Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mam chyba tak jak śpiewa Muniek Staszczyk w piosence pt. „Warszawa”: „Jesienią zawsze myślę o latach Tak starych, jak te kamienice[…]” Gdy nadchodzi ten czas, moje myśli jeszcze bardziej krążą wokół przeszłości mojego ukochanego Wrocławia. Może dzieje się tak dlatego, że wychowałem się na pograniczu Starego Miasta i Śródmieścia, niedaleko przedwojennych kamienic, w których piwnicach jako dziecko nie raz szukałem skarbów i bawiłem się w „chowanego”. Często zastanawiałem się: dlaczego obok tej pięknej, zaniedbanej, kamienicy stoi blok „z innej epoki” ? Dopiero dzisiaj, mądrzejszy i bardziej świadomy miejsc, które kiedyś były dla mnie czymś zwykłym i codziennym, doceniam ich magię. Joannę Mielewczyk pokochałem najpierw jako aksamitny, radiowy, głos, teraz zostałem także jej wielbicielem jako pisarki. Szkoda, że nie znam jej osobiście, bo mielibyśmy wiele wspólnych tematów, które być może byłyby zalążkiem kolejnych jej książek… „Kamienice” to lektura obowiązkowa dla wszystkich miłośników Wrocławia i moim zdaniem powinna stać się lekturą szkolną (choćby dla chętnych),ponieważ uczy wrażliwości, właściwych postaw i człowieczeństwa. To nie jest kolejna historia jakiegoś miasta. Autorce udało się coś więcej. Przy okazji opisywania kolejnych miejsc i bohaterów zwraca uwagę na rzeczy, które mimo zmieniających się czasów, granic i systemów politycznych są (i winny być ponadczasowe) takie jak: przyjaźń, brak obojętności na cierpienie i przyzwoitość. To jest książka, która zostanie ze mną na długo. Pani Mielewczyk sprawiła, że kolejne „białe plamy” w mej świadomości i pamięci Miasta zniknęły na zawsze, za co jej dziękuję. Gorąco polecam !