Joanna Mielewczyk

I znów z różnych stron słyszy: ufaj dziecku, ono wie, i nie ufaj dziecku, ono nie wie. Dokarmiaj i nie dokarmiaj. Karm tak długo, jak chce, ...

I znów z różnych stron słyszy: ufaj dziecku, ono wie, i nie ufaj dziecku, ono nie wie. Dokarmiaj i nie dokarmiaj. Karm tak długo, jak chce, karm pół godziny. Karmienie jest w głowie – mówią. Więc walczy. Kosztem siebie. I nie wie, co jest gorsze: czy to, że nie karmi, czy to, że wszyscy chcą ją w tym oceniać.

Przyznaje, że stawianie zaangażowanych ojców na piedestale sprawia, że czuje się niekomfortowo. Bo jak to? Coś, co powinno być zupełnie natu...

Przyznaje, że stawianie zaangażowanych ojców na piedestale sprawia, że czuje się niekomfortowo. Bo jak to? Coś, co powinno być zupełnie naturalne, czyli fakt, że tata zajmuje się swoim dzieckiem, że mąż, partner jest mężem, partnerem i buduje związek z osobą, z którą chce ten związek tworzyć, zaskakuje? Tak powinno być! Dlatego nie zamierza wdrapywać się na piedestał. Krytykuje za to brak zaangażowania.