanego dawno temu "Egipcjanina Sinuhe" już nie wypuściłem. Ta książka już tak nie zachwyciła, ale i nie zanudziła. Lubię styl autora - w specyficzny sposób odrealniony, zwłaszcza jeśli chodzi o opis myślenia głównego bohatera, który sprawia wrażenie pewnej naiwności, prostoduszności i nieporadności. Czytało się całkiem przyjemnie, aczkolwiek wymagało skupienia, ze względu na częste wplatanie kluczowych dla fabuły zdań w środek dość długich akapitów. Dlatego nadaje się raczej do czytania w łóżku niż w tramwaju.

Wpadło mi w ręce przypadkiem, a ze względu na przeczytanego dawno temu "Egipcjanina Sinuhe" już nie wypuściłem. Ta książka już tak nie zachwyciła, ale i nie zanudziła. Lubię styl autora - w specyficzny sposób odrealniony, zwłaszcza jeśli chodzi o opis myślenia głównego bohatera, który sprawia wrażenie pewnej naiwności, prostoduszności i nieporadności. Czytało się całkiem...

więcej

mniej

Pokaż mimo to