Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Albo ta książka źle się zestarzała, albo przeczytałam ją o jakieś 10 lat za późno. Tak czy inaczej, wielkie rozczarowanie. Gdyby wyszła spod pióra księdza, pomyślałabym, że jest miejscami nawet niezła, choć wiadomo, z pewnym naleciałościami.

Natomiast po Kołakowskim, o którym w szkole słyszałam, że "wielkim filozofem jest" spodziewałam się treści rozwijających, skłaniających do myślenia i otwierających jakieś klapki w mózgu. Tymczasem "Mini wykłady..." okazały się w sporej części dziadkowatym gderaniem w stylu "kiedyś to było, teraz to nie ma" (z każdą serią coraz bardziej), poza tym zdecydowanie zbyt dużo w nich kościółkowania - w skrócie: jeśli coś "uzasadnione" jest "nauczaniem" Kościoła lub tym, że "Bóg tak chciał", to trzeba się z tym zgadzać, ewentualnie w skrajnych przypadkach liczyć na wyjaśnienia teologa lub kapłana, którzy są mądrzejsi; jeśli ktoś myśli inaczej, to jest np. "wyznawcą ideologii racjonalistycznej" :)))))

Biorąc pod uwagę biografię Kołakowskiego, śmiało można uznać, że przeszedł z jednej skrajności w drugą.

We wstępie książki widnieje informacja, że wykłady ukazywały się na bieżąco w "Gazecie Wyborczej" w formie felietonów. Mam wrażenie, że obecnie części z nich nie chciałby na swoich łamach nawet "Tygodnik Powszechny".

Za trzecią serię wykładów gwiazdka niżej. Ze względu na to, że nie były publikowane w prasie a prezentowane w telewizji, ich forma jest nieco inna; są dłuższe, pełne dygresji i niestety mało przystępne w czytaniu.

Albo ta książka źle się zestarzała, albo przeczytałam ją o jakieś 10 lat za późno. Tak czy inaczej, wielkie rozczarowanie. Gdyby wyszła spod pióra księdza, pomyślałabym, że jest miejscami nawet niezła, choć wiadomo, z pewnym naleciałościami.

Natomiast po Kołakowskim, o którym w szkole słyszałam, że "wielkim filozofem jest" spodziewałam się treści rozwijających,...

Są teksty dobre, są też średnie.
Chyba nie taki był cel redakcji Tygodnika Powszechnego, ale w sumie to po lekturze tego numeru odkryłam, że tak samo jak sam sens istnienia różnych organizacji religijnych i metod, którymi się posługują, równie bardzo odpycha mnie to, jak inteligentni i myślący ludzie robią różne fikołki logiczne, żeby się w tym jakoś odnaleźć i usprawiedliwić to, że nadal tam tkwią...

Są teksty dobre, są też średnie.
Chyba nie taki był cel redakcji Tygodnika Powszechnego, ale w sumie to po lekturze tego numeru odkryłam, że tak samo jak sam sens istnienia różnych organizacji religijnych i metod, którymi się posługują, równie bardzo odpycha mnie to, jak inteligentni i myślący ludzie robią różne fikołki logiczne, żeby się w tym jakoś odnaleźć i...

Ocena między 6,5 a 7/10.
Tytułem wstępu: od razu zaszczepiłam się na covid, do czego wszystkich zachęcam. Własne ewentualne dzieci chcę zaszczepić na wszystko co się da, tak szybko jak się da, do czego również wszystkich zachęcam. Mimo to, nie zostanę wielką fanką tej książki.

Seth Mnookin podjął się ważnego tematu i oparł się naprawdę solidnej bibliografii (ok. 20% objętości). Zaprezentowanych jest także wiele przypadków medycznych. Jednak ostatecznie coś nie zagrało.
Nie wiem, czy to kwestia tłumaczenia, ale autor ma dosyć ciężki i irytujący styl pisania, jakby chciał coś wytłumaczyć, ale mu nie wychodzi, bo za bardzo się wymądrza.

A rzecz, która mnie najbardziej drażni w tej książce, zdecydowanie nie jest kwestią tłumaczenia, tylko bucery autora. Naprawdę nie wiem, po co złośliwe wstawki zupełnie nie związane z tematem na temat antyszczepionkowców. To strasznie obniża poziom... Serio, naprawdę mnie nie interesuje, czy podczas procesu sądowego koszula Andrew Wakefielda pasowała mu do spodni, albo jaki rozmiar biustu ma jedna z twarzy powiązania sczepień z autyzmem... Jeśli chodzi o ludzi z drugiej strony barykady, komentarzy w tym stylu brak. To jakoś zupełnie nie współgra z deklarowanym uznaniem autora dla siły argumentów nauki. Pod tym względem tylko epilog się broni.

Ogólnie polecam, ale z braniem poprawki na styl.

Ocena między 6,5 a 7/10.
Tytułem wstępu: od razu zaszczepiłam się na covid, do czego wszystkich zachęcam. Własne ewentualne dzieci chcę zaszczepić na wszystko co się da, tak szybko jak się da, do czego również wszystkich zachęcam. Mimo to, nie zostanę wielką fanką tej książki.

Seth Mnookin podjął się ważnego tematu i oparł się naprawdę solidnej bibliografii (ok. 20%...