Diabeł na wieży

„Diabeł na wieży” to ciekawy zbiór opowiadań, w którym bardzo podobało mi się połączenie gotyckiego klimatu z rozwiązywaniem zagadek kryminalnych. Opowiadania łączy postać Domenica Jordana, który jest postacią intrygującą, bowiem nie wiele o nim wiemy, ale świetnie wpasowuje się w ten klimat i według mnie jest jedną z mocniejszych stron tego zbioru. Tytułowe opowiadanie podobało mi się najbardziej, ponieważ zawierało w sobie bardzo ciekawą zagadkę i było takim pierwszym, intrygującym spotkaniem z tym, co wykreowała autorka. Im dalej, tym mój entuzjazm raczej spadł, czytało się dobrze, ale nie czułam się już mocno zaangażowana, czy też zachwycona fabułą i bohaterami. Dla mnie zabrakło relacji międzyludzkich i bardziej rozbudowanych zagadek. Nie powiem, że rozwiązania była dla mnie oczywiste, ale po za pierwszym opowiadaniem nie przeszło mi nawet przez myśl, żeby się nad tym zastanawiać. Podsumowując, zbiór jest ciekawy i na dobrym poziomie. Osobiście raczej nie sięgnę po pozostałe książki z tej serii, ale jak ktoś lubi krótką formę i połączenie gotyckiego bądź mistycznego klimatu z rozwiązywaniem zagadek kryminalnych to serdecznie polecam.

„Diabeł na wieży” to ciekawy zbiór opowiadań, w którym bardzo podobało mi się połączenie gotyckiego klimatu z rozwiązywaniem zagadek kryminalnych. Opowiadania łączy postać Domenica Jordana, który jest postacią intrygującą, bowiem nie wiele o nim wiemy, ale świetnie wpasowuje się w ten klimat i według mnie jest jedną z mocniejszych stron tego zbioru. Tytułowe opowiadanie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Diabeł na wieży" to zbiór kilku klimatycznych opowiadań, które łączy postać głównego bohatera, Domenica Jordana. Inteligentny i tajemniczy medyk przemierza kraj, który przypomina XVIIIwieczną Francję, rozwiązując tajemnicze zagadki kryminalne, w których swoje łapska maczały istoty nadnaturalne. Anna Kańtoch stworzyła postać, którą polubiłam od samego początku, mimo, że niewiele o naszym "Sherlocku" wiemy, a jego przeszłość z opowiadania na opowiadanie jest coraz bardziej zagadkowa. W opowiadaniach wyczuwalne są inspiracje klasycznymi powieściami grozy i literaturą gotycką: nie są to horrory, które przerażają, ale podczas lektury wyczuwalna jest atmosfera niepokoju i tajemnicy. Sama autorka też znakomicie kreśli portrety zarówno postaci pierwszoplanowych, jak i tych dalszych. Każde z opowiadań ma ciekawą fabułę i zagadkę, a opisy pomagają czytelnikowi w pełni wyobrazić sobie świat Domenica Jordana. Na pewno nie jest to moje ostatnie spotkanie z autorką i z chęcią sięgnę po kolejne tomy przygód Jordana :)

"Diabeł na wieży" to zbiór kilku klimatycznych opowiadań, które łączy postać głównego bohatera, Domenica Jordana. Inteligentny i tajemniczy medyk przemierza kraj, który przypomina XVIIIwieczną Francję, rozwiązując tajemnicze zagadki kryminalne, w których swoje łapska maczały istoty nadnaturalne. Anna Kańtoch stworzyła postać, którą polubiłam od samego początku, mimo, że...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zbiór opowiadań, które łączy jeden bohater - Domenic Jordan. Detektyw, medyk z wizerunkiem wampira z dziewczęcych snów. Jego przygody odbywają się w alternatywnym świecie, który jest odpowiednikiem powiedzmy XVIII wiecznej europy zachodniej, w której zbrodnicza działalność ludzi przeplata się z magią i demonami.

Fabuła niezbyt wyszukana, bohaterowie wywołują obojętność, akcja bardzo schematyczna, jednostajna. Brakuje klimatu, emocji, rozbudowanej intrygi i relacji.

To nie jest zły zbiór, a jedynie strasznie nudny, absolutnie mi obojętny, wtórny. Dotrwałem do końca, ale to była trochę strata czasu.

