Spodziewałam się czegoś zupełnie innego i kompletnie nie przypadło mi do gustu, to co dostałam. Autor robiący z siebie ofiarę na większej części książki, kompletny brak równowagi i bezstronności. Chyba jeszcze nigdy się tak nie rozczarowałam reportażem z Czarnego.

Spodziewałam się czegoś zupełnie innego i kompletnie nie przypadło mi do gustu, to co dostałam. Autor robiący z siebie ofiarę na większej części książki, kompletny brak równowagi i bezstronności. Chyba jeszcze nigdy się tak nie rozczarowałam reportażem z Czarnego.

Bardzo dobrze napisany reportaż, o którym nie wiem co mam myśleć.
Lektura wciąga, czyta się szybko i przyjemnie, jednak temat przedstawiony jest z punktu widzenia autora, co utrudnia mi odbór tego dzeła.
Zgadzam się z innymi opiniami - zdecydowanie zabrakło tutaj omównienia terroryzmu, sztrzelanin w amoku i innych bardziej problematycznych tematów zwiażanych z posiadaniem i używaniem broni. Mam pewne wrażenie, że jest to celowe, gdyż sam autor nie był pewien z której strony i w jaki sposób te "rodzynki" ugryźć, co już w przy paru rozdziałach jest dostrzegalne.
Chociaż może jest to po prostu zaproszenie do dalszej dyskusji? Bardzo interesowało by mnie wznowienie, czy też bardziej rozszeżenie "Wolności i Spluwy".
Mimo wszystko jest to reportaż, z którym warto się zapoznać i by wyrobić sobie własną opinię na ten temat.

Bardzo dobrze napisany reportaż, o którym nie wiem co mam myśleć.
Lektura wciąga, czyta się szybko i przyjemnie, jednak temat przedstawiony jest z punktu widzenia autora, co utrudnia mi odbór tego dzeła.
Zgadzam się z innymi opiniami - zdecydowanie zabrakło tutaj omównienia terroryzmu, sztrzelanin w amoku i innych bardziej problematycznych tematów zwiażanych z posiadaniem...

Warto przeczytać. Tym bardziej, ze jak się dowiadujemy napisał ja Amerykanin żydowskiego pochodzenia (nie żebym coś miał przeciwko) glosujący na demokratów i na dodatek jak wynika - liberał. I jaki wyciągnął wniosek z tej podroży? Ano, ze warto być wolnym i .... posiadać broń. Przy pewnych ograniczeniach, oczywistych zresztą. Gdyby ktoś się nie domyślił - jestem zwolennikiem tzw. "powszechnego prawa do posiadania broni".

Warto przeczytać. Tym bardziej, ze jak się dowiadujemy napisał ja Amerykanin żydowskiego pochodzenia (nie żebym coś miał przeciwko) glosujący na demokratów i na dodatek jak wynika - liberał. I jaki wyciągnął wniosek z tej podroży? Ano, ze warto być wolnym i .... posiadać broń. Przy pewnych ograniczeniach, oczywistych zresztą. Gdyby ktoś się nie domyślił - jestem...

Dobra książka, jednak momentami tempo spadało.

Dobra książka, jednak momentami tempo spadało.

Na pewno w tej książce widzimy jakie jest stanowisko tej części amerykańskiego społeczeństwa, które broń posiada i nie akceptuje żadnych restrykcji z tym związanych. Owszem, niektóre argumenty dają do myślenia, ten reportaż nie jest czarno-biały. Książka pokazuje posiadaczy broni od tej mniej oczywistej strony, pozwala wejść „w ich głowy”, pokazuje jak myślą, jakimi argumentami się posługują. Za dużo tu jest jednak samego autora, jego refleksji i przekonań, przefiltrowanych oczywiście przez posiadany przez niego samego system wartości. Koniec końców odniosłam wrażenie, że Baum broni prawa białych mężczyzn w średnim wieku do posiadania swoich zabawek… bo całe te opowiadanie o kolekcjonerstwie to nic innego przecież jak zabawa dla dorosłych. Reportaż Dana Bauma jest dla mnie właśnie takim dorabianiem ideologii do chęci posiadania broni. A to robienie z tego nieszkodliwego hobby, a to odwoływanie się do myślistwa, a to wreszcie powoływanie się na prawo do samoobrony. Za dużo zachwycania się technicznymi szczegółami różnych modeli brani.

Na pewno w tej książce widzimy jakie jest stanowisko tej części amerykańskiego społeczeństwa, które broń posiada i nie akceptuje żadnych restrykcji z tym związanych. Owszem, niektóre argumenty dają do myślenia, ten reportaż nie jest czarno-biały. Książka pokazuje posiadaczy broni od tej mniej oczywistej strony, pozwala wejść „w ich głowy”, pokazuje jak myślą, jakimi...

