Dwór królewski to niegdyś niewyczerpane źródło łask, zaszczytów i pieniędzy dla lojalnych i wiernych poddanych zauszników władcy. Dziś to samo źródło nazywamy wdzięcznie i demokratycznie – korytem. A że żaden skarbiec sam się nie napełni, o sposobach jego wzbogacania jest między innymi ta lektura. Królem „z żelaza” jest nieustraszony Filip Piękny. Poznajemy go w momencie ostatecznego rozprawiania się z zakonem templariuszy i zapewne rekwizycji na rzecz Francji wszystkich zakonnych bogactw. Skutkiem tego na dom królewski spada klątwa zamęczonego mistrza zakonu, która przynosi straszne skutki. Oprócz zaboru mienia templariuszy, król łupi podatkami i konfiskatami Żydów, lombardzkich bankierów duchowieństwo, wywala Papieża do Awinionu i trzyma całe królestwo silną ręką, zmieniając istniejące prawa zgodnie z doraźną „racją stanu”.
A królewska rodzina nie jest wolna od intryg, kłopotów i skandali. Chwilę mi zajęło zorientowanie się kto jest czyim krewnym, bo sporą część lektury zajmują dwie siostry, ożenione z dwoma braćmi – królewskimi synami i zdradzające swych mężów z … dwoma braćmi, również szlachetnie urodzonymi ale niższego stanu. Jak się można domyślać, ten romans nikomu nie przynosi chwały. Nie ma co kibicować poszczególnym postaciom, bo książka bazuje na prawdziwej historii a nie wytworze wyobraźni i pisarz nie zlituje się nad nikim. Tak jak w życiu, wszyscy są trochę dobrzy i trochę źli. A że stawka jest wysoka – trony, bogactwa i zaszczyty – tego zła jest sporo więcej. Krew leje się strumieniami a obrazowe sceny brutalnych egzekucji długo pozostają w pamięci.
Rekomendując tę książkę, G. Martin sam się prosił o porównania z własną twórczością. Zdania są podzielone – ja, jeśli odsieję od Martina wszystkie te magiczne smoki, maski, wilkory i ludzi lodu, bardzo ładne, lecz wkurzające, uważam, że literacko Martin jest lepszy. Lektura Druona to staroświeckie, rzetelne czytanie, solenne opisy zakulisowych działań, trochę jak zbeletryzowany podręcznik historii. Wszystko na tacy, wyjaśnione jasno, klarownie i … nudnawo. Niech już będzie równowaga między Druonem – za ożywienie ciekawego fragmentu dziejów Europy a Martinem za soczystość, dosadność i trafność języka, docierającego lepiej do współczesnego odbiorcy.

Dwór królewski to niegdyś niewyczerpane źródło łask, zaszczytów i pieniędzy dla lojalnych i wiernych poddanych zauszników władcy. Dziś to samo źródło nazywamy wdzięcznie i demokratycznie – korytem. A że żaden skarbiec sam się nie napełni, o sposobach jego wzbogacania jest między innymi ta lektura. Królem „z żelaza” jest nieustraszony Filip Piękny. Poznajemy go w momencie...

Nie jest to zła pozycja, ale po takich zachwytach spodziewałem się dużo więcej...

Pisząc powieść historyczną(na podstawie okresu bogatego w źródła, tak jak w przypadku Druon) autor ma w zasadzie gotową historię, ma zwroty akcji, ba! Nawet ma gotowych bohaterów. Co w takim razie taki autor powinien dać od siebie? Przede wszystkim upięknić tą całą historię błyskotliwymi - a jeśli się nie da - to przynajmniej wciągającymi dialogami, pogłębić zarys tych gotowych bohaterów, wniknąć i przedstawić ich psychikę, tak, żeby Czytelnik sam mógł z bogatego podtekstu wysnuć jakie to determinaty napędzają ich działania. To o tyle ważne, że gra w końcu toczy się o tron, o koronę, o władzę.

Dwie rzeczy tak naprawdę...dwie rzeczy na których autor wykłada się niemiłosiernie, jak zresztą zwrócił uwagę jeden z poprzedzających mnie Czytelników. Czyli mamy nawet niezłą historię (z wieloma bolączkami),ale ile w tym zasługa samego Druona?

Nie jest to zła pozycja, ale po takich zachwytach spodziewałem się dużo więcej...

Pisząc powieść historyczną(na podstawie okresu bogatego w źródła, tak jak w przypadku Druon) autor ma w zasadzie gotową historię, ma zwroty akcji, ba! Nawet ma gotowych bohaterów. Co w takim razie taki autor powinien dać od siebie? Przede wszystkim upięknić tą całą historię błyskotliwymi - a...

