Wojciech Nowicki

Bardzo subtelny esej o zbiorze fotografii z tzw. teki Schultza, próbujący uchwycić i zinterpretować niejednoznaczny zamysł jego powstania. Dla niewtajemniczonych - to kolekcja zdjęć wykonanych przez niemieckich fotografów na terenie okupowanego przez ich wojska Królestwa Polskiego w okresie I wojny światowej. Zbiór ten cechuje przede wszystkim zacięcie etnograficzno-gospodarczo-geograficzne. Osobiście nie do końca zgadzam się z hipotezą Autora, nie odrzucam jej całkowicie, ale - jak to bywa, kiedy analizujemy motywy czyichś działań - są one częstokroć o wiele bardziej złożone, niżbyśmy po latach mogli oceniać. Lektura, choć tematycznie dość trudna, to dzięki erudycji i dociekliwości Autora niezwykle ciekawa i wciągająca z każdym rozdziałem. Przyjmuje formę śledztwa, które i nas zaczyna pochłaniać. Bardzo lubię styl snucia opowieści przez Nowickiego, lubię śledzić jego tok rozumowania i daję mu się całkowicie zawładnąć. W sumie pozycja bardziej dla osób interesujących się antropologią I wojny światowej i jej wypartymi obrazami, niż samą fotografią jako taką.