Niby w reklamie rzecz o pognębieniu Templariuszy przez Filipa Pięknego, a tak naprawdę to w sumie poboczny wątek, zajmujący niewiele czasu antenowego, mający niewiele sensu i niewiele wnoszący do fabuły. Najobszerniej autor zajmuje się wątkami romansowymi i to w sposób krańcowo pensjonarski. Trochę też mamy realiów epoki i dylematów wewnętrznych postaci. Niestety brzmi to koszmarnie niewiarygodnie. Postacie to nie prawdziwi ludzie, ale szmaciane kukiełki, wszystkie są jednakowo afektowane, wszystkie wygłaszają teatralne, koturnowe teksty miast rozmawiać. Skonstruowane są na uproszczonych schematach z nastoletnim pojmowaniem psychologii, myślisz, jak taki prymitywny przygłup mógł być głową jednej z najpotężniejszych organizacji ówczesnego świata? W ogóle cała książka jest silnie młodzieżowa, z uproszczonym pojęciem mechanizmów działania świata, naiwną fabułą w której brak niuansów, wszystko jest jednowymiarowe, a zasadzki i tajne plany zatrzaskują się w sposób typowy dla dziecięcych kreskówek. Najbardziej interesujące wydarzenia autor często załatwia kilkoma zdaniami oznajmiającymi, a skupia się obszernie na trywialnych scenkach typu jeleń na rykowisku. Najciekawsze w tym wszystkim były przypisy. Serio.

Nie mam pojęcia skąd zachwyty u tylu czytelników. Jeszcze te kilkadziesiąt lat temu jakoś to może brzmiało, z braku wyboru i porównania..., niemniej równocześnie słucham cyklu Gołubiewa o Chrobrym i choć starszy, jakością deklasuje "Królów przeklętych" Druona na każdym polu - literacko, koncepcyjnie, warsztatowo.

Uzbierałem i chciałem przeczytać cały cykl, ale po "Królu z żelaza" porzucam ten pomysł i wszystko leci na sprzedaż. Szkoda półek na fatalnie zastarzałą miernotę.

Nie chce mi się o tym więcej pisać. Pozycja może sprawdzi się jedynie jako prosta przygodówka dla średnich nastolatków, ale nie polecałbym.
3/10

Niby w reklamie rzecz o pognębieniu Templariuszy przez Filipa Pięknego, a tak naprawdę to w sumie poboczny wątek, zajmujący niewiele czasu antenowego, mający niewiele sensu i niewiele wnoszący do fabuły. Najobszerniej autor zajmuje się wątkami romansowymi i to w sposób krańcowo pensjonarski. Trochę też mamy realiów epoki i dylematów wewnętrznych postaci. Niestety brzmi to...

Dawniej na polskim rynku było dostępnych stosunkowo niewiele powieści historycznych i może stąd ta wysoka ocena, ale w dzisiejszych czasach, gdy dostępnych jest sporo wartościowych pozycji (a i te przeciętne jak i zwykłe "przygodówki" dostępne na rynku wypadają często korzystniej od Króla z Żelaza przede wszystkim pod względem budowania wiarygodnych i wielowymiarowych postaci ) książka ta jak i cały cykl wypada raczej słabo. Można ją sklasyfikować raczej jako powieść przygodową dla młodzieży. Narrator na pierwszym planie, wygłaszający swoje niepodważalne opinie o poszczególnych postaciach; postacie jednowymiarowe i płaskie, których nie poznajemy ze sposobu ich działania lub myślenie tylko z informacji od narratora; mało dialogów (mam wrażenie, że najczęściej wypowiada się narrator),a jak już są to często infantylne; krótkie tomy skupiające się na jednym temacie - jakim w pierwszym tomie cyklu jest romans małżonki następcy tronu - to tylko część z wielu powodów dla których moim zdaniem książka jak i cały cykl jest co najwyżej przeciętne. Cały okres sprawowania władzy przez Filipa Pięknego, trwał 29 lat i obfitował w naprawdę mnóstwo ciekawych wydarzeń odnotowanych w księgozbiorach historycznych (m.in. spór z królem Anglii, zatarg z papiestwem, "rozprawa" z Zakonem Templariuszy),a my z powieści dowiadujemy się o nim na podstawie kilku "jedynych słusznych" opinii wygłoszonych przez narratora. Szukając plusów - z informacji od narratora można się dowiedzieć kilka interesujących faktów, poza tym książka jak i cały cykl w wydaniu z roku 2010 są naprawdę ładnie wydane i dobrze prezentuje się na półce.

Dawniej na polskim rynku było dostępnych stosunkowo niewiele powieści historycznych i może stąd ta wysoka ocena, ale w dzisiejszych czasach, gdy dostępnych jest sporo wartościowych pozycji (a i te przeciętne jak i zwykłe "przygodówki" dostępne na rynku wypadają często korzystniej od Króla z Żelaza przede wszystkim pod względem budowania wiarygodnych i wielowymiarowych ...

Początek już zwiastuje, że będzie się działo. Czyta się wartko i jak to na początku trzeba zapoznać się z postaciami, natomiast kolejne tomy już tylko lepiej.

Początek już zwiastuje, że będzie się działo. Czyta się wartko i jak to na początku trzeba zapoznać się z postaciami, natomiast kolejne tomy już tylko lepiej.

