W książce „Wielki Świat” Pierre Lemaitre przenosi czytelnika do zmagającej się powojennymi realiami Francji, gdzie bohaterzy muszą stawiać czoła piętrzącym się problemom.

Wielowątkowa akcja rozgrywa się na kilku płaszczyznach, a autor płynnie przeskakuje z jednego miejsca do drugiego, po drodze zabierając nas do Paryża, Sajgonu oraz Bejrutu, gdzie mieszka właściciel słynnej fabryki mydła - Louis Pelletier.

To właśnie jego dzieci znajdują się na pierwszym planie powieści. Na blisko 600 stronach Pierre przedstawił 30 lat z życia tej barwnej rodziny, porywając przy tym każdego, kto zdecydował się sięgnąć po tę lekturę, na ścieżkę pełną złożonych sekretów i przemyślanych intryg. Postacie są rozbudowane, a wydarzenia przedstawione w książce rozległe i już od samego początku widać, że pisarz ma lekkie pióro, co sprawia, że lekturę czyta się szybko, nawet mimo jej obszerności.
Który z przedstawionych motywów zaciekawi cię najbardziej? Niewybaczalna zbrodnia popełniona przez najstarszego z braci, dynamicznie rozwijająca się dziennikarska kariera drugiego, a może prowadzone przez dwojga z rodzeństwa śledztwo?

Jednak jedno jest pewne - jeśli uwielbiasz zagadki, szczególnie te, w których ważną rolę odgrywa rodzina, „Wielki Świat” będzie idealny dla ciebie.
Natalia
Szkolny Klub Recenzenta

W książce „Wielki Świat” Pierre Lemaitre przenosi czytelnika do zmagającej się powojennymi realiami Francji, gdzie bohaterzy muszą stawiać czoła piętrzącym się problemom.

Wielowątkowa akcja rozgrywa się na kilku płaszczyznach, a autor płynnie przeskakuje z jednego miejsca do drugiego, po drodze zabierając nas do Paryża, Sajgonu oraz Bejrutu, gdzie mieszka właściciel...

Powojenne przemiany.

Pierre Lamaitre jak mało który ze współczesnych francuskich pisarzy potrafi zachwycić, skłonić do zadumy i pokazać nie tylko ludzkie historie oraz związane z nimi dramaty, ale także ma wyjątkowy dar pokazania ich czytelnikowi na tle historycznych wydarzeń, które na zawsze odcisnęły swoje piętno na losach dumnych synów i córek kraju znad Sekwany. "Wielki świat" to pierwszy tom nowego cyklu autora, który tym razem zabiera nas w podróż do powojennych czasów prosperity obejmującej lata 1945-1975.

Po trylogii „Dzieci katastrofy”, niezwykłym fresku rozpiętym między dwiema wielkimi wojnami, autor porywa czytelników w szalony wir czasów powojennej prosperity. W jego centrum znajduje się zamożna rodzina Pelletierów, fabrykantów mydła. Lemaitre cofa się w czasie, by przez pryzmat ich losów, pełnego gwałtownych zwrotów i szalonych perypetii niezwykłego życia, wykreować zupełnie nową, ekstrawagancką ludzką komedię – dowcipną, ironiczną, brawurowo napisaną. „Wielki świat” opisuje trzydzieści lat – 1945-1975 – z dziejów powojennej Francji i jej kolonii, nazywanych Wspaniałym Trzydziestoleciem.

Louis Pelletier zbił fortunę na mydle. Ma nadzieję przekazać świetnie prosperującą fabrykę w Bejrucie najstarszemu synowi, Jeanowi. Ten jednak nie ma głowy do interesów i zamiast rozwijać rodzinne imperium, doprowadza je na skraj bankructwa. Jego żona marzy o Paryżu i splendorze wyższych sfer, więc namawia go na wyjazd. Ale jest jeszcze jeden powód, dla którego Jean powinien opuścić Bejrut – popełnił straszliwą zbrodnię.

Tymczasem najmłodszy syn Louisa, Etienne, zostaje wysłany do Sajgonu w interesach. Tam rozpoczyna śledztwo dotyczące przemytu towaru i gotówki dla Viet Minh, a dowody, które zebrał, stanowią realne zagrożenie dla jego życia. Starszy od Etienne’a François wyjeżdża do Paryża i zostaje dziennikarzem. Jego kariera nabiera rozpędu, gdy bierze na warsztat sprawę brutalnego morderstwa aktorki, prawdopodobnie ofiary seryjnego zabójcy, który może być bliżej François, niż mu się wydaje. Osiemnastoletnia Hélène podąża za braćmi do Paryża w poszukiwaniu przygód i wkrótce rzuca się w wir rozwiązłego studenckiego życia. Musi jednak szybko dorosnąć, kiedy zostaje wezwana do Indochin i kontynuowania śledztwa rozpoczętego przez Etienne’a.

