Moja pierwsza książka Remarque'a i muszę przyznać, że ciężko mi się czytało ze względu na wydzierający się z każdej strony książki pesymizm, bezsens i to oczekiwanie, że zaraz zdarzy się coś złego i co gorsza nie widziałam nawet żadnego światełka w tunelu, że losy bohaterów mogą się w jakiś pozytywny sposób odmienić.
Doceniam "Łuk triumfalny" i uważam, że to książka wybitna. Końcówka jest niezwykle wciągająca i emocjonująca. Ale czy postać kobieca, czyli Joan musiała być aż tak irytująca? Kobieta działała mi na nerwy odkąd się pierwszy raz pojawiła na kartach powieści i trochę mi przypominała bohaterkę "Szelmostw niegrzecznej dziewczynki".
Powieść warta przeczytania. Jedna z tych, o których na pewno będę długo pamiętać.

Moja pierwsza książka Remarque'a i muszę przyznać, że ciężko mi się czytało ze względu na wydzierający się z każdej strony książki pesymizm, bezsens i to oczekiwanie, że zaraz zdarzy się coś złego i co gorsza nie widziałam nawet żadnego światełka w tunelu, że losy bohaterów mogą się w jakiś pozytywny sposób odmienić.
Doceniam "Łuk triumfalny" i uważam, że to książka...

Utalentowany niemiecki chirurg na uchodźstwie włóczy się po Paryżu A.D. 1938/39, pije i zadaje się z kobietą okrutną. Pod względem fabularnym nudy na pudy, ale za to jak napisane!

Utalentowany niemiecki chirurg na uchodźstwie włóczy się po Paryżu A.D. 1938/39, pije i zadaje się z kobietą okrutną. Pod względem fabularnym nudy na pudy, ale za to jak napisane!

Książka opowiada o znakomitym i inteligentnym chirurgu Ravicu, który jest uchodźcą z Niemiec i żyje bez dokumentów i meldunku we Francji. Pracuje nielegalnie w szpitalu, wykonując operacje za innych chirurgów, za co dostaje grosze, niektórzy pacjenci nawet nie wiedzą, że tak naprawdę operował ich inny człowiek. Ravic żyje z dnia na dzień, topiąc smutek w Calvadosu, niczego nie planując, nie marząc, bo wie, że wcześniej czy później i tak skończy w obozie koncentracyjnym. Jest tu też wątek miłosny i kryminalny. Klimatyczna i wzruszająca historia, która na długo zostanie w mojej pamięci.

Książka opowiada o znakomitym i inteligentnym chirurgu Ravicu, który jest uchodźcą z Niemiec i żyje bez dokumentów i meldunku we Francji. Pracuje nielegalnie w szpitalu, wykonując operacje za innych chirurgów, za co dostaje grosze, niektórzy pacjenci nawet nie wiedzą, że tak naprawdę operował ich inny człowiek. Ravic żyje z dnia na dzień, topiąc smutek w Calvadosu, niczego...

Książka uboga w akcję, za to bogata w przepięknie utkane przemyślenia.
Warta przeczytania.

Książka uboga w akcję, za to bogata w przepięknie utkane przemyślenia.
Warta przeczytania.

"Mroczny Paryż i Calvados"
Po wspaniałej powieści "Na Zachodzie bez zmian" długo nie minęło zanim sięgnąłem po drugą powieść Remarque`a. I to był strzał w dziesiątkę, to było jeszcze lepsze i uważam tę książkę za arcydzieło, a pisarza za mistrza niemieckiej literatury. Od początku powieść zaskakiwała niesamowitym klimatem i narracją. Paryż lat 30tych, główny bohater to niemiecki, nielegalny uchodźca, który nie chciał żyć w nazistowskiej ojczyźnie, przez to nie dostał wizy. Bohater musiał oglądać się przez ramię, był kilkukrotnie deportowany z kraju, ale wracał do Francji. Pracował nieoficjalnie jako chirurg, wykonywał skomplikowane operacje w imieniu miejscowych, ale otrzymywał ledwie małą część pieniędzy. Za bohaterem ciągnęła się ciężka przeszłość, tortury gestapo, był człowiekiem o mocnej konstrukcji psychicznej, ale uciekał w alkohol i cynizm. Wszystko w jego życiu zmieniło przypadkowe poznanie Joanny. Rzadko kiedy doceniam wątki romansowe, ale w tym przypadku pisarzowi udało się uchwycić niezwykłe i skomplikowane uczucie między bohaterami. Zresztą udała się cała fabuła, powieść była niezwykle dopracowana. W dodatku w przeddzień wybuchu II wojny światowej (jak zwykle piszę to z małej litery, w pełni świadomie) można było czytając poczuć to napięcie i nadchodzącą katastrofę. Końcówka była niezwykle poruszająca i utwierdziła mnie w przekonaniu, że to było arcydzieło.