Po przeczytaniu pierwszego tomu (i 90% drugiego) jestem jednak lekko zawiedziony. Nie oznacza to że książka jest wg mnie słaba, ale po opisach i opiniach (choćby na tym portalu) spodziewałem się czegoś więcej. Liczyłem że zostanę bardziej wciągnięty w wir wydarzeń - bo autor opisuje przecież bardzo ciekawe czasy. Ale czegoś mi tu jednak brakuje.
No nie jest to Sienkiewicz, nie jest ;)
Bunsch zresztą też nie. Niestety.
Ale że ten okres z historii Francji (i nie tylko) znam jednak dość pobieżnie, to przeczytam wszystkie tomy. Być może wówczas ocena wzrośnie :)

Po przeczytaniu pierwszego tomu (i 90% drugiego) jestem jednak lekko zawiedziony. Nie oznacza to że książka jest wg mnie słaba, ale po opisach i opiniach (choćby na tym portalu) spodziewałem się czegoś więcej. Liczyłem że zostanę bardziej wciągnięty w wir wydarzeń - bo autor opisuje przecież bardzo ciekawe czasy. Ale czegoś mi tu jednak brakuje.
No nie jest to...

Moja ocena: 8 x ⭐️

Moja ocena: 8 x ⭐️

Świetna. Niemłoda, ale świetna. Kwintesencja powieści historycznej.

Świetna. Niemłoda, ale świetna. Kwintesencja powieści historycznej.

Musiało się to w końcu stać. Wzięłam na warsztat powieść historyczną. Z miejsca, które generalnie zawsze było dalekie moim zainteresowaniom (nie licząc templariuszy i katarów). Doskonały balans ciekawej fabuły, niebanalnych postaci (z których w pierwszym tomie żadnej prawdziwie nie potrafiłam polubić) i faktów historycznych, które przemyca nam autor, jest tym, czego w tym momencie najbardziej potrzebowałam.

Musiało się to w końcu stać. Wzięłam na warsztat powieść historyczną. Z miejsca, które generalnie zawsze było dalekie moim zainteresowaniom (nie licząc templariuszy i katarów). Doskonały balans ciekawej fabuły, niebanalnych postaci (z których w pierwszym tomie żadnej prawdziwie nie potrafiłam polubić) i faktów historycznych, które przemyca nam autor, jest tym, czego w tym...

Najpierw oglądałam serial. Długo szukałam książek, na podstawie których został nakręcony. Ucieszyło mnie, że ukazało się wznowienie, ale na własność posiadam tylko pierwszy tom. Cudowna lektura. W naprawdę interesujący sposób ukazuje prawdziwe wydarzenia historyczne.

Najpierw oglądałam serial. Długo szukałam książek, na podstawie których został nakręcony. Ucieszyło mnie, że ukazało się wznowienie, ale na własność posiadam tylko pierwszy tom. Cudowna lektura. W naprawdę interesujący sposób ukazuje prawdziwe wydarzenia historyczne.

Widzę tu różne oceny. Moja będzie wysoka. Jest to cała seria . Napisana aby była nie tylko historyczną książką. Mamy tu i dramat i morderstwa i miłość. Szytałam całą serię z wielkim zainteresowaniem😮😮😮😲

Widzę tu różne oceny. Moja będzie wysoka. Jest to cała seria . Napisana aby była nie tylko historyczną książką. Mamy tu i dramat i morderstwa i miłość. Szytałam całą serię z wielkim zainteresowaniem😮😮😮😲

Każda historia bazuje na pewnej oklepanej formule. "Bohater o tysiącu twarzy" Josepha Campbella zwraca uwagę na ten unikalny dla twórczości ludzkiej fenomen i próbuje go w sposób wręcz matematyczny rozłożyć na części pierwsze. Tak powstały wzór, każdy z nas może wykorzystać by stworzyć własną historię. Co więc wyróżnia "Króla z żelaza" od innych powieści? Realizm oraz jego brak. Autor postanowił posłużyć się trudnymi do wykorzystania zabiegami literackimi. Podczas lektury czytelnik otrzymuje idealny balans faktów historycznych oraz fabuły, transportując go w świat zdrad, brutalności, komizmu, intryg, miłości, pożądania oraz żądzy władzy. Postacie wyrażają się w odpowiedni do epoki sposób, jednak to jak to robią czasami przypomina grę aktorów teatralnych wyolbrzymiających każdy ruch ciała. Tworzy to niezwykły dysonans gdy zostajemy na przykład świadkami obdzierania ze skóry czy dekapitacji. Przychodzi tu na myśl atmosfera podobna do tej z filmu "Fargo" braci Coen. Gdy ludzie giną trudno jest odczuć podniosłość sytuacji aż do momentu gdy leje się krew. Śmierć jest nagła i dotyka każdego niezależnie od tego jak ważna wydaje się dla historii postać.

Każda historia bazuje na pewnej oklepanej formule. "Bohater o tysiącu twarzy" Josepha Campbella zwraca uwagę na ten unikalny dla twórczości ludzkiej fenomen i próbuje go w sposób wręcz matematyczny rozłożyć na części pierwsze. Tak powstały wzór, każdy z nas może wykorzystać by stworzyć własną historię. Co więc wyróżnia "Króla z żelaza" od innych powieści? Realizm oraz jego...