Styl typowy dla Canavan, przyjemny, płynie się przez opowiadania. Duży plus dla wydawcy za czcionkę i fajny papier.
Co w nich znalazłam, że lepiej zaczekać na wynik swoich działań niż od nich uciekać z niepełną oceną sytuacji, nie dać sobie wmówić, że jest się mało wartym i nie jest się dobrym w swojej sztuce.
Nie ignorujmy młodych, tych porywczych, irracjonalnych, szybko się nudzących i nie radzących sobie z własną agresją, moralność czasem nas stopuje, nawet kosztem tragedii innych. Czasem warto się otrząsnąćm by nie doprowadzić do takiej eskalacji mocy, skupionej w jednym człowieku i źle użytej.
Po cichu każdy z nas marzył o miejscu, gdzie czas by płynął wolniej, by mieć dosyć czasu na własne przyjemności i rozwijanie talentu i pasji, ale czy zauważymy w porę, że zawsze jest coś za coś.
Czy kiedyś zastanawialiście się, czy są istoty mające moce polegające na życiu na śmierci? Przed kapitanem otwierają się oczy na nowe istoty, zaczyna rozumieć po części z kim i z jaką mocą ma doczynienia i widzi, że można będąc zmęczonym życiem, na sam koniec zadbać o spokój dla większej ilości świata.
Nie raz się zastanawiałam nad funkcjonowaniem i przedmiotami znajdującymi się w biurze rzeczy znalezionych, a tu widzimy , że przypadkowe przygarnięcie nie swojej rzeczy, chcąc by było nadal użyteczne może splatać psikusa, może I mogła wykorzystać tak jak jej sugerowano ową sytuację, ale zakończenie bądź co bądź było dobre dla bohaterki.

Styl typowy dla Canavan, przyjemny, płynie się przez opowiadania. Duży plus dla wydawcy za czcionkę i fajny papier.
Co w nich znalazłam, że lepiej zaczekać na wynik swoich działań niż od nich uciekać z niepełną oceną sytuacji, nie dać sobie wmówić, że jest się mało wartym i nie jest się dobrym w swojej sztuce.
Nie ignorujmy młodych, tych porywczych, irracjonalnych, szybko...

Niezależne opowiadania mniej lub bardziej nawiązujące do światów wykreowanych przez Trudi Canavan w innych utworach. Idealna kompilacja do pociągu czy na przerwę między lekcjami.

Niezależne opowiadania mniej lub bardziej nawiązujące do światów wykreowanych przez Trudi Canavan w innych utworach. Idealna kompilacja do pociągu czy na przerwę między lekcjami.

Pozycja która zawiera w sobie kilka opowiadań. Jedne z nich bardziej ciekawe, drugie niekoniecznie, lecz po przeczytaniu mam wrażenie, jakby te opowiadania były nie dokończone i brakuje jakiegoś zakończenia.

Pozycja która zawiera w sobie kilka opowiadań. Jedne z nich bardziej ciekawe, drugie niekoniecznie, lecz po przeczytaniu mam wrażenie, jakby te opowiadania były nie dokończone i brakuje jakiegoś zakończenia.

Przyjemna książka do przeczytania w jeden wieczór. Szkoda tylko, że nie ma w niej tak dwóch-trzech opowiadań więcej bo może wtedy wydawnictwo nie musiałoby się uciekać do zabiegów pogrubiających książkę (duża czcionka, grube kartki). Historie zawarte w tym malutkim tomiku można podzielić na te ze świata dobrze znanego nam z Trylogii Czarnego Maga, oraz te współczesne, których akcja toczy się w "naszych czasach". Zdecydowanie te współczesne bardziej przypadły mi do gustu. Szkoda, że autorka nie pisze więcej takich opowiadań bo ewidentnie ma do tego talent.

Przyjemna książka do przeczytania w jeden wieczór. Szkoda tylko, że nie ma w niej tak dwóch-trzech opowiadań więcej bo może wtedy wydawnictwo nie musiałoby się uciekać do zabiegów pogrubiających książkę (duża czcionka, grube kartki). Historie zawarte w tym malutkim tomiku można podzielić na te ze świata dobrze znanego nam z Trylogii Czarnego Maga, oraz te współczesne,...

Szepty dzieci mgły to kilka niezależnych opowiadań (jedno pochodzi ze świata znanego z trylogii czarnego maga). Podobały mi się wszystkie z wyjątkiem tytułowego, które jak dla mnie jest po prostu za krótkie. Pomysły na poszczególne historie są ciekawe i zapadają w pamięć. Czwarte opowiadanie z motywem podróży w czasie jest moim zdaniem najlepsze. Całość jest naprawdę krótka (200 stron sporą czcionką),ale zapewnia przyjemną rozrywkę na kilka godzin. Od siebie polecam, 7/10.

Szepty dzieci mgły to kilka niezależnych opowiadań (jedno pochodzi ze świata znanego z trylogii czarnego maga). Podobały mi się wszystkie z wyjątkiem tytułowego, które jak dla mnie jest po prostu za krótkie. Pomysły na poszczególne historie są ciekawe i zapadają w pamięć. Czwarte opowiadanie z motywem podróży w czasie jest moim zdaniem najlepsze. Całość jest naprawdę krótka...

