Jest 2023 rok. Dziecko w 3 klasie, które musi przeczytać ten szajs urodziło się w 2014 roku. Książka jest z 1948 roku! Napisana tak archaicznym językiem, że nawet ja, czterdziestoparolatek znający realia wiejskie (wykopki, łowienie ryb, bociany na dachach, radła, motyki, pokrzywy dla świń) nie jestem w stanie przebić się przez ten niezrozumiały bełkot. Słowa, których nikt dziś nie używa i nie użyje. Szyk zdań taki, którego dziś nikt nie używa. Dziewięciolatek, który poznaje świat, uczy się czytać i pisać nagle jest rzucony w średniowieczną przeszłość. Czego on się z tego nauczy?! NICZEGO! Chciałbym wiedzieć, czym kierują się decydenci, którzy dalej uważają, że to jest lektura do III klasy w dzisiejszych czasach. Ta książka, co najwyżej, powinna być przerabiana jako ciekawostka literacka do jakieś analizy literackiej.

Omijać! Nic mnie tak ostatnio nie wkurzyło jak męczące się dziecko, które próbuje się przez to przebić. Jeżeli ktoś wystawia tej książce wysoką ocenę powinien iść do geriatry, bo pewnie strzyka mu w kolanach a na książkę patrzy przez różowe okulary sentymentu. Ja patrzę przez pryzmat współczesnego, zmuszonego do jej czytania czytelnika w wieku 9 lat.

Jest 2023 rok. Dziecko w 3 klasie, które musi przeczytać ten szajs urodziło się w 2014 roku. Książka jest z 1948 roku! Napisana tak archaicznym językiem, że nawet ja, czterdziestoparolatek znający realia wiejskie (wykopki, łowienie ryb, bociany na dachach, radła, motyki, pokrzywy dla świń) nie jestem w stanie przebić się przez ten niezrozumiały bełkot. Słowa, których nikt...

Sięgnęłam po tę książkę, żeby poczytać coś „innego” córce na dobranoc. To był strzał w dziesiątkę. Fakt, słownictwo jest dość trudne. Przekładałyśmy ją sobie jednak od razu z polskiego na polski (niektóre słowa to aż sama z ciekawości sprawdziłam w internecie). Miłość ludzi do zwierząt i zwierząt do ludzi jest tam tak pięknie pokazana, że nie da się nie pokochać tych bohaterów. Doceniam również niesamowite poczucie humoru autorki. Dla Nas 10/10.

Sięgnęłam po tę książkę, żeby poczytać coś „innego” córce na dobranoc. To był strzał w dziesiątkę. Fakt, słownictwo jest dość trudne. Przekładałyśmy ją sobie jednak od razu z polskiego na polski (niektóre słowa to aż sama z ciekawości sprawdziłam w internecie). Miłość ludzi do zwierząt i zwierząt do ludzi jest tam tak pięknie pokazana, że nie da się nie pokochać tych...