Zbiór opowiadań, które łączy jeden bohater - Domenic Jordan. Detektyw, medyk z wizerunkiem wampira z dziewczęcych snów. Jego przygody odbywają się w alternatywnym świecie, który jest odpowiednikiem powiedzmy XVIII wiecznej europy zachodniej, w której zbrodnicza działalność ludzi przeplata się z magią i demonami.

Fabuła niezbyt wyszukana, bohaterowie wywołują obojętność,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tajemniczy medyk, Domenic Jordan, przemierza XVIII-wieczny świat. Kierowany ciekawością, bada nietypowe przypadki, stykając się z magią i demonami.

„Przeksiężycowi” Anny Kańtoch to lektura praktycznie idealna. Oryginalna, ciekawa, dobra zarówno na poziomie rozrywkowym i intelektualnym. Nie mogłam więc poprzestać tylko na niej. Gdy tylko nadarzyła się okazja kupiłam więc „Diabła na wieży”. To zbiór opowiadań zawierający debiut autorki z 2004 roku oraz pięć jej innych opowiadań: pierwszych, jakie zostały wydane w formie książkowej.
Koncept, jaki stoi za tym zbiorem jest wybitnie prosty. Nie jest to też forma niespotykana u nas. „Diabeł na wieży” przypomina wiedźmińskie opowiadania czy – nawet bardziej – „Cykl Inkwizytorski” Jacka Piekary. Tak jak i tam, nasz główny bohater to powiązany z religią (choć nie tak bezpośrednio) człowiek, który rozwiązuje magiczne zagadki. Podobnie jak u Piekary, tak i u Kańtoch świat udaje nasz, choć wydaje mi się, że w tym przypadku miasta, lokacje, osoby, rodziny itd. są w pełni fikcyjne. W przeciwieństwie jednak do opowieści o Mordimerze, Domenic Jordan jest postacią spokojniejszą, bardziej zamkniętą w sobie i inteligentniejszą. Jest też znacznie mniej wulgarny i o wiele bardziej elegancki, swoją konstrukcją postaci przypominając nieco Sherlocka Holmesa. Jako, że to właściwie jeden z moich ulubionych „typów” detektywów (a tych generalnie bardzo lubię) miał spore szansę, aby wpisać się do kanonu moich ulubionych.
Niestety, choć bardzo liczyłam na Kańtoch to… to się niestety nie zdarzyło. Te opowiadania są debiutem autorki i to bardzo, ale to bardzo widać. „Diabeł na wieży” ma fragmenty bardzo klimatyczne. Jego styl zapowiada już inteligentną i zgrabnie poprowadzoną narrację z „Przedksiężycowych”. Ogół tych opowiadań wypada jednak dosyć miernie. Autorce wyraźnie brakowało jeszcze warsztatu, aby tak prosty pomysł dobrze ograć.
W swoich opowiadaniach autorka często skacze po narracjach. Buduje tajemnice wokół Jordana, ale nie trzyma jej się odpowiednio. Spójrzmy choćby na tytułowe opowiadanie. Tekst zaczyna się z perspektywy innego medyka, z którym spotyka się Domenic. Widzimy go jego oczami; powoli zaczynamy zastanawiać się, kim jest ten tajemniczy i dobrze ubrany człowiek. Dlaczego zachowuje się tak, a nie inaczej? A potem, zamiast trzymać się tego od początku do końca, autorka nagle przeskakuje na Jordana, psując cały budowany przez opowiadanie suspens.
Kolejnym problemem w tym zbiorze jest samo budowanie zagadki. Mam wrażenie, że Kańtoch w tamtym okresie jeszcze nie do końca potrafiła kreować świat przedstawiony. Informacje, które podaje czytelnikowi, zwykle wydają się być niepewne, jakieś takie… niedorobione. Zagadek nie rozwiązuje się więc płynnie. Albo zbyt szybko da się odgadnąć zakończenie, albo Jordan dochodzi do konkluzji ot tak, bez odpowiedniej drogi do niej. To psuje zaskoczenie. Niestety, kryminał fantasy jest często trudniejszy do napisania, niż ten realistyczny, bo trzeba skutecznie wpleść w ekspozycje opis świata przedstawionego, ale robiąc to tak, by czytelnik nie połączył od razu wszystkich kropek.
Ze wszystkich opowiadań najbardziej podobało mi się chyba to zatytułowane „Serena i cień”. Było chyba jednym z najdłuższych i często naprawdę dobrze budowało klimat, choć i w nim nie wszystko gra doskonale. Niestety, te pozornie drobne elementy sprawiały, że wybijałam się z lektury i choć chciałabym uwielbiać Domenica Jordana – na tę chwilę nie umiem tego zrobić. Kańtoch przedstawiła jego oraz otaczającą go rzeczywistość zbyt topornie.
Zapewne sięgnę po kolejne tomy, choćby po to, aby sprawdzić, czy kolejne teksty będą warsztatowo lepsze. W końcu dobrze wiem, jak mocno wyrobiła się ta pisarka i mam szczere przeczucie, że kolejne opowiadania mają pełne prawo wypadać znacznie lepiej i płynniej. Przyznam jednak, że spodziewałam się jednak czegoś lepszego. Sięgałam po „Diabła na wieży” z nadzieją na bardzo porządnie skonstruowane historie, a dostałam raczej dość zwyczajny i problematyczny debiut. Na szczęście z dwojga złego lepiej w tę stronę! Zawsze cieszy mnie „widok” autorów, którzy faktycznie rozwijają się literacko.

