Polska pisarka, tłumaczka z jęz. rosyjskiego, autorka "Dziennika Dziecięcego" redagowanego w czasie powstania warszawskiego, sztuk scenicznych i słuchowisk radiowych dla dzieci. Współpracowała z czasopismem "Płomyk", na łamach którego debiutowała w 1919 roku[1]. Na wniosek dzieci została Kawalerem Orderu Uśmiechu. W roku 1979 w plebiscycie czytelników "Płomyka" otrzymała "Orle Pióro".
Plastuś trochę się zestarzał, ale jego przygody ciągle bawią.
Książka- muzeum, z którego dzieci dowiedzą się, do czego służyła stalówka i scyzoryk, że piórem trudno się pisało i łatwo było o kleksa, a do szycia warto używać gadżetu babci - naparstka. Gałganki to różne materiały, kawałki tkaniny, a miednica to nie część ciała, tylko miska:) Takie ciekawostki dla dzisiejszych smatfonowych dzieci:)
Kochany Plastuś! Jego przygody zawdzięczamy Marii Kownackiej która jest oczywiście twórczynią.
Plastuś powstał z plasteliny i mieszka w piórniku Tosi wraz z innymi przyborami szkolnymi.
Przygody Plastusia są rewelacyjne. Uczą one wrażliwości, empatii, szacunku do innych rzeczy a także zrozumienia i wywołują uśmiech na twarzy.
Szczerze mówiac, jest to chyba najlepsza lektura szkolna w klasach 1 - 3 pod każdym względem. Teraz po wielu latach dostrzegam jak bardzo fantastyczna jest ta książka. Uczy ona dzieci wszystkiego, co jest po prostu ważne. Ode mnie 10/10 i lecę po kolejne części Plastusia ; )