"Mroczny Paryż i Calvados"
Po wspaniałej powieści "Na Zachodzie bez zmian" długo nie minęło zanim sięgnąłem po drugą powieść Remarque`a. I to był strzał w dziesiątkę, to było jeszcze lepsze i uważam tę książkę za arcydzieło, a pisarza za mistrza niemieckiej literatury. Od początku powieść zaskakiwała niesamowitym klimatem i narracją. Paryż lat 30tych, główny bohater to...

„Łuk triumfalny” to moja pierwsza książka Remarque’a. To klimatyczna opowieść o losach Ravica - niemieckiego uchodźcy, który nielegalnie przebywa w Paryżu i jako lekarz przeprowadza skomplikowane operacje. Akcja dzieje się chwilę przed wybuchem II Wojny Światowej.

Mamy tutaj duszny, pełen dymu i mocnego alkoholu klimat Paryża. Widzimy codzienność uchodźców, która jest pełna niepewności, rezygnacji, smutku i niezrozumienia. Akcja jest powolna, a urozmaiceniem dla przemyśleń głównego bohatera jest wątek romantyczny, którego nie mogłam znieść i spotkanie Ravica z jego dawnym oprawcą. Język tej książki jest dość trudny, taki wzniosły i poetycki.

Była to dla mnie lekka przeprawa, jednak koniec końców refleksje filozoficzne i wewnętrzne monologi głównego bohatera zrobiły na mnie największe wrażenie. Wszystko co związane z życiem uchodźcy też zostało świetnie nakreślone, natomiast cały wątek romantyczny z Joan zmęczył mnie okrutnie. Jest szansa, że do końca nie zrozumiałam, co autor chciał przekazać, ale ich ciągłe odtrącanie się i wracanie do siebie było tak strasznie teatralne, że aż ciężko było o tym czytać. Mocno obniżyło to moją ocenę.

Już tak podsumowując, jest to z pewnością literatura wysoka, która dla wielu może być trudna w odbiorze. Urzeka opisami Paryża i atmosferą zbliżającej się wojny. Generalnie, jest to taka książka, z której można zapisać sobie mnóstwo pięknych cytatów. W niektórych momentach treść jest jednym wielkim cytatem. Książka ma wiele wątków pobocznych, które odnoszą się do różnych osób i niektóre naprawdę chwytały za serce, czego nie mogę powiedzieć o wątku romantycznym, którego było tutaj zdecydowanie za dużo. Myślę, że może to być taka książka, którą mocniej docenię po czasie. Musi we mnie mocniej osiąść, a wtedy pewnie dostrzegę w niej więcej. W tej chwili uważam, że była dobra, ale nie poczułam do niej miłości, chociaż mocno na to liczyłam.
https://www.instagram.com/p/Cqc16b8NLqJ/

„Łuk triumfalny” to moja pierwsza książka Remarque’a. To klimatyczna opowieść o losach Ravica - niemieckiego uchodźcy, który nielegalnie przebywa w Paryżu i jako lekarz przeprowadza skomplikowane operacje. Akcja dzieje się chwilę przed wybuchem II Wojny Światowej.

Mamy tutaj duszny, pełen dymu i mocnego alkoholu klimat Paryża. Widzimy codzienność uchodźców, która jest...