Tajemniczy medyk, Domenic Jordan, przemierza XVIII-wieczny świat. Kierowany ciekawością, bada nietypowe przypadki, stykając się z magią i demonami.

„Przeksiężycowi” Anny Kańtoch to lektura praktycznie idealna. Oryginalna, ciekawa, dobra zarówno na poziomie rozrywkowym i intelektualnym. Nie mogłam więc poprzestać tylko na niej. Gdy tylko nadarzyła się okazja kupiłam więc...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Po przeczytaniu powieści ma się wrażenie, że to tylko gorszy inkwizytor "Piekary". Sporo niedociągnięć fabularnych, klimat słaby, mało napięcia.
Sam bohater wyrazisty, ale mocno skalkowany z innych tego typu powieści. W kilku opowiadaniach brakuje epilogu czy nawet zakończenia.
Pamiętajmy, że to debiut, więc nie jest źle. Dobrze jednak również nie.

Po przeczytaniu powieści ma się wrażenie, że to tylko gorszy inkwizytor "Piekary". Sporo niedociągnięć fabularnych, klimat słaby, mało napięcia.
Sam bohater wyrazisty, ale mocno skalkowany z innych tego typu powieści. W kilku opowiadaniach brakuje epilogu czy nawet zakończenia.
Pamiętajmy, że to debiut, więc nie jest źle. Dobrze jednak również nie.

Pokaż mimo to

Już od dłuższego czasu chciałam przeczytać 'Diabła na wieży' Anny Kańtoch i w końcu mi się udało zdobyć audiobook'a. No i niestety bardzo się rozczarowałam. Książka nawet nie jest zła, ale historia zupełnie mnie nie wciągnęła. Bohaterowie byli papierowi, akcja monotonna, zabrakło iskry, a może po prostu miedzy mną a bohaterami nie było chemii. Szkoda, że kolejna polska autorka fantasy nie podbiła mojego serca, w sumie była to chyba najsłabsza powieść tego nurtu napisana przez kobietę jaką czytałam. Cały czas trzeba jednak pamiętać, że 'Diabeł na wieży' to prozatorski debiut autorki, dlatego myślę,że za jakiś czas sięgnę po jej nowsze pozycje.

Już od dłuższego czasu chciałam przeczytać 'Diabła na wieży' Anny Kańtoch i w końcu mi się udało zdobyć audiobook'a. No i niestety bardzo się rozczarowałam. Książka nawet nie jest zła, ale historia zupełnie mnie nie wciągnęła. Bohaterowie byli papierowi, akcja monotonna, zabrakło iskry, a może po prostu miedzy mną a bohaterami nie było chemii. Szkoda, że kolejna polska...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie miałam wygórowanych oczekiwań wobec tej książki, jednak zawarty w niej zbiór opowiadań bardzo pozytywnie mnie zaskoczył. Akcja każdej z opowieści toczy się w siedemnastowiecznej Francji, a główną rolę w każdej z nich odgrywa ekscentryczny doktor Domenic Jordan. Dzięki bliskim relacjom z kościelnymi hierarchami, zajmuje się on wyjaśnianiem kryminalnych zagadek, mających związek z magią i ponadnaturalnymi zjawiskami. Polubiłam głównego bohatera, nie da się jednak ukryć, że jego postać mocno nawiązuje do Sherlocka Holmesa (jest on diabelnie inteligentny, nie potrafi jednak zrozumieć najprostszych ludzkich emocji). To człowiek szukający prawdy przy pomocy wiary oraz nauki. O życiu Jordana wiemy niewiele, dopiero ostatnie zdania książki uchylają rąbka tajemnicy. Opowiadaniem, które najbardziej przypadło mi do gustu jest to, którego akcja toczyła się w odosobnionym górskim miasteczku. Wyjaśnienie historii opuszczonego kościoła i tajemniczych postaci wywołało u mnie ciarki. Autorka ma bardzo lekkie pióro i potrafi zaintrygować czytelnika, w porównaniu do wielu słynnych grafomanów w tym kraju, pani Kańtoch ma z pewnością pisarski talent. Jak to w przypadku zbioru opowiadań bywa, niektóre z historii są bardziej, a niektóre mniej udane. Dla zwolenników mocnych wrażeń mogą być one niewystarczające straszne. Spodobają się natomiast czytelnikom szukającym subtelnej dawki grozy i lektury wzbudzającej niepokój.
Całość oceniam na solidne 7/10 i z pewnością zabiorę się za kolejną część przygód bladolicego medyka.

