Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powieść napisana ręką autora dysponującą dużą wiedzą o życiu intelektualnym i kulturze materialnej ówczesnych czasów. Co szczególnie przyjemne, autor posiada lekkość pióra i wdzięk prowadzenia narracji wokół postaci naszego bohatera, krakowskiego księcia. Mamy więc miasto Kraków i dwór, politykę i wojny, polowania, miejskie burdele i kościoły. Rycerska odwaga podszyta jest snobizmem i brutalną polityczną kalkulacją. Świętość miesza się z kurestwem. Dziewictwo kontrastuje z rozwiązłością. A między tym my, czytelnicy, Dux Bolesław i Piękny Młodzieniec. W powieści miesza się kilka wątków i postaci, a wszystkie spina osoba Bolesława. Nie ma długiej psychoanalizy i filozofowania. Akcja jest wartka, zachęcająca do dalszego przewracania stron. Postacie są wyraźne. Szkoda że autor nie rozbudował narracji o dalsze postacie, co mogło by pokazać kolejne warstwy społeczne. A powieści pojawia się niejednoznacznie odmalowany, młody Władysław Łokietek.