Tu nie powinno być żadnej dyskusji. Tak jak masz prawo do życia tak tez masz prawo do obrony życia za pomocą współczesnej broni. A przykład USA wyraźnie pokazuje ze najmniej morderstw jest w tych stanach gdzie ludzie mogą sami się obronić ze swojej broni nie czekając na policje. Masakry zdarzają się w miejscach, gdzie jest zakaz wnoszenia broni, wiec wniosek jest bardzo oczywisty i nie ma tu żadnej wielkiej filozofii. Poza tym bron służy również do obrony przed tyrania rządów, którym zależy, aby nam obrzydzić i utrudnić do niej dostęp. Tylko żeby widzieć rzeczywistość taka, jaka ona jest, trzeba być trzeźwym, a nie upojonym lewicowymi/komunistycznymi ideologiami.

Tu nie powinno być żadnej dyskusji. Tak jak masz prawo do życia tak tez masz prawo do obrony życia za pomocą współczesnej broni. A przykład USA wyraźnie pokazuje ze najmniej morderstw jest w tych stanach gdzie ludzie mogą sami się obronić ze swojej broni nie czekając na policje. Masakry zdarzają się w miejscach, gdzie jest zakaz wnoszenia broni, wiec wniosek jest bardzo...

Prawo do posiadania broni w USA, to temat rzeka, coś, co elektryzuje nie tylko amerykanów. Temat zarówno polityczny jak i kulturowy czy nawet psychologiczny, bo można na to patrzeć z wielu stron. Wolny dostęp do broni intuicyjnie kojarzy się ze strzelaninami, samowolką obywateli i większym poczuciem strachu w społeczeństwie, ale #ToNieTakieProste, o czym przekonuje autor książki Dan Baum, który zabiera nas w bardzo nieoczywistą podróż po uzbrojonej Ameryce. 🇺🇸⚔️📖

Czego się spodziewać⁉

Podobnie jak wielu innych czytelników, spodziewałem się książki o strzelaninach, historii dostępu do broni i walki o to, aby to uregulować i powstrzymać fale przemocy, spodziewałem się krytyki pod adresem broni. A okazało się, że jest zupełnie inaczej, bo autor, chociaż jest zadeklarowanym demokratą i żydem (taka mieszanka konotuje raczej pacyfizm i odrazę do broni),sam jest pasjonatem broni, kolekcjonuje ją, bierze udział w polowaniach i doskonali się, jako strzelec. Dostajemy, zatem dosyć rzadko spotykaną perspektywę, która jest szalenie ciekawa i niewątpliwie jest wartością książki.
Autor postanawia przyjrzeć się z bliska użytkownikom i pasjonatom broni. Rozmawia z nimi, poznaje ich motywacje, argumenty, sposób życia i sposób podejścia do broni, bo ten jest różny. Pokazuje nam też świat organizacji zrzeszających entuzjastów broni, osób strzelających sportowo, osób sprzedających broń i kolekcjonerów. Wyłania się z tego mocno zróżnicowany obraz, ale pewne punkty wspólne wydają się powszechne – np. poglądy konserwatywne czy przejawianie syndromu oblężonej twierdzy.
Dan Baum potrafi w jednym akapicie podsunąć nam argument za tym, dlaczego regulowanie jakiegoś aspektu posiadania broni ma sens, po czym w tym samym akapicie ten argument zrównoważyć czymś przeciwnym i takie sytuacje pojawiają się w książce często. To nas nie utwierdza w żadnych przekonaniach a skłania do bardziej krytycznego myślenia i widzenia dwóch stron – dla mnie to bardzo ważna zaleta tej książki.