"Szepty Dzieci Mgły" to zbiór 5 opowiadań z magią w tle.
Oto one:
1. Szepty dzieci mgły
2. Szalony Uczeń
3. Markietanka
4. Przestrzeń dla siebie
5. Biuro Rzeczy Znalezionych

Pierwsze dwa opowiadania mnie nie porwały. Trzecie było całkiem ciekawe, miało swój urok. Moje serce skradły natomiast dwa ostatnie - bardziej współczesne.
W 'Przestrzeni dla siebie' znajdziemy magiczny pokój rozciągający czas, a w 'Biurze Rzeczy Znalezionych' osobę. która wzięła coś, co nie powinno być jej. Oba opowiadania są BARDZO wciągające. Oba dają do myślenia.

Jednocześnie ciekawym zabiegiem jest zamieszczanie po każdym tekście posłowia autorki. Opisuje w nim skąd wzięło się dane opowiadanie i zadaje sobie (i czytelnikom) trafne pytania dotyczące tych tekstów.

"Szepty Dzieci Mgły" to zbiór 5 opowiadań z magią w tle.
Oto one:
1. Szepty dzieci mgły
2. Szalony Uczeń
3. Markietanka
4. Przestrzeń dla siebie
5. Biuro Rzeczy Znalezionych

Pierwsze dwa opowiadania mnie nie porwały. Trzecie było całkiem ciekawe, miało swój urok. Moje serce skradły natomiast dwa ostatnie - bardziej współczesne.
W 'Przestrzeni dla siebie' znajdziemy...

Gruba okładka, grube kartki, wielkie litery - wszystko po to, żeby książka wydawała się znacznie obszerniejsza, niż jest w rzeczywistości. Bo tak naprawdę można ją przeczytać w 2-3 godziny i... od razu zapomnieć.
Żadne z pięciu zawartych w tomiku, krótkich opowiadań zupełnie niczym się nie wyróżnia. Jasne - są takie, które od pozostałych są zdecydowanie ciekawsze i można je nawet czytać z lekkim zainteresowaniem, ale to tyle - ciężko szukać tu czegokolwiek, co mogłoby zapadać w pamięć.
Nie jest źle, ale tym bardziej nie jest też i dobrze. Ot, taka z tego trochę książka do czytania... nie wiem, przy moczeniu nóg może, chociaż i wtedy można by znaleźć sobie jakieś ciekawsze zajęcie.

Gruba okładka, grube kartki, wielkie litery - wszystko po to, żeby książka wydawała się znacznie obszerniejsza, niż jest w rzeczywistości. Bo tak naprawdę można ją przeczytać w 2-3 godziny i... od razu zapomnieć.
Żadne z pięciu zawartych w tomiku, krótkich opowiadań zupełnie niczym się nie wyróżnia. Jasne - są takie, które od pozostałych są zdecydowanie ciekawsze i można je...

Kilka bardzo krótkich opowiadań - w moim odczuciu - niezbyt ciekawych ani odkrywczych. Samo wydanie jest ładne, ale niestety jest to przerost formy nad treścią - gruba okładka i okropnie grube kartki oraz bardzo duża czcionka. Wydaje się, że książka jest obszerniejsza (że zawiera więcej treści) – a tu ogromne rozczarowanie. Przeczytałam całość za jednym podejściem (i to bynajmniej nie dlatego, że opowiadania mnie tak pochłonęły). Może nie żałowałabym tak wyrzuconych pieniędzy - gdyby książka zawierała więcej opowiadań.

Kilka bardzo krótkich opowiadań - w moim odczuciu - niezbyt ciekawych ani odkrywczych. Samo wydanie jest ładne, ale niestety jest to przerost formy nad treścią - gruba okładka i okropnie grube kartki oraz bardzo duża czcionka. Wydaje się, że książka jest obszerniejsza (że zawiera więcej treści) – a tu ogromne rozczarowanie. Przeczytałam całość za jednym podejściem (i to...

Nie, nie, nie... Nie pamiętam, kiedy czytałam inna równie słabą książkę. Jest to zbiór opowiadań. Praktycznie przy każdym w pewnym momencie miałam wrażenie, że "coś się teraz zacznie dziać". I co? I nic. Bo przewracam kartkę i okazuje się, że to już koniec.
Jedna z najgorszych książek jakie w życiu czytałam.

Nie, nie, nie... Nie pamiętam, kiedy czytałam inna równie słabą książkę. Jest to zbiór opowiadań. Praktycznie przy każdym w pewnym momencie miałam wrażenie, że "coś się teraz zacznie dziać". I co? I nic. Bo przewracam kartkę i okazuje się, że to już koniec.
Jedna z najgorszych książek jakie w życiu czytałam.

To mój pierwszy kontakt z twórczością pani Canavan.
O ile pierwsze opowiadanie to nic szczególnego tak im dalej tym lepiej. Chętnie sięgnę po dłuższe pozycje autorki.
I owszem, można się czepiać sztucznego pompowania książki - bardzo gruby papier, spora czcionka - ale mi to nie umniejsza wartości samej pozycji.

To mój pierwszy kontakt z twórczością pani Canavan.
O ile pierwsze opowiadanie to nic szczególnego tak im dalej tym lepiej. Chętnie sięgnę po dłuższe pozycje autorki.
I owszem, można się czepiać sztucznego pompowania książki - bardzo gruby papier, spora czcionka - ale mi to nie umniejsza wartości samej pozycji.