Potencjalnym zarzutem dla powieści może być sposób, w jaki autor przedstawia nam swoich bohaterów. Na przestrzeni pierwszych rozdziałów wydają się oni nijacy, pospolici, niezdolni do wzbudzenia u czytelnika sympatii. Są oni odbiorcy po prostu obojętni i wydaje się, jakby autor nie próbował nic z tym faktem zrobić... Myślę jednak, że może to być celowe - wszak historia rodziny Pelletier to tylko tło, pretekst do pokazania czegoś głębszego i większego: powojennych przemian, dotykających zarówno samej Francji, jak również terytoriów jej podległych.

Pierre Lemaitre pokazał w tej książce pewną praktyczną definicję mistrzostwa jeśli chodzi o warsztat pisarski i umiejętność odmalowania pewnych realiów. Nieraz jeden obraz wart jest więcej niż tysiąc słów - i tak jest właśnie w tej książce. Niektóre sceny, odmalowane poprzez dialogi, czy tylko przez małe obrazki skreślone piórem, są pewnym uchwyconym kadrem samym w sobie, ale mają też wymowę głęboką, której siłą jest to, czego nie widać i czego nie da się fizycznie przeczytać - Pierre Lemaitre pisząc jakiś np. akapit daje nam nie tylko składające się na niego słowa, ale też zestaw refleksji i niewypowiedzianych, ale znakomicie odczuwalnych emocji, które zajęłyby akapitów, każdorazowo, co najmniej 3-4... Wielki to talent i dar umieć oddać coś takiego... Brawo!

Zagłębienie się w świat pokazany przez Pierre'a Lamaitre to czysta przyjemność. Polecam!

Albatros - dziękuję.

#wielkiświat #PierreLemaitre #albatros #wydawnictwoalbatros #historia #francja #cosnapolce #dobraksiazka #czytamksiazki #sensacja #bookreview #bookstagram #bookstagrampolska #recommendedbooks

Powojenne przemiany.

Pierre Lamaitre jak mało który ze współczesnych francuskich pisarzy potrafi zachwycić, skłonić do zadumy i pokazać nie tylko ludzkie historie oraz związane z nimi dramaty, ale także ma wyjątkowy dar pokazania ich czytelnikowi na tle historycznych wydarzeń, które na zawsze odcisnęły swoje piętno na losach dumnych synów i córek kraju znad Sekwany....

Pierre Lemaitre, francuski prozaik, autor świetnych kryminałów i powieści obyczajowych, z których kilka przeniesiono na ekran kinowy, m.in. „Zakładnik” czy „Do zobaczenia w zaświatach”, zdobywca Nagrody Goncourtów, powraca w wielkim stylu. Po zakończeniu swojej trylogii „Dzieci katastrofy” w której opisywał społeczeństwo francuskie i zachodzące w nim zmiany w okresie dwudziestolecia międzywojennego, powieścią „Wielki świat” rozpoczyna nowy, epicki cykl „Lata chwały”, który w zamyśle ma objąć okres powojennego trzydziestolecia.

II Wojna Światowa zakończyła się dla Francji militarną klęską. Zajęcie i okupowanie Francji przez wojska niemieckie, kolaboracja z Niemcami, Francja Vichy, polityka antyżydowska – to było upokorzenie narodu francuskiego. Był to początek zmierzchu imperialnej Francji i jej terytoriów zamorskich. Chwiejna sytuacja polityczna IV Republiki doprowadzała do częstych zmian w rządzie a zniszczona wojną gospodarka nie pomagała w odbudowie wielkości przedwojennej Francji.

Jednak w „Wielkim świecie” nie odnajdziemy zbyt wielu odniesień do francuskiej historii i roli jaką odegrała Francja w czasie II Wojny Światowej. Są to ledwie zawoalowane wzmianki a historia, którą opowiada Pierre Lemaitre dotyczy historii francuskiej rodziny zamieszkałej od kilkudziesięciu lat w Bejrucie. Bejrut, Paryż i Sajgon we francuskich Indochinach to miejsca, gdzie los rozrzucił rodzinę Louisa Pelletiera, producenta mydła z Bejrutu.