O czym przeczytamy⁉️
➡️O tym, jak wygląda świat dostępu do broni w USA, dowiemy się, że prawo do zakupu broni, to nie to samo, co prawo do noszenia broni a tą można nosić w sposób ukryty oraz w sposób odkryty i na każdy z nich trzeba mieć zezwolenie
➡️Przekonamy się, dlaczego tworzenie prawa przez osoby, które nie znają się na danej tematyce może zrobić krzywdę samemu prawu i zniechęcić do popierania go czy dalszych prac nad nim. Demokraci wykazali się spora dozą ignorancji i niewiedzy przy tworzeniu regulacji i tym samym utwierdzili swój negatywny obraz w oczach (najczęściej) konserwatywnych posiadaczy broni.
➡️O tym, że 2 poprawka do Konstytucji USA jest napisana tak mętnie, że może być wykorzystywana zarówno przez jedną jak i drugą stronę argumentacji
➡️O tym, że pomimo malejącej przestępczości, dostęp do broni jest coraz bardziej liberalizowany a utrzymywanie atmosfery zagrożenia wśród obywateli jest w interesie producentów i entuzjastów broni.
➡️Zobaczymy jak wygląda praca zbrojmistrzów w Hollywood, jak robione są strzelaniny w filmach, jakiej broni używa się w filmach i jak jest ona przygotowywana. To bardzo fajny rozdział, który niesie wiele zaskoczeń – np. to, że ponad 90% broni, którą widzimy na ekranach jest wykonana z gumy.
➡️Poznamy świat i specyficzne podejście do broni kolekcjonerów, pasjonatów broni maszynowej oraz osób uprawiających sportowo 3-guns i inne konkurencje ze strzelaniem w ruchu.
➡️Poznamy trochę rodzajów broni i ich specyfiki, dowiemy się, dlaczego karabinek AR-15 jest tak popularny i dlaczego na kursach obsługi broni zaleca się noszenie przy sobie dwóch sztuk broni.
➡️Zobaczymy, jaką logiką kierują się entuzjaści broni, poznamy ich argumenty, zarówno te bardzo radykalne i oderwane od rzeczywistości jak i te sensowne, podparte badaniami czy doświadczeniami.
➡️Dowiemy się, że większa czy mniejsza dostępność do broni nie ma odzwierciedlenia w statystykach dotyczących ilości ofiar broni palnej czy przestępstw z nią związanych, więc ten najbardziej intuicyjny argument przeciwników broni okazuje się chybiony. Poznamy też wiele innych ciekawych statystyk.
➡️Przeczytamy, dlaczego NRA (główna organizacja lobbująca za szerszym dostępem do broni),kieruje się dość pokrętną logiką i nie zawsze działa w interesie entuzjastów broni.
➡️Poznamy ciekawą organizację żydowską, lobbująca za nieograniczonym dostępem do broni, która przekonuje, że każde ludobójstwo (łącznie z holokaustem) było poprzedzone rozbrojeniem obywateli
➡️Razem z autorem weźmiemy udział w szkoleniach z obsługi oraz kursach na noszenie broni w kilku rożnych miejscach
➡️Dzięki rozmowie z byłym gangsterem, który (co ciekawe) zastrzelił kogoś w obronie własnej, poznamy świat broni z perspektywy przestępców
➡️Odwiedzimy niezliczone ilości sklepów i targów broni oraz namiotów myśliwych, gdzie poznamy punkt widzenia różnych osób
➡️Wreszcie, weźmiemy udział w eksperymencie autora, który przez cały okres pisania książki nosił przy sobie broń i opisywał, jaki ma to wpływ na jego zachowanie, psychikę, postrzeganie otoczenia czy stosunki z ludźmi – zobaczymy jego rozterki, przemyślenia, analizy.

Dla mnie książka, choć porusza drażliwy temat, na który każdy ma swoje własne zdanie, robi to w sposób bardzo uczciwy. To jest jej mocna stroną, że pokazuje jak ten temat jest nieoczywisty i na ile różnych aspektów trzeba spojrzeć, aby go ogarnąć. Stara się zrozumieć ludzi, którzy kochają broń i pokazać, że nie zawsze mają takie same motywacje. Dla jednych to narzędzie czy rodzaj zabezpieczenia miru domowego dla innych jest to manifest polityczny czy wręcz religia.

Prawo do posiadania broni w USA, to temat rzeka, coś, co elektryzuje nie tylko amerykanów. Temat zarówno polityczny jak i kulturowy czy nawet psychologiczny, bo można na to patrzeć z wielu stron. Wolny dostęp do broni intuicyjnie kojarzy się ze strzelaninami, samowolką obywateli i większym poczuciem strachu w społeczeństwie, ale #ToNieTakieProste, o czym przekonuje autor...

Ciekawe i całkiem obiektywne spojrzenie na fenomen dostępu do broni w USA. Autor prowadzi czytelnika przez wiele środowisk i grup, dla których spoiwem jest broń palna.
Polecam.

Ciekawe i całkiem obiektywne spojrzenie na fenomen dostępu do broni w USA. Autor prowadzi czytelnika przez wiele środowisk i grup, dla których spoiwem jest broń palna.
Polecam.

Tak właściwie ta książka świetnie ilustruje czemu nie przepadam za dziennikarstwem gonzo. Za dużo subiektywności, personalnych wypadów i wewnętrznych przemyśleń, co czyni tę książkę bardziej dziennikiem/pamiętnikiem niż reportażem. Tak po prawdzie wszystkim co z niej zapamiętaj jest 5 zasad i to, że faceci traktują swoje karabinki, do których można dokupować pierdylion akcesoriów jak dziewczynki lalki Barbie.

Tak właściwie ta książka świetnie ilustruje czemu nie przepadam za dziennikarstwem gonzo. Za dużo subiektywności, personalnych wypadów i wewnętrznych przemyśleń, co czyni tę książkę bardziej dziennikiem/pamiętnikiem niż reportażem. Tak po prawdzie wszystkim co z niej zapamiętaj jest 5 zasad i to, że faceci traktują swoje karabinki, do których można dokupować pierdylion...

Nie tylko dla znawców tematu. Napisane ładnym, płynnym językiem. Szacunek dla tłumacza, który zrobił świetną robotę.

Nie tylko dla znawców tematu. Napisane ładnym, płynnym językiem. Szacunek dla tłumacza, który zrobił świetną robotę.