Wybitna ksiazka

Wybitna ksiazka

Uwielbiam "Grę o tron", jednak dla mnie książka ta nie miała z nią wiele wspólnego. Jednak mimo to bardzo mi się podobała. Nie jest może w mojej topce, być może ze względu na kiepska znajomość historii Francji, jednak z pewnością sięgnę po kolejne części.

Uwielbiam "Grę o tron", jednak dla mnie książka ta nie miała z nią wiele wspólnego. Jednak mimo to bardzo mi się podobała. Nie jest może w mojej topce, być może ze względu na kiepska znajomość historii Francji, jednak z pewnością sięgnę po kolejne części.

Przedmowa nie kłamała. Rzeczywiście czyta się jak gra o tron. Jeśli miałbym powiedzieć o czym jest ta książka, to powiedziałbym, że o tym, jak osobista małostkowość ludzi u władzy wpływa na losy całych narodów i świata. Świetna rzecz, zarówno dla fanów fantasy jak i powieści historycznych.

Przedmowa nie kłamała. Rzeczywiście czyta się jak gra o tron. Jeśli miałbym powiedzieć o czym jest ta książka, to powiedziałbym, że o tym, jak osobista małostkowość ludzi u władzy wpływa na losy całych narodów i świata. Świetna rzecz, zarówno dla fanów fantasy jak i powieści historycznych.

Dobrze napisana, wciągająca książka historyczna, którą czyta się z wielką przyjemnością. Auto w sposób przystępny przedstawia dzieje średniowiecznej Francji, jak również ludzi żyjących w tamtych czasach. Pierwsza część trylogii obfituje w dużą ilość intryg, sporów rodowych, nagłych zwrotów akcji w jakie wplątują się bohaterowie, w dążeniu do zdobycia władzy i pieniędzy. "Królowie przeklęci" to lektura godna polecenia.

Dobrze napisana, wciągająca książka historyczna, którą czyta się z wielką przyjemnością. Auto w sposób przystępny przedstawia dzieje średniowiecznej Francji, jak również ludzi żyjących w tamtych czasach. Pierwsza część trylogii obfituje w dużą ilość intryg, sporów rodowych, nagłych zwrotów akcji w jakie wplątują się bohaterowie, w dążeniu do zdobycia władzy i pieniędzy....

Jednak "Gry o tron" G. R. R. Martina ta lektura nie jest w stanie pobić, pomimo że wydarzenia przedstawione w "Królach przeklętych" miały naprawdę miejsce.

Jednak "Gry o tron" G. R. R. Martina ta lektura nie jest w stanie pobić, pomimo że wydarzenia przedstawione w "Królach przeklętych" miały naprawdę miejsce.

Otworzyłam bez przekonania, bo powieści historyczne to nie moja bajka - tak przynajmniej głoszę od "zawsze". Tymczasem wciągnęło mnie jak bagno i od razu popędziłam szukać następnych części.
Dodatkowa niespodzianka, choć mało radosna - nic się nie zmieniło... a niektórzy "dostojni panowie" mogliby mieć polskie nazwiska i wręcz chwilami byłam zdumiona, że czytam o XIII wieku, bo zachowania/ słowa/ podejście do własnej pracy i odpowiedzialności za nią były paskudnie współczesne.

Otworzyłam bez przekonania, bo powieści historyczne to nie moja bajka - tak przynajmniej głoszę od "zawsze". Tymczasem wciągnęło mnie jak bagno i od razu popędziłam szukać następnych części.
Dodatkowa niespodzianka, choć mało radosna - nic się nie zmieniło... a niektórzy "dostojni panowie" mogliby mieć polskie nazwiska i wręcz chwilami byłam zdumiona, że czytam o XIII...

Świetna powieść historyczna! Widać włożony w research wysiłek, ogromną wiedzę na temat czasów (choć brakło mi bardziej takich kwestii dotyczących stricte życia). Druon pokazuje nam też, że historia może być równie, jeśli nie bardziej ciekawa, niż fikcyjne opowieści. Smakowity kąsek.

Świetna powieść historyczna! Widać włożony w research wysiłek, ogromną wiedzę na temat czasów (choć brakło mi bardziej takich kwestii dotyczących stricte życia). Druon pokazuje nam też, że historia może być równie, jeśli nie bardziej ciekawa, niż fikcyjne opowieści. Smakowity kąsek.

Rewelacja!!!

Rewelacja!!!