Saga rodzinna w której Pierre Lemaitre z dość dużą swobodą miesza gatunki literackie, tworząc powieść kryminalną, obyczajową czy historyczną obejmuje wydarzenia roku 1948, tworząc niezwykłą i barwną opowieść. Polityka, miłość i namiętność, zbrodnia, zdrada i zemsta. Autor pozostawił tu sporo niedokończonych czy otwartych wręcz wątków, których rozwiązanie znajdziemy zapewne w kolejnym tomie „Lat chwały”.

Kryje się w tej powieści również pewna niespodzianka, bo autor powraca do swoich, wydawałoby się zupełnie zapomnianych bohaterów powieści „Do zobaczenia w zaświatach”.

Pierre Lemaitre, francuski prozaik, autor świetnych kryminałów i powieści obyczajowych, z których kilka przeniesiono na ekran kinowy, m.in. „Zakładnik” czy „Do zobaczenia w zaświatach”, zdobywca Nagrody Goncourtów, powraca w wielkim stylu. Po zakończeniu swojej trylogii „Dzieci katastrofy” w której opisywał społeczeństwo francuskie i zachodzące w nim zmiany w okresie...

Jakiś czas temu wspominałam, o powieści francuskiego autora, która przełamała mój niefart do książek pisanych w tym pięknie brzmiącym języku. No i trafiłam na kolejną francuską perełkę, tym razem z pogranicza literatury pięknej, kryminału, komedii, obyczajówki… „Wielki świat” przepięknie napisana powieść, która wciąga już od pierwszej strony, nie pozwala odciągnąć uwagi nawet na chwilę i zostaje w głowie na długo!

Pierre Lemaitre pisze z jednej strony w lekki, a jednocześnie wyszukany sposób. Pomysł na fabułę przechodzi wszelkie pojęcie - nie łatwo jest napisać interesującą powieść zbudowaną z wielu złożonych wątków, których bogactwo uzupełnione jest pierwszorzędnymi bohaterami. Umiejscowienie akcji w Bejrucie, Sajgonie i Paryżu oraz rozłożenie akcji między sześciorgiem bohaterów (nie licząc kota) w końcówce lat ‘40 to nie lada wyzwanie, jednak Autor perfekcyjnie mu sprostał. Nawiązania do wojny, niesnaski rodzinne, tajemnice schowane głęboko za murem pozorów, zdrady i inne miłosne intrygi…mogłabym wymieniać w nieskończoność listę wątków, które poruszone zostały w „Wielkim świecie” - jednocześnie żaden z nich nie został potraktowany po macoszemu, a w ciekawy sposób rozwinięty i satysfakcjonujący czytelnika.

To było moje pierwsze spotkanie z Twórczością Pierra Lemaitra, ale niesamowicie intensywne. Wspaniały styl, w jakim została napisana ta imponująca powieść wprawił mnie w absolutny zachwyt - Autor ma niespotykany talent. Nie tylko potrafi zaciekawić i zaintrygować, ale też zmusza do refleksji. Jestem zachwycona! Bardzo, bardzo chciałabym, żebyście zwrócili uwagę na tę pozycję; niewiele powieści tego typu (ta cegiełka została napisana z dużym rozmachem) pojawia się na rynku.

Jakiś czas temu wspominałam, o powieści francuskiego autora, która przełamała mój niefart do książek pisanych w tym pięknie brzmiącym języku. No i trafiłam na kolejną francuską perełkę, tym razem z pogranicza literatury pięknej, kryminału, komedii, obyczajówki… „Wielki świat” przepięknie napisana powieść, która wciąga już od pierwszej strony, nie pozwala odciągnąć uwagi...

AUTOR bardzo dobra, ale ta książka przeciętna. Akcja się ślimaczy...Momentami jest naprawdę nudno. Spokojnie można byłoby ją skrócić. Początek bardzo wciągający ale potem już tylko gorzej. Bohaterowie za wyjątkiem dwóch braci antypatyczni. W zasadzie pierwszy tom z przesłaniem, ze można popełniać zbrodnie bez konsekwencji... No coś tu nie zagrało. ...

AUTOR bardzo dobra, ale ta książka przeciętna. Akcja się ślimaczy...Momentami jest naprawdę nudno. Spokojnie można byłoby ją skrócić. Początek bardzo wciągający ale potem już tylko gorzej. Bohaterowie za wyjątkiem dwóch braci antypatyczni. W zasadzie pierwszy tom z przesłaniem, ze można popełniać zbrodnie bez konsekwencji... No coś tu nie zagrało. ...

