Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wiele rzeczy jest w ich życiu i pracy interesujących ale kiedy tego słuchałem to głównie krążyło mi w umyśle pytanie: "czy przypadkiem architekci nie uzurpowali sobie praw, których nie mieli?". Czy faktycznie zadaniem architektów jest przebudowywanie społeczeństwa i jego zmienianie? Czy oni faktycznie mają wiedzę i umiejętności, żeby próbować to robić (o ile ktokolwiek takowe ma)? I czy przypadkiem nie prowadzili eksperymentów na ludziach, które często kończyły się źle? I mówię nie tylko o Hansenach, którzy zresztą nie mieli zbyt wielu praktycznych możliwości wprowadzenia w życie swoich pomysłów - jednak w latach powojennych podobne idee doczekały się realizacji w wielu miejscach na Świecie: Brasilia, New Delhi, mega-osiedla pod Rzymem, w Marsylii, w USA i w Wielkiej Brytanii. Czy to przyniosło pozytywne rezultaty czy może doprowadziło do społecznej tragedii? Zdania są podzielone, także i w przypadku zrealizowanych osiedli Hansenów, przy czym oni, jeszcze bardziej niż realizacje na Świecie, musieli walczyć nie tylko z ideą ale także i z tragiczną jakością realizacji i wymuszonymi, nieżyciowymi normatywami. Mimo tych podzielonych zdań wydaje mi się (na ile ja mam o tym wiedzę),że przynajmniej w kilku miejscach na Świecie osiedla z tego okresu się wyburza, więc chyba przeważają oceny negatywne, choć uczciwie trzeba przyznać, że stosujemy dzisiejsze miary do projektów z lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych, kiedy zarówno możliwości jak i wymagania mieszkańców były inne. A jednak czuję jakiś wewnętrzny opór przed ideami takimi jak hansenowski Linearny System Ciągły, który wygląda mi na szalony i niebezpieczny eksperyment społeczny w skali całego narodu. Nawet zastanawianie się nad czymś takim wygląda mi na groźne. Ale może my jednak cały czas nie umiemy myśleć w skali globalnej? Z drugiej strony: eksperyment w skali miasteczka może się skończyć katastrofą w skali miasteczka, eksperyment globalny może się skończyć globalną katastrofą. Sam nie wiem.