"Rogata dusza" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Łukasz Malinowskiego, chociaż jego książki już dawno dodałem do "listy do przeczytania". Postawiłem na najnowszy, dopiero co wydany tytuł. "Rogata dusza" to coś bardzo intrygującego. Średniowieczny kryminał, w którym nie brakuje czarnego i po prostu prześmiewczego humoru. Napisane językiem archaicznym i można wręcz rzec, że z epoki, w której dzieję się akcja. 

Rok 1243, książę Bolesław Rogatka organizuje turniej rycerski. W Lwówku Śląskim roi się od ogromnej ilości wojowników, chcących wziąć udział w kilkudniowym wydarzeniu. Na zamku zostają znalezione zwłoki bogatego dworzanina, a z czasem okazuje się, że ofiar będzie więcej. Rozpoczyna to falę plotek o diable, który bierze się za grzeszników. Jak poradzi sobie średniowieczny śledczy z zagadkowymi morderstwami?

Mimo, że to moja pierwsza styczność z autorem, to muszę przyznać, że kreatywności mu nie brakuje i na pewno sięgnę po inne jego książki. Pomysł na narratora tej opowieści już przykuwa uwagę, gdy rozpoczyna się opowieść i już wiesz, że cała historia jest opowiedziana takim językiem, to albo idziesz w to, albo rezygnujesz, bo nie każdy przebrnie przez taki archaiczny język. Na uznanie zasługuje popis autora (gdzieś z początku książki) z niesamowicie długim zdaniem. Każdy, kto czytał zrozumie o czym mowa. To, że udało się wrzucić w tę opowieść tyle momentami nieoczywistego humoru, zdecydowanie sprawia, że całość ocenia się jeszcze pozytywniej. Mam jednak wrażenie, że dało się trochę krócej. Autor ma ogromną wiedzę na temat epoki i to przebija się regularnie. No i właśnie czasami chyba chce upchnąć w tej historii odrobinę za dużo. Nie narzekam, bo lubię historię i taka książka to dla mnie rozrywka, ale nie każdy będzie bawił się tak dobrze. Polecam szczególnie tym, którzy chętnie pochłaniają książki historyczne, ale z racji tego, że jest to w jakimś stopniu kryminał, to pewnie znajdzie nową grupę sympatyków.

"Rogata dusza" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Łukasz Malinowskiego, chociaż jego książki już dawno dodałem do "listy do przeczytania". Postawiłem na najnowszy, dopiero co wydany tytuł. "Rogata dusza" to coś bardzo intrygującego. Średniowieczny kryminał, w którym nie brakuje czarnego i po prostu prześmiewczego humoru. Napisane językiem archaicznym i można wręcz...

Drogi Czytelniku...

Na wstępie chciałabym zaznaczyć, iż ta książka zawiera wulgaryzmy, więc raczej skierowana jest do pełnoletnich miłośników literatury.

Władza, wpływy? Obecna.
Podziały społeczne? Pewnie.
Czasy królów? Tak.
Średniowiecze? Oczywiście.
Turniej rycerski? Jasne.
Morderstwo? Jest.
Tajemnice, sekrety? Cóż...
Kłamstwa? Są.
Między innymi właśnie to znajdziemy w najnowszej książce Łukasza Malinowskiego pod tytułem „Rogata dusza”.
Jaki osiągnął efekt? By poznać odpowiedź na to pytanie, jak zawsze odsyłam do lektury, książki oczywiście.

Ciężko było przenieść się do świata Bolesława, Majki, Drzemlika, Jadwigi, Tomasza, Elżbiety, Róży, Włodysława, Albercika, Krzysia, Henryka, Lili, Rota, Flory, Guntera i innych.

Na pewno zastanawiacie się jakie są moje odczucia po lekturze.
Już odpowiadam.

Po pierwsze, bohaterowie. Mogę stwierdzić, że są dobrze wykreowani i dość zróżnicowani.
Niestety nie polubiłam tu nikogo... (przeczytałam za mało by móc stwierdzić co innego).