Powieść z wartką akcją, czyta się ją bardzo dobrze, ale... Akcja przenosi się z Bejrutu do Paryża, Sajgonu. Do tego ciekawe tło historyczne, tuż po II wojnie, w Indochinach wojna o utrzymanie francuskiego zwierzchnictwa. Dużo się dzieje, ale... Bohaterowie są jacyś papierowi, brak głębszego wytłumaczenia dlaczego robią to co robią, szczególnie Jean-Misiek. I po przeczytaniu tej książki odkłada się ją bez żalu, no cóż kolejna przygodowa opowieść. A przecież od dobrej literatury oczekuje się więcej

Powieść z wartką akcją, czyta się ją bardzo dobrze, ale... Akcja przenosi się z Bejrutu do Paryża, Sajgonu. Do tego ciekawe tło historyczne, tuż po II wojnie, w Indochinach wojna o utrzymanie francuskiego zwierzchnictwa. Dużo się dzieje, ale... Bohaterowie są jacyś papierowi, brak głębszego wytłumaczenia dlaczego robią to co robią, szczególnie Jean-Misiek. I po...

Ta książka to piękny język, niebanalne postacie, tajemnice, światowe przekręty, burzliwe romanse i skomplikowane życie rodzinne a w tle parę trupów. Pierre Lemaitre zachwycił mnie swoją powieścią i mam wrażenie, że od dłuższego czasu nie doświadczyłam niczego tak dobrego. Z zaskoczeniem czytam opinie, że to najnudniejsza jego książka, co tylko pozwala mi przypuszczać, że pozostałe są od tej jeszcze lepsze.

Lemaitre przenosi nas do powojennego Bejrutu, gdzie zamożna rodzina Pelletierów wiedzie spokojne życia. Jednak dorastające dzieci postanawiają uniezależnić się od rodziców i wyruszyć w świat w poszukiwaniu własnej drogi. Czwórka rodzeństwa różni się pod każdym względem dlatego ich wzajemne kontakty są dość skomplikowane a za każdym razem gdy przecinają się ich drogi coś zaczyna iskrzyć.

Wielowątkowa powieść, trzymająca w napięciu, pełna humoru a zarazem obnażająca wiele ludzkich zachowań. Lemaitre pokazuje, że nikt nie jest bez winy a każdy nosi ze sobą pewną tajemnicę. Zdecydowanie polecam i wpisuję autora na listę ulubionych.

Ta książka to piękny język, niebanalne postacie, tajemnice, światowe przekręty, burzliwe romanse i skomplikowane życie rodzinne a w tle parę trupów. Pierre Lemaitre zachwycił mnie swoją powieścią i mam wrażenie, że od dłuższego czasu nie doświadczyłam niczego tak dobrego. Z zaskoczeniem czytam opinie, że to najnudniejsza jego książka, co tylko pozwala mi przypuszczać, że...

Mimo, że cenię autora, tym razem jestem zawiedziony. Przez większość powieści akcja się ślimaczy, a żadnego z bohaterów nie da się ani cenić, ani polubić. Do tego postępują często irracjonalnie lub zwyczajnie głupio. Wszystko przyspiesza pod koniec, kilka wątków się wyjaśnia, choć większość pozostaje otwartych. Typowy odcinek serialu, a nie samodzielna powieść. W sumie to chyba za mało, aby mnie zachęcić do sięgnięcia po drugi tom.

Mimo, że cenię autora, tym razem jestem zawiedziony. Przez większość powieści akcja się ślimaczy, a żadnego z bohaterów nie da się ani cenić, ani polubić. Do tego postępują często irracjonalnie lub zwyczajnie głupio. Wszystko przyspiesza pod koniec, kilka wątków się wyjaśnia, choć większość pozostaje otwartych. Typowy odcinek serialu, a nie samodzielna powieść. W sumie to...

Sięgając po powieść Pierre Lemaitre zupełnie nie wiedziałam czego mogę się spodziewać. Z jednej strony kusiła mnie minimalistyczna okładka, z drugiej intrygował tekst zapowiadający dobrze rokującą lekturę, jednak dopiero pierwsze rozdziały utwierdziły mnie w przekonaniu, że to historia, której zdecydowanie warto dać szansę.

Jeśli lubicie sagi rodzinne pisane z pasją i oddaniem – oto propozycja dla Was. To książka skupiająca się na losach jednej rodziny, która na niemalże 600 stronach porywa nas w wir wielkiej przygody. Podróżujemy wraz z bohaterami po całym świecie, drżymy o niepewne jutro i zastanawiamy się jak pogodzić sprawy rodzinne z zawodowymi, gdy wszystko co dzieje się dookoła niech ani przez moment nie jest nam obojętny. Przyznaję, że nigdy nie byłam wielką fanką prozy francuskiej a jednak w tym przypadku żywa, w pełni wiarygodna i wchodząca w interakcję z czytelnikiem fabuła zaprosiła mnie do swojego świata, którego nie chciałam opuszczać. Cieszy mnie również fakt, że to dopiero pierwszy tom z serii, ponieważ ta wspaniała przygoda będzie jeszcze trwała.