Był czas kiedy namiętnie czytałam Ericha Marię Remarque'a, niemieckiego powieściopisarza, którego książki zostały zakazane przez władze III Rzeszy a sam autor musiał emigrować, najpierw do Szwajcarii, potem do USA. Zasłynął głównie książką "Na Zachodzie bez zmian", opisującą brutalność i bezwzględność I wojny światowej, w której brał czynny udział.
"Łuk triumfalny" to jedna z popularniejszych książek Remarque'a. Opowiada ona historię uchodźcy niemieckiego, Racika, który nielegalnie przebywa w Paryżu i który, jako doskonały chirurg, również nielegalnie przeprowadza trudne operacje za mniej zdolnych francuskich lekarzy.
Remarque w mistrzowski sposób opisuje atmosferę panującą w Paryżu w przededniu II wojny światowej:wszechobecną niepewność, lęk przed przyszłością a jednocześnie szal chwytania chwili i cieszenia się życiem, póki trwa. Przesiadujemy więc razem z Ravikiem i jego przyjacielem, Morozowem, w zadymionych, głośnych klubach paryskich, zaglądamy do obleganych domów publicznych oraz spacerujemy ulicami nocnego Paryża, po których włóczą się cienie ludzi uciekających przed swoimi wspomnieniami i zatrwożonymi tym, co ich czeka.
W powieści pozornie niewiele się dzieje. Utkana jest ona z codzienności, zwłaszcza uchodźczej. Ludzie ci, pozbawieni kraju, dobytku, przynależności, próbują wtopić się w trudną rzeczywistość. Wątkami, które wyciągają czytającego z tego pozornego letargu jest nietypowy, zagmatwany związek miłosny Ravika z Joanną Madou oraz wątek Haakego, dawnego oprawcy z berlińskiego gestapo, z którym Ravic też, niestety, się zetknął.
Remarque używa pięknego, wzniosłego, egzaltowanego języka poetyckiego, który jednych czytelników pociąga, innych odstrasza. Jednak w rozważaniach i rozmowach jego bohaterów zawarta jest cała prawda, małość i wielkość świata i człowieka.
Powieści Remarque'a są bardzo ludzkie. Nie znajdziemy tam czarno białych, sztucznie wykreowanych postaci. Bardzo po ludzku kochają, nienawidzą, szukają winy i wymierzają kary, cieszą się i lękają, są wierni ideałom albo zdradzaja. I za to bardzo Remarque'a cenię. To świetny obserwator rzeczywistości i znawca ludzkiej psychiki i duszy.
Od książki trudno się oderwać, potem siedzi w człowieku i przesącza się do wnętrza. Tak jak i francuski calvados, lejący się w "Łuku Triumfalnym" strumieniami 🙂 Bardzo polecam ♥️

Był czas kiedy namiętnie czytałam Ericha Marię Remarque'a, niemieckiego powieściopisarza, którego książki zostały zakazane przez władze III Rzeszy a sam autor musiał emigrować, najpierw do Szwajcarii, potem do USA. Zasłynął głównie książką "Na Zachodzie bez zmian", opisującą brutalność i bezwzględność I wojny światowej, w której brał czynny udział.
"Łuk triumfalny" to jedna...

Piękna, pełna emocji.

Piękna, pełna emocji.

Trudno o inną powieść tak przesiąkniętą atmosferą Paryża końca lat trzydziestych, a przy tym subtelną i romantyczną literaturę. Ciekawe, że autorem jest Niemiec, a nie Francuz. Ale to w końcu historia emigrantów więc optyka pisarza również skazanego na emigrację jest tutaj jak najbardziej na miejscu (chociaż Remarque wyemigrował do USA, a nie do Francji jak Ravik).

„Łuk triumfalny” to romans wszechczasów, przypominający nieco stylem „Casablancę” Michaela Curtiza. Ciemne chmury II wojny światowej nadciągające nad Europę wiszą nad głowami bohaterów ale są tylko tłem bo przecież to przede wszystkim powieść o trudnej miłości dwojga pogubionych ludzi w trudnych czasach.

Powieść ta zachwyciła mnie dawno temu, ale kiedy wróciłem do niej po latach podobała mi się już trochę mniej. Raził mnie trochę przesadnie sentymentalny, nieco manieryczny styl narracji, irytowały miejscami teatralne dialogi, sprawiające wrażenie deklamacji a nie swobodnej rozmowy. Ale nie zmienia to faktu, że nadal jest to wspaniała literatura.

znienacka.com.pl

Trudno o inną powieść tak przesiąkniętą atmosferą Paryża końca lat trzydziestych, a przy tym subtelną i romantyczną literaturę. Ciekawe, że autorem jest Niemiec, a nie Francuz. Ale to w końcu historia emigrantów więc optyka pisarza również skazanego na emigrację jest tutaj jak najbardziej na miejscu (chociaż Remarque wyemigrował do USA, a nie do Francji jak Ravik).

„Łuk...

Wszystko psuje wątek romantyczny - irytujący jak w "Idiocie" Dostojewskiego.

Wszystko psuje wątek romantyczny - irytujący jak w "Idiocie" Dostojewskiego.