Po drugie, fabuła. Nie chcę nikomu zdradzać tu szczegółów, jednak powiem, że to zdecydowanie nie jest prawdziwy rollercoaster, przynajmniej dla mnie. Cóż, nie mogę stwierdzić inaczej, ponieważ nie dotarłam do końca... Akcja, przynajmniej początkowo, rozkręca się swoim tempem, mało się działo, choć nie było spokojnie.

Po trzecie, styl. Książka, przynajmniej według mnie, zdecydowanie nie jest napisana lekkim językiem ani przystępnym dla każdego. To zdecydowanie nie uprzyjemnia i nie przyśpiesza czytania, przynajmniej ja tak miałam. Podam kilka przykładów zdań, które dla mnie były trudne: „(...) rycerz, który poprowadzi zastępy przeciw pogańcom y takoż jak jego mężny dziad y ojciec zjednoczy ziemie Wielkiej y Małej Polski pod swym panowaniem”, „Xsiądz go teraz wzywa”. Może i w tamtych czasach się tak mawiało, ale... cóż, niestety dzięki takim zdaniom nie dałam rady dobrnąć do końca. Leci za to minus.

Po czwarte, tło historyczne. Jest to tu jedyna kwestia, za którą z czystym sumieniem mogę przyznać plusa. Poczułam się jakbym przeniosła się do tamtych czasów...

Po piąte, zakończenie. Niestety nie mogę zbytnio się wypowiedzieć na jego temat, gdyż po prostu do niego nie dotarłam...

Powieść zdecydowanie nie jest lekką lekturą do poduszki.

Opowieść pokazuje, że (przynajmniej tyle mogę stwierdzić po połowie książki (tylko tyle przeczytałam)),że tam gdzie władza tam też nieodłącznie czai się śmierć i wojna...

Książka zdecydowanie nie czyta się sama. Historia mnie nie wciągnęła (nie ze względu na historię, lecz sposób przekazania nam jej),nie sprawiła też, że chciałam być częścią życia naszych bohaterów. Niestety chciałam go opuścić go i tak też zrobiłam.

Autorowi dziękuję za tę przygodę, choć, tak jak wspomniałam wyżej, nie dotrwałam do końca...
Niestety nie sięgnę po inne i kolejne publikacje pisarza.

Ogólna ocena - 4,5/10. :)
POLECAM (dla fabuły i tła historycznego)...

Pozdrawiam, Iza.

Drogi Czytelniku...

Na wstępie chciałabym zaznaczyć, iż ta książka zawiera wulgaryzmy, więc raczej skierowana jest do pełnoletnich miłośników literatury.

Władza, wpływy? Obecna.
Podziały społeczne? Pewnie.
Czasy królów? Tak.
Średniowiecze? Oczywiście.
Turniej rycerski? Jasne.
Morderstwo? Jest.
Tajemnice, sekrety? Cóż...
Kłamstwa? Są.
Między innymi właśnie to znajdziemy w...

Trudno się czyta, przynajmniej początkowo, ale warto dobrnąć do końca.

Trudno się czyta, przynajmniej początkowo, ale warto dobrnąć do końca.

Świetna powieść. Odważna, lecz zarazem erudycyjna i mocno trzymająca się realiów epoki.

Świetna powieść. Odważna, lecz zarazem erudycyjna i mocno trzymająca się realiów epoki.

Dla wielbicieli epoki średniowiecza. Język powieści stylizowany na archaiczny, ale czyta się dobrze. Wątek kryminalny zakończony logicznie. Momentami zalatuje pornografią, ale potraktowaną przez autora z humorem. Końcowe sceny z "heretykami" już niepotrzebne, za dużo tego wszystkiego - jakby autor chciał poruszyć każdy element swojej wiedzy o tej epoce. Koloryt epoki dobry : hipokryzja, prymitywizm i szalona pobożność. Najfajniejsza postać - Bolesław Rogatka - awanturnik i zawadiaka.

Dla wielbicieli epoki średniowiecza. Język powieści stylizowany na archaiczny, ale czyta się dobrze. Wątek kryminalny zakończony logicznie. Momentami zalatuje pornografią, ale potraktowaną przez autora z humorem. Końcowe sceny z "heretykami" już niepotrzebne, za dużo tego wszystkiego - jakby autor chciał poruszyć każdy element swojej wiedzy o tej epoce. Koloryt epoki dobry...