Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka w stylu w jakim pisały m.in Maria Rodziewiczówna czy Helena Mniszkówna. Pięknie było wrócić do tych klimatów, To powieść niby z “kurzem”, a jednak miała w sobie powiew świeżości. Autorce udało się stworzyć historię, która potrafi wciągnąć czytelnika w nurt opisanych wydarzeń. Łucja, jako dwunastoletnia dziewczynka zaczęła pracować we dworze hrabiego Kościszewskiego. Zawsze pragnęła czegoś więcej niż być chłopskim dzieckiem. I nie, nie chodziło o to, że chciała być osobą wyższego stanu, a bardziej o to, że chciała się uczyć i poznawać świat. W pozornie idealnym świecie hrabiostwa nie dzieje się dobrze. Między małżonkami wieje chłodem, hrabia gania za spódniczkami, a hrabina spowita oparami opium zamyka się w swoich pokojach, pogrążając w świecie żalu i tęsknoty. Ale to właśnie dzięki niej Łucja uczy się czytać i pisać, pogłębiając swoją wiedzę. A to daje jej pewność i nadzieję, że może sięgać po więcej. Dorastająca pokojówka widzi, że mimo iż dwór jest dostatni, to jednak jakby martwy. Brak miłości zdaje się wyzierać z każdego kąta. Kościszewscy jako rodzice nie sprawdzili się w ogóle. Emocjonalnie zaniedbane dzieci: syn rozczarował hrabiego, a córka jest solą w oku hrabiny. Ta zamożna rodzina skrywa wiele tajemnic. Łucja staje się świadkiem rodzinnych dramatów i powierniczką hrabiny, poznaje sekrety kryjące się po kątach dworu. Jej samej przyjdzie się zmierzyć z trudnymi życiowymi wyborami i nieść własną przerażającą tajemnicę. A echa tych wydarzeń będą się jeszcze długo odbijać na przyszłych pokoleniach. Kiedyś zaczytywałam się w tego rodzaju książkach. Na moich półkach królowała Rodziewiczówna. Potem mi się przejadły, a może z nich wyrosłam. Jednak teraz od czasu do czasu, po tego rodzaju książki, sięgam z przyjemnością, gdy trafi się dobra lektura. Wtedy łapię oddech od gatunku, po który najchętniej sięgam, czyli thrillerów. Jak na debiut autorki, to muszę stwierdzić, że umiejętność opowiadania historii jest tutaj ogromnym plusem. Czego mi zabrakło? Takiego jasnego wytłumaczenia dlaczego, ta babka z teraźniejszości, która opowiada wnukowi historię swojego pochodzenia, odsunęła się od swojej rodziny. Ale książkę polecam 🙂.