Na warsztat bierzemy "Kajtkowe przygody" Marii Kownackiej. Jest to lektura dla klas 1-3 (bodajże 3 klasa) i jeśli dobrze pamiętam, była nią już w czasach kiedy chodziłem do podstawówki (30 lat temu...). To stosunkowo krótka (nasze wydanie ma ok. 80 stron) książka, wydana w 1948 roku i traktująca o perypetiach Kajtka, czyli młodego bociana, który musiał zostać w Polsce na zimę. Nie mógł odlecieć do Afryki, ponieważ wypadł z gniazda i uszkodził skrzydło - na szczęście kiedy wszystkie bociany odleciały zaopiekowali się nim gospodarze, u których znajdowało się jego rodzinne gniazdo. Książka może być ciekawa dla dzieci nie tylko dlatego, że opisuje kontakty z przyrodą i (ówczesne) życie na wsi, ale także dlatego, że narratorem jest sam bocian Kajtek. Nasze dzieci z ciekawością słuchały o tym jak sceny z życia wsi postrzegał niedoświadczony bocian - wiele z tych rzeczy było dla nich zupełnie obcych, podobnie jak dla niego (dla mnie zresztą też, kiedy czytałem to w dzieciństwie). Kajtek obserwował (często dość krytycznie) np. wykopki czy suszenie lnu, a nawet brał udział w oraniu pola traktorem. Opisywał też innych mieszkańców gospodarstwa i okolic, a także jakie miał z nimi przejścia. Książka jest fajna (nawet pomijając sentyment),ale wydaje mi się, że 3 klasa to już absolutnie ostatni moment na jej przeczytanie - choć nie wykluczam, że to już nawet za późno, przecież teraz dzieci dorastają na czymś zupełnie innym niż choćby "w moich czasach" i niekoniecznie ich to zainteresuje. A jeśli nie interesuje, to niech przynajmniej poćwiczą czytanie na niej ;) Daję 6/10, bo dzieci słuchały z zainteresowaniem i nie trzeba było tłumaczyć aż tyle, co w przypadku "Plastusiowego pamiętnika".

Na warsztat bierzemy "Kajtkowe przygody" Marii Kownackiej. Jest to lektura dla klas 1-3 (bodajże 3 klasa) i jeśli dobrze pamiętam, była nią już w czasach kiedy chodziłem do podstawówki (30 lat temu...). To stosunkowo krótka (nasze wydanie ma ok. 80 stron) książka, wydana w 1948 roku i traktująca o perypetiach Kajtka, czyli młodego bociana, który musiał zostać w Polsce na...

Fajnie opisane przygody tytułowego bociana Kajtk a także opisane wiele prac na wsi.

Jeżeli książka potrafiła zainteresować 3-letniego chłopca to musi znaczyć, że przygody są ciekawe.

Fajnie opisane przygody tytułowego bociana Kajtk a także opisane wiele prac na wsi.

Jeżeli książka potrafiła zainteresować 3-letniego chłopca to musi znaczyć, że przygody są ciekawe.

W dzieciństwie prawie zawsze sporą część lata spędzałem u rodziny na wsi. Po przeczytaniu "Kajtkowych przygód" chodziliśmy z kuzynkami pod bocianie gniazda szukając jakiegoś kontuzjowanego biedaka by go przygarnąć i wyleczyć.
Niestety (tylko dla nas oczywiście) nigdy takowego nie znaleźliśmy, bociany zdrowe jak rydze odlatywały w komplecie, a my z utęsknieniem czekaliśmy na następne lato :)

Urocza książeczka, z humorem pokazująca perypetie tytułowego Kajtka i jego "duchową przemianę".

W dzieciństwie prawie zawsze sporą część lata spędzałem u rodziny na wsi. Po przeczytaniu "Kajtkowych przygód" chodziliśmy z kuzynkami pod bocianie gniazda szukając jakiegoś kontuzjowanego biedaka by go przygarnąć i wyleczyć.
Niestety (tylko dla nas oczywiście) nigdy takowego nie znaleźliśmy, bociany zdrowe jak rydze odlatywały w komplecie, a my z utęsknieniem czekaliśmy...

To była moja pierwsza samodzielnie przeczytana i wymęczona książka..... Sentymencik pozostał....

To była moja pierwsza samodzielnie przeczytana i wymęczona książka..... Sentymencik pozostał....

Książkę czytałam po raz pierwszy. Musiałam wiele rzeczy tłumaczyć mojej 7-latce. Myślę, że za szybko po nią sięgnęłam, no ale wpadła mi w ręce więc przeczytałam. Ogólnie historia jest bardzo pogodna, opowiedziana oczami boćka Kajtka, który swoją drogą ma oryginalne poczucie humoru.Ja czytając się uśmiechałam pod nosem, jednak córka nie bardzo wiedziała z czego mama się śmieje. Polecam książkę dla starszych dzieci - dowiedzą się jak kiedyś żyło się na wsi.