Wielki świat opisuje 30 lat z życia francuskiej rodziny i społeczeństwa, którym się otaczali. Skupiamy się zatem na losach tak zwanego Wspaniałego Trzydziestolecia i podróżujemy przez Bejrut, Sajgon a także Paryż. W każdym miejscu uczymy się czegoś nowego, nawiązujemy nowe znajomości i nabieramy życiowej charyzmy, ponieważ u boku niezależnych, silnie wykreowanych bohaterów doświadczamy nowych wrażeń.

Czytamy o wydarzeniach związanych z losami rodziny Louisa Pelletiera, który zbił fortunę na mydle dzięki swojej fabryce położonej w Bejrucie. Jednak przyszłość jego firmy stanęła pod znakiem zapytania, gdy spuścizna w założeniu mająca być przekazana potomkom zaczęła rozpadać się na kawałki. Dzieci głównego bohatera bowiem odnalazły swoje własne życiowe cele i niekoniecznie chciały pomagać oddanemu pracy ojcu. To zawiła fabuła, którą trudno opisać w kilku słowach a która wydaje się napisana z rozmachem i epicką formą. Dopiero na własnej skórze przekonacie się jak rozległa jest to powieść, wielowątkowa i wielowymiarowa, gdy losy kilku bohaterów zaczną się na siebie nakładać w jedną, w pełni przemyślaną całość.

Autor rozkłada życie bohaterów na czynniki pierwsze i porywa nas w pasjonującą opowieść o popełnionych błędach, wyciągniętych wnioskach a także trudnych do pokonania konsekwencja. Wokół powieści obyczajowej buduje mury kryminału, thrillera, politycznych zagrywek, mafijnych porachunków a także sercowych rozterek, więc jak sami widzicie Lemaitre sięga po przeróżne motywy, które łączy w jedną, w pełni przemyślaną fabułę. Nawet jeśli postępowania bohaterów budzą moralne wątpliwości to sama akcja nie ma sobie nic do zarzucenia. Możemy dzięki temu wejść w interakcje z opowieścią i samemu odpowiedzieć sobie na pytanie jak my postąpilibyśmy w podobnej sytuacji.

"Wielki świat" imponuje rozmachem a także pozostawia przedsmak tego co może wydarzyć się w kolejnych tomach. Autor zaskakuje pomysłem i wykonaniem, ponieważ buduje na bazie zwykłej sagi rodzinnej niesamowitą historię pełną ukrytych znaczeń, intryg i ludzkich problemów doskonale rozumianych przez czytelnika. Muszę Was uprzedzić, że sięgając po lekturę i otwierając już pierwszą stronę zostaniecie pochłonięci na długie, niezapomniane godziny a wówczas codzienne obowiązki na moment przestaną mieć znaczenie. To lektura, która zaangażuje każdego niezależnie od naszych literackich upodobań, ponieważ łączy w sobie tak wiele form i tak dobrze wykorzystuje swój potencjał, że po prostu nie sposób jej się oprzeć.

Sięgając po powieść Pierre Lemaitre zupełnie nie wiedziałam czego mogę się spodziewać. Z jednej strony kusiła mnie minimalistyczna okładka, z drugiej intrygował tekst zapowiadający dobrze rokującą lekturę, jednak dopiero pierwsze rozdziały utwierdziły mnie w przekonaniu, że to historia, której zdecydowanie warto dać szansę.

Jeśli lubicie sagi rodzinne pisane z pasją i...

Historia zatoczyła koło, autor wrócił do bohaterów "Do zobaczenia w zaświatach". Już wiemy, co się stało po ucieczce z milionami. Pytanie, czy chcecie wiedzieć. Lemaitre jest świetny językowo (szacunek dla tłumaczki),ale w porównaniu do poprzednich powieści, ta jest słaba. Bohaterowie irytują na każdym kroku swą głupotą; momentami wszystko ociera się o absurd. Jedyną postacią, której losami się przejęłam był kot.

Historia zatoczyła koło, autor wrócił do bohaterów "Do zobaczenia w zaświatach". Już wiemy, co się stało po ucieczce z milionami. Pytanie, czy chcecie wiedzieć. Lemaitre jest świetny językowo (szacunek dla tłumaczki),ale w porównaniu do poprzednich powieści, ta jest słaba. Bohaterowie irytują na każdym kroku swą głupotą; momentami wszystko ociera się o absurd. Jedyną...