Nie miałam wygórowanych oczekiwań wobec tej książki, jednak zawarty w niej zbiór opowiadań bardzo pozytywnie mnie zaskoczył. Akcja każdej z opowieści toczy się w siedemnastowiecznej Francji, a główną rolę w każdej z nich odgrywa ekscentryczny doktor Domenic Jordan. Dzięki bliskim relacjom z kościelnymi hierarchami, zajmuje się on wyjaśnianiem kryminalnych zagadek, mających...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Genialny zbiór opowiadań, wciągający i wręcz fascynujący. Język autorki jest fantastyczny :) kocham szczerą miłością 😍

Genialny zbiór opowiadań, wciągający i wręcz fascynujący. Język autorki jest fantastyczny :) kocham szczerą miłością 😍

Pokaż mimo to

Nie spodobała mi się ta książka.Porzuciłem czytanie po drugim rozdziale. Domenic Jordan rozwiązuje zagadki o podłożu fantastycznym. Nie sposób mi było przewidzieć jakiegokolwiek rozwiązania.Jest dużo szczegółów,wyjaśnień ale rozwiązanie na ostatnich kartkach rozdziału całkowicie nie do uchwycenia i mało atrakcyjne.Coś nie zgrzyta w tej książce.Dużo lepiej przypadły mi do gustu nowsze kryminały Ani Kańtoch.

Nie spodobała mi się ta książka.Porzuciłem czytanie po drugim rozdziale. Domenic Jordan rozwiązuje zagadki o podłożu fantastycznym. Nie sposób mi było przewidzieć jakiegokolwiek rozwiązania.Jest dużo szczegółów,wyjaśnień ale rozwiązanie na ostatnich kartkach rozdziału całkowicie nie do uchwycenia i mało atrakcyjne.Coś nie zgrzyta w tej książce.Dużo lepiej przypadły mi do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Diabeł na wieży to zbiór sześciu krótki opowiadań, gdzie główną rolę gra Domenic Autorka wykreowała postać pełną zagadek, intrygując Czytelnika nieścisłościami w życiorysie. Lakoniczne odpowiedzi, arogancki tryb życia, przekładanie rozumu nad sercem – oto nasz bohater!

Rozpoczynając od rozdziału zerowego, już czułam się jakbym rozpoczęła coś odmiennego. Nie jest to wstęp ani prolog, jednakże tworzy atmosferę nakłaniająca do dalszego czytania!

Jordan oraz Kańtoch jako duet magnetyzują Czytelnika wzrokiem. Wyobraźnia kursuje na pełnych obrotach, a litery nadają na najlepszych falach mózgu.

Krótkie opowiadania to zbiory, gdzie prawidłowo dobrane tworzą fabularną całość. Wydaje się to absurdalne, jednakże uważny Czytelnik połączy strzępki informacji i stworzy swój własny obraz Domenica Jordana.

Włączcie swoje trybiki i ruszajcie w nieupomnianą podróż!

ladydevi

Diabeł na wieży to zbiór sześciu krótki opowiadań, gdzie główną rolę gra Domenic Autorka wykreowała postać pełną zagadek, intrygując Czytelnika nieścisłościami w życiorysie. Lakoniczne odpowiedzi, arogancki tryb życia, przekładanie rozumu nad sercem – oto nasz bohater!

Rozpoczynając od rozdziału zerowego, już czułam się jakbym rozpoczęła coś odmiennego. Nie jest to wstęp...

więcej

mniej

Pokaż mimo to