Książkę czytałam po raz pierwszy. Musiałam wiele rzeczy tłumaczyć mojej 7-latce. Myślę, że za szybko po nią sięgnęłam, no ale wpadła mi w ręce więc przeczytałam. Ogólnie historia jest bardzo pogodna, opowiedziana oczami boćka Kajtka, który swoją drogą ma oryginalne poczucie humoru.Ja czytając się uśmiechałam pod nosem, jednak córka nie bardzo wiedziała z czego mama się...

Książka „Kajtkowie przygody” - Maria Kownacka to kolejna książka dla dzieci. Pięknie wydana i zilustrowana . Nie zbyt długa .Z pewnością nie sprawi trudności nawet najmłodszemu czytelnikowi.
Bohaterem książki jest bocian Kajtek który postanowił zostać na zimę w kraju.
Zabawna pełna humoru opowieść . Oby została na długo w kanonie lektur klas podstawowych .
Polecam i małym i dużym. Do takich książek warto powrócić.

Książka „Kajtkowie przygody” - Maria Kownacka to kolejna książka dla dzieci. Pięknie wydana i zilustrowana . Nie zbyt długa .Z pewnością nie sprawi trudności nawet najmłodszemu czytelnikowi.
Bohaterem książki jest bocian Kajtek który postanowił zostać na zimę w kraju.
Zabawna pełna humoru opowieść . Oby została na długo w kanonie lektur klas podstawowych .
Polecam i...

Książka znaleziona podczas porządków na poddaszu :) Miałem ją za lekturę w szkole podstawowej, jednak nigdy jej nie przeczytałem całej :D [(być może ze względu na użyte w książce słownictwo, z niektórymi wyrazami (czytając teraz) miałem problem w ich rozumieniu.)]
Po przeczytaniu książki, moja krótka opinia brzmi : Bardziej w książce są opisane prace na roli, życie we wiosce niż tytułowe "Kajtkowe przygody " :) Mi to można powiedziec przypadło do gustu ale jako lektura dla szkoły podstawowej to nie wiem, czy jest to dobra książka :) Tak jak wcześniej napisałem niektóre słowa są pisane "starym" Polskim językiem i z tym jest główny mankament. No i również tytułowych przygód mało, ale na plus opisana praca na roli :)

Książka znaleziona podczas porządków na poddaszu :) Miałem ją za lekturę w szkole podstawowej, jednak nigdy jej nie przeczytałem całej :D [(być może ze względu na użyte w książce słownictwo, z niektórymi wyrazami (czytając teraz) miałem problem w ich rozumieniu.)]
Po przeczytaniu książki, moja krótka opinia brzmi : Bardziej w książce są opisane prace na roli, życie we...

Książka, którą otrzymałem za dobre wyniki w nauce w drugiej klasie podstawówki w 1996r. Bardzo lubiłem to czytać wtedy, a obecnie również mi się podoba. Ładnie ukazane życie na polskiej wsi z okresu (tak na oko) połowy ubiegłego wieku. Tylko obawiam się, że współczesne dzieci niewiele by zrozumiały z opisów przeróżnych prac i zajęć jakimi parają się bohaterowie. Sam, choć miałem dziadków na wsi i wiele widziałem, nie rozumiałem np. opisu pozyskiwania lnu bo nigdy się z czymś takim nie spotkałem.

Książka, którą otrzymałem za dobre wyniki w nauce w drugiej klasie podstawówki w 1996r. Bardzo lubiłem to czytać wtedy, a obecnie również mi się podoba. Ładnie ukazane życie na polskiej wsi z okresu (tak na oko) połowy ubiegłego wieku. Tylko obawiam się, że współczesne dzieci niewiele by zrozumiały z opisów przeróżnych prac i zajęć jakimi parają się bohaterowie. Sam, choć...